Pokemon Crystal

Nie zamierzałem ukazywać przed tymczasową towarzyszką drobnego strachu. Co najwyżej pewność odpowiedzi: -Robaki nie są takie złe, a do tego takie miejsce to dobre miejsce do treningu. -odpowiedziałem, spojrzawszy na Jainę. Kiedy już doszliśmy do wejścia, pierwszą puściłem dziewczynę, a sam wkroczyłem tam po kilku sekundach. Najpierw bardzo skrupulatnie się rozejrzałem, następnie odrobinę zbliżyłem się do towarzyszki i zadałem pytanie: -Droga do wyjścia to bardziej labirynt czy tylko kilka zakrętów, a może prosta dróżka? -czekając na odpowiedz spojrzałem na Chikoritę, pewnie dobrze się czuję w swoim klimacie.

~Losuję~

Szedłem swoim tempem, drogą którą wskazała Jaina. Dziwiący był trochę spokój towarzyszki mówiącej o zabłądzeniu w lesie. -Myślisz że jest to spory las? -zapytałem dla pewności, wiedząc jednak to że może nie być łatwo się przez niego przebić, plusem jest to że jesteśmy we dwoje i że ruszyliśmy z rana. Czekając na odpowiedź dalej kierowałem się do lasu i co jakiś czas spoglądałem na nasze Pokemony albo wokół siebie, sądzę że w takiej podróży trzeba mieć oczy wokół głowy. Dodatkowo zaciekawił mnie jeszcze jeden aspekt, więc zwróciłem się znów do Jainy: -Można kogoś spotkać w tym lesie oprócz Pokemonów?

Skoro wszyscy są pełni sił na podróż, nie ma co marnować czasu i ruszać. -Dziękuję za posiłek, na pewno się przyda. -podziękowałem dla Jainy, odbierając od niej torbę z prowiantem. Po czym od razu schowałem ją do plecaka. Ponownie wziąłem Chikoritę na ręcę i ruszyłem do wyjścia z budynku. Kiedy razem z towarzyszką opuściłem PokeCenter gotowy byłem kierować się w kierunku Lasu Verdian, jednak zdecydowanie bardziej wolę jak to Jaina idzie krok przede mną, więc zwróciłem się do niej: -Czy nie masz nic przeciwko temu, żeby nas prowadzić? -zapytałem dość pewnie, jakbym znał odpowiedz. Czekając na odpowiedz rzucałem okiem wokół siebie i dodatkowo analizowałem aurę panującą w mieście.

Ucieszony podejściem Jainy do całej sprawy, tylko kiedy opuściła mój pokój, nie zwlekając zabrałem się za szykowanie. Po w miarę dość sprawnym przygotowaniu się do dalszej części podróży, schowałem Ekansa do balla, a Chikoritę wziąłem na ręce. W między czasie jeszcze zrobiłem skan PokeDexem dla Gastly`ego. Kiedy już wykonałem wszystko w pokoju, zabrałem rzeczy, zamknąłem go i podszedłem do towarzyszki. -Jestem gotowy, czy możemy spokojnie ruszać. -odpowiedziałem jej na zadane dla mnie pytanie. Dodatkowo widok zdrowego Growlithe pozytywnie mnie nastawił.

Nie potrzebuję wielu godzin, żeby czuć się wyspany, jednak tak nagłe zjawienie się Jainy w moim pokoju było zaskoczeniem. Przyglądając się tym wszystkim wiadomością, które mi pokazała, trochę początkowo mnie przestraszyły, ale chcę dotrzeć do Ann jak najszybciej się da i żadni Rockety mi nie staną na drodze. -Nie wygląda to zbyt pozytywnie, ale nie może to nas zatrzymać, jeżeli nawet będzie trzeba walczyć. Musimy ruszać. -powiedziałem dość zdenerwowanym głosem do Jainy. Po chwili zadałem jej jeszcze pytanie: -Jesteś gotowa? Po tym pytaniu też miałem małą nadzieję, że na moment opuści mój pokój i da mi się przygotować.

