Pokemon Crystal

[Mhrok]

Na twoje kolejne pytanie Shellder przytaknął twierdząco. No cóż, bliskie spotkanie z taką zgrają Slowpoke'ów na pewno musiał wywrzeć na nim niesamowite piętno. Musiał uznać ciebie za swojego wybawcę, skoro przeszedł aż tyle, tylko po to, aby ci za to podziękować. I nie tylko...
- Del! Del! - zakrzyknął entuzjastycznie Shellder, kiedy zapytałeś, czy chciałby, abyś sprawował nad nim pieczę.
Wyjąłeś PokeBall i pokrótce wyjaśniłeś pokemonowi jego działanie, czego stworek słuchał z wielkim skupieniem. Później, tak jak mu przykazałeś, dotknął srebrnego guziczka na kuli. Błysk czerwonego światła, które wessało stworka, na chwilę ciebie oślepił. Jednak kiedy mogłeś już widzieć, zauważyłeś, jak PokeBall przestaje się trząść.

[Kimiko]

Zaraz po tym jak kula przestanie dygotać ze swoim nowym mieszkańcem, wypuszczam stworzenie.
Lekcja na dziś - Pokemony niekoniecznie musisz łapać po walce lub po ich osłabieniu. Wystarczy perswazja, dobre serce i nić porozumienia.
- Nazwę Cię Chilly. Twoja skorupa jest tak przyjemnie chłodna, że zazdroszczę Ci, że sam takiej nie mam. - Zwracam się do Pokemona, zaraz gdy ten ponownie ujrzy światło dzienne. Wyjmuję z kieszeni PokeDex i skanuję delikwenta, by następnie wziąć go na ręce i ruszyć w kierunku nadanym mi przez profesora.
Podczas marszu opowiadam Shellderowi o moich dwóch podopiecznych, które pozna w swoim czasie - tj. podczas przerwy w drodze czy w Centrum Pokemon, o ile takowe będę mijać.

[Mhrok]

Pokemon bardzo się ucieszył, kiedy usłyszał swoje nowe, nadane mu przez ciebie, imię. Musiało mu ono naprawdę przypaść go gustu, gdyż wyglądał na niesamowicie zadowolonego. Na widok PokeDexa nawet się nie skrzywił. Mógłbyś przysiąść, że kątem oka zauważyłeś, jak wykonuje do niego jakąś śmieszną minę.

Cytat:

#090 Shellder "Chilly" [20.00]% Ewolucja: Shellder (+ Water Stone) -> Cloyster Ruchy: Tackle, Water Gun, Withdraw, Supersonic, Icicle Spears, Protect, Leer Charakter i historia: Shellder jest pokemonem bardzo entuzjastycznie podchodzącym do życia. Zawsze jest zadowolony, szybko zapomina o odniesionych ranach czy urazach. Normalnie mógłby robić za pocieszającą maskotkę. Jeśli chodzi o pojedynki, to wodny pokemon nie jest ani bardzo za nimi, ani przeciw nim. Są dla niego neutralne, może walczyć, jednak jeśli istnieje taka możliwość, woli posiedzieć i popatrzeć, jak walczą inni. Nie przepada za różowym kolorem, wywołuje on w nim pewnego rodzaju strach i zakłopotanie. Shellder został uratowany przez Ariela przed stadem agresywnych Slowpoke'ów, które z nieznanych przyczyn, atakowały skorupiaka. Chłopak uratował pokemona, który później za nim podążył aż pod chatę profesora Kukuiego, gdzie dołączył do składu młodego trenera. Umiejętność: Shell Armor Muszlowy Pancerz - Blokuje ciosy krytyczne przeciwnika.

Kiedy wziąłeś go na ręce i zacząłeś iść, Shellder z dużym zaangażowaniem nie tylko słucham to, co masz mu do powiedzenia o Azurill czy Brionne, ale również bardzo intensywnie rozglądał się po okolicy, chłonąc niczym gąbka nowe widoki, których mógł nie mieć okazji widzieć, jeśli do tej pory mieszkał tylko na plaży. Snute opowieści o dwójce pozostałych podopiecznych musiały bardzo zachęcić wodnego pokemona do zapoznania się z nimi, gdyż tylko jak zauważył stojący na uboczu stolik z ławkami, zaczął się ku niemu wyrywać. Taki zestaw nie był tutaj jedyny, oprócz niego stały tutaj dodatkowe dwa, a pomiędzy nimi widziałeś kamienny okrąg. Musiało to być jakieś miejsce spotkać młodzieży. Nawet niedawno ktoś z niego korzystał, gdyż kawałki ciemnego drewna zdawały się być jeszcze ciepłe. Najwyraźniej młodzież do długich godzin wieczornych musiała świętować to, że niedługo przyjdą wakacje. Póki co wydawało się być to jedyne miejsce do zrobienia przerwy, gdyż najbliższe Centrum Pokemon jak już znajduje się pewnie dopiero w Iki.

