Kiedy już usadowiłeś się wygodnie i upewniłeś, że nie grozi ci upadek z większej wysokości, Braviary poderwał się do lotu. Fakt, zauważyłeś, że w machnięcie wielkimi skrzydłami musiał włożyć nieco więcej wysiłku, ale poderwał się do lotu. Najwyraźniej najbardziej problematyczny był start, bo kiedy lecieliście powrotem ku "mieszkaniu" Sky'a jego ruchy wydawały się pewniejsze i bardziej rytmiczne. Niedługo potem byliście już na miejscu. Okazało się, że wewnątrz zrobiło się też nieco ciaśniej, aczkolwiek jeszcze tak do wytrzymania. Braviary przecisnął się do jakiejś kamiennej skrytki i zaraz wrócił z dwoma porcyjkami suszonego mięsa.
- Smacznego, lisiasty- powiedział, zaraz samemu wcinając swoją część.
Nie można powiedzieć, miałeś dość owocny w skutkach poranek. Ale przynajmniej postawiłeś na swoim i niedługo twoja wyprawa zostanie porządniej pchnięta do przodu. No, zakładając, że po drodze nie wynikną jakieś problemy.
Cóż, teraz orzeł miał więcej problemów z noszeniem mnie niż wtedy, gdy lecieliśmy w tę stronę. Niemniej Sky był silny, o czym sam się przekonałem, więc dał radę zanieść mnie z powrotem do swojego legowiska, a jakąś trudność miał co najwyżej ze startem. Cóż, jak wcześniej w gnieździe orła nie było szczególnie wiele miejsca na dwoje, tak teraz było jeszcze ciaśniej. Aż mi dziwnie, że w chwilę tak bardzo urosłem. Niemniej zgodnie z obietnicą zostałem poczęstowany kawałkiem mięsa, czemu oczywiście nie odmówiłem.
- Dzięki – odzywam się, biorąc jedzenie dość niezgrabnie w swoje zmienione łapy.
Ciekawe ile czasu zajmie mi przyzwyczajenie się do tej nowej formy swego ciała? W każdym razie zjadam mięso.
- Masz coś jeszcze do zrobienia, czy możemy lecieć na drugą stronę gór? – pytam się po śniadaniu.
Stosunkowo szybko załapałeś nowe możliwości wynikające z chwytnych, przednich łap. Co prawda jeszcze daleko ci było do gracji baletnicy, aczkolwiek radziłeś sobie całkiem nieźle. Pewnie minie dobrych kilka dni zanim przywykniesz do zmiany swego wyglądu. Ostatecznie zmiany były stosunkowo duże. Wielkość, złapanie pionu, chwytne łapy, jakaś gałąź zatknięta w ogon... Hm, a właściwie skąd ona się tam wzięła? Ech, nieważne. Nawet niespecjalnie ci zawadzała. Ale teraz gdyby przyszło ci do wędrowania, rozbolałyby cię co najwyżej dwie, a nie wszystkie cztery łapy. Aczkolwiek podejrzewałeś, że gdyby zaszła taka potrzeba, mógłbyś machnąć łapą na postawę pionową i zasuwać na czterech tak jak do tej pory.
Na razie obaj wcinaliście mięsiwo. Suche było niemożebnie, nowe łapy przydały się kilka razy coby mocniej pociągnąć za jakiś kawałek, aby go oderwać. Nie można powiedzieć- ususzone pierwszorzędnie.
- Właściwie to mam- odparł orzeł na twoje pytanie.
- Obiecałem pewnemu Lucario, że zaniosę jego wiadomość. Akurat dziś mam się spotkać z odbiorcą. Poza tym mam jeszcze inną sprawę do załatwienia. Dość powiedzieć, że nijak nie da się tego połączyć z twoim kierunkiem podróży. Musisz na mnie poczekać, ale nie widzę powodu, abyś musiał się kisić tutaj. Jeśli chcesz mogę znieść cię na dół. Ja załatwię co trzeba, a ty będziesz miał nieco czasu dla siebie. Myślę, że do południa oblecę co mam oblecieć i będziemy mogli ruszać.
Skoro tak, to trudno.
Jako tako dawałem sobie radę z nowymi łapami, chociaż osiągnięcie wprawy zajmie mi trochę czasu. Podobnie jak przyzwyczajenie się do innych zmian i w sumie… skąd mi się wziął ten patyk w ogonie? Jakoś dopiero teraz go zauważyłem, ale postanowiłem zająć się tym fantem później. Teraz jedzenie. Mięso było ultra ususzone. Urwanie kawałka wymagał wysiłku i w sumie nowe łapy się przy tym przydały. W każdym razie zjadłem. No i się dowiedziałem, że mój transport ma jeszcze coś do zrobienia. Oczywiście poczułem irytację z tego powodu, ale spróbowałem nie pokazać tego po sobie, wmawiając, że wystarczy tylko poczekać.
