Pokemon Crystal

[Sosik]

Goldenrod City, miasto portowe i jednocześnie największe miasto w Johto. Kilka lat temu nie było jeszcze tutaj portu, jednak ze względu na rozwijającą się turystykę postanowiono go wybudować. W środek lata było tutaj naprawdę dużo ludzi, jednak nie spotykałeś ich za dużo w TEJ części miasta. A gdzie tak właściwie byłeś? Tam, gdzie prawdopodobnie nie udałby się żaden turysta, pomijając fakt, że nie należałeś do tej grupy ludzi. Błądziłeś uliczkami slumsów, które o dziwo znajdowały się w środku miasta. Były jednak tak dobrze ukryte pomiędzy innymi, bogato zdobionymi budynkami, że nie sposób był zauważyć na pierwszy rzut oka przejścia do nich. Mimo, że był środek gorącego dnia, pomiędzy obdartymi kamienicami panował cień i przyjemny chłód. Od czasu do czasu udało ci się minąć jakiegoś brudnego i znędzniałego człowieka, jednak nie zwracałeś na niego żadnej uwagi. Liczył się tylko twój cel, któremu przewodziła myśl odnalezienia siostry. Jeszcze kilka metrów i znalazłeś się w jednym ze ślepych zaułków, jednak wiedziałeś, że nie zabłądziłeś. Uliczka kończyła się postawnym budynkiem pośród innych, który nosił nazwę "Upojny Lotos". Nazwa sama w sobie była dosyć dziwaczna, jednak nie wiedziałeś, co zastaniesz w środku oprócz rzekomych informacji na temat twojej siostry. Współrzędne podał ci pewien facet na północy regionu. Mimo, że było to dalekie miejsce Goldenrod, nie wahałeś się przed tym, aby pozyskać jakiekolwiek informacje na temat Emily. Czy tak jest również teraz?

[spoconyzenek]

Upojny Lotos. No cóż, przynajmniej wiem już, że rzeczywiście coś takiego istnieje. Raz, dla odmiany, nie zostałem okłamany. Pytanie tylko, co czeka mnie w środku. Jedyne, co wiedziałem, to nazwa tego miejsca. Nawet nie wiem, czy to jakiś pub, dom wróżki czy chiński fastfood.

Stoję chwilę przed wejściem po czym wolno sięgam po papierosa. Czekałem długo, nie zaszkodzi jeszcze pięć minut dla uspokojenia nerwów. Opieram się o ścianę i odpalam fajkę. Zaciągam się głęboko, ciesząc chwilami spokoju pomiędzy długą, żmudną wędrówką a... no właśnie. Czym? Niedługo się przekonamy.

Emily... Znajdę Cię. Prędzej czy później znów będziemy razem. A oni... zapłacą za to. Z tą myślą wyrzucam peta na ulicę i pukam do drzwi. Jeśli nikt nie otworzy, po chwili sprawdzam czy są otwarte i jeśli tak, to po prostu wchodzę - dzisiaj łatwo nie odpuszczę.

[Sosik]

Dla uspokojenia nerwów odpaliłeś papierosa. Nie wiedziałeś, co cię czeka w środku, toteż wolałeś się całkowicie odstresować. A chyba nic, tak jak nikotyna w twoich płucach, nie pomagało ci się odprężyć. Kiedy stałeś oparty o mur i wypuszczałeś z buzi zabójczy dym, z budynku wyszedł mężczyzna otoczony dwoma kobietami. Niby nic dziwnego, ale jak na taką dzielnicę, zdecydowanie nie wyglądali na jej mieszkańców. Facet był ubrany w firmowe ciuchy, a fryzurę miał stylizowaną na jedną z sezonowych hitów. nie trzeba chyba wspominać, że była to zdecydowanie za wysoka poprzeczka jak dla dzielnicy nędzarzy? Kobiety były zaś ubrane... a tak właściwie prawie wcale. Większość ich ciał była odsłonięta, a tylko liche "szmatki" ukrywały to, czego nie chciały pokazywać. Widać było, że towarzystwu było do śmiechu, na co zapewne wpływ miał alkohol. Nie zwrócili na ciebie uwagi i ruszyli przed siebie.
Tobie zaś odwidział się pomysł z pukaniem do drzwi. Skoro wyszli stąd przed chwilą ludzie, a wyraźnie nie wyglądało to na prywatny dom, głupio byłoby pukać z nadzieją, że ktoś otworzy ci drzwi. Pociągnąłeś za klamkę i wszedłeś do ciemnego korytarza. Już stąd dało się słyszeć jakąś klimatyczną muzykę, jednak nie mogłeś przypisać jej do konkretnego miejsca, w którym mogłaby być słyszana. Miałeś przed sobą kolejne drzwi, w ilości dwóch. Jedne prowadziły na lewo, a drugie na prawo.