Pokemon Crystal

Dziękuję

---------------
Zakupy zrobione, jakiś wstępny plan też mi już świta w głowie, więc teraz pozostaje się już tylko zapisać na pokazy - co też nie powinno być trudne, jak tak spoglądam na formularz zgłoszeniowy. Wypełniam wszystko poza imieniem i nazwiskiem, decydując się wpisać ostatecznie "Ken" jako pseudonim. Informacje o pokemonie? Oczywiście, wypełnione pod tym względem, że wystawiam Nanę. Podpis? Oczywiście, że nieczytelny. Nie chcę przecież, żeby ktokolwiek powiązał mnie w jakikolwiek sposób z moimi braćmi.
Po oddaniu formularzu i upewnieniu się, o której zaczynają się pokazy, wychodzę z budynku z zamiarem poszukania jakiegoś cichego miejsca do trenowania. Nie chciałbym tego robić na widoku, żeby nikt mnie nie zauważył i nie podejrzał czegokolwiek.

- Miałbym się śmiać z kogoś, kto robi to, co lubi? To w sumie jeden z powodów, dla których nie mówię ludziom, czym tak naprawdę chcę się zajmować - odpowiadam, wzruszając ramionami. - W pokazach bardziej interesują mnie stroje aniżeli same pokazy. Projektowanie ich może być ciekawym zajęciem. Chociaż te pokazy, o których mówisz... trochę szkoda, że odbywają się dzisiaj. Wolałbym, szczerze mówiąc, trochę odczekać i poćwiczyć zanim spróbuję wziąć udział po raz pierwszy... ale chyba mogę spróbować, nie? Najwyżej się skompromituję, hahaha!
Ten Caiden jest całkiem dobry, znaczy pod względem tego, że jest sympatyczny. W każdym razie dość dobrze mi się z nim rozmawia. To teraz czas chyba na moje pytanie.
- Swoją drogą, wspominałeś, że jesteś trenerem tylko dla profitów... ale chyba jakieś pokemony musisz przy sobie mieć, prawda?

- Z dwojga złego wybrałbym remont... nie, żeby coś, ale jestem w Hoenn dopiero od kilkunastu godzin, więc tym bardziej nie wiem, czy w ogóle w tym regionie da się dostać gdziekolwiek dobrą kawę - odpowiadam swemu wybawicielowi, pozwalając sobie na lekko słaby uśmiech, by pokreślić w ten sposób to, co mówię. W sumie, swoją drogą, intrygujące są słowa chłopaka. Czyżby na czas dorywczej roboty przyjeżdżał specjalnie do Verdanturf? - O ile wpierw pozwolisz mi, żebym się przespał te kilka godzin. Zatrzymałem się w Centrum i... może tam jest jakaś znośna kawa?

Szczerze mówiąc, nie stęskniłem się za Willem na tyle mocno, żeby kontynuować tę rozmowę, dlatego na razie wkładam urządzenie do kieszeni - zwłaszcza, że wygląda na to, że w Verdanturf zaczyna się dziać, bo przecież takich namiotów nie stawia się tak bez powodu, prawda? Problem polega jednak na tym, że Nana niekoniecznie chce się pchać w tłum. Teoretycznie jest jeszcze Scarlet, ale pytanie brzmi, czy ja na pewno chcę ryzykować i się tam wciskać? Hm...
- Zawsze możemy tylko podejść na chwilę i podpytać, co tam się odbywa, prawda? Jeśli to nie będzie nic ciekawego, po prostu odejdziemy bez wciskania się głębiej, okej? - proponuję lisiczce, by następnie wziąć ją na ręce i ruszyć w stronę namiotu, gdzie zaczepiam pierwszą osobę z brzegu z zapytaniem, czemu tu jest taki tłum.

Limonka zaliczyła flirt z prywatnymi wiadomościami, dlatego...
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=ZfNIEVIcplM[/youtube]

A żeby było klimatycznie to jako typ wybieram sobie wodę.

Przygotowanie piwa kremowego na swój własny sposób? Cóż, jeśli chodziło o projektowanie, Ken uwielbiał nowe wyzwania, jednak w przypadku takich rzeczy jak kulinarne wyczyny ekstremalne, wolał się trzymać mocno oryginalnego przepisu. Ale jeśli miał zrobić to we własnym stylu, to czemu nie zaryzykować?
Z niecodzienną niepewnością Kenneth Corcair przystąpił do pracy, szykując bazę pod tradycyjne piwo kremowe, zmieniając przepis tylko odrobinę - dodając do mleka skondensowanego odrobinę ekstraktu miętowego oraz barwnika, a na sam koniec oprószając bitą śmietanę wieńczącą dzieło zabarwionymi na zielono wiórkami kokosowymi. Miał nadzieję, że tym razem jego prostota zostanie doceniona.

No cóż, zaczęło się robić ciekawie, a że to dopiero mój pierwszy dzień w Hoenn, jestem ciekaw, co przyniosą następne dni. Tymczasem jednak dziękuję cicho siostrze Joy i już już mam odejść, gdy sobie przypominam o pewnej ważnej sprawie.
- O właśnie, czy jest jakaś możliwość noclegu tutaj w Verdanturf na kilka dni? Próbowałem już dzisiaj w Rustboro, ale wszystko było zajęte... - pytam kobietę o tę jakże ważną dla mnie kwestię... no bo przecież w tym mieście nie ma mostu, pod którym mógłbym zamieszkać, prawda? W każdym razie jeśli dostanę pozytywną odpowiedź, zamierzam udać się na razie do wskazanego pokoju, gdzie dokarmiam swoje dwie podopieczne i sprawdzam, czy Will nie wysłał mi odpowiedzi na moją wiadomość... chociaż pewnie znając życie i różnice w strefach czasowych, pewnie jest zajęty.

