Pokemon Crystal

No tak, mój brat nie mógł rzucać się w oczy. Teoretycznie to był tylko zwykłym nastolatkiem, nic nie znaczącym, kolejną osobą, która przeszła tą ścieżką i już nigdy nie odwiedziła dawnych włości. Poczułem pewne ukłucie w sercu... czułem się tak, jakby wszystko straciło sens. No ale nie mogłęm przerwać tych poszukiwań, nie w tym momencie...
- A nie wie pan, jakie miejsce mogłoby go zainteresować? Gdzie w ogóle powinniśmy się kierować? Albo kto może wiedzieć o tej sprawie coś więcej? - spytałem, odrobinę nieco zbyt głośno. W moim głosie mógł wyczuć olbrzymią, trochę przesadzoną ekscytację. - Chcemy wiedzieć tylko tyle. No i... czy w dalszych rejonach znajdują się jacyś ludzie? Albo niebezpieczeństwa? Nie wiem, może pan coś o tym wie - możliwe, że znalazł się jakiś wariat, który chciałby spędzić ostatnie chwile życia na odludziu, w najgorszym możliwym punkcie tej zimy.

No, z drugiej strony Miltanki były jednymi z najbrzydszych pokemonów na świecie i najczęściej to ci grubi trenerzy je wybierali, hehe. Mam nadzieję, że nigdy nie będę musiał się z takim skonfrontować, bo jeśli czytają w myślach tak jak Lillian, byłbym skończony.
- No, mój brat - odpowiedziałem szybko. - To znaczy ja to się nigdy do niego nie przyznawałem, ale jak już zniknął to postanowiłem go znaleźć z różnych powodów. Widział go pan może? Naprawdę mi na tych informacjach zależy - no bo tak było, przecież po to w ogóle wyruszyłem z domku. - No i nie wygląda pan tak strasznie, nawet dobrze jak na kogoś, kto mieszka odizolowany od świata. W tym strasznym miejscu. W zimnie. Samotnie. Bez kobiety. Bez dzieci - trochę za dużo gadałem, ale taka już moja natura.

// w razie czego to mam w plecaku jajko Delibirda, nie śpiesz się z wprowadzaniem czy coś, tylko mówię //

Lubiłem takie pomieszczenia. Kiedyś marzyłem o zamieszkaniu w takim domku, spędzaniu czasu w towarzystwie osób, które lubię i... no, w sumie to tyle, bo polować na pokemony nie zamierzałem. Toć to całkowicie niehumanitrane i nieodpowiedzialne! A legalne? No pewnie tak skoro wiecznie robiono jakieś szynki z Miltanka i w ogóle.
- No tak, każdy ma własne upodobania - stwierdziłem z uśmiechem na ustach. - Najciekawiej jest chyba właśnie w takich czasach. Ale i najniebezpieczniej... wielu ludzi na pewno szuka u pana schronienia? - no, dopiero po chwili mogliśmy przejść do odpowiedniej części rozmowy. Postanowiłem przytoczyć mu kawałek mojego, ba, naszego życia. - Chcemy zażegnać wieczną zimę i... odnaleźć mojego brata - wyciągnąłem z plecaczka zdjęcie Henry'ego i mu je pokazałem. Przedstawiało wysokiego, przystojnego chłopaka, prawie mężczyznę otoczonego lodowymi stworkami. - Wyruszył już dawno temu i... wciąż nie wrócił do domu. Może pan go widział? Poza tym kompletnie nie wiemy od czego zacząć poszukiwania tej... no, odpowiedzi.

proszę kliknąć na obrazek, będzie o wiele lepiej widoczny

No cóż, wszystko to wydawało się nieco nierozsądne i niebezpieczne, ale czego nie robi się dla herbaty i ogrzania? Zresztą, byliśmy we trójkę, w razie czego dalibyśmy radę go powalić i wypatroszyć, hehe. Nie no, pewne by nas zabił - miałem jednak nadzieję, że nie zamierzał.
- W mieście mamy o wiele lepsze zabezpieczenia przed chłodem. Czemu pan się nie przeniesie? - spytałem z nutą ekscytacji w głosie. Serio, mógłby zamieszkać, np. w Jubilife i żyć w cieple. Chyba, że nie było go stać... ewentualnie lubił takie klimaty, wiadomo, są różne typy ludzi.
Usiadłem sobie przy tym stoliku i wypuściłem Cubchoo, który mimo że lubił chłody to na pewno chciał spędzić odrobinę w cieple. Postanowiłem nałożyć mu trochę karmy, przynajmniej jeśli miałem jej w plecaku.
- Napijemy się herbaty, oczywiście - stwierdziłem. - A co do tych wędrowców, cóż, chyba ludzie tracą nadzieję, że znajdą odpowiedź. My właśnie po nią wyruszyliśmy... nie wiem tylko czy damy radę - zmarszczyłem brwi.

