Pokemon Crystal

[Mhrok]

- Możesz do mnie dzwonić w każdej chwili. - odpowiedział ci nieco okrętnie Luka, po czym udał się w stronę północnego wyjścia z miasta, zostawiając ciebie samą.
Mauville było miastem dosyć... specyficznym. Początkowo była to mała mieścina, której największą "atrakcją" był tutejszy lider - Wattson. Jednak kilka lat temu, po zawiązaniu współpracy z kilkoma przedsiębiorstwami z miastem Lumiose, znajdującym się w dosyć odlegle położonym regionie Kalos, miejsce to zmieniło się wręcz nie do poznania. Ścisłe centrum zostało przebudowane i wyglądało teraz niczym luksusowe centrum handlowe, gdzie można było znaleźć przeróżne sklepy, butiki, restauracji i inne tego rodzaju miejsca. Nie zabrakło również przestrzeni na powstanie muzeów czy centrów kultury. Oczywiście dzięki temu miasto i jego mieszkańcy bardzo się wzbogacili, zatem na wschodzie powstały też dzielnice podmiejskie z pięknymi domkami. Po prostu żyć nie umierać.
Jeśli zaś chodzi o jakieś wysokie miejsce, z którego można by dużo zobaczyć... Znalazłaś takie miejsce. A była nim wieża zegarowa, która wznosiła się nad miastem i swym bacznym "okiem" strzegła w nim pokoju. Według znaku znajdującego się przed wejściem do budowli, miało to być "ukoronowanie współpracy pomiędzy Lumiose a Mauville". Miałaś szczęście, bo trafiłaś na darmowe wejście na samą górę. Szczęśliwa ruszyłaś po schodach i szłaś... szłaś... szłaś... aż wreszcie udało ci się dotrzeć na sam szczyt wieży zegarowej. Wyszłaś na okalający ją balkon i rozejrzałaś się po okolicy. Widok wręcz zaparł ci dech w piersiach. Z poszczególnych stron miałaś widok na różne miejsca: z południa widziałaś las oraz morze z przedzielającą ich ścieżką, ze wschodu widziałaś dzielnicę mieszkalną i majaczące w tle morze, na północy widać było górzysty teren oraz porastający to miejsce szczelnie lasy, na zachodzie widziałaś ogromne połacie łąk i pastwisk.

[Rudzik]

Mogę dzwonić do niego w każdej chwili. Gdyby nie to, że jednak próbuję być dla niego miła, z pewnością bym podzwoniła tak dużo razy, że po powrocie zabrałby mi ten cały PokeNav... ale teraz to my nie o Luce powinniśmy rozmawiać, tylko o widoczkach w Mauville. Samo miasto jest dość interesujące i gdybym była zwykłą dziewczyną, pewnie spędziłabym większość wolnego czasu, buszując po sklepach w ścisłym centrum, ale... cóż, nie jestem normalna i zamiast tego wybrałam widoczki z wieży zegarowej. Z każdej strony inny. Zdecydowanie najbliższy memu sercu był ten, gdzie widać było las, jednak ten z morzem także był niczego sobie. W sumie wiele bym oddała, by mieszkać nad morzem, mieć w miarę ładny biały dom... ale z drugiej strony to chyba niewykonalne.
Rumienię się lekko na myśl, że przecież jestem jedynie kroplą w morzu ludzi... i w dodatku gijinką, czyli kimś, kto raczej nie zdobędzie szacunku u ludzi. Luka to jedno, ale reszta - wiem, że by łatwo nie było. Ludzie zresztą są pewnie do nas uprzedzeni, a przyzwyczajeń ciężko jest się pozbyć. Niemniej jednak z tego powodu też nie powinnam zostawać w tym miejscu za długo, bo ktoś się jeszcze zainteresuje, co ja tu robię, dlatego też przy najbliższej okazji schodzę na dół. Widoczki już podziwiałam, więc chyba... mogę zrobić rekonesans po całym mieście i poszukać sobie jakiegoś cichego parku - bo chyba to miasto to nie tylko ten sam kompleks w centrum, lecz też zapewne przylegające do niego tereny.

