~ PODSTAWOWE INFORMACJE ~

Imię/imiona: Szymi, …Dingo?
Płeć: Samiec
Gatunek: Spiky-eared Pichu
Data urodzenia (wiek): 4.mar.2017 (1.5 roku)
Towarzysz/towarzyszka: Imię…? Niestety. Nie ma imienia, ponieważ głupi przypadek sprawił, że ten Emolga jest lub stał się bezimiennym Pokemonem, który od zawsze mieszkał w dziupli dębowego drzewa podobnie tak jak każda normalna elektryczna wiewiórka Pokemon, lecz prawda jest nieco smutniejsza od kłamstwa i wszystkich plotek, które rozchodzą się po lesie każdego dnia. Nikt nie poświęcał mu tyle uwagi, co ja. Żył w samotności, gdyż nikt nie dowidziało go oprócz mnie. Żyjące w naturalnie dzikich warunkach inne Pikachu nie zwracali na niego szczególnej uwagi w ciągu dnia. Bowiem szanowne męskie towarzystwo zazwyczaj było zajęte zbieraniem jabłek, więc tacy plemienni zbieracze owoców nie mieli czasu by móc kolegować się z innymi leśnymi mieszkańcami, które też zbierały pożywienie i ulubione szyszki, kiedy tak biegały beztrosko po lesie jak małe zwinne wiewiórki czy pocieszne apety… Mmm-hem. Słodkie młode króliczki i wąsate fioletowe szczury.

~ SKAN ~


Poziom: 5
Typ: Elektryczny
Ewolucja: Pichu/Pikachu/Raichu
Ataki: ThunderShock, Charm i Tail Whip
Umiejętność: Static - Przy kontakcie fizycznym istnieje 30% szans na sparaliżowanie przeciwnika. Dodatkowo, jeśli Pokemon jest na pierwszym miejscu w drużynie, szansa na napotkanie elektrycznego Pokemona rośnie o 150%
Trzyma: brak

