Pokemon Crystal

Księciu · Wysłany: 2016-04-23, 22:48 **Księciowa KP.**

Imię/imiona: Harley
Nazwisko: Kaplan
Data urodzenia (wiek): Dwudziesty ósmy września, 1993. 22 lata.
Zawód: Medium
Profesja: Trener.
Profesja poboczna: Hodowca.

Thaddeus Cassel - jest duchem, który został zamknięty w ciele Harleya Kaplana. Jest zupełnym przeciwieństwem chłopaka, bowiem za życia był seryjnym zabójcą, który popełnił samobójstwo nie mogąc pogodzić się z winą, która na nim ciążyła. Jest niesamowicie poważny, ma analityczny umysł. Introwertyczny, chłodny, czasem paranoidalny i obsesyjny. Zawsze siedzi przyczajony, czekając na okazje by móc uciec z chłopaka, albo chociaż móc przejąć kontrolę nad jego ciałem.
Za życia Cassel był smukłym mężczyzną o bystrym spojrzeniu zielonych oczu i ułożonymi w ładzie blond włosami. Uwielbiał szykowne garnitury, cylindry oraz poważną muzykę – to właśnie przy niej zabijał swoje ofiary, zdzierał z nich skóry i sprzedawał kaletnikom. Uwielbiał on blondynki o długich nogach i ustach o kolorze świeżej krwi.
Harley dla niego jest zbyt dziecinny i zdecydowanie za ciepły pod względem charakteru. Nie akceptuje również tego, iż Harley jest homoseksualny i brzydzą go fantazje chłopaka. Z drugiej strony jednak Harley dogryza Thaddeusowi odnośnie jego zabójstw.

Logan - mężczyzna pochodzący z Blackthorn w prowincji Jotho zajmujący się egzorcyzmami. Trafił na Harleya w Violet City w nocy, kiedy ten bawił się w klubie w towarzystwie alkoholu i głośnej muzyki. Mężczyźni poznali się podczas rytuału odpędzenia ducha, którego Logan ścigał długi czas. Egzorcysta nie bez powodu poprosił o pomoc Harleya w wyniesieniu opętanego nieszczęśnika z klubu oraz w przeprowadzeniu egzorcyzmu - oboje czują do siebie miętę, co wyznali sobie po przebyciu Union Cave łączącej Violet City z Azalea. Harley i Logan prawie pocałowali się po raz pierwszy, jednak zostało im to udaremnione.
Jest cichym flegmatykiem, który analizuje sytuację i dostosowuje się do niej. Mimo swojej małomówności wydaje się być serdeczny i ułożony. Lance i Clair z Blackthorn City to jego rodzina, jednak jako wyjątek nie zajął się trenowaniem smoczych pokemonów.
Jest w posiadaniu Mawile, Dewgonga oraz Gligara.

Wysoki i szeroki. W szkole podstawowej miał przezwisko Snorlax, bowiem od zawsze był szerszy niż wyższy i niejednokrotnie zdarzyło mu się zasnąć na zajęciach. Czarne włosy – tył i boki ścięte na łyso, czupryna gęsta, opadająca na lewą stronę, czarna, gęsta broda. Brązowe oczy delikatnie iskrzą smutkiem i tajemnicą, która skrywa ciało chłopaka.
Lubi ciemne, luźne ubrania nie rzucające się w oczy. Na nogach niemal obowiązkowo są trampki; gdy zrobi się chłodniej zarzuca na plecy niebiesko-czarną kurtkę z białym kapturem z naszywką na prawym ramieniu. Na ramie ma zarzuconą płócienną torbę z nadrukiem.

