Pokemon Crystal

http://pokemoncrystal.pl/topics4/1666.htm
D'Angelo LaMarcus La'Veon Bonaparte
Region i miasto: Lumios, Kalos
Pora roku: Lato
Towarzysz: Tyrogue o imieniu Carmelo
Rywal: Pół świata i rodzina
Cele przygody: Napisał bym coś górnolotnego jak Pokój na świecie czy wyeliminowanie głodu, ale nie jest to coś co mnie interesuje. Nie interesuje mnie też granie bohatera czy wielkiego złego. Chce po prostu odnaleźć siebie i szerzyć miłość do Hawajskiej
Oczekiwania i uwagi: Oczekiwań brak. Uwag nie mogę mieć, bo jeszcze nie zaczęliśmy

Fakemony: Meh, nie lubie
Wątki miłosne:

Przemoc:

Fantasy:

Prawo Murphy'ego w najgorszym wydaniu. Jeśli coś może pójść nie tak, to na bank będziesz stał na przeciw dwumetrowego, stukilowego pół-rekina pół-smoka. No może od razu jeszcze dodajmy do tego trzęsienie ziemi i padaczkę tej wydry? Nie będę ukrywał, liczyłem na coś delikatnie mniejszego lub chociaż wrażliwego na wodę. Miałem w planie sprowokować go do ataku, wbić w ścianę i lać aż padnie. Prosto, składnie i na temat. Ten plan jednak wziął w łeb. Cudownie, po prostu cudownie. Czas na plan B, a w zasadzie na wymyślenie go. Co by tu zrobić? Gdybyśmy umieli Dig to kazał bym wydrze zakopać tunel nad głową Rekina i spróbować nas wykopać z tego gówna. Dobra! Kombinuj kurde, od tego masz łeb żeby kombinować. Kij, raz się żyje.
-Spierdalamy do wyjścia i wystrzeliwujemy się!- Krzyknąłem po czym stanąłem na przeciwko Garchompa i wystrzeliłem w niego Bubbles. Licze na to że go sprowokuje i zapomni o tym błocie pod stopami. Niby ma typ Ground ale fizyki nie oszuka przy pędzie i takiej wadze musi się poślizgnąć. Przygotowałem się oczywiście od razu do uniku i ucieczki.

Wchodzę i nie wychodzę :pedobear:

Dobra, nie mam zamiaru ukrywać że gardzę zarówno futrzakiem jak i wydrą. Co jak co, mimo całego chłodu który we mnie względem nich siedzi to jeszcze chyba mam sumienie. Przyznam szczerze że pierwszą moją myślą było olać wydrę i zostawić tą okaleczoną pokrakę w lesie, ale było by to chyba nie do końca w moim stylu. Jeśli wyjdziemy z tego cało to pozbędę się ich jak resztek jedzenia. Okej, przejdźmy jednak do rzeczy. Zbliżał się jakiś drapieżnik i trzeba było się go jakoś pozbyć. Cholera, na szybko coś wymyślić...
-Przestań jęczeć, we dwoje mamy szansę nie skończyć jak przystawka- rzuciłem żeby się uspokoić. Dziwnym trafem, wyzywanie innych uspokaja mnie w sytuacjach kryzysowych. Muszę to zapamiętać. Zbierzmy do kupy informacje. jesteśmy w ciemnej norze. Nory są zazwyczaj wykopywane więc pod nogami mamy raczej ziemie niż skałę. Obydwoje jesteśmy wodnymi pokemonami i teoretycznie możemy w łatwy sposób osiągnąć przewagę. Co wiemy o drapieżniku? Niski, głośny ryk i delikatne drżenia ziemi zwiastują raczej masywnego rywala.
-Ładuj Watergunem w ziemię. Zrobimy tu bajoro i wykorzystamy je do ślizgania się. Jeśli nie jest wodnym pokemonem założę się że straci przynajmniej na chwile równowagę- poleciłem wydrze i sam zacząłem ładować bubbles próbując jak najbardziej zwilżyć ziemię. Odbierzemy mu mobilność a gdy będzie próbował się przystosować, obijemy jak świnie.