[Mhrok]

Odnalezienie jakiegoś cichego parku nie było trudne, gdyż po wszystkich przebudować znajdowało się ono dosłownie w centrum Mauville. Kiedy doszłaś na skwer, poczułaś TO na sobie. Wzrok ludzi, którzy patrzyli się na ciebie. Jednak kiedy odwracałaś się, okazywało się, że każdy zajmuje się swoim sprawami. Czyżby lekkie przewrażliwienie? Wolałaś jednak nie kusić zbytnio losu i ruszyłaś w stronę jednego z drzew, w które w tym momencie były wolne. W międzyczasie wzięłaś do ręki ulotkę, w której opisane było przekształcenie miasta. Jednym ze sponsorów okazało się być Silph Corp, korporacja zatrudniająca Luciana. W sumie to tak naprawdę nie miałaś okazji bliżej poznać tego młodzieńca, jednak zdawałaś się w nim cicho podkochiwać...

[Rudzik]

Mam wrażenie, że ta moja podejrzliwość wobec ludzi coraz bardziej się pogłębia... ale przecież niewiele się od nich różnię. Czy to po prostu kwestia tego, jak byłam traktowana przez ostatni rok? A może... po prostu boję się zaufać Luce? Nie jestem też pewna swoich uczuć... w sumie to nawet śmieszne, biorąc pod uwagę, że mogę odczytywać uczucia i emocje innych. Ale też przytłaczające.
Pod drzewem usiadłam z kilku powodów. Tym przeważającym na pewno była potrzeba odcięcia się od pozostałych użytkowników parku. Moje towarzystwo w ich pobliżu mogło im nie odpowiadać, a ja postanowiłam to uszanować - no bo dlaczego nie? Z drugiej strony zaś nie miałam od dłuższego czasu okazji, by usiąść i porozmyślać nad wszystkim w otoczeniu natury - nawet, jeśli nie dorównywała ona temu, co pamiętałam z dzieciństwa... oddałabym w sumie dużo, żeby cofnąć się do tamtych czasów, kiedy byłam jeszcze z ojcem i było wszystko dobrze.
Z drugiej strony jednak jest jeszcze drugi orzech do zgryzienia. Lucian Schwartz.
Ulotka wspominała o korporacji, w której on był zatrudniony, a ja jedyne, z czego ją kojarzyłam to papiery, które Luka znalazł w rzeczach brata - co więc oznaczało, że niekoniecznie poczułam się dobrze ze świadomością, że przebywam w mieście, które powstało prawdopodobnie za pieniądze uzyskane z badań nad gijinkami... a więc prawdopodobnie nieludzkimi eksperymentami. Najgorsze jest to, że nie wiem, co tak naprawdę czuję do Luciana. Nie jestem pewna, ale... imponuje mi. Opanowaniem i pewnego rodzaju profesjonalizmem, który zdążyłam zauważyć przez te dni, gdy przebywałam w rezydencji Schwartzów. Jest totalnym przeciwieństwem Luki, który owszem, jest sympatycznym chłopcem... ale nie imponuje mi w żaden sposób. W sumie... jedyny problem z Lucianem to to, że nie wiem, na ile jest zamieszany w ewentualne eksperymentowanie z gijinkami. I... czy związek człowieka i gijinki aby na pewno byłby w stu procentach akceptowalny? Podejrzewam zresztą, że nie...
Wzdycham cicho, przymykając na moment oczy. Pogoda jest jeszcze w miarę ładna, więc pewnie nic mi się nie stanie, jeśli spędzę trochę czasu pod tym drzewem. Przy okazji też sięgam po ten cały PokeNav. Wcześniej nie miałam takiego urządzenie w rękach, więc... warto chyba będzie zaznajomić się z jego obsługą.

[Mhrok]

Wyciągnęłaś otrzymane od Luka urządzenie i zaczęłaś mu się przyglądać. Przypominało to nieco telefon komórkowy, jednak bryła PokeNavu była nieco bardziej zaokrąglona. Po naciśnięciu przycisku znajdującego się na środku, urządzenie rozpołowiło się, a jego ekran wysunął się do góry. Zauważyłaś na ekranie, że znajdują się na nim różne opcje, zaś najważniejszymi zdawały się być "Mapa", "Kontakty" oraz "Internet". Weszłaś w pierwszą funkcję PokeNavu i zaczęłaś "rozglądać się" po okolicy. Na zachodzie znajdowało się Verdanturf, z którego przyszliście tutaj. Udając się na północny-zachód, trafilibyście do Lavaridge, zaś gdybyście wybrali kierunek południowy, doszlibyście do Slateport. Musiałaś przyznać, że urządzonko to było całkiem przydatne. Kiedy już skończyłaś swój wirtualny spacer, zajrzałaś do "Kontaktów". Znajdowały się tam jedynie trzy pozycje zatytułowane "Mama", "Brat Lucian" oraz "Nowy Nav".