- No i widzi pan, bracia mnie pilnowali, żebym nie pobalował za bardzo - mrugam porozumiewawczo do mężczyzny. W sumie to nie tak, że nigdy nie piłem i nie bywałem na jakiejś imprezie, ale wszystko z umiarem, prawda? No i rzeczywiście nie znam się na pubach, ale może kiedyś to nadrobię. A tymczasem... przerażają mnie trochę problemy tego mężczyzny. Serio! Jak ja się cieszę, że nie mam (jeszcze) takich problemów.
- Uch... trochę ciężko mi się na to patrzy z mojego punktu widzenia, w końcu nie mam dziewczyny i jestem biednym podróżującym trenerem. Mnie by pewnie nie byłoby stać nawet na ten dom weselny - zauważam cicho, wzruszając ramionami. - Gdybym był panem, zaproponowałbym jej jeszcze tańszą opcję ze ślubem w plenerze bez duszenia się w jakiejś hali pokazowej, ale pewnie reakcja byłaby jeszcze gorsza niż to przed chwilą.
Krótka przerwa na mój cichy śmiech, chociaż wiem, że zapewne dla faceta nie jest to ani trochę zabawna sytuacja.
- W każdym razie nie wydaje mi się, żeby to była kwestia tego, ile pan zarabia. Może... to po prostu nie ta kobieta?

Verdanturf naprawdę wygląda super! Tyle roślinności, a na dodatek te budynki. Aż mam ochotę strzelić zdjęcie... o właśnie! Wiadomość od Willa, prawie bym o niej zapomniał - znaczy mogłem odpisać mu wcześniej, ale skupiłem się za bardzo na tym, by szybko dojść do Verdanturf. Od razu mogę połączyć przyjemne z pożytecznym, dlatego też szybko wyciągam pokedex, by zrobić zdjęcie otoczeniu, a następnie wysyłam do brata wraz z treścią: "Sorki, byłem zajęty :D Jest całkiem okej, ostatecznie dotarłem dzisiaj rano i jest cudownie! A jak u Ciebie?"
- Hm... tyle chyba starczy... - mówię sam do siebie po utworzeniu wiadomości, po czym ponownie spoglądam na dziwny budynek. Mimo wszystko jestem ciekawy, czy nie ma tam innej tabliczki niż ta oznaczająca salę liderską, dlatego decyduję się podejść bliżej. A sprawę noclegu w Centrum załatwię nieco później.

- W takim razie poproszę dwa opakowania - odpowiadam staruszce, wyciągając z portfela potrzebne do zapłaty 14$, po czym po zapłaceniu i zapakowaniu swoich zakupów jeszcze przez moment dopieszczam Nidorankę. - Jest naprawdę urocza. Byłoby miło, gdybym spotykał w czasie swojej podróży jedynie takie urocze pokemony... a na razie chyba ruszę dalej. Chciałbym jeszcze dzisiaj dojść do Verdanturf.
Po wymienieniu uprzejmości ze staruszką oraz ostatnim poczochraniu futra maluchowi z przodu, ruszam ponownie w stronę Verdanturf. Wbrew pozorom szybkie dojście do miasteczka jest dla mnie kluczowe, bo chciałbym postawić na nogi Nanę i zająć się czymkolwiek twórczym... a wędrowanie piechotą nie jest z pewnością twórczym zajęciem.

Jak już wspominałam, wiem, ale dziękuję za przypomnienie, xoxo :* muszę dać jej potem fabularnie? XD
------------------
Och... ale powinienem się tego spodziewać, prawda? Nie doceniłem przeciwnika i mimo przewagi (której nie próbowałem nawet wykorzystać specjalnie) przegrałem. Niemniej jednak wyciągnę z tego jakieś wnioski - po pierwsze walki trenerskie są trudne, a po drugie... brakuje mi w nich wprawy. Czasem naprawdę zazdroszczę moim braciom, że było im tak łatwo... bo było, prawda? Przynajmniej tak mi się wydaje. Na razie zaś zgarniam jagodę do torby i delikatnie gładzę lisiczkę po łebku.
- Mimo wszystko dobrze sobie radziłaś, ale... będziemy musieli poćwiczyć kiedyś, prawda? - mówię, chociaż wiem, że zapewne mnie nie słyszy. W każdym razie moją następną czynnością jest schowanie jej do balla, a następnie szybkie sprawdzenie, czy na mapie w dexie nie ma zaznaczonej jakiejś lokalizacji Centrum Pokemon po drodze.

Z powodu nawału pracy na studiach (nagle wszyscy chcą zrobić kolokwia przed świętami :) ) przedłużam nadsyłanie prac do soboty 17.03.2018 do godziny 15.

Z powodu nawału pracy na studiach (nagle wszyscy chcą zrobić kolokwia przed świętami :) ) przedłużam nadsyłanie prac do soboty 17.03.2018 do godziny 15.

Z powodu nawału pracy na studiach (nagle wszyscy chcą zrobić kolokwia przed świętami :) ) przedłużam nadsyłanie prac do soboty 17.03.2018 do godziny 15.