Pokemon Crystal

[Panda]

Poczułam jakoby falę szczęścia przepływającą przez moje ciało, gdy usłyszałam pochwałę ze strony ukochanego Mistrza. Tak! Wytrenowałeś wspaniałą shinigami i żal byłoby mnie stracić. Zdaje sobie z sprawę z tego, iż może mnie Akaashi traktować jak pionka mniej bądź bardziej niezbędnego, ale dobrze mi z tym. Dzięki temu zwraca na mnie uwagę. Ten fakt jakoby mnie nieco... podnieca. Dobra. Czas działać. Na sam początek należałoby odesłać Hide do Soul Society. Tak też, odpowiednio się skupiając próbuję zlokalizować energie duchową tego głupka. Gdzie jest i co takiego wyrabia?

[Castiel]

Skupiłaś się, choć zlokalizowanie Hide nie przyszło Ci z łatwością. Pewnie przez to, że niedaleko znajdowała się osoba z nadnaturalnie wysoką energią duchową, co powodowało zakłócenia. Gdy tylko złapałaś sygnał, ruszyłaś do niego. Ku Twojemu zdziwieniu, nie był w żadnym klubie, czy burdelu, a w... restauracji. I to nie byle jakiej. Przez okno dostrzegłaś go siedzącego z jakąś blondynką. Jedli obiad, a konkretniej sałatkę wegańską. Twój kompan sprawiał wrażenie nieco znudzonego, ale raz po raz otwierał usta, co świadczyło o tym, że próbuje brać udział w czynnej rozmowie. Jego partnerka z kolei była tak pochłonięta ćwierkotaniem, że zdawała się kompletnie nie dostrzegać małego zainteresowania chłopaka.

[Panda]

Skoro go nudzi jej obecność, to dlaczego jeszcze nie polazł gdzieś w cholerę. Jakie korzyści przynosi mu słuchanie tej lafiryndy? Z daleka widać, iż inteligencją nie grzeszy, skoro nie zauważa, że Hide ma w kości ogonowej cały jej monolog. Nie czekając wkroczyłam do restauracji, by zaraz to stanąć przy stoliku owej dwójki.
- Hide. Bądź łaskaw skończyć marnować czas z tą... - Tu przeleciałam blondi wzrokiem od góry do dołu szukając odpowiedniego wyrażenia do określenia jej osoby. - Sakwą na kiełbasy. - Dokończyłam, po czym ponownie spojrzałam na podopiecznego. - Będziesz miał zaraz lepsze zajęcie, więc podnieś tyłek i idziemy. - Zarządziłam ze swym typowym, stanowczym tonem.

[Castiel]

"Sakwa na kiełbasy" chciała coś powiedzieć, ale skończyło się jedynie na otwarciu i zamknięciu ust. Widać zaskoczenie i poziom pocisku okazał się dla niej za duży. Hide z kolei natychmiast zerwał się z miejsca i pociągnął Cię za sobą na zewnątrz.
- Spadłaś mi jak gwiazdka z nieba! Cholera, ale nudziara! - powiedział, gdy wyszliście na ulicę. - Tym razem chciałem być bardziej ambitny i zaliczyć coś, co nie rozkłada nóg za parę dych, ale, kurwa mać - ta baba uśpiła by każdego! - dodał, przewracając oczami. - Co to za zajęcie, Yuu-senpai?

[Panda]

Mało interesowała reakcja tej wywłoki. Chodziło mi tylko o wyciągnięcie mojego dupowłaza i wepchanie go w przejście do Soul Society. Im szybciej się go pozbędę, tym prędzej udam się na spotkanie z atomówką.
- Wracasz do naszego rodzimego szamba i będziesz tam zabawiał urzędników. Rób to, co ci będą kazali. - Rzekłam zabierając młodego w ustronne miejsce. - Gdy wrócę, to dalej będziemy się bawić w przykładnych shinigami, którzy dążą tylko do tego, by uszczęśliwiać swoich pracodawców. - Dodałam wciskając guzik i tym samym otwierając bramę do Soul Society. - Wskakuj.