Charakter Harleya jest złożony z wielu aspektów i jego przeszłość miała ogromny wpływ na jego dzisiejsze zachowania i postawy. Chłopak jest egocentrykiem i narcyzem – i gdyby nie dobre wychowanie matki, byłby zapatrzonym w siebie egoistą, natomiast tli się w nim empatia i chęć pomocy innym. Lubi słyszeć pochwały i uwielbia być docenianym przez innych – sam niekoniecznie komplementuje ludzi, jednak gdy już to robi, oznacza to,że ktoś faktycznie na to zasłużył. Choruje na syndrom gwiazdy – lubi być w centrum zainteresowania, błyszcząc przy tym pewnością siebie i dobrym – nieco zbereźnym – poczuciem humoru. Chłopak jest świadomy swoich umiejętności i swojego ciała, co widać w jego dystansie do siebie. Obibok, leń i łakomczuch to kolejne cechy które charakteryzują chłopaka. Stara się wykonać polecone mu zadania najszybszym i najłatwiejszym sposobem, jednak gdy mu na czymś zależy stara się być perfekcjonistą dopinającym ostatni guzik w swojej kreacji. Romantyk i kochaś ze złamanym sercem, które zaowocowało chorobą dwubiegunową. Występujące na przemian hiperaktywne stany maniakalne oraz okresy głębokiej depresji, jednak dzięki terapii psychologicznej i leczeniu farmakologicznemu choroba nie daje znaku o sobie. Chłopak jest niezwykle uczuciowy i nie może przejść obojętnie obok krzywdy, która dzieje się pokemonom.

Primadonna Girl
Cześć, jestem Harley. Pochodzę z Lavender Town – małej mieściny w regionie Kanto znanej z wysokiej, cmentarnej iglicy, gdzie mieszkałem z rodzicami, którzy chuchali i dmuchali na moje wychowanie jak na jedynaka przystało.
Od najmłodszych lat żyłem według filozofii, że każdy ma w sobie ukryty talent – oryginalną cząstkę, która definiuje naszą wyjątkowość i unikatowość. Można powiedzieć, że za wszelką cenę chciałem odkryć w sobie ten pierwiastek, podświadomie chciałem przez to być lepszy od swoich rówieśników – i tak też się stało, jednak nie w taki sposób w jaki pragnąłem być.
Na początku myślałem jedynie, że to moja wyobraźnia płata mi figle, przedstawiając mi lgnące do mnie postacie, cienie, które pragnęły kontaktu. Wydawało się, że znają mnie, mimo, że nigdy wcześniej nie widziałem ich na oczy. Niejednokrotnie budziłem się w nocy przez szmery duszy, które chciały się ze mną skontaktować. Niejednokrotnie z mojej krtani wydobywał się krzyk przerażenia, kiedy w moich snach nawiedzały mnie duchy, jednak moja matka mawiała, że mam po prostu bujną wyobraźnię, ale czułem, że to nie wymysły. Nie chciałem nic mówić, bałem się niezrozumienia.
Pewnego dnia po prostu spróbowałem odezwać się do siedzącej na skraju mojego łóżka kobiety, która cicho łkała z ukrytą twarzą w dłoniach – miałem wtedy siedem lat i byłem przepełniony strachem. Po moich słowach otuchy jej lament ustał, a martwe oczy przeszyły mnie w wyrazie zdziwienia. Lodowaty szept przebiegł niczym dreszcz po moim karku. Pamiętam, że poprosiła mnie wtedy o przysługę, o kontakt z wciąż żyjącą córką. Zamarłem wtedy; dotarło do mnie, że rozmawiam z duchem, który nie chce wyrządzić mi krzywdy, a jedynie chce odkupić swoją winę. Zgodziłem się.
Tego samego dnia spotkałem się z Denise, którą poprosiłem o powagę, wyjaśniając jej całą sytuację. Kojarzyłem ją, chodziliśmy razem do szkoły, była o rok, może o dwa lata starsza. Wcześniej nie słyszałem o tragedii, jaka dosięgła jej rodzinę, jednak przytaknęła gdy opisałem martwą osobę, z którą rozmawiałem. Dziewczyna poprosiła mnie o seans, pamiętam, że zgodziłem się w ciemno będąc pełen obaw. Spróbowaliśmy zainicjowania seansu na bazie wielu horrorów z nastolatkami wywołującymi duchy. Gdy wzywałem Margot, matkę dziewczyny z którą kobieta chciała się porozumieć, poczułem nieopisany chłód na karku, a następnie nie byłem sam w swoim ciele. Słyszałem swój głos i słowa wypowiedziane przeze mnie, jednak milczałem – użyczałem swojego ciała kobiecie, która prawdziwie rozmawiała ze swoją córką. Tego uczucia nie da się zapomnieć, kiedy jesteś łącznikiem między życiem, a śmiercią. Zacząłem być medium.
W sumie nie potrafię zidentyfikować, czy mój dar jest pozytywny czy negatywny – jednakże pozytywną rzeczą mojego kontaktu z martwą stroną mocy jest Gags, niezwykle nieodważny duszek Gastly, który sam zaczął za mną podążać. Szczerze powiedziawszy nigdy nie poczuwałem się do bycia trenerem, nie zwracałem na pokemony większej uwagi oprócz ich przydatności w życiu społecznym ludzi. Natomiast Gags uświadomił mi, że taki kompan może otworzyć kolejną ścieżkę w moim uduchowionym życiu – i tak po wymianie korespondencji z profesorem Oakiem dostałem trenerski sprzęt i mogłem „oficjalnie” schwytać duszka.

