Pokemon Crystal

Biore sun stone ^^

Odebrane

Oj tak, kolejnego naciągnął... Co gorsza, ten "kolejny" dobrze wiedział, że jest "naciągany" i nic sobie z tego nie zrobił. Frajer idealny, nie ma co!
- Jest głodny. - usprawiedliwił kotecka Reese, płacąc za jego posiłek. Zaaferowany wyjmowaniem portfela i rozmową ze sprzedawcą, zupełnie nie spostrzegł niechęci jaką jego ukochany, żółty malec zapałał do kociego kradzieja. Dostrzegł jednak życzliwość (a może po prostu wykorzystanie okazji) sklepikarza, gdyż dołożył do zapłaty także monety za drugą jagodę, tę dla Pichu.
A weź się udław tymi pieniędzmi.
Mina rudzielca z trudem skrywała niesmak wywołany płaceniem komuś tak pozbawionemu duszy jak mężczyzna pilnujący własnego interesu. Jakby nie było oczywistym, iż biedne, żyjące na ulicy pokemony trzeba karmić i kochać! Właśnie za to McNaara nienawidził ludzi. No, może nie od razu nienawidził, przynajmniej nie wszystkich, ale bardzo niechętnie do nich podchodził. Pokemony zaś stanowiły zupełnie inną bajkę. Dla nich żył, poświęcał się, biegał po lasach wydając zarobione po drodze grosze na leki, jagody i całą resztę. Tak jak teraz, niczego nie żałował tym tajemniczym stworkom. I kiedy tak to wszystko sobie przemyślał chowając portfel i szykując do dalszej drogi, poczuł bolesne ciągnięcie za ucho i szybko zrozumiał, że to Sparks znów czegoś od niego wymaga.
- Tak? Już, już. To boli..! - jęknął chłopak, podążając wzrokiem za wymachującymi łapkami.
- Serio? Au, dobra... Idziemy już. - zrezygnowany, machnął tylko w geście pożegnania do sprzedawcy i poczłapał do namiotu. Dopóki te zawody, czy co to tam niby było, nie kazało mu stawać na głowie czy walczyć to mógł zaryzykować i się zapisać. Bo czasu to akurat trochę miał.

Eevee (każda ilość), Rockruff (dwa), Vulpix (Alolan), Spheal, Mimikyu, Zorua, Poochyena, Pumpkaboo, Espurr (dwa), Nidoran (Samiec), Bulbasaur, Petilil, Growlithe, Fennekin, Litten.

Nowe miasto zawsze równało się całej plejadzie różnych, zazwyczaj pozytywnych emocji. Podekscytowanie, radość, ciekawość to tylko jedne z najsilniejszych jakie odczuwał w tej chwili Reese. Sparks mu wtórował i zaiste chłopak posłuchałby pisków i machania łapkami proszących go o podejście bliżej monstrualnego budynku nieopodal, gdyby uwagi rudzielca nie przykuła w tej chwili inna "atrakcja".
"Złodziejaszku"?
McNaara obejrzał się na kupkę futra za sobą i bez głębszego namysłu sięgnął po portfel.
- Wybaczy pan. Ten spryciarz czasami zapomina o zapłacie... Jest jednak ze mną. Ile za tę jagodę?
A niechby gbur zażądał i podwójnej ceny. Ważne by odczepił się od biednego stworzenia, które złote serduszko Reese'a kazało chronić przed złem, choć spotkał je pierwszy raz w całym swym marnym życiu. I tak, domyślał się, że ta mała bestyjka pewnie nie pierwszy raz coś zwędziła, a on zapewne nie jest pierwszym frajerem, który daje się jej kupić na te słodkie oczyska i chowanie za nogami.

Karta postaci:KLIK
Okaleczenia postaci: Tak
Wątki +18: Tak
Ulubione Typy: Ghost, Fairy, Dark, Grass
Nielubiane Typy: Steel, Bug, Fighting, Flying
Typ przygody: Najlepszy. Mogą być romanse, komedia, horror. Byle mało (albo wcale najlepiej) walk!
Cele: Spotkać znowu tego mordercę co zabił mu Szczurusia (i tu sam nie wie co dalej, chyba spojrzeć na niego z niesmakiem czy coś), leczyć poksy, zbierać je, uformować z nich super armię przyjaciół by nigdy więcej nie być biednym, samotnym i bezbronnym jak tamtego dnia w wysokiej tra.... erm, tak, jego życie jednak troszkę bazuje na tej jednej traumie.
Miasto startowe: Dowolne (i tak już jest w drodze)
Kombinacje uniwersów:Tak
Prośby do mnie: Niczego sobie nie żałuj. Jak dla mnie moja postać może dostać padaczki, zapaść w jakąś śpiączkę i przenieść się grać zupełnie gdzieś indziej by robić inne rzeczy niż początkowo zamierzała. Traktuję KP jako wstęp do czegoś co rozwiniemy wspólnie, dlatego też na celach nie zależy mi tak mocno jak być może powinno. Co oczywiście wcale nie oznacza, że się obrażę jeśli zechcesz właśnie nimi się zająć. Wtedy dalej jestem na tak.