[Castiel]

Hide sprawiał wrażenie jak gdyby chciał zaprotestować, zadać pytanie w stylu "o co to kurwa chodzi?", ale powstrzymał się. Skinął tylko głową, mrucząc coś pod nosem. Przed wejściem do portalu, spojrzał na Ciebie z wyrzutem, chcąc wzbudzić współczucie. Trwało to jednak sekundę. Dał susa do Soul Society, znikając w portalu. Skoro już się go pozbyłaś, nie pozostało nic innego, jak udać się na wskazany przez anielicę adres i zrobić porządek z tym napakowanym duszami cywilem.

[Panda]

Nie zamierzałam reagować na mruczenie czy niezadowolenie Hide. Na te chwilę jest mi zbędny, a ponadto... ta sytuacja jest zbyt ryzykowna i niebezpieczna, by tkwił dalej przy moim boku. W ciszy poczekałam, aż chłopak zniknie w przejściu, a wrota do Soul Society się zamkną, po czym ruszyłam ku Scuttler' Avenue. Chce mieć to jak najszybciej z głowy, by wrócić do codziennych obowiązków. Może i nieco nużących, ale przynajmniej żaden gołodupiec nie robił z siebie bomby regionalnej.

[Castiel]

Po kilku minutach dotarłaś na wyznaczony adres. Był to wysoki, przeszklony biurowiec, zbudowany w sąsiedztwie innych wieżowców. Na oko liczył sobie kilkanaście pięter. Przez przeszklone drzwi dostrzegłaś recepcję i kilka mężczyzn w garniturach, biegających od pokoju do pokoju. Na górę prowadziły dwie klatki schodowe i dwa wrota windy. Przy każdym z przejść stało po dwóch ochroniarzy z przypiętymi do pasków pistoletami. Niespecjalnie się z tym kryli. Twój cel wiedział jak zadbać o swoją ochronę.

[Panda]

Mogłabym przybrać swą niewidzialną postać dla ludzkiego oka, ale co z tego skoro ta atomówka i tak mnie zobaczy. Jeszcze się na złość rozsadzi, gdy będę przemierzać budynek omijając jego goryli. Yhm... Tak spory budynek powinien mieć szyb wentylacyjny z wejściem od strony dachu. W ten sposób będę mogła się poruszać bez myślenia o tym, że typ mnie widzi. A ci zwyczajni śmiertelnicy na kamerach czy czujnikach i tak mnie nie spostrzegą. Stając się jakoby niewidzialna z nadnaturalną szybkością ruszyłam ku budynku, który stał obok czy biurowca, który zamierzałam odwiedzić. Z dachu wieżowca zamierzałam przeskoczyć na drugi gmach i tam już poszukać wejścia do szybu wentylacyjnego. Jak tylko go zauważę, to wskoczę. Anielica chciała misje na cicho, to będzie ją miała.

[Castiel]

Zlokalizowałaś budynek, który nada się idealnie - stojąca tuż obok kancelaria prawnicza. Szybko prześlizgnęłaś się do środka i, mijając pracowników kancelarii, rozpoczęłaś bieg na ostatnie piętro. Gdy już tam dotarłaś, nie musiałaś nawet wychodzić na dach - znajdował się tam taras widokowy, z którego przeskoczyłaś na dach firmy swojego celu. Normalny człowiek by tego nie dokonał, ale cóż, Ty nie byłaś ani normalna, ani człowiekiem. Choć dach był ogromny, udało Ci się znaleźć kratę wentylacyjną. Niestety, była przyspawana do szybu, a on sam wydawał się bardzo mały i z pewnością ciężko byłoby Ci się w nim poruszać, nie mówiąc już o robieniu tego w ciszy.

[Panda]

Przeklęłam cicho, by zaraz to zacząć kombinowanie od nowa. Rozejrzałam się dokładnie po całym dachu. Na pewno nie ma jakiegoś innego szybu? Czemu ja w ogóle coś takiego robię. Ten człowiek bez powodu nie jest atomówką. Trzeba z nim obgadać sprawę... no nie. Tak też nie można zrobić. A gdyby tak go wypłoszyć, a następnie porwać uprzednio nokautując niezauważenie. Długo się nie zastanawiając przystąpiłam do podpalania budynku w którym znajdowała się atomówka. Zrobiłam to uderzając kosą śmierci o podłoże. Następnie obserwowałam sytuacje. Wyprowadzą go czy utknie między płomieniami i będzie trzeba go ratować jednocześnie porywając?