[Rudzik]

Uhm... a więc to urządzenie ma więcej opcji? W sumie Luka nie mógł się spodziewać, że zainteresuję się dokładnie PokeNavem. Opcja mapy... cóż, zawierzyłam swojemu trenerowi w tej kwestii, bo wiem, że zna Hoenn lepiej niż ja, a mapa wydawała się potwierdzać wszystko to, co mówił - plus ukazała niedalekie miejscowości. To Lavaridge brzmi bardzo ciekawie, nie ukrywam... może uda mi się namówić Schwarza, żeby tam się udać? Niemniej jednak to zostawię na później, bo odkryłam też kontakty. Luka chyba nie wykasował wszystkiego... czyżby zakładał, że później zwrócę mu to urządzenie? Nie zamierzałam go zatrzymać, a jedynie pożyczać w sytuacjach takich jak ta, dlatego też nie dotykałam kontaktów, coby przypadkiem nie zadzwonić do Luciana czy też pani Schwarz. Na koniec zaś została mi jeszcze funkcja Internetu... o tym zaś słyszałam co nieco w ciągu ostatniego roku. Chyba pora przetestować tę funkcję, ale... chyba powinnam mieć dostęp do jakiejś sieci, prawda? Na wszelki wypadek wpierw sprawdzam ustawienia, a dopiero później zaznajamiam się z internetem.

[Black Lotus]

Po wejściu do ustawień okazało się, że PokeNav posiada włączony pakiet danych, który nie został nawet jakoś zbytnio naruszony. Można zatem było uznać, że kilka minut przeglądania internetu raczej nie nadszarpnie specjalnie portfela młodego Schwarza. Teraz jedynie pozostawało pytanie, co takiego chciałaś sprawdzić. Wiedziałaś, że internet daje ci możliwe pole do popisu, co potrafiło czasami nawet wystraszyć człowieka, kiedy się głębiej nad tym zastanowić. W końcu posiadałaś w swoich łapkach nieograniczone źródło wiedzy i tylko od ciebie zależy, jak je wykorzystasz.

[Rudzik]

A więc siedzę sobie pod drzewem, wahając się, czy powinnam w ogóle grzebać tak głęboko w tym urządzeniu - bo w końcu Luka nawet nie zdążył go w żaden specjalny sposób przeczyścić ze swoich danych... więc czy powinnam go używać tak bez pomyślunku? Mimo wszystko jednak uważam, że nic mi nie zaszkodzi, dlatego też postanawiam... no cóż, trochę się przygotować. Na początku wydaje mi się, że dobrym pomysłem byłoby sprawdzenie nieco na Internecie o tutejszym liderem, ot tak, by się nieco oswoić z wiedzą przed walką, jednak... nadal gryzie mnie ta sprawa z Lucianem i tymi papierami, które widział jego młodszy brat. Może to jednak powinnam sprawdzić. Firma nazywa się... Silph Corp... więc takie też hasło wpisuję w wyszukiwarkę, czekając na efekty.

[Mhrok]

