Pokemon Crystal

[Księciu]

- Och, no tak. Wybacz, nadal odczuwam braki w pamięci z tamtej nocy. - Wtrąciłem lekko zakłopotany, gdy chłopak wspomniał o swojej Mawile. Faktycznie, jej sylwetka obiła mi się o oczy, jednak dopiero w momencie, gdy Logan o niej wspomniał. -Gligar i Dewgong. Urocza drużyna... jak je poznałeś? - Pytam zaraz po tym jak chłopak skończy opowiadać o swojej drużynie. Zatrzymuję się na chwilkę. Kątem oka dostrzegam Zubata i wywracam oczkami, a następnie zwracam się w jego stronę.
- Hej, przestraszyłeś mnie, wiesz? - Mówię do niego. - Dlaczego za nami podążasz? - Pytam, choć i tak wiem, że nie dostanę od niego odpowiedzi. - Chcesz podróżować razem z nami? Mam Cię złapać? - Znów zadaje pytania, na które bezpośrednio nie dostanę odpowiedzi. Zerkam też na Logana pytająco.

[Mhrok]

- Gligara złapałem podczas treningu z Mawile w okolicach Blackthorn. Uciekał on od gromady Gravelerów, na których teren wszedł. Pomogłem mu, a on zechciał wtedy dołączyć do mojej drużyny. - wyjaśnił tobie Logan historię jednego ze swoich podopiecznych. - Zaś Dewgong udało mi się schwytać w najgłębszej części Ice Path i to w sumie przypadkowo, bo polowałem wtedy na ukrywającego się tam Sneasela. Dotarłem do podziemnego jeziorka i wtedy ją zobaczyłem podczas wyskoku z wody. Wyglądała ona wtedy tak pięknie i postanowiłem ją złapać. Miałem wtedy duży problem, gdyż z Mawile nie byliśmy wtedy jeszcze dobrze zgrani. - na koniec Logan zaśmiał się pod nosem.
Gdy tylko zaczepiłeś Zubata, ten zdawał się być zaskoczony tym, że go w ogóle zauważyłeś. Nietoperz wyglądał też nieco na zmieszanego i początkowo nic ci nie odpowiedział. Gdy zadałeś mu pytanie o to, czy chciałby do ciebie dołączyć, ten się nieco zmieszał, bo czym usiadł ci na ramieniu i rozprostował skrzydła niczym ptak.
- Wygląda na to, że chyba jednak chce być przez ciebie złapany. - odparł Logan, patrząc się na waszą dwójkę. - W sumie to nawet uroczo razem wyglądacie.

[Księciu]

- Ugh, naprawdę tak sądzisz? Dzięki.. - Odpowiadam chłopakowi śmiejąc się delikatnie pod nosem. Z torby wyciągam kolejną, pustą kulę i tykam nią nietoperza, który to zebrał się na to by być w jakiejś części siebie majestatycznym ptakiem. Cudownie.
Gdy próba schwytania Zubata powiedzie się wypuszczam go, a następnie skanuje go PokeDexem i wraz z Mordką, Trickiem i Loganem ruszam ponownie naprzód, coby kontynuować podróż przez te ciemności.

[Mhrok]

Złapanie Zubata nie było trudne w żadnym calu, w końcu pokemon sam chciał być pochwyconym, więc nie istniały żadne powody, czemu miałoby się to nie udać. Gdy wypuściłeś nietoperza z kuli, ten wyglądał na bardzo zadowolonego, że dołączył do twojej drużyny.