How to be a Heartbreaker?
Mimo, że znalazłem w sobie ten unikatowy pierwiastek – umiejętność rozmowy z duchami – nie chciałem, ażeby to wyszło na jaw, ażeby nie zostać "spalonym na stosie" za odmienność. O moim darze mówiło się za pośrednictwem poczty pantoflowej, jednak nikt nie mówił o tym głośno, o co prosiłem. Kilka razy w miesiącu dostawałem prośby, często za pośrednictwem listów elektronicznych, ażeby pomóc komuś skontaktować się z drugą stroną za pomocą rytuałów. Robiłem za gońca między życiem, a śmiercią. Przynosiłem łzy i radość – zajęcie dające jednocześnie satysfakcje i cierpienie, bowiem żywym nie mogłem zawsze dać tego, czego chcieli - dotyku, głosu i ciepła zmarłych. Życie pośród duchów i ludzi nie należy do łatwych; co prawda nie często zdarza mi się widzieć duchy za dnia, jednak nauczyłem się rozróżniać nieżyjących włóczących się pośród żywych i często ignorować ich, nie sprawiając wrażenia obłąkanego. Poza tym, moje życie nie kręci się tylko wokół duchów.
Rok temu podjąłem pracę w klubie muzycznym w Celadon jako DJ, jako, że uwielbiam tworzyć nastrojową muzykę elektroniczną – chillstep. Początkowo tworzyłem tą muzykę na prostych programach w zaciszu domowym, a później zostałem wyhaczony na popularnym portalu dla twórców, gdy moje remiksy i kawałki były całkiem dobre. Zostałem rezydentem w Grassie, kameralnym klubie muzycznym, gdzie byłem stałym punktem sobotnich imprez. Uwielbiałem sprawiać ludziom przyjemność, patrzeć jak bawią się przy mojej muzyce. Uwielbiałem pracować w tamtym miejscu – do czasu.
Podczas jednej z pracujących sobotnich nocy wpadł mi w oko Daniel – cudownie wyglądający brodaty blondyn, który również odwzajemnił zainteresowanie moją osobą. Pamiętam jego cudowny, perłowy uśmiech gdy nasze spojrzenia się spotykały. Pamiętam moje przyśpieszone bicie serca i rumieniec na twarzy, gdy ten puszczał mi oczko, gdy ja stałem za konsoletą – myślałem wtedy jednak, że po prostu dobrze się bawi i po tej nocy nigdy więcej go nie zobaczę. Pomyliłem się - Daniel przychodził do klubu co sobotę. Początkowo nie wydało mi się to podejrzane, mimo, że za każdym razem kiedy patrzyłem na niego on był wpatrzony we mnie. Uśmiechałem się nieśmiało i grałem dalej, do czasu, kiedy złapał mnie przed klubem i zaczęliśmy rozmawiać. On przychodził tu tylko dla mnie. Zakochał się, a we mnie rosło odwzajemnione uczucie. Stał się dla mnie całym światem; osobą, dla której porzuciłem przyjaźnie i obowiązki, a relacje z rodzicami nie były już takie otwarte jak wcześniej. Byłem nienasycony jego obecnością, starałem się chłonąć każdą minutę spędzoną z nim. Zapomniałem o całym świecie, grzałem się w blasku jego świetności. Idealizowałem go. Kochałem. Ufałem.
Nasza "miłość" nie przetrwała połowy roku, a jej koniec był armatnim strzałem w moje serce. Zostałem brutalnie sprowadzony na ziemię, na której nie miałem żadnego sojusznika. Specjalnie dla niego zabrałem cały swój dobytek z Lavender i chciałem z nim zamieszkać w Ecruteak, gdzie podobno miał dom w spadku po rodzicach, jednak gdy dojechałem na miejsce Daniel rozpłynął się jakby nigdy nie istniał – jego dom nie istniał, "nie było takiego numeru" gdy próbowałem dodzwonić się na jego komórkę. Osoba, dla której się poświęciłem wystawiła mnie jakbym był nikim. Bawił się mną jak marionetką, która nie ma uczuć.
Nie chciałem wracać, czułem palący mnie od środka wstyd. Moje serce krwawiło i nie znałem żadnego medykamentu, który mógłby je zalepić. Chciałem ochłonąć.
Ruszyłem na cmentarz, chcąc się wyciszyć i pomyśleć. Ecruteak to miasto bardzo podobne do Lavender, bowiem będąc tu niemal od razu wyczułem aurę śmierci i chłód grobów, a także majaki dusz wołających o odkupienie ich grzechów. Niemal od razu skierowałem się na cmentarz.
Siadłem przy nagrobku Thaddeusa Cassela. Nigdy nie rozmawiałem i nie wywoływałem nikogo ze zmarłych na siłę, jednak teraz poczułem taką wewnętrzną potrzebę. Skupiłem się, wziąłem głęboki oddech i wszedłem w trans, by móc choć na chwilę odczłowieczyć się.
Jednak tutaj gdy czekałem na rozmówcę, on chciał mnie wykorzystać. Przesycony złymi intencjami, zrobił to, co ja zawsze robiłem gdy wracałem do swojego ciała. Nie spodziewałem się tego, zawsze kierowano się dobrymi intencjami przy kontakcie z medium. Przynajmniej do tej pory. Gdy już wracałem do mojego ciała czułem się dziwnie, czułem, że ktoś tutaj jeszcze jest.
I wtedy go usłyszałem.
- Jestem Thaddeus Cassel. Opuść to ciało, a nic Ci się nie stanie.

