Pokemon Crystal

– Przepraszam, ale kompletnie nie mam pojęcia o co chodzi – powiedziałem zrezygnowany. – Wymagania mam takie, żeby był zdrowy, ewentualnie żeby potrafił obronić się w walce, ale nie chcę robić z niego jakiejś maszyny do zabijania czy coś. Standardowy Pokémon w takim razie, chyba, nie wiem czego życzą sobie ludzie, którzy zwykle tu przychodzą – dodałem i wzruszyłem ramionami, zerkając raz jeszcze na mojego podopiecznego. – Zrób z nim co uważasz, że powinnaś, to ty jesteś lekarką. Nawet jeśli dopiero aspirującą.
Nie mając zbytnio innego wyboru, bo w sumie nie do końca jej ufałem, ruszyłem za dziewczyną na zaplecze. Pojawienie się nowej osoby zauważyłem tylko kątem oka chwilę przed tym, jak straciłem ją z pola widzenia, ale nie miałem zamiaru nic zrobić – facet usiadł w poczekalni, więc chyba nigdzie się nie wybierał, a przy odrobinie szczęścia siostra Joy niedługo przestanie uciekać od swoich obowiązków, wróci do Centrum Pokémon i zajmie się kolejnym pacjentem, czy tym, z czym przyszedł tu pan sportowiec. Mnie on jakoś szczególnie nie interesował, zwłaszcza że nawet gdyby był znanym zawodnikiem z odnoszącej sukcesy drużyny, nawet nie miałbym o tym pojęcia. Sport nie zaliczał się do rzeczy, którym poświęcałem jakąkolwiek uwagę, a wszelkie newsy na temat wygranych i przegranych regionalnych drużyn zwykle puszczałem mimo uszu.

Wybacz, że tak długo, dopiero ogarnęłam się z życiem.

Nie będzie mnie jeszcze kilka dni, mam trochę za dużo na głowie i nie mogę się ogarnąć z odpisem.

I raz jeszcze poproszę 22 bez nazw. :3

I raz jeszcze to samo poproszę. ♥

Poproszę 22 z nazwami. :3

Zerkałem to na Joy, to na jej praktykantkę, kompletnie nie wiedząc o czym kobiety rozmawiają. Jakie hartowanie? Jaki regulamin? O CO CHODZI? Nie znam się na Pokémonach jako trener, tym bardziej nie znam się na nich od strony medycznej. I chyba nie tylko ja, sądząc po reakcji Joenny, która wyglądała na bardziej spanikowaną niż ja byłem w środku. Fakt, że pielęgniarka postanowiła sobie pójść i zostawiła nas dwoje samych, wcale nie pomógł mi się uspokoić. Zerknąłem z niepokojem na dziewczynę i Meeko.
— Ale ja nie mam pojęcia o co chodzi – stwierdziłem spłoszony, słysząc słowa dziewczyny, i uniosłem ręce w obronnym geście. – Nawet nie wiem co normalnie powinno się z nim robić, a co dopiero mówić o jakichś waszych specjalnych procedurach. – Przestąpiłem nerwowo z nogi na nogę i odetchnąłem ciężko, próbując się trochę opanować. – Słuchaj, zrób z nim to, co uważasz za słuszne, bo ufam, że ogarniasz w miarę co i jak, a ona tylko wyolbrzymia – zacząłem ostrożnie, ruchem głowy wskazując na drzwi, za którymi chwilę wcześniej zniknęła Joy. – Ale pójdę z tobą na wszelki wypadek, bo nie mam pewności jak on zareaguje i czy nie będziesz potrzebowała pomocy – dodałem i pogłaskałem Vulpixa uspokajająco po łebku. – O co chodziło z Volbeatem? – spytałem jeszcze, przyglądając się dziewczynie podejrzliwie.
Nie zdziwiłbym się, gdyby jej przełożona tylko próbowała mnie nastraszyć, ale ostrożności nigdy za wiele.

Nieumyślnie zignorowałam pytanie, wybacz. Możesz wprowadzić, albo możemy przy okazji jakiegoś time skipu o tym wspomnieć, nie spieszy mi się.

Wannabe tajska zupa

Składniki:
- 500 ml wody albo bulionu
- 400 ml mleka kokosowego
- 200 g piersi kurczaka
- 80 g pomidora lub pomidorów koktajlowych
- 60 g czerwonej papryki (ew. papryczki chilli, jeśli ktoś woli bardziej pikantne)
- 10 g świeżego imbiru
- 2-3 pieczarki
- pędy bambusa (ilość wedle uznania, bo są dość sycące)
- cała limonka
- pasta tom yum
- cukier (opcjonalnie)
Jeśli ktoś ma takie preferencje, to spokojnie może dodać do zupy cebulę, marchewkę, jakąś zieleninę czy co mu się tam będzie podobało. U mnie doszła jeszcze marchewka, bo była w lodówce, i całkiem ładnie się wkomponowała.

Przygotowanie:
Bierzemy duży garnek, wlewamy do niego wodę lub bulion i nastawiamy do zagotowania.

