Pokemon Crystal

W takim razie porzucam Blanc i jedyne, co chcę, żebyście sobie z niej zabrali to tę małą plantację Pumpkaboo, których udało mi się chyba nazbierać trzy albo cztery, reszta może sobie pójść w niepamięć, tutaj kto pierwszy ten lepszy. :<

No dobra, to chyba pora i na mnie;
Myślałem, że połączenie klasy maturalnej, forum, życia i league of legends będzie izi, ale niestety z jednego z tych aspektów musze zrezygnować (i niestety nie może to być życie). Uważam, że moja aktywność na crystalu stała się teraz na tyle bezsensowna, plus straciłem na tyle ochoty na odpisy, że przeciąganie tego byłoby po prostu sztuczne.

No to tak:
LeBlanc - tą postać chcę zostawić, nic z niej nie tykać, bo wierzę, że jak przyjdzie trochę więcej wolnego to wrócę i kontynuuje sobie na spokojnie grę tą wiedźmą, na razie zapiszę w notatniczku jej KP i będzie czekała.

Eliska - jej chciałbym się pozbyć, granie na dwie postacie na raz nieco mnie przerosło, i z przyjemności stało się niewygodnym obowiązkiem; nie mam tam za dużo, ale to, z czego możecie ją obedrzeć ofiaruję dla Daltonisa i Kaori, to, czego nie wezmą, niech przepadnie.

Nie byłem jakimś super udzielającym się użytkownikiem, szczególnie na chatach, dlatego najbardziej chciałem podziękować moim MG, w szczególności właśnie Daltowi, który jak najlepiej starał się sprostać i zrozumieć moją nieco powaloną przygodę. XD Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będziemy mogli ją kontynuować!

Plus naszej kochanej Gwen i Dais, które zawsze czuwają i zawsze pomagają, kochajcie je, bo drugich takich już nie będzie :c

/ Wybacz, na prawdę starałem się zdążyć, ale dopiero wróciłem do domu, przez te ostatnie dni też nie miałem zbytnio jak wejść na forum, mam nadzieję, że te 60 minut mnie nie zdyskwalifikuje, a jeśli tak, no to trudno, starałem się. :<

Ogromne ptaszysko nie mogło pokrzyżować jej planów, o nie. Jeśli dobrze wszystko rozegrają, mogą spokojnie powalić Fearowa.
Zeskoczyła z gracją z Pumpkaboo, ustawiając się obok ściany i szacując bezpieczną odległość od stwora.
- Pokaż mi swoją grację, dynio! Wzleć na wysokość ptaka, jednak uważaj na jego dziób, jest dosyć niebezpieczny, dlatego trzeba go unieszkodliwić na pierwszym miejscu. Ciśnij Seed Bomb, starając się celować głównie w dziób, za drugi cel weź oczy, w nie nieco ciężej trafić. Może nie jesteś najszybsza, jednak postaramy się temu zadziałać. Trick-or-Treat, a następnie prędki, super efektywny Shadow Sneak powinno załatwić sprawę szybkości. Następnym ruchem będzie ponowienie Seed Bomb, które wycelujesz w skrzydła Fearowa, może nieco osłabisz jego lot. Na koniec postawimy wszystko na jedną kartę - uważaj, nie możesz zbytnio dać się obić, używając Curse spotęgujemy naszą siłę, odbierając ją turowo ptakowi, jednak jednocześnie stracisz nieco wigoru, obyś tylko nie przeceniła swych sił, jeśli stwierdzisz, że to za dużo, odpuść, ponawiając Shadow Seak. Gdyby wszystko inne zawiodło, zabierzemy wredne ptaszysko razem ze sobą do grobu, używając Destiny Bond!

Shiny Pumpkaboo do wprowadzenia~

Elise
- Jaki ty jesteś kochaniutki! Jako jedyny chyba mnie rozumiesz, mój ból jest taki wielki, ech. Zostań moim przyjacielem Togepisiu, bądź moj prawą rączką co do wsparcia! - zaklaskała, wyjmując safariball i przerzucając go z ręki do ręki, stuknęła Pokemona w łepek.

