Pokemon Crystal

[Maxwell]

Jeżeli źle zrozumiałem czyiś odpis, proszę na pw, zmienię.
Wspólnie, Adolphus

- Oh, nawet sam chciałem Panom zaproponować tamte stoliki. Tam nikt nie powinien nam przeszkadzać.- Powiedział, po czym Jimmy ruszył ku bufetowi. Kiedy Goldbaum chował Gryzaka, widział, jak jego oczy mówią Zdrajca! Arhur natomiast,zaczął odpowiadać na pytanie Goldabuma.- Z tamtego menu, cenię sobie Morskie Kanapki, jak wcześniej wspomniałem. Do tego także sok z Mikirui, rozcieńczony z wodą, ma wtedy słodkawy posmak. Broń Boże proszę nie brać soku z samej Mikirui, gdyż dla nieprzystosowanych do bardzo kwaśnych potraw, wybór ten może okazać się chybiony. Istnieje metoda, jak rozpoznać sok rozcieńczony, a jak bez wody. Rozcieńczony ma barwę bieli, a czysty jest kolorów tęczy. Proszę też unikać kanapek z tuńczykiem, ogólnie tuńczyków, gdyż żyją tutaj bardzo kwaśne w smaku okazy. Dla ludzi nieobeznanych z tutejszą kuchnią, są przede wszystkim rzeczy przy `stolikach, ale i z bufetu coś się może znaleźć...- Zamyślił się, wyraźnie podcierając brodę. Goldbaum dostrzegł w tym czasie, jak Jimmy chwyta szklankę soku wyżej wspomnianego owocu. Może warto go ostrzec, czy może jednak wysłuchać wykładu Arthura do końca? W końcu, Jimmy przez ten czas spędzony na statku, już wcześniej mógł poznać te fakty.

Hiro
Trapinch zaskoczony, powrócił do swojego azylu. Jimmy kroczył więc w stronę bufetu, mijając stoły pełne różnorakich, bogatych, dostojnych osób. Część z nich łupało na niego, mając go najpewniej za istotę niższego sortu, niektórzy patrzyli przychylnym wzrokiem, który najwyraźniej ukazywał ulgę, że przychodzą tu jeszcze jakieś normalne osoby. Patrzyły się też na niego niektóre panny, wieszając na nim wzrok na chwilę, czasami na dłużej, niekiedy tylko na chwilę, a jeszcze innym razem, odlepiając zaraz po zdaniu sobie sprawy, ze statusu majątkowego biednego Jimmy'ego. W końcu jednak dotarł do bufetu, gdzie oto przywitały go głównie dania nadmorskie: małe ryby różnie przyrządzane, sałatki morskie, małe homary na parze, gotowane, kanapki, płatki, i wiele więcej. Jimmy'ego jednak interesowały kanapki. Po wzięciu talerza, wziął od razu Morskie Kanapki, które leżały zaraz przy talerzach. Miał szczęście, że udało mu się je wziąć teraz, bo chwilę potem, inni widząc że przywieziono kolejne, rzucili się na nie, może nie żarliwie, jednak nieodpowiednio, co do jakości restauracji. Potem zabrał też kanapki z tuńczykiem, ciekawie pokrojone makrele- a mianowicie w małe róże, które przypominały wystawne kwiaty z owoców, które mógł widywać w innych tego typu lokalach, zdobiąc blat kuchenny. Do tego dochodził także sok z Mikirui, tutejszego owocu, którego kolorowy sok wykorzystuje się także do prania, a najsłynniejszym tego producentem, jest lokalna firma, która stworzyła produkt Excerfresh, jedne z najlepszych kapsułek do prania. Niemniej, słyszał od ludzi na statku, że sok ten jest jednym z najlepszych i pomaga na próchnicę. Często też, polecali mu, aby, jak będzie miał okazję, spróbował tegoż soku, gdyż doskonale oddaje charakter kuchni Slateport City. Z takim oto zestawem, mógł już iść do Arthura, lub też poszukać czegoś więcej.

