Pokemon Crystal

Wstając otarłem twarz oraz oczy aby ogarnąć się i rozbudzić chodź trochę. Muszę wypić choć filiżankę kawy- Pomyślałem i od razu zachciało mi się pić. Myjąc twarz i resztę ciała przypomniałem sobie wczorajsze wydarzenia. To nie może się więcej powtórzyć, w przyszłości mogę nie mieć tyle szczęścia i możemy ucierpieć i ja i Joel. Musimy zacząć trenować chociażby dla lepszej kondycji i zdrowia.- Pomyślałem i dokończyłem własne sprawy, po czym czekałem aż Riolu obudzi się i będzie gotów do poszukiwań i treningów.

-Wreszcie będziemy mogli odpocząć... to był długi dzień. Przydało by się piwo...- Rozmarzyłem się i zacząłem wykonywać czynności takie jak potrzeby fizjologiczne oraz umycie się pod prysznicem oraz umycie zębów. Po tych czynnościach nie zwlekając długo rzuciłem się na łóżko myśląc o tym co się stało i co stać się może. Zarówno o balonie jak i o całej, chorej sytuacji.

-Joel festiwal zapowiada się wystrzałowo. Musimy szybko wyrobić się z poszukiwaniami i wyruszyć w drogę, lepiej być wcześniej niż się spóźnić.- Powiedziałem i ruszyłem w stronę kolejki.
Gdy tylko osoba która była w kolejce tuż przy ladzie, odeszła samemu podszedłem do lady i rozpocząłem rozmowę - Dobry wieczór! Czy są może wolne pokoje, chciałbym przenocować wraz z moim pokemonem Riolu? A i ile kosztuje wynajem, o ile są miejsca?

Kolejka coraz mniejsza... Ciekawe ile będą chcieli za mój nocleg wraz z Joelem?- Zamyśliłem się. Lecz gdy zobaczyłem ogłoszenia od razu zaciekawiło mnie ogłoszenie o zagubionym Mime Jr. w odróżnieniu od pokazów które zlałem od razu. Wiedziałem, że to nie jest dla mnie. Mimo wszystko najbardziej ciekawe i rozrywkowe spędzenie czasu rysowało się jako festyn z muzyką rockową oraz loteria, która mogła być naprawdę ciekawa!
-Hej Joel co sądzisz? Mam chęć poszukać tego zagubionego pokemona, niestety bardziej interesuje mnie festyn. Z drugiej strony mamy na to dwa dni, ale nie jestem pewny czy chcę robić komuś nadzieje... Co sądzisz? - Zapytałem się i sprawdziłem jak wygląda kolejka do Joy.

Gdy wchodzę do Centrum Pokemon jestem nieco zdezorientowany z powodu tak dużego ruchu i nie codziennej, jak dla mnie przyjaznej atmosfery. W momencie w którym, zobaczyłem kolejkę do siostry Joy momentalnie zrezygnowałem ze stania w niej. W zamian za to postanowiłem "rzucić okiem" co kryje się na tablicy ogłoszeniowej. "A nóż" napatoczy się coś wartego zachodu.- Pomyślałem i ruszyłem w stronę ściany kartami.

-Chyba nic więcej nie możemy zrobić w tej sprawie.- Powiedziałem do Joela i wzruszyłem ramionami.- Dobrze jest się komuś wygadać. Pamiętaj, jeżeli i tobie będzie coś leżeć na sercu, masz mnie. Musimy się wspierać w ciężkich sytuacjach.- Dodałem pokrzepiająco po czym ruszyłem w swoją stronę, czyli w stronę centrum miasta zobaczyć co dzieje się dzisiaj na mieście.

Gdy poczułem dotyk na swych plecach szybko wstałem, ponieważ nie lubię gdy dotyka mnie ktoś nieznany. Wywołało to we mnie oburzenie, ponieważ nikt nie powinien naruszać mojej prywatnej przestrzeni, a może to tylko jakaś paranoja? Sam nie wiem. Ale wstałem, po czym zacząłem wyjaśniać jak wygląda sytuacja. Od początku, mówię dokładnie wszystko, ze szczegółami. Tyle ile pamiętałem. Nie chciałem niczego pomijać. Co się stało to się nie odstanie, a oni muszą brać odpowiedzialność za swoje czyny.- Pomyślałem i czekałem na rozwój wydarzeń.

Odwracam się tyłem do funkcjonariusza, a przodem do Joela. Cholera! W co ja się znowu wplątałem?! I co powiem, tak panie władzo wiem o tym! Ale ja z czysto altruistycznych pobudek tu jestem, bo taki dobry dla społeczeństwa być chciałem i się dowiedziałem, że to są dobrzy chłopcy, ale nie wyszło im w życiu i zboczyli z ścieżki dobroci, sprawiedliwości i miłosierdzia na rzecz czynienia zła i sprzeczek. Tak o tuż to! Tak właśnie było! A no i mają młodszą siostrę, która pójdzie do rodzinny zastępczej w najlepszym przypadku, w najgorszym do domu dziecka. No i znowu dobry ja chcąc pomóc zawróciłem, zamiast zostawić sprawy same sobie. A zaczęło się od małego skradzionego balonika! Wspaniale! Jestem geniuszem.- Myślałem, będąc na krawędzi zakłopotania a pewnego rodzaju obłędu, po czym odwróciłem się i siadłem na ławce obok.
-Nie wytrzymam!- Krzyknąłem, mając dość dzisiejszego dnia.