Cytat:

Zubat [20.00]% Ewolucja: Zubat (+22 lv) -> Golbat (+szczęście) -> Crobat Ruchy: Leech Life, Supersonic, Astonish, Bite, Wing Attack, Confuse Ray Charakter i historia: Zubat jest stworkiem bardzo nieśmiałym, taka typowa szara myszka. W głębi duszy jest on jednak bardzo przyjacielski, jednak z powodu swojej nieśmiałości trudno mu zaznajamiać się z innymi pokemonami czy ludźmi. Harleyowi udało się go schwytać w Union Cave, kilkanaście minut po tym jak nietoperz o mało co nie wykonał mu operacji plastycznej twarzy. Umiejętność: Infiltrator - Podczas ataku ignoruje "bariery" powstałe w wyniku ruchów Reflect, Light Screen, Safeguard i Substitute. Trzyma: -

Następnie całą piątką ruszyliście dalej. Po chwili przekroczyliście tabliczkę mówiącą wam, że przeszliście już trzy czwarte jaskini. Po kolejnych kilkunastu minutach udało wam się wydostać na zewnątrz. W Union Cave spędziliście jakieś dwie godziny, w trakcie których pogoda diametralnie się zmieniła.
- Super, czemu akurat teraz musieliśmy trafić na deszcz? - rzucił w eter Logan, po czym zaczął grzebać w plecaku. - Świetnie. Oczywiście musiałem zapomnieć o parasolce. Wychodzi na to, że albo będziemy musieli przeczekać nie wiadomo ile czasu, aż przestanie padać, albo możemy iść dalej i zmoknąć.

[Księciu]

- Poczekajmy. Myślę, że to lepsze niż zmoknięcie, a i odpoczynek dla nóg się trochę przyda. Zjemy coś i w ogóle. Heh.
Hm, znów muszę odwiedzić Centrum Pokemon - według trenerskiego regulaminu drużyna nie powinna przekraczać siedmiu Pokemonów, a Zubat jest siódmym, którego mam przy sobie. - Mówię, siadając na ziemi, w sumie w miejscu gdzie się zatrzymaliśmy. - W sumie to Union Cave wydawało mi się straszniejsze i dłuższe do przejścia, a tu proszę. - Komentuje, grzebiąc po swojej torbie w poszukiwaniu jakiegoś żarcia, które zakupiłem eony temu - kilka kanapek z serem, pomidorem i sałatą. Wyciągam również czekoladę i czipsy, coby umilić nam chwilowy postój, a także sięgam po pokekarmę. Z kuli wypuszczam Togepiego i Shuppeta i ów karmą częstuje swoje Pokemony.
- Częstuj się. - Mruczę, rozsypując swoim podopiecznym karmę.

[Mhrok]

Odsunęliście się na kilka metrów od wyjścia, aby padająca z nieba woda wam nie przeszkadzała, po czym rozłożyliście się z całym waszym jedzeniem i zaczęliście wspólnie z Loganem jeść. Pokemony również miały okazję poucztować, a ty miałeś okazję zobaczyć na własne oczy Gligara oraz Dewgonga, o którym mówił ci już Logan. Cała dziesiątka stworków była bardzo zadowolona z powodu, że mogły zjeść nieco, uwielbianej przez wszystkie pokemony, poke-karmy. Siedzieliście sobie tak w spokoju i wraz z Loganem patrzyliście na spadające krople deszczu.
- W sumie to ja ci powiedziałem całkiem sporo o sobie, zaś ty niespecjalnie chcesz zdradzić o sobie czegoś więcej. - zauważył Logan. - Może nieco rozpędzisz tę mgłę wokół swojej osoby, co?

[Księciu]

- Hm, pochodzę z Lavender Town w regionie Kanto, który słynie z swojego "uduchowienia". Całkiem niedawno pracowałem jako DJ w sąsiednim mieście dorabiając sobie, jednak zakochałem się i straciłem rozum dla czarującego mężczyzny, za którym pojechałem do Ecruteak i ślad o nim zaginął. Skorzystałem jednak z sytuacji w jakiej się znalazłem zacząłem swoją podróż po Jotho i dzięki temu poznałem Ciebie. - Mówię to na jednym oddechu, między gryzem kanapki i łykiem wody. Patrzę na jego reakcję, czekam na jego odpowiedź. Przyglądam się też Togiepiemu, który budzi we mnie strach.