~ OPIS FABULARNY ~

Opis wyglądu: Ach ten wygląd… Przypadek sprawił, że na lewym uchu mam charakterystyczne kolce? Pewnie od urodzenia, lecz drugie ucho mam w zupełności normalne. Oczy mam kasztanowe. Końcówki moich uszu są trójkątne i czarne niczym smoła. Moje policzki powinny być naturalnie czerwone jak w przypadku Pikachu, lecz są różowe. Mam mały czarny ogonek, zaś mój brzuszek zwykle jest płaski, lecz gdy coś zjem? Mój brzuch staje się duży i wypukły niczym piłka plażowa. Moją szyję przykrywa czarne futerko podobnie jak w przypadku każdego inne Pichu. Nie mama kilku palców, więc moje łapki są podobnie do… Kubuś Puchatek ma z pewnością podobne do moich? Mój język jest czerwony, zaś moje stopy są duże. Moje ramiona są silne… Właśnie dlatego jestem z tego dumny!
Opis charakteru: Jestem "niegrzeczny"… No co? (Czasami zdarza mi się beknąć ze dwa razy po posiłku. Czasami też pierdnąć, gdy zjem sześć dużych jabłek.) Silnie buntowniczy, nerwowy i mało cierpliwy, taki jestem i taki będę i taki pozostanę. To cały ja!
Historia: „Na Teutatesa!” Nie znoszę tego robić, ale… To najlepszy sposób bym mógł zrobić pierwszy kroku ku przygodzie. To było tak: Żyłem sobie spokojnie bez zmartwień na tym zwariowany świecie Pokemon. Od pierwszych chwil mojego życia zacząłem wierzyć, że mam go u swych stóp! Nie sądziłem, że w moim codziennym życiu drapieżnika może wydarzyć się coś wyjątkowego i niespodziewanego. Zląkłem się w jednej chwili, kiedy usłyszałem niespodziewany świst wiatru jakby jakieś ptaszysko próbowało schwytać mnie w trakcie precyzyjnego lotu? Spojrzałem w górę zastanawiając się nad odpowiedzią czy wciąż mogą poczuć się bezpieczny pomimo takiego zagrożenia, jak takie coś wisi w powietrzu. Byłem śmiertelnie przestraszony, kiedy to wredne ptaszysko przeleciało ponad moja głową, lecz próbowałem uspokoić się przełykając nerwowo ślinę. Udało mi się nawet zaobserwować cień Pokemona, który próbował zaatakować mnie w locie. Po dłuższym namyśle zacząłem biec za tym charakterystycznym cieniem, który przesuwał się tuż za jego właścicielem. Biegłem i biegłem rozmyślając o tym, do kogo może należeć ten dziwny cień. Aż wreszcie dotarłem do dębowego drzewa, które stało pośrodku naszego terytorium łowieckiego. Zaraz za tym pniem zaczynał się tak zwany Mroczny las, o którym mama zawsze mi odpowiadała. „Pamiętaj żebyś nigdy nie szedł do Mrocznego lasu, bo możesz zgubić się w ciągu kilku chwil! Mroczny las jest trójkątem Bermudzkim. Jeśli raz pójdziesz do Mrocznego lasu, nigdy stamtąd nie uda ci się wrócić do domu. Takie mroczne miejsce nie jest odpowiednim miejscem dla ciebie, zwłaszcza o pól nocy, kiedy zapadnie zmierzch. Zaś powietrze, którym za dnia oddychamy zaczyna robić się chłodne, a w późniejszym czasie staje się lodowate niczym dotknięcie Pokemona ducha… Zgroza!… Nie wchodź tam! Trzymaj się od takich miejsc z daleka!” Teraz nie było odwrotu, ponieważ moja ciekawość była silniejsza od strachu. Podszedłem bliżej do drzewa, aby przyjrzeć się temu dziwnemu osobnikowi, co mnie przestraszył śmiertelnie chwilę wcześniej. Co to takiego? Podszedłem jeszcze bliżej do Pokemona wiewióra. Miałem nadzieję, że usłyszę, chociaż jedno „przepraszam! Albo… „Przepraszam, że przestraszyłem Cię”. Niestety, nie usłyszałem takich słów. Nawet w chwili, gdy spojrzałem na niego raz jeszcze… Po prostu nastała niezręczna cisza, która trwała jeszcze przez dłuższą chwilę. Gapiliśmy się tak na siebie jeszcze przez kilka dobrych minut. Po długiem czasie oczekiwania wreszcie usłyszałem sensowne pytanie: „Przepraszam. Co ty robić samemu w takim niebezpiecznym… Ponurym miejscu, to? Czy Twoja mama wie o tym, że znajdujesz się daleko od twojego rodzinnego domu? Sądzę, że nie powinieneś bawić się w takim miejscu. Czy orientujesz się, w jakim miejscu jesteśmy? Słuchałem wielu opowieści na ten temat, więc to może być ewentualnie Mroczy las…”. Bingo, geniuszu! Jakbym samemu nie widział, że znajdujemy się na samym skraju Mrocznego lasu… Jego mało zabawne wypowiedzi zaczęły przypominać mi słowa mojej kochanej matki Adeli. Zacząłem uważnie przyglądać się temu Pokemonowi z bliska. „Ojej! Czy… Czy Ty też jesteś zaciekawiony zainteresowany tym, w jaki sposób znalazłem się w takim dziwnym miejscu?” Pokiwałem głową słysząc jego słowa. „Cóż za mądry z ciebie mały Pokemon, wiesz?”. Chwila! Czyżbym usłyszał miły komplement po raz pierwszy w moim życiu czy jak? „Od urodzenia nie mam imienia, jestem po prostu Emolga. Pochodzę z regionu Unova, lecz jakimś cudem przeniosłem się do Twojego regionu, ponieważ tu chcę osiedlić się na stałe. Wiesz, co? Zostańmy kumplami, byśmy mogli poznać się lepiej, co Ty na to, Pichu? Ty spróbujesz opowiedzieć coś o sobie, a ja poopowiadam Ci trochę o mnie i trochę o życiu w regionie Unova i o tym jak tam jest…”. I tak rozpoczęła się nasza wspólna przyjaźń.
Rodzina: No cóż… Długo można byłoby opowiadać o tym. Pewnie, że miałem jakąś… Kiedyś, ale uciekłem z domu w dzieciństwie. Moja matka od zawsze była drapieżnikiem z tego, co pamiętam. Zaś mój pracowity ojciec zajmował się tym, co zwykle. Od zawsze lubił zbierać duże soczyste jabłka z drzew, ponieważ to było jego największym hobby. Jednakże byliśmy drapieżnym plemieniem Pikachu, które polowało głownie na inne Pokemony gryzonie takie jak szczury i wiewiórki czy nawet chomiki od czasu do czasu.
Ciekawostki:
- Z natury jestem drapieżnikiem. Potrafię pożerać w całości ciała innych Pokemonów (Po prostu jedno duże "GULP" i po problemie)
- Nie znoszę walczyć i przegrywać. Uwielbiam bawić się z innymi Pokemonami i polować na nie w ciągu jednego dnia. Po jedzeniu odpoczywam w cieniu…
- W trakcie trawienia żywności i ciał zdobyczy mój brzuch powraca do normalnej wielkości, lecz to nie ma wpływu ubocznego, więc nie tyję po całkowitym strawieniu cała mojej zdobyczy.

~ EKWIPUNEK ~

- 2x Lum Berry
- 15x Tamato Berry
- 2l wody mineralnej

~ BONUSY ~
Ech… Co? No tak. Zobaczy się czy to w ogóle będzie potrzebne…