W międzyczasie przygotowujemy inne składniki:
~ obieramy i rozdrabniamy imbir — jeśli perspektywa rozgryzienia dużego kawałka w czasie jedzenia nam się nie uśmiecha, to polecam zetrzeć go na tarce o drobnych oczkach
~ dokładnie myjemy limonkę, po czym ścieramy jej skórkę (około 2 łyżeczek)
~ pierś kurczaka oczyszczamy ze skóry, tłuszczu i innych niesmacznych rzeczy, po czym kroimy ją na drobne kawałki
~ pomidora i paprykę myjemy, usuwamy gniazda nasienne i kroimy na mniejsze kawałki (kształt i rozmiar wedle uznania, chociaż przy papryce polecam, żeby pokroić ją drobno, bo zmięknięcie chwilę jej zajmie)
~ pędy bambusa odcedzamy z zalewy
~ pieczarki obieramy i kroimy w plasterki

Kiedy woda/bulion się zagotuje, dodajemy do niego imbir, skórkę z limonki i pierś kurczaka. Gotujemy przez chwilę, aż mięso przestanie być surowe, po czym wlewamy do garnka mleko kokosowe i czekamy aż całość zacznie wrzeć. Następnie wrzucamy warzywa, grzyby i bambus oraz wyciskamy sok z połowy limonki.
Teraz przychodzi czas doprawiania: dodajemy po trochu pasty tom yum, po każdym razie smakując. Pasty są różne, a każdy ma inne preferencje, dlatego jednym wystarczy łyżka, a inni poczują coś dopiero jak zacznie wypalać im język, dawanie konkretnych wytycznych tutaj nie ma sensu.
Cukrem doprawiamy wedle uznania, zależnie od preferencji.
Całość gotujemy do zmięknięcia warzyw.

Zjadłam i przeżyłam, więc polecam.

Praktykantka to chyba ostatnia rzecz jakiej spodziewałbym się w Centrum Pokémon, chociaż to dość idiotyczne, bo pracujące tam pielęgniarki muszą jakoś zdobywać doświadczenie. Wbrew pozorom nie są przecież hodowane w probówkach, prawda? Albo może są, a ta tutaj przede mną to jakiś nieudany eksperyment genetyczny...
— Studentka? — zagadałem, przyglądając się uważnie stojącej przede mną dziewczynie. — Niespecjalnie się znam tak szczerze mówiąc. Pewnie jakaś standardowa kontrola? Zrób z nim to, co uważasz, że się powinno.
Kiedy Meeko odwrócił się tyłem do dziewczyny i próbował od niej oddalić, pogłaskałem go po grzbiecie starając się dać mu do zrozumienia, że wszystko jest w porządku i nie ma się czego obawiać. Później złapałem go jedną ręką pod paszkami, drugą pod zadkiem, i tak podałem Pokémona praktykantce.
— Tylko ostrożnie, to dopiero jego druga wizyta i jeszcze trochę się boi — dodałem spokojnie i delikatnie poklepałem malca po głowie. — Iść z wami? Może moja obecność dobrze mu zrobi.

Zbieram Lum x9 i Sitrus x10

Odbieram Sea Scale ♥

A ja się postaram następnym razem zaznaczyć albo jakoś to inaczej napisać, żeby znów nie doszło do takiej pomyłki. :'D Przepraszam i dzięki za bonusowy piniądz, doceniam!

Anyway, to raz jeszcze ja, poproszę znów 22 bez nazw i z góry dziękuję. ♥

Zbieram Lum x11 i Sitrus x9.

Nie miał, jedynie plecak.
Wybacz, że tak długo. :< I daję znać, że udało mi się adoptować Growlithe i dorzucam go do składu, ale na razie nie wspominam o nim jeszcze. Może go jakoś przy okazji w tym Poké-center zgarnąć?

— Jasne. — Uśmiechnąłem się do niej przyjaźnie, zgarniając ze stolika pięć swoich balli i chowając je do kieszeni bluzy. — Dzięki za informacje. Powodzenia w następnych lotach.
Skinąłem jej tylko głową na pożegnanie i wyszedłem, żeby dłużej nie tamować ruchu. Wiedząc, że mam jeszcze sporo czasu dla siebie, nie miałem zamiaru nigdzie się spieszyć. Rozpocząłem więc wolną przechadzkę wzdłuż wyznaczonej trasy, skupiając się bardziej na rozprostowaniu zdrętwiałych kończyn i uspokojeniu Meeko niż na widokach, które w sumie i tak nie zapierały tchu w piersiach. Nie było to wielkim rozczarowaniem, miałem świadomość, że Mauville City nie jest miastem położonym zbyt blisko natury.
Po dotarciu do Centrum Pokémon, w pierwszej kolejności rozejrzałem się za recepcją albo jakąś wolną pielęgniarką, która miałaby chwilę na rzucenie okiem na mojego podopiecznego. Wprawdzie nic mu nie dolegało, chyba, ale ostrożności nigdy za wiele, zwłaszcza w tym wieku. Jeśli wszystko będzie z nim w porządku, wtedy będę mógł spokojnie nakarmić go i napoić, a na koniec rozejrzę się za sklepem albo restauracją dla siebie.

A chciałam bez haseł. :<

Upominam się jeszcze o HS i TM17. ♥