[Mhrok]

Gdy tylko wspomniałeś, że "zakochałeś się i straciłeś rozum dla czarującego mężczyzny", Logan jakby się zmieszał. Mężczyzna patrzył na podłogę i przed długi czas milczał. Gdy podniósł głowę, zauważyłeś, że jego policzki są zaróżowione. Jednak jaki był tego powód?
- Wiesz co Harley... Bo ja chciałem ci coś powiedzieć... - Logan był wyraźnie zmieszany. - Bo wtedy w barze. Powiedziałem ci, że wybrałem ciebie przypadkowo z tłumu, ale... To nie jest do końca prawda. - mężczyzna spojrzał ci głęboko w oczy, ty zaś mogłeś dokładnie zobaczyć jego - orzechowobrązowe. - Spodobałeś mi się wtedy. Uznałem, że teraz ci to mogę powiedzieć... - powiedział nieco ciszej, po czym znowu wbił wzrok w podłogę.

[Księciu]

Zamarłem. Ślina, jaka przed momentem sączyła się ze ślinianek, wyschła, pozostawiając nieprzyjemne uczucie suchości w ustach. Czuję, jakby jednocześnie było mi zimno i gorąco, jak krew odpływa z rąk, które drętwieją.
- Och. - Szepczę, nie mogąc z początku wydusić z siebie nic więcej. - Logan, ja... - Wlepiam w mężczyznę o orzechowym spojrzeniu oczy, lekko unosząc kąciki ust. - Ja... czuję, myślę podobnie. Byłeś dla mnie jak grom z jasnego nieba. Pojawiłeś się tak nagle w moim życiu i nie mogę przestać o Tobie myśleć. Jesteś dla mnie cudownym zaskoczeniem... - Odkładam na bok to, co trzymałem w rękach. Czuję fruwające motyle w brzuchu i cudowne uczucie nadziei rozpierającej moje serce. Czy to dzieje się na prawdę?
- Nie wiem co powiedzieć... ale cieszę się, że nasz los splótł się. - Wbijam wzrok w ziemie, a twarz robi się czerwona od emocji. Czuję jak moje policzki płoną. Czuję szamoczące się serce.

[Mhrok]

Nagle atmosfera wokół was się jakby rozrzedziła. Cała gromadka pokemonów, która obok was zajadała się smakołykami, nie była w tym momencie ważna. Logan, który już od pierwszego poznania bardzo ci się spodobał, w pewien zakręcony sposób wyznał ci uczucie. Teraz już było proste i oczywiste, do czego to zdąża. Powoli zaczęliście się do siebie zbliżać. Zimne ciarki przeszły ci po plecach. Już mieliście zbliżyć do siebie swoje usta, kiedy to nagle...
- Hej, chyba już jesteśmy blisko wyjścia! - usłyszeliście kobiecy głos z wnętrza jaskini.
Logan nagle wycofał się i wgryzł w swoją kanapkę, jego policzki były całe czerwone. Po chwili zobaczyliście parkę jakiś dwudziestu kilkulatków, którzy zmierzali w waszą stronę.
- Och, cześć wam. - odezwała się do was rozemocjonowana dziewczyna. - Też zmierzacie do Azalei? Może zabierzemy się z wami, co?
- Kochanie, gdzie twoje maniery? - skarcił ją, jednak bardzo delikatnie, mężczyzna. - Ja jestem Clark, a to jest Monica. - przedstawił siebie, a potem swoją dziewczynę czarnowłosy. - I jeśli chodzi o jej propozycję, to chętnie wybralibyśmy się z wami do Azalei. Najpewniej zaraz się rozpogodzi. - ocenił chłopak i w sumie miał rację, gdyż ciemne chmury powoli się oddalały, a i krople spadały na ziemię jakby ze zmniejszoną częstotliwością.