Z artykułu, który znalazłaś w internecie, dowiedziałaś się kilku ciekawych rzeczy na temat Wattsona Green. Był on już liderem przez długi okres czasu, zaś niedawno objął funkcję burmistrza Mauville. Stało się to po tym, jak miasto nawiązało współpracę z Lumiose. Kaloskie miasto również posiadało lidera, który specjalizował się w typie elektrycznym, więc umowa partnerska raczej nie była trudna do zawarcia.
Później zaczęłaś szukać informacji o Silph Corporation. Dowiedziałaś się całkiem sporo o historii tej spółki. Pierwsza jej siedziba znajdowała się w mieście Saffron w regionie Kanto. Później spółka rozrosła się i swoje oddziały założyła w innych miejscach globu, między innymi w Lilycove w regionie Hoenn. Zaciekawiły ciebie jednak kilka artykułów sprzed kilku lat. Według nich spółka miała być powiązana z grupą przestępczą pod pseudonimem Team Rocket, która z resztą przez pewien czas okupywała główną siedzibę korporacji. Później, po domniemanym rozwiązaniu szajki, podobno nadal Silph Corp. kontaktowało się z jej członkami. Oprócz produkowania kul różnego rodzaju spółka podobno zajmowała się również innymi, nieco mniej legalnymi sprawami. Czyżby jedną z nich było łączenie pokemonów i ludzi?

[Rudzik]

Informacje o Silph Corp. zdziwiły mnie mocno. Może głównie dlatego, że zdążyłam już zaobserwować, iż Janette Schwarz nie jest złą osobą... i raczej nie pozwoliłaby własnemu dziecku pracować w takim miejscu jak to. Albo może uznała, że Lucian jest na tyle dojrzały, że sam potrafi decydować o sobie. Na jej miejscu też bym tak uznała, chociaż też te plotki nie brzmią za dobrze. Eksperymentowanie na ludziach nie jest legalne, a jestem skłonna uwierzyć Luce, że widział papiery na ten temat u starszego brata. Nie wiem już, co o tym myśleć, jednak niepokoi mnie też to, że ta korporacja wywodzi się z Kanto. Kanto jest blisko Johto, a w Johto został przecież mój ojciec... a jeśli te ewentualne badania nad gijinkami nie ograniczają się jedynie do Hoenn...
Moje zmartwienie o tatę powraca coraz bardziej. Mogłam jednak zaakceptować propozycję trenera, żebyśmy się udali do Johto, lecz boję się też, co zastanę na miejscu. Może się przecież okazać, że jego już tam nie ma. Nie wiem, jak bym to zniosła, bo przecież to jedyna rzecz, jaka mnie aktualnie napędza - to, że kiedyś go jeszcze zobaczę.
Mimo wszystko wydaje mi się, że w razie co powinnam jeszcze pobuszować po Internecie - a dokładniej mówiąc, wiadomości z okolicy Ecruteak, bo jeśli dobrze pamiętam, to w pobliżu tego miasta mieszkałam z ojcem. Jeśli nic nie będzie, to mogę to chyba uznać za dobry znak, bo brak wieści to czasem dobre wieści. Po sprawdzeniu zaś tej ostatniej rzeczy zamierzam się powoli zebrać spod drzewa i udać się w kierunku Centrum Pokemon. Trochę czasu zapewne już minęło i podejrzewam, że Luka też niedługo będzie wracał.

[Black Lotus]

Przeszukałaś ponownie kilka stron w internecie, teraz szukałaś jednak wszystkiego co ma związek z miastem Ecruteak oraz jego okolicami. W ciągu ostatniego roku, przez który to błąkałaś się po świecie, nie wydarzyło się nic spektakularnego. Jedynym dużym wydarzeniem było obchodzenie jakiejś tam rocznicy spalenia Burned Tower. Reszta informacji dotyczyła głównie trupy tanecznej Kimono Girls oraz coraz ciekawszych przedstawień w ich wykonaniu. Znalazłaś jednak jedną, dosyć nietypową rzecz - notkę policyjną. Według niej kilka tygodni temu ktoś próbował się wkraść do Bell Tower, miejsca kultu legendarnego pokemona Ho-oha. Pilnujący tego miejsc mnisi od razu poinformowali policję, jednak ta nie znalazła żadnych śladów, które doprowadziłyby ich do sprawcy włamania. Z wartościowych rzeczy będących pod pieczą mnichów Bell Tower też nic nie zniknęło - jedynie jedno z domniemanych piór należących do Ho-oha.

