- Wiesz, co jak co, ale po pierwsze utkaj się, bo sam inteligencją najpewniej nie grzeszysz, więc nie wypowiadaj się na mój temat, bo na pewno bym cię rozkruszyła w walce pokemonów. Po drugie, z przyczyn powodów masz powiedzieć mi, co mam wydrukować i te inne. Zalatana jestem. Myślisz, że leżę, i lenię się w domu jak ty? Nawet jakbym była chora, to bym nie próżnowała. Marnotrawstwo, takie siedzenie w domu. Przypomnij mi więc co mam zrobić, ty niedoedukowany imbecylu - tak ma być! Stanowczo! Co mnie będzie jakiś neandertal obrażał, nie?
Głos z drugiej strony na chwilę ucichł. Miałaś wrażenie, że go zamurowało, jednakże zaraz odezwał się lekko rozbawionym tonem.
-Interesujące.- Rzekł, jakby kierował to bardziej do siebie. -Nic nie robię, co? Chciałbym...- Westchnął cicho, po czym zwrócił się dużo głośniej, jego rozbawienie jednak nie znikło.-Czyli nawet ich jeszcze nie zrobiłaś? Ksero. Ksero materiałów, które nauczycielka rozdawała do olimpiady. Podobno trochę tego było. Może zapomniałaś też, że bierzesz udział w olimpiadzie wiedzy o Pokemonach? W pierwszym etapie ma być Kanto, podobno w tamtym roku był trudny, więc nie zawal tego.- (Też chcę taką olimpiadę xd *słowa rozżalonego MG*) Chłopak przerwał na chwilę.-Cóż, kończę na razie, mam coś ważnego do zrobienia. Odezwę się jeszcze, miłego popołudnia ci życzę.- Życzenia były totalnie "na odwal się", zaraz potem mogłaś usłyszeć dźwięk skończonego połączenia.
W każdym razie, telefon był zablokowany kodem, więc już nic raczej nie sprawdzisz. Chyba, że twój brat zna kod, ale dziwnie by było go prosić o odblokowanie własnego telefonu. Choć pewnie "druga ty" zapomniała se nawet ustawić przypomnień w telefonie. Zawsze jednak jest jakaś nadzieja. W każdym razie, zostało ci jeszcze spotkanie z twoją "przyjaciółką"... nie miałaś pojęcia gdzie i jak. To może być problematyczne. Choć... znając pamięć tutejszej Alisi, może również zadzwoni...
Gdyby nie to, że się rozłączył... Ugh, chętnie odpowiedziałabym swoistym, milusim "wal się palancie". Postanowiłam porozglądać się po pokoju, by sprawdzić, czy przypadkiem nie ma tu gdzieś tych super ważnych papierów na tę "olimpiadę". Nigdy o czymś takim nie słyszałam, ale cóż, po tej drugiej Alisi spodziewać się można wszystkiego. Ciekawa jestem, po co mu to ksero. I w dodatku kto mu daje prawo do jakiejkolwiek interakcji ze społeczeństwem? Nie dość, że każe ci coś zrobić, to jeszcze ma pretensje i cię wyzywa. Jestem oburzona.
Cóż, zaczęłam przeszukiwać szafki w poszukiwaniu materiałów.
Swoją drogą, jestem ciekawa, gdzie ja mam się spotkać z tą przyjaciółką. Mam nadzieję, że jest choć ciut milsza.
Przeszukiwałaś po kolei szafki, aż w końcu znalazłaś coś, co mogło wyglądać jak materiały na olimpiadę. Zszyte ze sobą kartki, zawierające konkretne informacje na temat regionu Kanto. Cóż, to chyba było to. Na szczęście ksero było już zrobione i zaraz ujrzałaś drugi zestaw takich samych papierów. W jednej z szafek znalazłaś również jakieś, nabazgrane na szybko notatki, które chyba były do jakiegoś egzaminu z historii, bo dat tam było co niemiara. Tak spędziłaś jeszcze trochę czasu, nie mając co robić. Twój starter biegał po pokoju, jakby szukał czegokolwiek znajomego, w tej tonie rzeczy. Nie miałaś bladego pojęcia o której miało być spotkanie, więc trzeba było po prostu mieć nadzieję, że przyjaciółka do ciebie zadzwoni. I ta oto nadzieja się spełniła. Znów usłyszałaś ten okropny dzwonek do telefonu.