[Adolphus]

- Jak to mawiają, jak się człowiek spieszy to się diabeł cieszy - pomyślał Nathaniel patrząc na pędzącego do bufetu przyjaciela i słuchając uważnie Arthura. Po zakończonym wywodzie kulinarnym, młodzieniec sprawnie ruszył w kierunku bufetu. Rozglądał się uważnie, aby złowić jeszcze jakąś Morską Kanapkę, choć wiedział, że może mieć na to małe szanse. W każdym razie, zgodnie ze słowami bywalca restauracji, starał się wybierać jedzenie z bufeu, chociaż chciał też przy stoliku zamówić jakieś ciekawe danie(ale bez tuńczyka!). Na zakończenie obowiązkowo nalał sobie rozcieńczonego soku z Mikirui. Kończąc "szykowanie" sobie śniadania zaczął rozglądać się za Jimmym, chcąc zauważyć kolor napoju w szklance, którą zapewne niósł razem z talerzem. Jeśli była to tęczowa barwa, na jego twarzy pojawił się mały, szyderczy uśmieszek. Po skończeniu wszystkich czynności, udał się w kierunku stolika, który wspólnie wybrali. Oczywiście, z rozpoczęciem jedzenia czekał na resztę współtowarzyszy. Zajmując sobie czas, postanowił wyciąć z każdego dania po małym kawałku, aby Gryzak też mógł zasmakować rozkoszy tej słynnej, portowej kuchni.
- Smacznego wszystkim, za udane interesy - powiedział Goldbaum, wznosząc szklankę rozcieńczonego soku, kiedy wszyscy pojawili się już przy stoliku.

[Hiro]

Jimmy w zupełności zadowolił się tym, co dotychczas wziął ze sobą i udał się do umówionego stolika, dostrzegając gdzieś po drodze, że dla jego towarzysza może już zabraknąć morskich kanapek. Uśmiechnął się lekko szyderczo i dosiadł się do Arthura (jeśli oczywiście już tam był) i nie chcąc rozpoczynać żadnych poważnych rozmów bez Goldiego luźno rozprawiał o architekturze i wystroju budynku oraz dopytując się nieco o historię. Na wezwanie do toastu odpowiedział bardzo chętnie, wzniósł szklankę soku, wziął łyk i...

Tak na przyszłość: dopuszczasz w walkach proste triki typu Rest i trzymana budząca berry?

[Maxwell]

Ach, no tak. Sprawa trzymanych przedmiotów... dziś lub jutro, napiszę co i jak z tym. Ale raczej można, czemu mam zabronić?
Jimmy mógł zobaczyć, jak Arthur twardo i stanowczo idzie do stolika, a ludzie przed nim rozstępują się, czasami może i nawet nieświadomie. Niektórzy patrzyli się na niego z lękiem. Kiedy zbliżał się do wolnego stolika, to pewna para osób odstąpiła mu swój, z ładnym widokiem na plażę, po czym wzięli swoje rzeczy i uciekli na inny stolik. Arthur, nawet nie drgnąwszy, usiadł przy owym stoliku i czekał na resztę, nic właściwie nie robiąc. Nathaniel, w tym czasie, znalazł lukę wśród obleganego stolika, jak się potem okazało, pełnego Morskich Kanapek. Potem jednak, wyrwa się zamknęła, ale skończył z dwoma okazami! co przy tym tłumie i tak było sporym osiągnięciem. Potem, przy bufecie, nałożył sobie trochę sałatki z makreli, jak i też pierożki z mielonymi krewetkami. Po tym, nalał sobie, o dziwo, pełny rozcieńczony sok z Mikirui. Zwykły, był natomiast prawie pusty. Ba, nawet pewna osoba się zasmuciła, że jest go tak mało. James, w czasie nabierania jedzenia przez kompana, dotarł do ich nowego stolika. Rozmowa niezbyt się kleiła, ale na szczęście przyszedł Nathaniel, który ogłosił toast. Arthur pochylił lekko kieliszek wina, które już tam było, po czym wziął łyk. Rozcieńczony sok, faktycznie miał przyjemnie słodki i orzeźwiający smak, jednak co się tyczy samego... Wpierw Jamesa mocno wykrzywiło, potem poczuł, jakby go zaczęły boleć wszystkie zęby, a na koniec mocno zapiekło wszelkie drobne rany w ustach (jeżeli jakieś miał). Po tym, lekko mu się przyćmił obraz i byłby stracił równowagę, gdyby nie fakt, że usiadł ze zmęczenia. Następnie, naleciało mu do ust dużo śliny i jeszcze dodatkowo oczy zaczęły mu łzawić. Pobliskie osoby, widząc to, zaczęły się lekko uśmiechać, najpewniej wiedząc, skąd ten efekt.
- Bardzo mądrze, że nie poinformowałeś o efektach przyjaciela.- Powiedział Arthur, kiedy ta scena się skończyła, po czym upił łyk wina. Następnie, zabrał się za konsumpcję raka, który był na talerzu przed nim. Mogli też dostrzec niedaleko kelnera, który właśnie odchodził. Cóż, James raczej nie miał jak zobaczyć, a Nathaniel go nie widział, bo... no właśnie, jak?