[Rudzik]

Przejrzenie wiadomości z okolic Ecruteak nie uspokoiło mnie ani trochę... no bo przecież zawsze ojcu mogło się coś stać po cichu, jednak też nie dowiem się tego, dopóki tam nie wrócę. Pocieszam się więc na razie myślą, że brak wieści to czasem dobre wieści, ale... kradzież w Bell Tower nie jest ciekawa. Szczerze mówiąc, jest niepokojąca. Czy z piór można uzyskać DNA Pokemona? Albo może po prostu popadam w małą paranoję? Jakoś nie potrafię sobie wyobrazić innego powodu kradzieży pióra.
Wzdycham cicho, powoli podnosząc się z ziemi i otrzepując spódniczkę. Jak nic zdecydowanie za długo zasiedziałam się w jednym miejscu, a miałam zwiedzać miasto... tylko co mam jeszcze zwiedzić? Z tego powodu decyduję się wrócić już w okolice Centrum Pokemon i tam poczekać, aż Luka wróci.

[Mhrok]

Zaczęłaś się coraz bardziej denerwować. Nagromadzenie informacji zarówno o bracie Luki jak i o kradzieży w Bell Tower napawały ciebie niepokojem, ale przecież te sprawy nie musiały być ze sobą połączone. W końcu nie wszystko to, co jest złe musi od razu być połączone z Silph Corporation.
Wstałaś i zaczęłaś powoli iść w stronę Centrum Pokemon. Nie byłaś pewna, ile dokładnie czasu minęło, od kiedy Luka wyruszył na trening, pewnie gdzieś powyżej godziny. Twoje rozmyślenie przerwał dźwięk przychodzącej wiadomości otrzymanej właśnie od chłopaka.
- Właście skończyliśmy. Powinienem być pod Centrum za jakieś 20 minut. - tak brzmiała informacja otrzymana od Luki.
Aż dziwne, że udało mu się zakończyć trening tak szybko, gdyż wcześniej mówił o powrocie dopiero pod wieczór. Może to i lepiej, że będziecie mogli zobaczyć się wcześniej? Raczej nie powinna to być dla ciebie zła wiadomość.

[Rudzik]

A więc czas na kolejny zbieg okoliczności, bowiem Luka wysłał mi wiadomość, że skończył trening i właśnie wraca. Nie brzmi to za dobrze... czyżby coś się stało po drodze? Albo może rzeczywiście to jakaś paranoja? Po chwili myślenia dochodzę do wniosku, że rzeczywiście jestem przewrażliwiona, ale ostatnie miesiące nie były najlepsze. Nadal pociesza mnie myśl, że muszę się po prostu od nowa dostosować do swego prawie normalnego życia, a to, że Schwarz wraca wcześniej, stwarza idealną okazję do rozmowy. Po dzisiejszym dniu jestem pewna, że jestem gotowa na podróż do Johto, jednak czy trener zgodzi się na ponowienie propozycji? Tego pewna nie jestem, dlatego pozostaje mi czekać na chłopaka przed budynkiem, a gdy tylko się zbliży, pytam, jak poszło z treningiem.

[Black Lotus]

Zaczynałaś się niepokoić z nagłego, twoim zdaniem, powrotu Luki z treningu. Stwarzało to jednak okazję do rozmowy z twoim towarzyszem o tym, że jednak zdecydowałaś się na podróż do Johto. Na pewno nieco zdziwi go zmiana decyzji, tym bardziej, że wcześniej byłaś bardzo stanowcza. Okazja do rozmowy nadarzyła się jednak niezwykle szybko, gdyż te zapowiedziane przez chłopaka dwadzieścia minut minęło niezwykle szybko, tym bardziej kiedy mogłaś patrzeć w to piękne, hoennskie niebo.
- W sumie to całkiem nieźle. Nawet bardzo dobrze, bo Hekate ewoluował. - przekazał ci Luka, po czym wypuściła pokemona z kuli, jako dowód procesu, który nastąpił.

- Spójrz na mnie. Wyglądam teraz tak silnie i niesamowicie. Żaden pokemon mi teraz nie będzie straszny. - co prawda wygląd twojego przyjaciela się zmienił, jednak charakter pozostawał taki sam. - Wiem, nie mogę aż tak bardzo polegać na swoich nowonabytych umiejętnościach, gdyż może mnie to zgubić. Ale jestem taki tym podekscytowany!
- Na co masz teraz ochotę? - spytał ciebie Luka. - Zrobiło się nieco późno, a nie chciałbym dzisiaj nazbyt przemęczać ani Hekate, ani Uranosa.