- Dobra, znieś mnie. Nie będę tutaj sterczał jak mebel – odpowiedziałem Sky’owi.
Orzeł skinął łbem. Zanim zaprosił cię ponownie na swój grzbiet pokrzątał się chwilę po swojej siedzibie. Zarzucił sobie na szyję jakiś tobołek, najpewniej z wiadomością, którą miał do zaniesienia. Dopiero potem mogłeś zażyć kolejnej, zdecydowanie króciutkiej przejażdżki. Braviary zostawił cię na ziemi, a potem zatoczywszy szerokie koło, pomknął mniej więcej w kierunku z którego tu przyczłapałeś. Cóż, teraz pozostało tylko poczekać na jego powrót. Ale to niestety chwilę zajmie. Cóż, mogłeś więc wykorzystać ten czas jakoś mniej lub bardziej produktywnie. Połazić po najbliższej okolicy, potrenować, dalej ogarniać swe nowe ciałko, lub zwyczajnie się pobyczyć w cieniu.
Sky jeszcze pokrzątał się po swoim gnieździe i wytrzasnął jakiś tobołek, który zarzucił sobie na szyję. Dopiero wtedy zniósł mnie na dół, po czym poleciał w siną dal. Ja zostałem, mając przed sobą kilka godzin czekania. Co by tu zrobić? Pomyślałem rozglądając się po okolicy. Dopiero po chwili zdałem sobie sprawę, że przecież ewoluowałem i patrzę teraz na wszystko z wyższej perspektywy. Warto by trochę zapoznać się z nowym ciałem, może również coś potrenować. Ruszam więc biegiem na zwiedzanie okolicy, aby odnaleźć jakiś kąt odpowiedni na trening. Przy okazji sprawdzam, czy lepiej mi biec po nowemu, na dwóch łapach, czy może klasyka rządzi i cztery są lepsze.
Jak pomyślałeś tak zrobiłeś. Robiąc więc użytek ze swych dwóch łap, potruchtałeś przed siebie. Z początku nieco chwiejnie, ale szybko złapałeś wprawę. Zauważyłeś, że dzięki temu, że przednie masz wolne, możesz w międzyczasie coś nimi działać. Zaatakować swoim kijaszkiem, pazurami... A to wszystko nawet bez koncentrowania się na biegu. W sumie przydatne. Jak sam też zauważyłeś zyskałeś na wzroście, a więc ogarnianie sytuacji z wyższej perspektywy też mogło być dość użyteczne. Tymczasem dobiegłeś do jakiejś dolinki. Niezbyt dużej, aczkolwiek wystarczającej na potrzeby jakiegoś samotnego treningu i ogólnego zabicia czasu. Było tu sporo mniejszych lub większych głazów, wysoka, niemal pionowa skała, najeżona licznymi wystającymi kamieniami i pęknięciami. Nieopodal ciurkał też sobie malutki strumyczek, źródełko w sumie. Hm... To czym dokładnie zamierzasz się teraz zająć?
Szukając miejsca na trening, poznawałem swoje nowe ciało. Cóż, postawa wyprostowana i dwie wolne nawet przy biegu łapy mogą się przydać do czegoś. W każdym razie dotarłem do miejsca, które mogło sprawdzić się przy okazji jakiegoś treningu. Przez chwilę myślę, co zrobić najpierw. Postanawiam zacząć od lepszego nauczenia się poruszania w tym ciele, więc sobie trochę biegam to tu, to tam między głazami, to próbuję wspiąć się na skałę z tymi dziurami i wystającymi kamieniami. Niczym w trakcie treningu u lisów.
Jak pomyślałeś tak też zrobiłeś. Zacząłeś od biegu, który urozmaicałeś sobie rozmaitymi przeszkodami do pokonania. Stosunkowo szybko podłapałeś nowy sposób poruszania się i daleko ci było do pierwszego chwiania się na łapach. Stąpałeś teraz pewnie, może nie z jakąś wybitną gracją czy elegancją, ale to z pewnością wypracujesz sobie w ciągu kilku najbliższych dni. Nie musiałeś się przynajmniej martwić, ze w razie potrzeby łapy ci się poplączą i wyrżniesz o grunt. Potem pokusiłeś się o wspinaczkę. Cóż, nad siłą twych przednich łap trzeba będzie nieco popracować, bo potrzebowałeś sporo wysiłku, aby podciągnąć się do niektórych miejsc. Aczkolwiek nawet i z tą "ułomnością" radziłeś sobie całkiem nieźle. Kiedy w końcu porządnie się zmęczyłeś postanowiłeś przysiąść sobie nieco i złapać tchu. Hm, sądząc po wysokości słońca, za jakąś godzinkę do dwóch i nastanie południe. A więc godzina powrotu Sky'a powolutku się zbliża. Masz ochotę jeszcze coś porobić, czy może "toczysz się" niespiesznie ku siedzibie orła?
