Foks - 2017-02-14, 10:36 Temat postu: Butny Królik 
~ M E T R Y K A ~ Imię || Rico Gatunek || Buneary Płeć || Samiec Wiek || 2 lata ~ S K A N ~
 
Poziom || 8 lvl Typ || 
Zadowolenie || 10 Ewolucja || Buneary->(Zadowolenie)->Lopunny->(Mega Stone)->Mega Lopunny Pasywka || Klutz Natura || Rash Item || --- Ataki || Frustration, Defense Curl, Splash, Pound, Foresight, Focus Punch, Ice Punch, Endure, Sky Uppercut, Thunder Punch, Fire Punch, Circle Throw, Copycat ~ A P A R Y C J A ~
Nie nie żeby trzeba tu było specjalnie coś opisywać... Każdy zwykły trener widzi w nim jedynie pospolitego (chociaż większość widzi pospolitĄ) przedstawiciela gatunku buneary. Bez wątpienia nim jest, to fakt - mały, słodki, puchaty króliczek - upragniony pokemon każdego koordynatora. Brązowo-żółte futerko i długie uszy nie zapewniają pokemonowi nawet krzty groźnego wyglądu, przez co zazwyczaj nie jest traktowany na poważnie. O ile w wypadku samicy można to jakoś przeboleć, o tyle samiec, którym to nasz króliś jest, nie chce pozwalać sobie na takie traktowanie. Rico jest nieco większy od przeciętnego buneary i gdy się przyjrzeć jego oczy pozbawione są tego uroczego, przyjaznego błysku, jakiego to spodziewają się, po tym gatunku pokemona, ludzie. Sama jego sylwetka nie odbiega specjalnie od wzorca, jednak na czubku głowy można zobaczyć niewielką grzywkę. ~ C H A R A K T E R ~
Typ || Chaotyczny neutralny || 4w3 Wbrew temu co można oczekiwać po puchatym króliczku, Rico nie stroni od bitek i awantur. Jest arogancki i pewny siebie. Ma problem z przegrywaniem, zawsze się wścieka po porażkach i w poważnym starciu jest gotów walczyć do końca w imię swojej "męskiej dumy". Jest zawsze gotowy wystąpić z inicjatywą. Instynktowny i dynamiczny, czasem popełnia ważne błędy z powodu braku refleksji. Prywatnie, całkiem niezły z niego towarzysz - i do realizacji szalonych pomysłów, i do filozoficznych rozmów o życiu i o śmierci. Trzeba jedynie ścierpieć jego odrobinę przerośnięte ego, które każe mu sądzić, że jest najlepszy i najwybitniejszy na świecie. Ale jak już się przeżyje jego arogancję i nawał uszczypliwości i złośliwości pod swoim adresem, można odkryć pozytywniejszą stronę jego natury. Chociaż porywczy i gwałtowny z niego gość i prowadzi raczej aktywne życie, zmierzające do władzy nad światem, nie znaczy, że nie bywa całkiem przyziemnych. Rico jest pokemonem bardzo intensywnym; cokolwiek robi, robi to pełną parą i na cały etat. Jak się śmieje, to głośno, jak idzie, to szybko, jak przyjaźni się, to na zawsze, jak nienawidzi, to po grób. ~ H I S T O R I A ~
"Nic dziwnego, że interesujesz się historią kogoś tak niesamowitego jak ja." W tej historii nie ma tak naprawdę niczego niezwykłego, jak na dzikiego pokemona. Brak w niej nagłych zwrotów akcji, wielkiego dramatu czy rozlewu krwi... Tak czy owak nasz buneary wykluł się wiosną na wolności. Miał najnormalniejszych w świecie rodziców jak i najnormalniej w świecie dorastał pod ich okiem. Nic nie zapowiadało, że ma się to w najbliższym czasie zmienić. A jednak zmieniło, albowiem nasz Ricko od samego początku był bardzo ciekawski i przejawiał nadmierną pewność siebie - zapuszczał się samotnie na co raz to dalsze wędrówki. I właśnie z jednej takiej podróży nie wrócił - został osłabiony i pochwycony przez trenera. Na nieszczęście dla narwanego królika, ów trener okazał się koorydnatorem, a konkretniej koordynatorką, która to zachwyciła się urodą naszego buneary. Pokemon był dla niej najcudowniejszym i najsłodszym stworzeniem jakie widziała, co rzecz jasna bardzo nie podobało się Rico. Królik nawet w najmniejszym stopniu nie słuchał jej poleceń. Nie dawał się ubierać w śmieszne, w głównej mierze różowe, wdzianka, jakie wymyśliła sobie jego właścicielka i często wdawał się w bójki z członkami jej drużyny, co zdecydowanie jej się nie podobało. Utarczki głównie miał z ulubieńcem koordynatorki - persian'em, który wiecznie nabijał się z Rico i nagminnie zwracał się do niego w formie żeńskiej. Po którejś już z kolei bójce dziewczyna nie wytrzymała - bezradnie załamała ręce wypuszczając Rico z pokeball'a, po czym zniszczyła go, wypuszczając królika na wolność. Pan Niezależny znów był wolny i mógł skupić się na tym, co dla niego ważne - samodoskonalenie się, odnalezienie rodziny, udowodnienie czegoś sobie i światu. Gorzej jednak, że znalazł się w Hoenn, absolutnie nie wiedząc gdzie jest, skąd przyszedł i dokąd iść... ~ C I E K A W O S T K I ~
~ E K W I P U N E K ~
~ R O Z P I S K A ~
Panda - 2017-02-17, 13:08 
|
||||||