-Rozumiem to co mówisz. Dziękuję, że dzielisz się ze mną tymi informacjami, ale... to smutne... Naprawdę żal mi ich, jak zgaduję bogu ducha winnej siostrze.- Powiedziałem i wstałem z schodów.
Cholera... Sam nie wiem co mam robić sytuacja jest ciężka, bo z jednej strony banda rozwścieczonych chłopców, a z drugiej strony dobro niewinnej dziewczynki... Do dupy to wszystko! Gdy wyszedłem z budynku chciałem i nawet zacząłem udawać się w stronę bezpieczniejszych dzielnic miasta, postanowiłem, że nie mogę zostawić tego problemu samemu sobie! Zawróciłem i ruszyłem w stronę placu zabaw na którym znajdowałem się niedawno.

-Uff...!-Odetchnąłem z ulgą gdy tylko wydostałem się z placu zabaw wraz z Joelem.
I na jaką cholerę się w to wplątałem? Trzeba było zostawić tą sprawę... A zresztą mam dosyć, poddaję...- Myślę, po czym słyszę słowa starszego mężczyzny, a moje wewnętrzne ja nie chce dać za wygraną i wbrew sobie pytam się go widząc jego reakcję na całą sytuację.
-Przepraszam, że wtrącam się w nie swoje sprawy, ale dlaczego mówi pan znowu? Może mi pan wyjaśnić o co chodzi?

Chrzanić to wszystko! NIC nie jest tak jak być powinno. Właściwie to nie powinienem za wiele myśleć... no chyba, że o ucieczce! Tak, królestwo za danie nogi z tego chorego placu zabaw! Nastolatkowie bawiący się w gang i porachunki mafijne... Tak! Właśnie tego potrzebowałem! Zresztą... w niczym nie pomogą moje przemyślenia, jeżeli nie ujdę stąd żywy wraz z Joelem.
-Joel, uciekamy! Wykorzystamy krzyk, hałas, chaos i zamieszanie!- Po czym wskazałem ręką kierunek w którym było wyjście.

Wspaniale... Nie dość, że banda dziwaków to jeszcze im się zabawy zachciewa. Teraz raczej nie dam rady się wycofać- Pomyślałem i podszedłem do gościa w kurtce.
-Niech będzie, ale mam swoje warunki. Po pierwsze, walka ma być uczciwa. Po drugie, obiecujesz wyznać o co chodzi z balonem. Na koniec, po trzecie, po naszej wygranej dacie nam spokojnie odejść.- Gdy wypowiedziałem te słowa, nie czekając wiele na ich reakcję dałem znać Joelowi, aby ten ustawił się przede mną i był gotowy na najgorsze.

-Nie są mi potrzebne, ani kłopoty, ani walka, nawet tego balonu nie potrzebuję. Po prostu powiedzcie skąd go macie.
Same kłopoty z nimi...- Pomyślałem i zacząłem szukać pieniędzy w portfelu.
-Jeżeli chcecie mogę wam za te informacje zapłacić, oczywiście o ile jest to normalna cena.

Czyli to jednak oni... Banda dziwaków, chociaż nie... może nie dziwaków. Po prostu są inni. No mniejsza o to jak wyglądają, co lubią a czego nie. Najważniejsze są ich motywy... muszę je poznać, może wtedy zrozumiem. Ale mimo wszystko mają dużą przewagę liczebną nie mogę wdać się w żadną bójkę czy coś w ten deseń. Dlatego myśląc to zasłoniłem Joela ręką tak aby dać mu do zrozumienia, aby nie wykonywał gwałtownych i głupich ruchów.
Wyszedłem na przeciw zgrai ludzi którzy byli trochę jak oderwani od rzeczywistości...
-Cześć!- Powiedziałem wystarczająco głośno, aby mnie usłyszeli, ale nie za głośno, aby nie zostało to odebrane negatywnie. -Widzę, że zebraliście się tu w tym dosyć specyficznym miejscu, aczkolwiek zastanawia mnie pewna sprawa... Czy ten tam przywiązany balon należy do któregoś z was?- Zapytałem dość swobodnie i pewnie, z niecierpliwością i lekkim strachem czekając na rozwój wydarzeń.

Chuligani? Pokemon? Niby wszystko układa się w logiczną całość, ale jednak coś tu wciąż nie gra. Przecież oni mogą być zupełnie inną grupą osiedlowych bandytów. W końcu ta dzielnica nie ma dobrej reputacji, na pewno kręci się tu wielu opryszków. Nie ma co się gorączkować i łapać trop zębami jak wściekły pies...- Pomyślałem, i spokojnie czekając na swoją kolej przeliczałem pieniądze.