[Kimiko]

Zdecydowanie zwalniam, gdy Shellder zaczyna się wiercić. Rozglądam się po okolicy, czy jest tu w miare bezpiecznie, albo czy jest gdzieś w pobliżu jakiś sklep, gdzie mógłbym zrobić małe zakupy ku rozpieszczeniu siebie i swoich podopiecznych.
Bez większego wyboru zatrzymuję się wraz z Chillim przy stolikach służących za atrakcję dla młodych. Zasiadam na ławce i wypuszczam pozostałe Pokemony i zapoznaje je z nowym członkiem naszej rodziny. Jako anegdotę opowiadam historię w jaki sposób poznaliśmy się i jak Shellder za mną podążył do chatki Kukuiego. Cała historia wydaje mi się mega urocza.

[Mhrok]

Zarówno Azurill jak i Brionne przywitały Chilly'ego bardzo ciepło jako kolejnego członka twojej zdominowanej przez wodne pokemony drużyny. Stworki rozmawiały sobie, żywo gestykulując podczas rozmowy. Jako że stworki zajęły się sobą, ty rozłożyłeś się na ławce, opierając się łokciami o stół i ogrzewałeś się w popołudniowym słońcu. Było ci ciepło i przyjemnie dopóki na niebie znikąd nie pojawiły się ciemne chmury, a wraz z nim nagłe powiewy silnego wiatru. Pokemony podskoczyły do ciebie, zupełnie jakby bały się, że zostaną zwiane niczym drobinki pyłu. Zupełnie znikąd pojawiła się przed tobą znana ci już postać mężczyzny, którego widziałeś rano, kiedy przypadkowo zasnąłeś u siebie w pokoju podczas pakowania.
- Tak, masz rację, znowu śnisz. - powiedział do ciebie, zupełnie jakby czytał ci w myślach. - W ciągu kilku godzin zdarza ci się to już trzeci raz. Nie trać czujności. Czyha na ciebie dużo zagrożeń. Musisz na siebie uważać.

[Kimiko]

Dreszcz i nieprzyjemne poczucie niepewności pojawiły się na moim karku tak niespodziewanie, jak postać nieznanego mężczyzny. Jego prezencja przerażała mnie i mroziła krew w moim zapchanych cholesterolem żyłach.
- Kim jesteś? - Pytam, łapiąc się na abstrakcji samej wypowiedzi i rozmowy ze zjawą. - Co to za niebezpieczeństwo? Co tu się dzieje? Czego ode mnie chcesz?! To nie jest normalne. - Dodaję, z każdą sekundą zapalając się gniewem, bezpodstawnym i niesłusznym, wywołanym strachem.
Pokemony przyciskam do siebie, tak, by poczuły się bezpiecznie w tym zerwanym, mrocznym wiatrem.
- Chcę się obudzić. - Dodaję, drżąc cały w posadach ze strachu.

[Mhrok]

- To kim jestem, akurat nie jest w tym momencie zbyt ważne. Ważniejsze jest to, w co się przypadkowo wplątałeś. - odpowiedział ci wymijające mężczyzna. - Jesteś pretendentem do zostania Piątą Alicją. Jest to tytuł osoby, która wygra pewien bardzo silny artefakt mogący spełnić jego najskrytsze życzenie.
Mężczyzna brzmiał, jakby zupełnie bredził, albo nawąchał się napalmu albo innego arszeniku czy cyjanku. Jednak zdawał się być w pełni pewien tego, co mówi, a i jego zachowanie nie wskazywało na to, aby zabawiał się w typowego rockowego muzyka.
- Walka niedługo się rozpocznie. Bądź świadom tego, że czasami sny są o wiele silniejsze niż myślisz. Pamiętaj o tym.
Znowu zerwał się silny wiatr, który zawiał tak mocno, żę musiałeś zamknąć na chwilę oczy. Po tym momencie wszystko wróciło do normalności. Siedziałeś na ławce z podciągniętymi nogami, byłeś blady na twarzy. Twoje pokemony ze zdziwieniem wpatrywały się w ciebie, zupełnie jakbyś był Gengarem.