Ćwiczenie nowego sposobu poruszania okazało się dobrym pomysłem. Nawet w tak krótkim czasie wyraźnie się poprawiłem i nie drżały mi łapy jak szczeniakowi, który pierwszy raz podniósł się z ziemi. Wspinaczka okazała się jednak bardzo ciężka. Moje przednie łapy nie miały dużo siły w sobie. Będzie trzeba trochę je wzmocnić. Po treningu przysiadłem, aby chwilę odpocząć. Słońce wskazywało na to, że powoli zbliża się południe. Decyduję się ruszyć powoli w stronę siedziby orła. Jednak nie idę po próżnicy. Po drodze wyciągam ten śmieszny patyk ze swojego ogona i zastanawiam skąd do licha on się tam znalazł i czy może do czegoś służyć. Może to coś jak por Farfechtda?
Po kilku minutach odpoczynku, postanowiłeś ruszyć w drogę powrotną i poczekać na Sky'a tam gdzie cię zostawił. W międzyczasie zainteresowałeś się wystającym ci z ogona patykiem. Machnąłeś nim sobie kilka razy, z zadowoleniem stwierdziłeś, że nawet nieźle leży ci w łapie. Nie był ani za długi, a ni za ciężki- po prostu w sam raz. Przy którymś z mocniejszych machnięć, na wierzchołku buchnęły delikatne płomyczki. Twoim mimowolnym, pierwszym skojarzeniem była... magiczna różdżka. Cóż, przynajmniej patyk okazał się nie taki całkiem bezużyteczny.
Tymczasem po dotarciu na miejsce, musiałeś jeszcze chwilę poczekać na powrót orła. W końcu zobaczyłeś, jak leci w oddali... ale nie sam. Towarzyszył, a raczej jak się niedługo potem okazało- towarzyszyła, mu pewna Pidgeot. Skłoniła ci się lekko na powitanie, ale nie odezwała ani słowem.
- Nie bierz tego do siebie, ale z małego liska zrobiłeś się większym liskiem, a kiedy muszę przewieść kogoś nieco większego lubię mieć towarzystwo. Przedstawiam ci Fionę, moją dobrą znajomą. Po drodze będziemy cię nieść na zmianę. Potrzebujesz jeszcze coś zabrać, załatwić czy możemy już ruszać?
Zgodnie z planem, podczas powrotnej wędrówki zacząłem się bawić tym kijkiem, który miałem w ogonie. Okazało się, że nieźle leży w dłoni. Machając patykiem, zacząłem się serio zastanawiać, czy nie jest to aby jakiś rodzaj broni, w który Braixeny są naturalnie wyposażone. Okazało się… że mam rację! Nagle patyk zajął się ogniem. Wyglądało jak różdżka, jak różdżka mojej matki! To znaczyło, że nie musiałem już pluć płomieniami z paszczy, tylko robić je za pomocą tego? Trzeba to będzie zbadać.
Tymczasem dotarłem do celu i czekałem na powrót orła. W końcu zobaczyłem go, że wraca, ale zdziwiłem się widząc, iż nie leci sam. Kto to mógł mu towarzyszyć? Okazało się, że to jakaś Pidgeot, która dzioba w ogóle nie otworzyła, a jedynie skłoniła się na powitanie.
- Ee, cześć, cześć – odpowiadam na to.
Sky wyjaśnił mi po co ją tutaj przyprowadził. Nie zamierzałem tego komentować.
- No dobra, rób jak uważasz. Ja chcę tylko dotrzeć na drugą stronę gór – mówię do orła. – To teraz możemy już lecieć, czy jest jeszcze coś co musisz zrobić? – pytam się z lekkim przekąsem.
Co zrobić? Nie potrafiłem sobie odmówić drobnych złośliwości.
- W takim razie ładuj się na mnie i lecimy- zakomenderował orzeł.
Tak też uczyniłeś, wdrapując się na grzbiet Braviary'ego, który to pochylił się w taki sposób, aby ci było jak najwygodniej się wgramolić. Umościwszy się wygodnie dałeś mu znak do startu. Tak jak poprzednio, Sky musiał się nieco namachać przy starcie, ale potem poszło całkiem nieźle. Fakt, musiał przebierać skrzydłami nieco częściej niż wasza milcząca towarzyszka, ale mimo to nie zostawał jakoś bardzo z tyłu.
