Pokemon Crystal

[Tibia]

- Ależ nie ma za co - odpowiedziała Nuca, wyciągając do chłopaka rękę, aby pomóc mu podnieść się z podłogi.
Wszystko wskazywało na to, że rudowłosy jest trenerem Pumpakaboo, ale zupełnie nie może sobie poradzić z tak żywiołową istotą. Do tego jego nieśmiały charakter kazał mu przejmować się tą sytuacją znacznie bardziej, niż to było konieczne.
- Nic się nie stało. Twój przyjaciel pewnie po prostu nudzi się na statku i szuka teraz jakiegoś zajęcia. To nic złego - dodała, aby uspokoić chłopaka. Następnie Nu wyciągnęła dłoń, aby spróbować połaskotać dynię; choć jej palce najpewniej przelecą przez ciało ducha, być może pomoże to nawiązać kontakt z Pokemonem. Potem zwróciła się do właściciela ducha z pytaniem:- Gdzie znalazłeś tak uroczego towarzysza?

[Schmerz]

Jakimś wyjątkowym trafem, dziewczynie udało się dotknąć lewitującą dynię. Ta zdawała się zachichotać, a przynajmniej na to wskazywała jej reakcja i właśnie temu najbliższy był odgłos, który z siebie wydała. Niemniej, sam rudzielec zdawał się niemniej zakłopotany, jak był dotychczas.
- Boo lubi zaczepiać ludzi i... i często znika sama z siebie, nie przejmując się tym co mówię. P-Przepraszam - dorzucił raz jeszcze, po raz kolejny przepraszając dziewczynę i tym razem nieco rozjaśniając sytuację. Z początku też miał swego rodzaju problem z przyjęciem od niej pomocnej dłoni, jednak po nieco utrudnionej próbie samodzielnego zebrania się z desek pokładu, chwycił jej dłoń. - Od... Od taty. S-Sam ma podobnego -wydusił z siebie jeszcze w odpowiedzi na ostatnie pytanie. Co więcej, w oddali dało się już dostrzec ląd. Nieopodal samego statku przeleciała zaś grupka Winguli, które na szczęście nie zapaskudziły desek pokładu. Do tego w pobliżu statku przepłynęły jakieś stworzenia, które najbardziej zdawały się przypominać delfiny, radośnie chlapiące dookoła. Zbliżając się jednak do lądu dziewczyna mogła dostrzec sporych rozmiarów łąki, które najwyraźniej otaczały ich cel podróży. - E-Eddie - wydusił z siebie jeszcze chłopak, wbijając swoje spojrzenie w pokład, jednak nie nakreślając zbytnio tego, co miał na myśli. Czyżby miał tak na imię? A może mówił o kimś? Riolu mierzył zaś lewitującą dynię niezbyt przychylnym spojrzeniem, ale najpewniej zwyczajnie chciał jakiegoś rewanżu.

[Tibia]

- Jestem Nuca - odparła dziewczyna, zakładając, że to właśnie swoje imię wypowiedział rozmówca. Jednocześnie wodziła zachwyconym wzrokiem za przelatującą gromadą Wingulli. Zawsze ogromnie lubiła patrzeć na ich pełne gracji ruchy. Potem zatrzymała spojrzenie na zbliżającym się trawiastym brzegu, jednocześnie zastanawiając się nad problemem rudowłosego chłopaka.
Z wyjąkanych tłumaczeń i obserwacji jego niezgrabnych, zupełnie pozbawionych swobody ruchów, Nu stwierdziła, że Eddie to osoba nie tylko nieśmiała, ale również pozbawiona wiary w samego siebie. Nic dziwnego, że przy takiej osobowości miał problemy z opanowaniem zachowania swojego Pokemona… Zwłaszcza, jeżeli posiadał on Pumpakaboo dopiero od niedawna – co wydawało się bardzo prawdopodobne.
- Być może jesteście ze sobą jeszcze zbyt krótko - odezwała się, by tchnąć w Eddiego trochę optymizmu. - Ja i Lunre też musieliśmy trochę razem przejść, nim wytworzyło się między nami pełne zaufanie i wzjamenie zrozumienie. A mimo to nawet teraz zdarza nam się mieć zupełnie odmienne zdanie w pewnych kwestiach. - Nuca mrugnęła figlarnie do Riolu, który najwyraźniej jeszcze nie zapomniał o incydencie z duchem, pragnąc odzyskać utraconą godność. Nagle w głowie dziewczyny zajaśniał pomysł... Być może uda się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. - Może udział w walce jakoś pomógłby wam się zgrać? Nic tak nie łączy jak współdziałanie i silne emocje... Adrenalina i te sprawy. To bardzo zbliża. Po odebraniu wyposażenia od profesora moglibyśmy stoczyć mały pojedynek; Pumpakaboo kontra Riolu.
Dziewczyna powiodła pytającym spojrzeniem po całej trójce.