Faktycznie zdawałem sobie sprawę z tego, że Jaina miała obrany cel, ale mimo wszystko najbardziej cieszyłem się ze swojego, wykonanego celu. Kiedy już zabraliśmy się z miejsca i doszliśmy do PC, byłem trochę zaskoczony tak szybką "ucieczką" towarzyszki, widocznie jest zmęczona. Kiedy powoli wkroczyłem na teren budynku razem z moimi Pokemonami, to pierwsze co zrobiłem przed pójściem na górę do pokoju, to rzuciłem jeszcze szybko na mapę. Jutro po śniadaniu muszę wyruszyć, nie mogę marnować czasu, przede wszystkim dla tego, że nic nie wiem co z Ann. Po analizie mapy, szybko skierowałem się do pokoju. Po trafieniu już do niego, Pokemonom moim pozwoliłem już się kłaść, sam poszedłem do łazienki. Po jakimś czasie położyłem się spać. Rzuciłem okiem na Chikoritę i Ekansa... i zasnąłem.

Nic Ekans za walkę nie otrzymał? ^^
~~~~~~~~~~

Kiedy podszedłem do balla, żeby go zabrać i schować do kieszeni, czułem się bardzo pewnie i byłem dumny z siebie, jak i z Ekansa. Pokazaliśmy że tworzymy mocny zespół, a teraz dołączył ktoś nowy do naszej ekipy. Trzymając ball w ręku, uznałem że najpierw Gastly`ego trzeba uleczyć, a dopiero po tym go poznam. Schowałem więc kulę do kieszeni i skierowałem się do Ekansa, kucnąłem przed nim i podziękowałem mu: -Świetnie się spisałeś. -mówiąc pogłaskałem węża. Po chwili zwróciłem się do Jainy: -Dziękuję za wsparcie, no i oczywiście za to że zabrałaś mnie tu.

Czułem się bardzo pewnie, po tym jak przebieg walki mocno się odmienił. Gdyby nie fakt, że złapanie Gastly`ego to mój mały cel, walczyłbym chętnie jeszcze. Widząc duże osłabienie ducha podjąłem ostateczną decyzję, a więc począwszy od wycofania z walki Ekansa i podziękowanie mu za naprawdę kawał dużej i ciężkiej roboty, a kończąc na tym, że wyjąłem pustego balla z kieszeni. Chwila zastanowienia, wymiana spojrzeń z Jainą, jak i moimi Pokemonami. Lekkie uśmiechy do każdego po kolei... i rzut kulą w kierunku, a dokładnie w czoło Poke-ducha. Nerwy dużo większe niż przed łapaniem Ekansa, ale wierzę że się uda.

"Nie taki Gastly straszny jak go sam narysowałem" -w głowie pojawiła mi się taka myśl, widząc jak dobrze Ekansowi idzie walka. Jednak wiadomo, że nie należy chwalić przed czasem, więc niezwłocznie wypowiedziałem kolejną taktykę, nie mocno różniącą się od poprzednich, ale ważne żeby była skuteczna jak one: -Ekans, wychodzi na to że jesteś szybszy od Gastly`ego, więc tego nawet nie korygujemy, czyli uniki na dużej prędkości gdzie popadnie i co jakiś czas jednorazowe Poison Sting. Dodatkowo kiedy będzie możliwość spróbuj wyskoczyć i zaatakuj mocną serią Poison Sting z połączeniem Leer, więc najlepiej żebyś był naprzeciw wzroku Gastly`ego. Po próbie tego ataku, powrót do szybkich uników. Rzuciłem niezauważalnie wzrok na Jainę.

Widząc tak dobrze radzącego sobie w walce, napawało mnie optymizmem. Dodatkowo jeszcze "publiczność", trochę to krępujące wydało mi się na początku, ale wiedziałem że głównie to mam się zająć walką, a nie tym co się dzieje wokół. Więc wróciłem do taktyki: -Ekans nie zostaje nam nic innego jak walka dość trochę nie równa, ale taka z Gastlym po prostu jest. Formy uników nie wymagają zmian, bardzo dobrze Ci wychodzi wślizgiwanie pod obiekty otoczenia. Jednak samą defensywą walki nie wygramy, zacznij od lekko zaskakującego, najlepiej tak żebyś był ustawiony nie naprzeciw, mocnego ataku Poison Sting. Wróciwszy do uników, co jakiś czas używaj Leer, ale dodatkowo jednorazowe, nie całe serie, Poison Sting. Układanie taktyki w dość ciężkiej sytuacji, nie jest prostę, ale mocno liczę na ambicję Ekansa.