- Jeśli po drodze nie będzie jakichś niespodzianek, powinniśmy być po drugiej stronie jakoś jutro z rana- rzucił orzeł.
W sumie warto wiedzieć. Zastanawiało cię nieco czemu lot miałby być tak długi. Szybko jednak się przekonałeś, że w niektórych momentach wiatry były zdradliwe i orzeł miejscami właściwie walczył z co mocniejszymi podmuchami. Jednak góry to góry i rządzą się swymi prawami. Tymczasem mogłeś sobie podziwiać widoki i postawić na relaks. Nie musiałeś przebierać łapami tak jakby ci wypadło wędrować piechotą, a z pierzastymi nawet jakieś drapieżniki typu wczorajszy Skarmory nie byłyby na tyle durne, aby zawracać ci głowę. Zerkałeś więc na mijane w dole dolinki, skały, jakieś pojedyncze górskie jeziorka i inne okoliczności przyrody.
- Chcesz jakiś postój aby rozprostować łapy i coś zjeść?- zapytał orzeł w okolicach późnego popołudnia.
Tak więc wszedłem ponownie na grzbiet Sky’a i polecieliśmy. Orzeł powiedział, że do celu dotrzemy jutro. Ciężar mojego nowego ja ewidentnie zmuszał do większego wysiłku i spowalniał orła, względem jego towarzyszki, ale cóż, takie życie. No i okazało się, że ten lot to nie będzie prosta podróż z punktu A do punktu B. Podmuchy wiatru były dość zdradliwe. Niemniej było mi całkiem wygodnie. Mogłem w spokoju spoglądać na górskie widoczki, a żaden gnojek nie próbował nawet tknąć mojej kity. Gdy około południa Sky zapytał mnie postoju, odpowiadam mu szybko.
- To już bardziej zależy od ciebie, czy musisz dać odpocząć skrzydłom. Jeśli o mnie chodzi, śpieszy mi się na tyle, że wolę zignorować głód i niewygody, by choć trochę szybciej dotrzeć do celu.
- Twoja wola, lisiasty- odparł orzeł.
Tak więc kontynuowaliście podróż. Od czasu zapytania o postój, lecieliście jeszcze jakieś dwie-trzy godziny. Zaczynało się powolutku robić szaro. Fiona dalej pozostawała uparcie milcząca. Wydawało się, że po prostu patrzy w bliżej nieokreślony punkt przed sobą. Nic bardziej mylnego...
- Z tyłu, jakieś osiem metrów nad nami, Charizard- rzuciła niespodziewanie nawet nie poruszając głową.
Miała taki cichy, ale jednocześnie pewny głos, niemalże zimny, żeby nie powiedzieć- morderczy. Taki typ osoby która nawet szeptem potrafiłaby sprowadzić niejednego cwaniaka do pionu.
Aż się odwróciłeś i próbowałeś zlokalizować owego gada. Ale... nie widziałeś go nigdzie. Niebo za wami było puste. No nie licząc kilku...
- W chmurach- rzuciła znowu Fiona, najpewniej zauważając twój ruch i uprzedzając ewentualne pytanie.
Fakt, niebo dzisiaj nijak nie pasowało do określenia "bezchmurne". Aczkolwiek mimo to nie zważyłeś nic niepokojącego. Dopiero po dłuższej chwili uporczywego wpatrywania się w chmury udało ci się dostrzec nikły poblask płomienia, najpewniej z ogona owego Charizarda. Nic poza tym. Jakim sposobem w ogóle go zauważyła? Przecież ten pierzasty mruk patrzył się tylko do przodu!
- Myślisz, że zechce zaatakować?- mruknął w międzyczasie Sky, podobnie jak Pidgeot kompletnie nie zmieniając prędkości czy toru lotu.
Czyżby szykowała się ewentualność podniebnego starcia? Hm, ale oni chyba pamiętają o twojej obecności i o fakcie, że z lataniem byłoby u ciebie ciężko?
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
Design by Did, Panda & Daisy7.Only for Pokemon Crystal
Copyright 2016 by Daisy7.
Zabrania się kopiowania tekstów i obrazków autorstwa naszych użytkowników bez ich zgody na użytek innych stron!
Grafika pochodzi ze źródeł internetowych. Nie przywłaszczamy sobie do niej żadnych praw. Jeśli jesteś autorem obrazka wykorzystanego na forum i nie życzysz sobie, by się tu znajdował, napisz do administracji Pokemon Crystal, a zostanie on usunięty.
Pokemon Crystal nie czerpie żadnych korzyści materialnych z prowadzenia tej strony poświęconej serii "Pokemon" - własności Nintendo.
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
35451075
Yukiyorin