Numer podania: 226
Link do KP: KLIKNIJ
Którego Pokemona wybrałeś do zaadoptowania?: Jajo Delibirda
Dlaczego chcesz adoptować tego Pokemona?: Chciałem go wziąć nawet na startera, ale tak wyszło, że ustąpił miejsca Cubchoo. Niemniej, jest jednym z moich ulubionych pokemonów, może nieco mało przydatnych, ale po lekkim podrasowaniu mógłby być w porządku. Poza tym patrząc na panujące w mojej przygodzie warunki, DC mógłby go łatwo wprowadzić.:P
Sposób trenowania i inne: Priorytetem byłyby RC, TM'y i HM'y, bo bez nich byłby bezużyteczny. Wybierałbym ataki różnych typów, żeby jakoś wzbogacić moją drużynę. To chyba tyle.

Och, to nie było takie trudne jak myślałem! Wystarczyło użyć zwykłej łopatki, żeby tę lama... wybacz, telepatko, wydostać. Może tylko chciała zwrócić na siebie naszą uwagę? W końcu zazwyczaj dziewczyny tego właśnie pragnęły, takie rzeczy chciały właśnie osiągnąć! Uwagę mężczyzn, szczególnie tak przystojnych mężczyzn, do których zaliczałem się właśnie ja i Thomas. Bo chyba uważała nas za przystojnych? Nie? Tak? No, nie miałem czasu się nad tym długo zastanawiać, bo chwilę później na miejscu pojawił się jakiś postawny mężczyzna, pewnie jakiś strongman(nie No, bez przesadyzmu) albo wyrywacz lasek. Podobno leciały na brodę. Może tez powinienem przestać się golić, hehe?
Niemniej, wysłuchałem uważnie jego słów i odwołałem Cubchoo do balla. Następnie posłałem mu podejrzliwe spojrzenie. Mężczyzna, OBCY mężczyzna, zapraszał nas do swojej chatki? Czy to nie jest podejrzane? Ani trochę!
- Jasne, czemu nie! Mam nawet kilka pytań, ale z przyjemnością napiłbym się ciepłej herbaty lub... No nie wiem, posiedziałbym przy kominku? - jeśli nikt nie oponował to zwyczajnie za nim ruszyłem.

Aktualny stan: 3 CD.
Dochody:
- 3 CD za wzięcie udziału w graficznej części trylogii konkursowej. [21.08.2018]

/wybacz, nie było mnie za bardzo w domu/
No tak, zapomniałem o tej całej telepatii. Pewnie teraz też słuchała moich myśli i była przestraszona, że ją przejrzałem. No ale przecież nie mogłem jej o tym wszystkim powiedzieć, przynajmniej nie przy Thomasie, bo jeszcze uznaliby mnie za wariata, hehe.
- Przepraszam, Lillian - rzuciłem swobodnie, zachichotałem i poszedłem oceniać przedmioty wyciągane przez przyjaciela. Hm, jakaś idiotyczna lina, składane kolce, krzesiow i metalowa łopatka? Może powinniśmy rozpalić ognisko i poczekać aż przybędzie pomoc? Wtedy by zamarzła... przepraszam, Lillian!
- Hm, no dobra, spróbujemy wyciągnąć cię z pomocą tej liny, co? Najpierw jednak odgarnijmy trochę tego śniegu - wziąłem łopatkę i spróbowałem trochę tego odkopać, ale pewnie szybko się zmęczyłem, wtedy wypuściłem Cubchoo i wygłosiłem epickie przemówienie rodem z filmów akcji. - No to co, Lillian, złapiesz się tego, a my będziemy ciągnąć. Thomas, najlepiej wypuść Totodile'a

Miałem ochotę nazwać ją łamagą, ale po ostatnim popisie humorków chyba nie było to zbyt dobrym rozwiązaniem. Postanowiłem zachować się jak przykładny, dobry przyjaciel i pomóc jej się wydostać. W końcu bez takiego mózgu w drużynie nie przeżylibyśmy długo. No i bardzo ją lubiłem, dobra z niej bffka.
- Co mamy teraz zrobić? Poczekaj chwilkę - zacząłem, lekko zdezorietowany i spanikowany. Chwilę później zwróciłem się do kolegi i wyrzuciłem głosem przepełniony nadzieją: - Masz coś, co pomoże nam ją wyciągnąć?
W międzyczasie sam starałem się coś wymyślić. Użycie Cubchoo nie wchodziło w grę, on nie miał wystarczająco siły, a każda użyta umiejętność mogłaby pozbawić ją nogi. Jedynym rozwiązaniem okazywał się Thomas, który podobno zabrał ze sobą wszytko, co potrzebne - nawet te pieprzone buty z hakami.