nie to nie :p

https://www.youtube.com/watch?v=_O6c4xJEyik
Krawczyk Trap edition

Jak wyglądały by nasze walentynki? Na początek bym się przedstawił i zapytał się czym trudnisz się co dnia. Potem pewnie zaprosiłbym Cię do jakiejś losowej knajpy w centrum miasta w którym aktualnie się znajdujemy żeby udawać że nie chcę cię upić winem. Próbowałbym cie zagadać losowymi tematami, a gdyby to nie wyszło zamówiłbym więcej wina. Powtarzając to losową ilość razy próbowałbym wcale nie wyjść na nachalnego pajaca. W razie Critical Failure robiłbym dobrą minę do złej gry i zrobił bym sobie z tobą zdjęcie. Następnie odprowadziłbym cię do domu :pedobear:

Wszystko co mam cennego

Przychody:

Odchody:

Imię/imiona: D'Angelo LaMarcus La'Veon
Nazwisko: Bonaparte

Data urodzenia (wiek): 22 lata
Profesja: Trener
Profesja poboczna: Hodowca
Team: Meh, brak
Towarzysz/towarzyszka: Narazie brak, w przyszłości może jakaś seksowna blondynka?

~~~~~~

Opis wyglądu: Człowiek jak człowiek. Dwie ręce, dwie nogi i głowa. Nic specjalnego. Ma około 180 centymetrów wzrostu. Czarnowłosy chłopak o zielonych oczach. Twarz jakoś nie za bardzo skażona inteligencją ale to tylko pozory. Niech was to nie zwiedzie! Zazwyczaj nosi się na sportowo. Unika oficjalnych strojów, krawatów czy muszek. Dresy,losowe kicksy. Ponoć artystyczny chaos stylistyczny cechuje ludzi nietuzinkowych. Idąc tym tropem, D'Angelo jest przeznaczony do rzeczy nie tyle wielkich co gargantuicznych! Ogólnie powinniśmy mu złożyć hołd. Odczuwam czasem wrażenie, że Kanye West kopiuje jego stylówki!
Opis charakteru: Leń. Prawdziwy, patentowany leń. Gdybyś urządził zawody na największego lenia to byłby zbyt leniwy żeby uczestniczyć. To ma też swoje dobre strony. Zawsze szuka jak najszybszego rozwiązania problemu. Gość zawsze idzie maksymalnie na łatwiznę. Potrafi znaleźć czas na opierdzielanie się nawet gdy ty widzisz tam tylko czystą harówkę. Jest mistrzem w dzieleniu obowiązków i robieniu wszystkiego we własnym tempie. Nic nie jest w stanie wyprowadzić go z równowagi lub zdenerwować. Wszystko przyjmuje z niezmiennym uśmiechem na twarzy. Pogodny, wyluzowany leń. No po prostu cudowna kombinacja talentów. Na bank byłby niesamowitym kobieciarzem, gdyby mu się chciało. A że mu się nie chce to już całkowicie inna sprawa. Dlaczego podróżuje? A co ma innego robić, trzeba coś do garnka włożyć. Po rozważeniu wszystkich za i przeciw doszedł do wniosku że profesja trenera daje mu najwięcej czasu na opierdzielanie się. W dodatku może mieć do swojej dyspozycji dodatkowych sześć minionków. Cudo
Historia: Przyszedł na świat wiele lat temu w cudownym mieście Lumios. Jako syn Pani X i Pana Y nie miał cudownego dziecinstwa. Oboje byli alkoholikami i ćpunami. Niestety dla chłopaka byli czynnymi uczestnikami życia społecznego więc jako tako nic nie można było na nich znaleźć żeby im go odebrać. Sporadycznie zauważane siniaki pojawiające się u niego od maleńkości były wręcz ignorowane przez nauczycieli i wychowawców. Był bity dosłownie za wszystko. Nie ważne co się działo, on dostawał wpierdziel. Przez cały okres młodzieńczy żył w niemal wojskowym drygu i niewoli. Nie wolno mu było nic a robić musiał wszystko. Od sprzątania przez gotowanie aż do drobnych kradzieży dla swoich rodziców. Ileż ironii było w tym że ciągle z boku ta rodzina wyglądała na kochającą się i idealną. Jak wiadomo wszystko ma swoje granice. To też nasz bohater (o ile można go tak nazwać) w wieku szesnastu lat stwierdził z przytupem godnym małomiejskiemu inteligentowi że pora zwinąć mandżur i kopnąć nieprzystosowanych do życia w społeczeństwie rodziców w przysłowiowy tyłek. Dość lekkoduszne podejście jak na kogoś kto był wiecznie bity przez rodziców. Całe to doświadczenie sprawiło że nabawił się pewnej formy znieczulicy na świat. Mało go obchodziło co się będzie działo dalej z nim czy z jego rodzicami. Po prostu chciał ich opuścić i to zrobił. Wybrał na to dość ciemną noc i zwiał przez okno. Ale jak to tak?! Żadnego pościgu?! Żadnej dramatycznej walki o przetrwanie? Oczywiście... że nie było nic takiego. Mentalnie już wtedy chłopak był twardy niczym damasceńska stal. Wszelkie problemy rozwiązywał na swój sposób. Leniwie. Wolność to było i jest to co kręciło go od samego początku. Wreszcie mógł podróżować jak chciał i gdzie chciał. Mógł robić wszystko i nic. Ciekawe czemu wybrał akurat nic? Każdego dnia żyjąc niczym pustelnik, z dala od cywilizacji prowadził swój żywot. Do momentu gdy tak po prostu zapragnął zobaczyć co jest za najbliższym wzniesieniem. Następnie za rzeką, potem za miastem i tak w kółko podróżuje aż do dziś
Rodzina:
A kogo to naprawdę obchodzi?