[Kimiko]

Zanim zdążyłem dopytać o więcej szczegółów, które prawdopodobnie i tak nie rozjaśniłyby mojej niewiedzy, doszedłem do świata jawy. Wykonuję kilka wdechów i wydechów, które pozwolą mi uspokoić się i przyjąć nowe wiadomości do siebie.
Zwracam uwagę na Pokemony, które zwróciły uwagę na mnie i zapewniam je, że wszystko jest w porządku, tylko ostatnio drzemki mi nie służą.
- Będziemy się zbierać do dalszej wędrówki. Kto teraz chce posiedzieć u mnie na rękach? - Pytam pogodnie, a gdy stworki demokratycznie wybiorą spośród siebie kogoś, kto poeksploruje świat ze mną, ruszam do celu wyznaczonego przez Kukuiego.
Mimo pogodności w głosie i powolnego uspokajania się, zastanawiam się o co tak naprawdę chodzi i kim jest ten tajemniczy jegomość, który nawiedza mnie w snach. Jeżeli jestem pretendentem, to ktoś inny będzie starał się o ten tytuł, więc analogicznie, jeżeli nie chce być nękany przez koszmar, mogę odpuścić tę rzekomą walkę o Alicję, nawet, jeżeli nagrodą będzie spełnienie życzenia.

[Mhrok]

Pokemony demokratycznie podjęły decyzję, że dalej powinieneś nieść na rękach Shelldera. W sumie to było całkiem miło z ich strony, jednak raczej przeważyła obserwacja, że stworek mógłby mieć utrudnione jakiekolwiek poruszanie się. Wziąłeś zatem złotego pokemona i ruszyliście dalej w stronę Iki. Wspinałeś się pod górę, a kiedy czasami się odwracałeś, widziałeś piękną panoramę oceanu. Nieco bardziej na wschód w oddali majaczyła Wyspa Poni.
Do granic miasteczka dotarłeś po jakichś czterdziestu do pięćdziesięciu minut po wzięciu przerwy. Zgodnie z instrukcjami dostanymi od Kukuiego odbiłeś wtedy w prawo i ruszyłeś w stronę znajdującego się w oddali lasku. Kiedy znalazłeś się przed nich, przystanąłeś na chwilę. Nie dobiegało z niego nic, co mogłoby być niepokojące. Odległość pomiędzy drzewami jest całkiem spora, jednak jak to w przypadku tropikalnej roślinności jest ona bardzo wysoki i posiada rozłożyste korony, które tworzą w niższych partiach dużą ilość cienia. Daje to jednak bardziej efekt półmroku aniżeli pełnej ciemności, dlatego też nie powinieneś mieć problemów z widzeniem po wejściu do lasku.

[Księciu]

Noszenie Shelldera nie było ciężkim wyzwaniem, a chłód bijący od jego skorupy skutecznie orzeźwiał i chłodził. Uwielbiam tutejsze widoki, krajobrazy i klimat, chociaż ten ostatni bez odpowiedniego przygotowania jest straszny i zabójczy.
Marsz w stronę Iki przeszedłem w swoim tempie, a czas jaki spędziłem na tej czynności nie zrobił na mnie wrażenia. Zdaję sobie sprawę ze swoich możliwości, i nie widzę zbytnio sensu by się śpieszyć. Po przerwie ruszam dalej w trasę według wskazówek Kukuiego.

[Mhrok]

Kiedy wkroczyłeś do ciemnego lasu, od razu poczułeś nagły chłód. Było to bardzo dziwne uczucie, biorąc pod uwagę, że do tej pory czułeś cały czas ciepło. Twoje pokemony również stały się jakieś dziwnie spięte, Shellder cały czas kręcił się na twoich rękach. O ile będąc w lesie możnaby się spodziewać wielu dźwięków wydawanych przez dzikie stwory, tak teraz zupełnie nic nie słyszałeś. Nagle jednak usłyszałeś szelest w krzakach, a kilka chwil później wyleciał przed Ciebie zielony, modliszkowaty stwór.