Wyłaniając się z drugiego piętra, zaraz za Sableye, postanowiła od razu odwrócić wzrok w stronę niepokojącego dźwięku - dobiegał on ze strony stołu, który byłby podobny do tego piętro niżej, gdyby nie fakt, że był całkowicie zniszczony - kruszec walał się w kawałkach po całym pomieszczeniu, a na jego miejscu zauważyła coś, co na pierwszy rzut oka można było nazwać posągiem bądź jakąś pozostałością po owym stole. Wszystko byłoby jak najbardziej w normie, gdyby nie fakt, że wspomniane "coś" poruszało się - miarowy oddech, który wydostając się z pokrytego kolcami cielska przeobrażał się w donośny warkot, który słyszalny był w całej długości i szerokości wieży - ot, to ten cały mrożący krew w żyłach warkot, którego LeBlanc szukała źródła.
Widząc, że stwór śpi, postanowiła rzucić jeszcze szybko okiem na resztę pomieszczenia - nie różniło się za bardzo od poprzednich poziomów, było wręcz identyczne, może poza rysunkami na ścianach, jednak teraz coś innego bardziej przykuwało jej uwagę.
Zerknęła na swoją widmową towarzyszkę, która wręcz kipiała od chęci rzucenia się na tajemniczego gościa. Czekała na jedno jedyne, małe skinięcie czarownicy, gotując się do skoku, jednak czy to na pewno był dobry pomysł? A co, jeśli to wcale nie spało, tylko właśnie na to czekało? Z drugiej strony rzucanie w to kamieniami, krzyki, czy próba nawiązania pokojowego kontaktu była bez sensu, więc co innego mogło jej pozostać?
Wyrzuciła rękę przed siebie, i już nie bawiąc się w żadne ceregiele typu ostrożność i cisza, zakrzyknęła:
- Do ataku Sableye, Night Shade i od razu odskok! - zakomenderowała, sama odsuwając się na bezpieczną odległość, pod ścianę budowli.

Niemal upuściła walizkę i Togepi, kiedy znikąd wyrósł przed nią różowy, wyglądający jak sklep dla bardzo bogatych lalek sklep z ciuszkami. Odetchnęła jeszcze parę razy, by uspokoić swoje rozklekotane serce, które szaleńczo zabiło w jej piersi, widząc takie bóstwa i zachichotała.
- Jesteśmy chyba w raju, Togepisiu! Popatrz, nie dość, że takie ładne ciuszki, które mogą wszystkie nasze, to do tego te manekiny tak ładnie się do nas uśmiechają! - pisnęła z radości, jednak po chwili jej uśmiech nieco zwiędnął - popatrzyła z nienawiścią na jednego manekina, po czym tupnęła i wskazała na niego palcem u ręki, którą uprzednio upuściła walizkę - Słuchaj no, ty, nie będziesz mi mówiła, że fioletowy nie jest smaczny, ździro! - zafuczała, po czym wzięła z powrotem toboły w rękę i rozgniewana poczęła iść z stronę sklepu.
- Najpierw powiemy ekspedientce, że ich manekiny są bardzo źle wychowane, a potem wykupimy połowę tych pięknych ciuszków! Idziemy!

Elise
- No i ja już tak nie mogę, dlaczego nikt mnie nie lubi, przecież ja kocham wszystkich, drzewa, kwiaty, pokemony, słońce, nawet ciebie! Hm, mówiłam już, że też mam przyjaciółkę Togepi? - zamyśliła się przez chwilę - Z resztą, nie ważne! Patrz, przypomniałam sobie, że dostałam tu jakieś super jedzenie. Mi nie smakowało, ale może dla ciebie będzie dobre? - z tymi słowami wysypała całą hałdę pokechrupek przed malucha.

Elise
Podeszła naburmuszona do Togepi, siadając od razu obok niego i wzdychając ciężko.
- Hejcia, słodziaczku. Nie uwierzysz, jaką spotkałam okropną Comfey w poprzedniej strefie! Ona sobie po prostu poszła, rozumiesz to? Nawet mnie nie pocieszyła, kiedy się rozpłakałam. Nie do pomyślenia. O, w ogóle, moja przyjaciółka też jest Togepi, pewnie byście się polubili. - no i zaczął się słowotok.

Elise
Weszła zdenerwowana na kolejną strefę, cały czas smucąc się po ucieczce Comfey. Chyba musi się komuś wygadać.