Esmeralda – matka Harleya. Pochodzi z Lavender, Kanto. Wysoka, szczupła, o jasnych włosach w kolorze blond i bladej karnacji. Ma trójkątną twarz, mały nos i duże, niebieskie oczy patrzące zza okularów. Ubiera się schludnie i staromodnie. Swojego męża poznała na zlocie fanów literatury fantastycznej w Lavender – Thomas jest jej pierwszą i jedyną miłością od pierwszego wejrzenia. Uwielbia czytać książki i oglądać horrory. Prowadzi internetowego bloga o tytule „Esmera w Krainie Fantasy”. Na co dzień pracuje w gazecie i pisze artykuły oraz recenzje. Jest introwertyczna i cicha. Uwielbia swoich dwóch mężczyzn i cieszy się szczerze z ich każdego sukcesu.

Thomas – ojciec Harleya. Pochodzi z Cerulean, Kanto. Wysoki i umięśniony, łysy; często szeroko uśmiechnięty, żartowniś, jajcarz; szeroki nos i często śmiejące się niebieskie oczy ozdobione iskierkami. Lubi obcisłe ubrania, przez które prześwitują jego mięśnie – jest egocentrykiem i duszą towarzystwa w przeciwieństwie do Esmeraldy. Uwielbia atencje i to, jak jego żona jest o niego zazdrosna. Uwielbia, gdy jego blondyneczka się złości. Pokochał ją niemal od razu gdy ją zobaczył. Kontrast między nimi jest wyraźny i mimo głosów z zewnątrz, że do siebie nie pasują, nie rozstali się. Siłownia to jego drugi dom. Gdy mieszkał jeszcze w Kanto pretendował do bycia liderem wodnych pokemonów u siebie w mieście, jednak ciąża Esmeraldy zmieniła jego plany. Pracuje jako trener personalny – niejednokrotnie próbował nakłonić swojego syna na zmianę diety i ćwiczenia, jednak ten jest uparty i odmówił pomocy.