Ech, nie zamierzałem tego mówić, ale zawsze bardziej ufałem Lillian. To ona była mózgiem naszego Golden Trio, to ona wiedziała co robić w trudnych sytuacjach i chyba właśnie jej powinienem posłuchać. Szczególnie, że niedawno nie zachowałem się wobec niej zbyt dobrze. Powinienem jej to w jakiś sposób wynagrodzić, nawet jeśli sposób ten będzie tak błahy.
- Wolałbym pójść lasem. Nie posiadamy pokemonów, które mogłyby nas ewentualnie wyciągnąć na powierzchnię. Chodźcie - wyjaśniłem rzeczowym tonem, z nadzieją, że Thomas mnie zrozumie i nie obdarzy jakimś pogardliwym spojrzeniem. Przecież nie chciałem źle.
Jeśli nie było już żadnych przeciwności, ruszyłem w kierunku lasu, jednocześnie zdając sobie sprawę, że przy takiej temperaturze lód powinien dawno zamarznąć. Miałem dylemat, ale chyba rzeczywiście lepiej będzie pójść tym laskiem.

- Jasne - rzuciłem do Lillian, spokojnie, z wyczuwalną skruchą. No bo rzeczywiście chyba odrobinę przesadziłem? Niemniej, wziąłem tego pokeballa, schowałem go w odpowiednie miejsce i dopiero wtedy dotarło do mnie, że właśnie pokonałem i złapałem pierwszego pokemona w swoim życiu. Z tej radości nawet przytuliłem swojego Cubchoo. - Zasługujesz na lekki odpoczynek, wskakuj do pokeballa - powiedziałem jeszcze stworkowi, by chwilę później go odesłać.
Chwilę później przysłuchałem się słowom Thomasa, który dotychczas wolał milczeć niż wtrącać się w kłótnie Lillian i moje. A może po prostu nie miał nic mądrego do powiedzenia? To też wchodziło w grę.
- Chciałbym spytać o swojego brata i inne osoby, które postanowiły opuścić rodzinne miasteczka w poszukiwaniu odpowiedzi. Może ktoś wrócił tam cało i coś nam opowie? - spytałem, chwilę później ruszając w kierunku Jubilife.

No, nareszcie udało się to jakoś ogarnąć! Swinub nie okazał się potężnym przeciwnikiem, ale może faktycznie to wina braku trenera? No nieważne. Poklepałem szybko Cubchooo po główce, krzycząc radośnie, że mu gratuluję, by chwilę później rzucić w przeciwnika pokeballem, tym razem z nadzieją, że nie ulegnie on zniszczeniu. Dlatego celowałem najlepiej jak potrafiłem.
- Wybacz, Lillian, nie chciałem cię w ten sposób urazić - rzuciłem do przyjaciółki, gdy - i o ile - było już po wszystkim. Miałem nadzieję, że mi wybaczy, bo byliśmy skazani na swoje towarzystwo i lepiej było się dogadywać.

//a Cubchoo dostał jakiś poziom?:D//

Miałem nadzieję, że walka zakończy się sukcesem, ewentualnie jakimkolwiek powodzeniem i rzeczywiście, wszystko poszło po mojej myśli. No może nie do końca, bo Swinub wciąż się trzymał i miał nawet sporo sił na ucieczkę, ale kilka ataków powinno załatwić sprawę.
- Cubchoo, zatrzymaj go za pomocą Ice Punch, spróbuj przygwoździć go do ziemi na tak długo jak tylko potrafisz! - wrzasnąłem do swojego stworka. - [b]Jeśli się wydostanie to ponów próbę z użyciem Powder Snow. Właściwie to możesz spróbować go wyprzedzić, jesteś szybszy, a gdy się przed nim znajdziesz to dodatkowo spowolnisz go wspomnianym Powder Snow - byłem gotowy do rzucenia balla. Jeśli Cubchoo nie będzie wystarczająco szybki to rzucę go bez wykonania kolejnych akcji.

Ten Swinub okazał się mądrzejszy ode mnie! No cóż, skoro chciałto tak załatwić, trudno, musiałem przygotować się do walki. Miałem tylko nadzieję, że uda mi się jakoś go pokonać, w końcu byłem tylko początkującym trenerem.
- Okej, Cubchoo, skoro tak wyglądają sprawy, musimy zacząć walkę. Na początek coś prostego, spróbuj pgrzygwoździć przeciwnika do ziemi za pomocą Ice Punch!. Jeśli ci się nie powiedzie, a przeciwnik użyje jakiegoś ataku, zatrzymaj go za pomocą Powder Snow, może to go nieco zaboli. Za wszelką cenę staraj się go unieszkodliwić za pomocą Ice Punch!