-Halo? Ali?- Odezwał się głos w słuchawce (No chyba, że nie odebrałaś telefonu xd)- Za pół godziny widzimy się przed miejskim muzeum, prawda? Słuchaj, przepraszam cię, ale coś mi wypadło. Możemy przesunąć nasze spotkanie o następne pół godziny?
O! W końcu. Jakaś miła! Nie powiem, chętnie wyruszyłabym gdzieś, wyszła z domu, powalczyła... Ale cóż, najwyraźniej mój los ma dla mnie inne plany. Kserowanie i konkursy.
- Czyli spotkanie za godzinę, ok. Nie szkodzi, naprawdę, nic się nie stało. To pa, zadzwoń, jak coś ci znowu wypadnie! - uspokajałam dziewczynę i pożegnałam się. Dobra, co można robić przez godzinę? Siedzenie w domu to nie będzie dobry pomysł. Może mój brat zechce powalczyć, oczywiście, jeśli sam ma pokemona. Zresztą, muszę sama złapać nowe. Ach te przemyślenia. #nuda
To co teraz? Nie powiem, jestem nawet pozytywnie nastawiona. Jestem w innym wymiarze, nie? Muszę się dobrze bawić. I skopać Palkii tyłek.
No. W innym wymiarze zawsze możesz świetnie się bawić, rujnując życie tej drugiej Alisi, ale kto tam to będzie oceniał. Kto ci mówił, że musisz iść na te wszystkie, piekielne konkursy? Nagle poczułaś mocny ból głowy.
-Człowieku...- Czułaś jakby głos właśnie próbował wryć się w twoją czaszkę. Jednakże rozpoznałaś rozmówcę. Toż to głos Pokemona władającego przestrzenią - Palki... czyli tego, który spowodował te wszystkie, piekielne kłopoty.-Słuchaj... nie masz za dużo czasu. Zegar wciąż tyka. Zanim będzie za późno, musisz odnaleźć i zniszczyć istotę, która tutaj nie pasuje. Inaczej znów przedostanie się dalej. Miej oczy dookoła głowy... Potrafi przybrać różne formy.- I nagle konwersacja całkowicie się urwała, a ból minął. Widocznie bezpośredni kontakt z tak potężną istotą był bardzo trudny do zniesienia. Po raz pierwszy odbyło się to między wymiarami, ale teraz...
W każdym razie, po co będziesz siedzieć w domu jeszcze przez godzinę, przecież możesz gdzieś wyjść, kto wie, czy miasto jest tutaj dokładnie takie samo. Może znajdziesz godnego przeciwnika do walki. Twój brat raczej nie zdawał się być trenerem Pokemon, ale zawsze możesz go jakoś zapytać...
Agh, co się dzieje? Istota? Zniszczyć..? Dobra, kumam, ale... Jak ja znajdę tę istotę? W końcu to duże miasto. Sama ze Stuffulem nie dam rady. A przecież nikomu nie powiem, bo chyba mnie gdzieś zamkną.
Postanowiłam pójść do brata by sprawdzić, czy jest trenerem i coś trochę się o nim dowiedzieć. Już i tak chyba coś dziwnego sobie o mnie myśli, po tym, jak spytałam się jak ma na imię. Słabo trochę, nie?
Weszłam do jego pokoju, po czym uśmiechnęłam się.
- Za godzinę wychodzę, przełożyła spotkanie. A tak w ogóle, chciałabym z tobą powalczyć kiedyś. Nawet dzisiaj. Strasznie mi się nudzi - ziewnęłam. Wymyślanie dialogów na świeżo jest ciężko, zwłaszcza w tej sytuacji. Zadawanie takich... ogólnych pytań jest zbawienne. Nikt nic nie podejrzewa.
Hoho, toż to ryzykowne zagranie. Przynajmniej o imię wypytałaś okrężnie, a tutaj prosto z mostu. W każdym razie, pokój twojego brata wypełniony był grami i płytami różnego sortu a on sam siedział na łóżku i grał konsoli i przechodził chyba jakiegoś RPG'a. Gdy wlazłaś podniósł wzrok z nad ekranu, po czym odpowiedział trochę zdezorientowany na twoje pytanie.