~ wygląd Clarka i Monici

[Księciu]

ZEPSUĆ TAKI MOMENT! Przecież za to można iść do więzienia. Wywracam teatralnie oczyskami, lustrując z góry do dołu Monicę i Clarka, szydząc z jego gustu modowego w myślach.
Zerkam na płonącego Logana. Mam nadzieje, że nie spłoszył się zupełnie przez tą parę imbecyli. Podnoszę się z trudem z ziemi i sztucznie się uśmiecham do pary, nie ukrywając w głosie lekkiej irytacji i gniewu.
- Jestem Harley, a to jest Logan. Zmierzamy do Azalei, ale zrobiliśmy sobie postój na złapanie oddechu i... - Spoglądam na mojego towarzysza i puszczam mu delikatnie oczko. -...zjedzenie czegoś. Co was prowadzi do Azalei? - Pytam, w sumie tonem "od niechcenia". Nie daje po sobie poznać, że mam na nich wywalone, więc zadaje to pytanie z nutą zainteresowania ich jestestwem.
Po usłyszeniu od nich odpowiedzi i kolejnego gradobicia pytań, pakuje swoje rzeczy, polecam to samo chłopakowi, z którym jeszcze przed momentem mieliśmy wejść w ślinę i chowam swoje Pokemony do kul, zostawiając jedynie Mordkę, której dodatkowo daje kilka jagód i głaszczę ją po główce, chwaląc posłuszeństwo i odwagę za przeprawę przez Union Cave.

[Black Lotus]

Clark powiedział ci, że wspólnie podróżują po regionie Johto i zamierzają w Azalei wyzwać lidera do walki o odznakę. Zatem nie wykluczone, że nawet jeśli się rozdzielicie w mieście, to znowu ich możecie spotkać. Logana najwyraźniej również nie ucieszyła ta nieoczekiwana wizyta pary, dlatego gdy tylko dyskretnie zasygnalizowałeś mu, aby się zaczął pakować, ten zrobił to z ogromną wręcz prędkością. Po chwili w jaskini było już czysto, po deszczu zaś nie było ani śladu.
- To chyba możemy iść, co? - odparła Monica, po czym uśmiechnęła się do was szeroko.
Po wyjściu z jaskini po kilkuset metrach weszliście do lasu. Korony drzew były blisko ciebie i sprawiły, że na leśnej ścieżce znajdowało się bardzo mało mokrych plam od deszczu. Eevee bardzo się ucieszyła, kiedy dałeś jej jagódki, które najwyraźniej bardzo jej posmakowały.

[Księciu]

- Smakowały Ci? - Zagaduję Mordkę, wesoło hasającą tu i tam. Wyciągam jeszcze z torby kilka jagód i podsuwam jej, coby sobie zjadła, skoro jej smakują. Uśmiecham się do niej, zapominając tym samym jak bardzo zły byłem gdy na drodze ku namiętności mojej i Logana pojawili się Clark i Monica.
- Jeżeli wy również walczycie o odznaki, to znaczy, że będziemy rywalizować o bycie lepszym w mistrzostwach regionu. - Mówię, w sumie wtrącając do rozmowy jeżeli jakaś się toczyła. Przeczesuję włosy i kąpię się w blasku słońca po deszczu. Nucę sobie pod nosem piosenkę o wdzięcznym tytule "Jak być łamaczem serc", zatapiając nieco myśli w przeszłości.

[Black Lotus]

Eevee od razu przytaknęła ci główką i posłała szeroki, pełen miłości, kwiatków i przyjaźni uśmiech. Monica i Clark początkowo rozmawiali jedynie we dwójkę, Logan stał nieco na uboczu, starając się im nie przeszkadzać i nie podsłuchiwać ich rozmowy.
- Wychodzi na to, że masz rację. - odpowiedział ci Clark, po czym poprawił okulary, które osunęły mu się na nosie. - Jeśli będziecie chętni, to możemy później odbyć podwójny pojedynek pomiędzy nami - Ja wraz z Monicą przeciwko waszej dwójce. Co wy na to?

[Księciu]

- Jak dojdziemy czy... może teraz? - Pytam, skupiając swoje nieobecne wcześniej spojrzenie na Clarku. Uśmiecham się szelmowsko również w kierunku Logana, który - przynajmniej mam taką nadzieje - poprze mnie i stoczymy dwuwalkę. - Mordka aż tryska energią. Nie dajcie się prosić. - Nalegam, zacierając łapki, będąc niemal gotowy na pojedynek. Rzucam okiem na Monicę i jej reakcję na mój pomysł. A samej lisiczce rzucam jesio kilka jagód. Najważniejsze jest to, żeby była szczęśliwa.