Analizując co wyprawia Gastly, pierwsze co się rzuca w oczy, to jego przewaga jeżeli chodzi o negatywne statusy. Po jego stronie są paraliż i uśpienie. Jednak po stronie mojego Ekansa jest ambicja i ogromna wiara w niego. Krótki namysł i wracam do wydawania komend: -Ekans jest dobrze, zostajemy przy unikach w krzakach, ale dodatkowo co któryś unik, spróbuj wyskoczyć i będąc w powietrzu mocna seria Poison Sting w rywala. Po czym znów wślizgiwanie się w niewidoczne miejsca i co jakiś czas Leer. Staraj się też dosyć szybko poruszać i nie zatrzymywać na długo w jednym miejscu, plus jeszcze w pewnym momencie kiedy będziesz za Gastly oczywiście jak najmocniej się da, seria Poison Sting. Jedyny ofensywny atak, który musisz używać z jak największą mocą. Zdawałem sobie sprawę z dość dużego ograniczenia taktycznego, ale robiłem co w mojej mocy. Obserwacji Gastly`ego nie przerywam, a do tego mocno kibicuję i wierzę w mojego węża.

Widząc początek walki w wykonaniu mojego wymarzonego Gastly`ego, wiem że to łatwy pojedynek nie będzie. Ale w życiu nie ma łatwo zawsze. Chwilę jeszcze pomyślałem i byłem gotów wydać polecenia dla Ekansa: -Ekans, zaskoczył nas, ale teraz my go spróbujmy zaskoczyć. Na początku zaatakuj go z mocnych Poison Sting, kieruj je prosto w jego twarz, najlepiej okolice oczu. Po mocnej serii tych trujących strzał, uniki, początkowo wij się wokół niego, a następnie spróbuj wśliznąć się pod jakiś krzak i kiedy uda Ci się tam znaleźć ponownie seria Poison Sting. Użyj też Leer, gdyż może nam to trochę pomóc. Po skończeniu ataku wróć do szybkich uników, niekiedy wślizgując się pod jakieś krzaki. Czuję stres jak przed pierwszą walką, ale bardzo wierzę w umiejętności Ekansa, dodatkowo obserwuję ruchy ducha.

Słysząc ile dziewczyna ma lat, pierwsze co zrobiłem to po prostu na nią spojrzałem. Po chwili wydukałem trochę słów z siebie: -Rzeczywiście wyglądasz na mniej. Jeżeli chodzi o mnie, to mam 21. Jednak jeżeli chodzi o mnie, jakoś szczególnie nie przywiązują uwagi czy wyglądam na swój wiek czy nie, staram się wyglądać jak najlepiej się da. Po tym dość długim wywodzie, widząc ducha zajadającego jagody, momentalnie mocniej ożyłem. -Dziękuję że zdecydowałaś się mnie tu zaprowadzić. -podziękowałem dla Jainy. Miałem też na uwadze, w miarę ciche zachowanie, nie chciałem spłoszyć Pokemona. Od razu też, skierowałem rękę na ball z Ekansem. -Czas wstawać, nasza pierwsza walka się szykuje. -odrzekłem do kuli przed wypuszczeniem węża.

Kiedy już byłem obok Jainy, starałem się nie ukazywać swojej ekscytacji, trzymałem ją w sobie. W momencie ruszenia, starałem się trzymać krok za nią i nie zbyt blisko, nie przywykłem do takich relacji międzyludzkich. Tylko co z Ann. Dziwnie było tak iść w ciszy, więc momentalnie zadałem pytanie: -Jaina, z góry przepraszam za pytanie... Ile masz lat? -czekając na reakcję dziewczyny, na dość prymitywne pytanie rzucałem okiem na to co mijamy po drodze, a może jakiś ciekawy okaz ujrzę.