-... Co tak nagle w ciebie wstąpiło? Znowu chcesz wymęczyć swojego Startera na śmierć? Złapałaś go naprawdę niedawno...Znaczy, ja nie mam nic przeciwko, dawno nie walczyłem, a Boss'a mogę pokonać później, ale trochę żal mi twojego Pokemona...- Chwila, czy to oznacza, że był trenerem? To w takim razie dlaczego nie wypuszcza swojego Pokemona z kulki? Czyżby był do tego jakiś większy powód? A może po prostu nie chciało mu się.-Tylko lepiej na zewnątrz. W końcu rozwalilibyśmy dom. To chodź.- Dodał po chwili, wstając z łóżka i odkładając konsolę na szafkę obok. Po chwili zaczął grzebać w torbie i wyciągnął Czerwonego PokeBall'a.
Jednakże nie wypuścił go tylko, mijając cię w drzwiach, wyszedł z pokoju. Widocznie jemu też się już nudziło. Poszłaś więc za nim, wychodząc na zewnątrz. Tak bardzo pragniesz walki? Proszę bardzo, będzie walka. Młodzieniec zaprowadził cię na zieloną, podciętą trawę, obok waszego domu, po czym wypuścił z kulki swojego podopiecznego.
Tygrysek wyglądał niezwykle groźnie. Warknął cicho, grzebiąc jedną łapą w ziemi rozglądał się dookoła. Zaraz wyrwał pyskiem również trochę źdźbeł trawy. Wyglądał, jakby zaraz miał zniszczyć wszystko, co znajduje się naokoło. Na jego widok jego postawy twój starter aż troszeczkę się wzdrygnął.
- Siedzisz i tylko grasz, zabaw siostrę trochę. Poza tym, pokemony są też od tego, by umacniać z nimi więź, między innymi przez walkę! - powiedziałam, po czym podążyłam na dwór za chłopakiem. Stufful miło podążał za mną. To jego pierwsza walka, no i moja pierwsza walka. Trochę się stresuję, ale mój pokemon zna całkiem dobre ataki. Przybrałam pozę, po czym się uśmiechnęłam.
- Stuffinsky, na początek użyj Earthquake, a potem, gdy się zbliży, użyj Mega Kick! - wykrzyknęłam, po czym czekałam, aż Stufful nabierze pewności siebie i zaatakuje.
Więc zaczął tygrysek, używając na maluchu całkiem mocnego Bite, jednakże wcale nie było to efektywnym atakiem w takiej sytuacji. Może to po prostu twój brat nie chciał od razu rozwalać twojego zwierzaczka. Twój stworek wcale się tym nie przejął, oddając Earthquake, które całkowicie zbiło futrzanego przyjaciela z tropu, jednocześnie rozeźlając go jeszcze bardziej. Zaraz rozwarł szeroko paszczę, w której błysnął ogień i rzucił się na Stufful'a, mimo iż jego trener nie wydał żadnego rozkazu. Zaatakował Fire Fang. To dopiero ugodziło twoją bestyjkę, która jednak dzielnie odepchnęła od siebie drapieżnika, uderzając w niego Mega Kick! Tygrysek warknął cicho, spoglądając wnerwiony na twojego stworka.
-Wiedziałem, że to się tak skończy...- Mruknął Allan.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
Design by Did, Panda & Daisy7.Only for Pokemon Crystal
Copyright 2016 by Daisy7.
Zabrania się kopiowania tekstów i obrazków autorstwa naszych użytkowników bez ich zgody na użytek innych stron!
Grafika pochodzi ze źródeł internetowych. Nie przywłaszczamy sobie do niej żadnych praw. Jeśli jesteś autorem obrazka wykorzystanego na forum i nie życzysz sobie, by się tu znajdował, napisz do administracji Pokemon Crystal, a zostanie on usunięty.
Pokemon Crystal nie czerpie żadnych korzyści materialnych z prowadzenia tej strony poświęconej serii "Pokemon" - własności Nintendo.
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
76 % HP
61% HP
35451075
Yukiyorin