[Księciu]

Ostatnio dzieją się w okół mnie bardzo dziwne rzeczy, więc aura niepokoju i niepewności mnie zupełnie nie dziwi. Zastanawia mnie jednak dlaczego moje Pokemony również to czują, skoro wcześniej nie wyczuwały niczego złego?
Swoje pytanie zostawiam bez odpowiedzi, mając do czynienia z nowym zagrożeniem, jakim jest definitywnie przerośnięta modliszka. Korzystam z PokeDexu, starając się zeskanować niebezpiecznie wyglądającego owada, który mógł w każdej chwili się na mnie rzucić. Zachowując szczególną ostrożność, kładę Shelldera na ziemi. Nie posyłam go do walki, teoretycznie do pierwszej walki jaką kiedykolwiek bym przeprowadził. Po prostu czekam. Nie jestem zwolennikiem przemocy.
Jeżeli stwór zaatakuje mnie lub Shelldera, każę mu się bronić.

[Mhrok]

Atmosfera z sekundy na sekundę coraz bardziej się zagęszczała. Pokemon ciągle uważnie się tobie przyglądał, zatem ewentualny ucieczka może okazać się mało efektywna albo całkowicie niemożliwa. Powolnym ruchem odłożyłeś skołowanego Shelldera na ziemię, po czym równie uważnie wyjąłeś z plecaka PokeDex. Cały czas czułeś na sobie uważny wzrok pokemona, jakby oczekiwał z wytchnieniem na jakiś ruch, który zdradzi, że chcesz zaatakować. Kiedy kierowałeś urządzenie na przerośniętą zieloną modliszkę, ta jedynie patrzyła się na ciebie z zaciekawieniem.

Cytat:

#123 Scyther [21.00]% Ewolucja: Scyther (+Metal Coat) -> Scizor <- (+Mega Stone) -> Mega Scizor Ruchy: Vacuum Wave, Quick Attack, Leer, Focus Energy, Pursuit, False Swipe, Agility, Wing Attack Charakter i historia: Scyther jest pokemonem niezwykle agresywnym podczas wszelkich potyczek i walk. Nie walczy on jednak zupełnie bezmyślnie, stworek jest na tyle rozważny, że potrafi w swojej głowie ułożyć szczątkową taktykę. Jednak często ona zamiera kiedy Scyther zostanie odpowiednio zdenerwowany albo wydaje mu się, że pokonanie przeciwnika nie wymaga od niego nie wiadomo jak wielkich przygotowań. Rzadko kiedy pokemon atakuje pierwszy, gdyż wie, że jest to wysoce nierozważne, ponieważ przeciwnik może się okazać od niego silniejszy. Umiejętność: Technician Technik - Moc ataków Pokemona o sile bazowej równej lub mniejszej niż 60 jest zwiększana o 1,5 raza.

[Księciu]

Nadal nie robię nic.
- Hej. - Mówię bądź podnoszę głos do Pokemona, który stoi kilka metrów ode mnie. Delikatnie artykułuje swoje słowa i wypowiadam je delikatnie, tak, by dziki pokemon mnie zrozumiał, albo zrozumiał chociaż to, że nie mam złych zamiarów.
- Jestem Ariel. Nie zrobię Ci krzywdy. Nie chcę walczyć. Nie krzywdź mnie, ani Shelldera, proszę. - Dodaję, kontynuując swój monolog. Nie zbliżam się, nie wykonuję żadnych gwałtownych ruchów i to samo polecam Shellderowi, żeby nie wpadł na jakiś głupi pomysł ataku modliszki bez mojego zezwolenia.
- Przepuścisz nas? - Pytam, czekając na jakąkolwiek reakcję.

[Mhrok]

Scyther dalej wpatrywał się naprzemiennie to na ciebie, to na znajdującego się przy twoich nogach Shelldera. Nie wyglądało jednak na to, aby modliszkowaty pokemon zamierzał was przepuścić, bo wyraził wam dosadnie, kiedy skrzyżował swoje ostrzaste łapy. Upływała sekunda ze sekundą, zaś Scyther wydawała się być coraz bardziej poddenerwowany zaistniałą sytuację. W pewnym momencie zdenerwowanie musiało osiągnąć stan krytyczny, ponieważ odepchnął się on od podłoża na swoich łapach z zamiarem ataku na twoją osobę. Udałoby mu się to, gdyby nie Shellder, który zasłonił zarówno siebie jak i ciebie tarczą wykonaną z Protect, od której odbił się Scyther.
- Skaj, skaj, ta! - zasyczał na was, co musiało być jednoznaczne z tym, że w tym momencie nie zamierza wam odpuścić.