~~~~~

Pokemony:
Tyrogue

Imię: Carmelo

Poziom: 5
Typ:

Ewolucja: Tyrogue (20lvl / 20lvl + Iron / 20lvl + Protein) -> Hitmontop / Hitmonchan / Hitmonlee
Ataki: Tackle, Helping Hand, Foresight, Fake out
Charakter i historia: To dopiero niezły gagatek, ADHD pierwsza klasa. Spotkany praktycznie od razu po ucieczce z Lumios jest z chłopakiem od zawsze. Nikt tak naprawdę nie wie czemu z nim poszedł ani czemu się dogadują. Po prostu jest i tyle. Żadnej filozofii. Podczas walk stosuje jedną taktykę "Z buta wjeżdżam" i kopie aż przeciwnik się podda. Trochę głupie bo jego zdecydowanym atutem jest defensywa bo potrafi przyjąć naprawdę wiele ciosów niczym prawdziwy berserker. Jego marzeniem jest zostać Hitmonlee, a pewnie skończy jako Hitmonchan
Umiejętność: Guts- praktycznie berserk. Wpada w szał bojowy i zwiększa atak za każdym razem gdy nałożony zostanie na niego jakiś efekt. Podpalenie, paraliż etc.
Trzyma: Piękne, Cudowne Nic

~~~~~

Box | Konto bankowe | Trofea

~~~~~

Ekwipunek:
- pieniądze

- pokedex

- 5x pokeball

W sumie nie pomyślałem, mógł się też sam wystrzelić. No cóż, nie zawsze damy radę myśleć odpowiednio pod presją czasu. Teoretycznie osiągnąłem swój cel, więc czym jest to dziwne uczucie w brzuchu? Przecież już ich raz poratowałem. Nie jestem im nic winny, a jednak coś mnie drażni w środku. Spojrzałem na Eevee i zauważyłem ten przejmujący smutek rysujący się na jej pyszczku. Po co komu takie cholerne uczucia? Pierwszy raz się z czymś takim mierze
-Nie bądź mazgaj, idź poszukać kogoś z Wine Whippem- Rzuciłem w jej stronę ciężko spoglądając w głąb jamy. Nie wiem czy będzie sens ale no cóż. Głupie decyzje pewnie czasem się mszczą, raz kozie śmierć przecież. -Rusz tą dupe futrzaku!- ryknąłem popędzając tą niezdecydowaną kulkę futra żeby się do czegoś przydała. Delikatności w tym za grosz, liczył się przecież efekt. Nikt nie lubi bezużytecznych pionków prawda? Wziąłem po tym wszystkim dwa głębokie oddechy i wskoczyłem tam z powrotem. Celem było oczywiście uratowanie tego idioty. Skorzystałem z Bubbles do zamortyzowania upadku i zacząłem poszukiwania