*ale to nie troll jbc!*

Czyli nie gada. Czego on się spodziewał po zamku z gotycko czarnego piasku? Cytowania Poe'go? No, ale przynajmniej nie usiłuje go za...piaszczyć? Na śmierć czy coś.
- Okej... To... To jak? Proponuję ci przygodę życia, dużo zabawy i wszystko to czego nie zaoferuje ci to miejsce tutaj.
Zaczynam brzmieć jak sprzedawca w Mango TV...
- Ekhem. Wiadomo... Nie jestem złą osobą i chcę byśmy oboje mieli to co najlepsze. Myślę, że będzie ci u mnie fajnie. Gotowy spróbować? - po tych słowach rudzielec wyciągnął łapę z ballem.
- Nie chcę nim w ciebie rzucać, bo to okrutne. Położę go tu na ziemi i jeśli jesteś zainteresowany, naciśnij guzik na nim.
Po tym jakże pasjonującym monologu, samozwańczy lekarzyna zostawił Safari Ball na ziemi przed stworkiem. Zamierzał odczekać kilka minut. Jeśli do niczego nie dojdzie, oznaczałoby to odmowę i czas udać się dalej.

"Kapkę nieswojo" to trochę jakby niedopowiedzenie roku...
To się rusza, czyli chyba pokemon.
Mózg Reese nie mógł się zdecydować czy go to bardziej przeraża czy fascynuje. Jak coś takiego się leczyło? Czy to w ogóle wymagało raz na jakiś czas leczenia? Czy to chorowało? Czy wymagało opieki? Czy... czy... czy on się nadawał na opiekuna takiego czegoś?!
Dobra, za wiele myśli na raz. Najlepiej po prostu być sobą i zobaczymy co z tego wyniknie.
- Fajnie wyglądasz. Tak wyjątkowo. Muszę przyznać, że nigdy jeszcze nie spotkałem nikogo ani odrobinę podobnego do ciebie. A dużo podróżuję. Lubisz podróże? Może chciałbyś się ze mną przejść kawałek?
Zaczynał mieć słowotok. To zdradzało jego zdenerwowanie, ale miało również swoje plusy - człowiek jak mówi bez myślenia to papla samą prawdę. A przynajmniej tak było w przypadku McNaary.

Wiecie, nawet trener pokemonów nie zna wszystkich gatunków. Ba, profesorom zdarza się nie wiedzieć o istnieniu paru rzadszych! Co więc taki ot zwykły lekarzyna ma począć, kiedy trafia na kupę czarnego piachu? I ten błyszczy. I wygląda jakby miał twarz. To już pokemon czy jednak jakiś psikus?
- Eee... cześć? - Reese zaryzykował ośmieszenie i przystanął na chwilę by się przywitać. W najgorszym wypadku zaraz wypadnie na niego zgraja dzieciaków i zacznie wytykać palcami, śmiejąc się, że dał się nabrać. W najlepszym... Nie był w sumie pewien czy istniała jakaś "najlepsza" wersja tego niecodziennego spotkania.

Raz się udało, więc czemu nie spróbować ponownie? Oczywiście, najlepiej nie zakładać z góry, że i tym razem urok osobisty i gadanie o pierdołach wygra. Trzeba będzie się mocniej postarać, być czujnym i tym podobne. A wtedy, może acz niekoniecznie, uda się zdobyć kolejnego towarzysza przygód w tym złym i okrutnym świecie. Z takim pozytywnie-realistycznym podejściem Reese wkroczył w kolejną strefę Safari i począł rozglądać się dookoła za pokemonami.

Ojeju ojeju ojeju ojeju..!
TO TA CHWILA. Na to czekał, jakkolwiek źle by to nie zabrzmiało, bohater o którym niedługo miała się rozejść fama. Dzielny, oddany i zawsze skory do pomocy, choćby i za friko! Reese McNaara, Spiderman tego uniwersum.
- Sparks! - odezwał się chłopak, w mgnieniu oka podnosząc się z siedzenia i rzucając niedojedzoną kanapkę niedbale za siebie. Wątpił by w ogóle musiał się zwracać uwagę swego wiernego towarzysza, w końcu ten to dopiero miał uszy! Podniecenie jednak wygrało i ujawniło się w tym jednym, tylko nieznacznie bardziej niż to normalne, radosnym okrzyku.
Tylko w którą stronę? I co się... Nie, nie ma czasu na planowanie działania! Trzeba biec za głosem...
Jeden z wielu błędów nowicjuszy; robienie przed myśleniem. Zamiast wykorzystać choć odrobinę tego szarego pozwijanego pod czaszką, Reese bez zastanowienia popędził w kierunku z którego dobiegały błagania. A to, że mogło się to okazać pułapką, czy choćby napaścią potwora giganta (albo gorzej, paru potworów nie-gigantów, ale ze spluwami) to już zupełnie inna bajka, coś czym będzie czas się przejmować po czasie.

Losuję

Była zainteresowana, a przynajmniej takie gość odnosił wrażenie. Teraz wystarczyło przekonać się czy dobrze odczytał sygnały jakie pokemon mu wysyłał.
- To na dobry początek. Przy mnie będziesz dostawać codziennie same smakołyki. - zapewnił Reese, wyciągając ku stworkowi dłoń po raz kolejny. Tym razem leżał na niej jeden z przysmaków. Chwilę po tym dołączyła druga dłoń, ta jednak trzymała już balla. Wystarczyło nacisnąć przycisk noskiem... czy czymkolwiek innym co to maleństwo akurat miało najbliżej.
Udało się? Udało się?
Psie oczyska zdradzały podekscytowanie oraz nadzieje rudzielca. Można się mu jednak dziwić?

W takim razie biorę Smoke Ball. Thx~