Jak rozumiem, Cheri i Candy były z moich rzeczy do wprowadzenia, czy mam sobie je dodać raz jeszcze?
-

Przesunęła dłonią po rupieciach, odgarniając te zdewastowane i nadgryzione zębem czasu, interesując się jednocześnie tymi lepiej zachowanymi. Dwie czerwone kulki jagód - aż dziwne, że jeszcze się nie zepsuły. Kilka słodkich cukierków - to na pewno się przyda, nie ma bardziej wykwintnego, pokemonowego przysmaku. Duży, biały kieł, który mógł należeć do każdego - albo do tego monstrum znajdującego się tu - przeleciało jej przez myśl. Następne, co wpadło w ręce czarownicy to przezroczysta płytka, od której emanował dziwny chłód - jak podejrzewała, coś, co wzmacnia ataki lodowe. Również się przyda. Kiedyś.
Ostatnie, co zwróciło jej uwagę, był to opalizujący, granatowo-fioletowy kryształ. Uniosła go i przyglądnęła się z zaciekawieniem - uwielbiała takie rzeczy. Bez chwili zastanowienia pochyliła się nad Sableye i wysunęła dłoń z Gemem w jej stronę
- Weź, przyda nam się to w odpowiednim momencie. - z tymi słowami odwróciła się, a jej wzrok padający na ostry kieł nagle rozmył się, kalejdoskop barw i kształtów zalał jej głowę, przyjmując po pewnym czasie określone kształty, barwy, zapachy i odczucia, które Blanc wydawały się jakieś znajome - piasek, pył wulkaniczny, potem na wprost ciemna jaskinia, wszechogarniające uczucie brudu i zmęczenia, klejące się do siebie samego ciało, na koniec niewyraźne głosy, które nie dały się poznać, ponieważ tak szybko, jak wizja się pojawiła, tak szybko również zniknęła, a matrona patrzyła z powrotem na pokemonowy artefakt.

Sapnęła lekko zdezorientowana, odzyskała ostrość widzenia i jej uszu dobiegł znajomy juz pomruk czegoś, co zaraz miała w końcu ujrzeć dzięki jej towarzyszce. Schowała dobytek do sakwy i ruszyła za Sableye.

Blanc
Klęczała tak szczerze zadziwiona tym, jaką gadułą potrafiła być ta dyńka. Uśmiechnęła się uprzejmie i słuchała uważnie, słowa po słowie, z poważną miną potakując jej. W pewnym momencie oparła dłoń na brodzie i nadal wsłuchiwała się w paplanie Pokemona, a kiedy ta zrobiła sobie przerwę na oddech, czarownica zaczęła.
- Widzę, że bardzo lubisz konwersować, Pumpkaboo. Ja za to potrafię być dobrą słuchaczką, co ty na to, byśmy porozmawiały ze sobą trochę dłużej? - wyjęła safariballa z sakwy i pokazała Pokemonowi.

Blanc
Zdziwiła się na zachowanie Pokemona, wcześniejsze, które tu spotykała były dzikie, rzucały się, uciekały, walczyły, a ten tu po prostu odwzajemnił jej powitanie. W sumie tak to wybiło ją z równowagi, że nie wiedziała, jakie kroki ma dalej podjąć.
No to podeszła jeszcze dwa kroki i uklęknęła przed Pumpkaboo, by zrównać się z jej poziomem i nie parzeć z góry, co nie było trudne, bo jej wielkość na to nie pozwalała.
- Powiedz mi, moja droga, jak to jest być tak wyjątkowym osobnikiem? - nie chciała powiedzieć "dużym", może dyńka była zakompleksiona przez swój rozmiar, dlatego zaczęła ostrożnie.

Blanc
Uśmiechnęła się na widok Large Size dyni, podeszła krok i ukłoniła się uprzejmie.
- Witaj, Pumpkaboo. - na tym na razie poprzestała, nie wiedziała bowiem jak zachowa się pokemon.

Elise
Widząc, że Comfey spłoszyła się, Eliska posmutniała, a w jej oczach pojawiły się łzy.
- Przepraszam malutka, nie chciałam cię wystraszyć, szukam tylko kogoś do porozmawiania.. - zaszlochała niczym dziecko i usiadła smutna na trawie.

Zbieram 4x

i 6x

na Blanc.