Dlatego właśnie nie lubię innych pokemonów. Biegną jak idioci, byle przed siebie i nie patrzą co jest przed nimi. W sumie to sam też się nie popisałem zbytnim rozgarnięciem. Z jakiegoś powodu dostałem skurczu mózgu i zamiast przeskoczyć dziurę, zatrzymałem się przed nią. Dobra, zwale to na stres. Będzie wymówka. Ucieczka przed ludźmi to całkiem stresujące doświadczenie. Trzeba się szybko wziąć w garść. Po tym co zauważyłem to wydra i Eevee nie należą do najbardziej rozgarniętych przedstawicieli swoich gatunków. Wniosek? Olać, zostawić niech zgniją. Problem pojawia się przy wydostaniu. Kości pokemonów jakoś mnie nie dziwią, wpadliśmy do jamy jakiegoś drapieżnika prawdopodobnie. Teraz pozostaje kwestia tego ja się wydostać.
-Ty, Buizel. Umiesz Water gun?- Spytałem się nie zważając na to czy aktualnie panikując. Patrząc w górę nie byłem w stanie określić jak wysoko jest wyjście. Nie było sensu skakać. Skończenie jako kolejne kości pod naszymi nogami nie było idealnym sposobem na spędzenie tego dnia. Liczyłem na ten Watergun. Mógłby mnie za jego pomocą wystrzelić z tej jamy, a ja w zamian może poszukałbym kogoś z Wine Whippem. Może. Wszystko zależy nadal od mojego humor. W sumie Sonic Boom też było by okej, byle by mnie wypchneło stąd. Teoretycznie mógłbym spróbować użyć Bubbles do wydostania się stąd ale nie mam pojęcia czy jestem w stanie wytworzyć odpowiednie ciśnienie.

Dlaczego nie poszukam zwykłego wyjścia? Bo to cholernie niebezpieczne. Co jeśli natkniemy się na to coś? Eevee jako przynęta raczej dużo czasu nam nie da.

-Przestań się wiercić baranie- rzuciłem gdy tylko zauważyłem wnyki. –Sam sobie robisz jeszcze większą krzywdę- dodałem doskakując do mechanizmu. Czas nas gonił więc nie miałem czasu na filozoficzne wywody. Z prostymi pokemonami trzeba prosto. Identyfikacja wnyk przebiegła szybko. Eevee wchodząc w środek nich zwolniła mechanizm który podnosząc metalową ramę zacisnął szczęki na jej lub jego nodze. Żeby wydostać tego barana trzeba będzie odwrócić ten proces. Przyda się coś ciężkiego i wytrzymałego do dociążenia obejmy.
-Ty, Neo czy jak ci tam- Zawołałem wydrę- Chodź tu i stań na tym- Wydałem mu polecenie dociążenia mechanizmu. Jest dość spory, futro musi też swoje ważyć. W razie potrzeby zmoczę go za pomocą Bubble, zwiększy to trochę jego masę. Powinno wystarczyć. Nie jest to jakaś skomplikowana sprawa. Nie odcięło nogi więc siła zacisku też nie jest jakaś specjalna. Licząc że wydra zrozumie ten niezbyt skomplikowany plan działania stanąłem z boku wypatrując jakiegokolwiek ruchu w okolicy. Nie łudzę się że Ludzie tak po prostu zostawili tą pułapkę. Muszą ją obserwować albo chociaż mieć jakiś system wykrywania zamknięcia. Sam osobiście zostawił bym tego Eevee, nawet jeśli go oswobodzimy to i tak będzie zawadzał w ewentualnej ucieczce. Zresztą, nie mój znajomy to nie mój problem. Jeśli zajdzie taka potrzeba pomogę rozchylić wnęki i sam zacznę uciekać.

A ten dzień mógł być taki piękny. Jak ja nie lubię gdy ktoś chce ode mnie czegoś. Niesamowicie mnie to irytuje. Z dupy wyskakuje jakiś losowy Buizel i chce żebym czynił dobro. Co, może mam mu jeszcze obiad zrobić i podać? Ludzie nie zabijają pokemonów więc kłusownictwo samo w sobie odpada. Może co najwyżej zostać schwytanym. Skoro dał się machnąć w jakąś pułapkę to musi być rozgarnięty podobnie jak reszta tej szarej masy.
-Uspokój dupę- rzuciłem chwytając go jedną łapą w okolicy szyi.- Przestań panikować i zachowywać się jak pajac- dodałem chcąc go nastraszyć swoimi czerwonymi ślepiami. Przecież nie pobiegnę na ślepo za jakimś losowym dziwakiem. Co w przypadku jeśli został wysłany na wabik? Całkowicie mi się to nie kalkuluje. Pełno na świecie fałszu i aktorzyn. Nie mam zamiaru mu ufać, ale spróbujmy...
-W co złapali twojego kumpla, gdzie i kiedy. Tylko bez zbędnego pierdolenia- Powiedziałem puszczając wydrę

5301-3202-4854

Sun, Punch Club, HarvestMoon, Fantasy Life, Dragon Ball heroes

Szukam Exclusivów z Moon, starterów etc. W zamian mogę oddać odrzuty 5/6Iv z hodowli (na razie shinx 400 jajek)