Część pokazowa

Księciu · Wysłany: 2016-07-01, 21:33

Drużyna

Pokemony:

Cytat:

#405 Luxray "Thor"

[31.00] %

Ewolucja:
Shinx (+ 15 lvl) -> Luxio (+ 30 lvl) -> Luxray
Ruchy:
Thunder Fang(EM), Ice Fang(EM), Fire Fang(EM), Thunderbolt(TM), Charge Beam(TM), Wild Charge(TM), Electric Terrain, Tackle, Leer, Charge, Baby-Doll Eyes Spark, Bite, Roar, Swagger.
Charakter i historia:
Rysiowaty kot przypominający lwa, który poważnym i stanowczym wzrokiem potrafi obezwładnić swojego oponenta. Za młodu był żądny chwały, blasku i poklasku, jednak był przy tym strachliwy i rozpraszało go otoczenie w którym się znajdował. Teraz, gdy osiągnął ostatnie stadium ewolucyjne Thor stał się liderem biorącym odpowiedzialność za swoje czyny. Opuścił go głupi strach i napełniła duma i pewność siebie, którą wręcz promieniuje. To prawdziwe Lwie Serce poświęci wiele dla swojego trenera z którym stara się nawiązać nić porozumienia, by żadne przeciwieństwo losu nie mogło pokrzyżować ich planów. Luxray jest niezwykle waleczny i niebezpieczny w walce, dając z siebie wszystko by nie zawieść zaufania swojego nowego trenera.
Umiejętność:
Intimidate Zastraszenie - Kiedy Pokemon wchodzi do walki, siła ataków przeciwnika spada o jeden poziom. Dodatkowo, jeśli Pokemon jest na pierwszym miejscu w drużynie, szansa na napotkanie słabszych Pokemonów maleje o 50%.

Cytat:

#278 Wingull "Sommer"

[5.00] %
Ewolucja:
Wingull (+ 25 lvl) -> Pelipper
Ruchy:
Growl, Water Gun.
Charakter i historia:
Niepoznane.
Wingull jest bardzo przyjaznym pokemonem lubującym się we wszelkich kontaktach z ludźmi. Można wręcz powiedzieć, że czasami zachowuje się jak typowy kot, bo uwielbia wręcz przesiadywać na kolanach ludzi i być przez nich głaskanymi. Jeśli chodzi o walki, to idą mu niezbyt dobrze, gdyż Wingull jest nieco ciapowaty.
Umiejętność:
Rain Dish Deszczolubny - Kiedy podczas walki pada deszcz, HP Pokemona co turę odnawia się o 1/16 wartości maksymalnej.

Cytat:

#270 Lotad "Pepe"

[10.00]%

Ewolucja:
Lotad (+ 14lvl) -> Lombre (+ Water Stone) -> Ludicolo
Ruchy: Flail(EM), Astonish, Growl, Absorb, Nature Power.
Charakter i historia:
Do tej pory żył sobie spokojnie nad niedużym jeziorkiem. No, przynajmniej do momentu kiedy pochwycił go jego nowy opiekun. Lotad to pokemon o dwóch twarzach. Na co dzień sprawia wrażenie troszkę nierozgarniętego , jakby nie do końca pojmował co się do niego mówi. Ale kiedy przyjdzie do walk, lub bronienia swego opiekuna, ho, ho- dzieje się! Lotad staje się wtedy diabelnie skutecznym i cwanym stworzeniem o ogromnej woli walki. Niestety, ze względu na krótkie nóżki nie jest tak szybki jakby tego chciał, przez co cierpi na swego rodzaju kompleksy z tego powodu.
Umiejętność:
Own Tempo Własne Tempo - Pokemon nie może zostać zdezorientowany.

Cytat:

#479 Rotom "Spark" [23.00]%

Ewolucja: Rotom
Ruchy: Discharge, Charge, Trick, Astonish, Thunder Wave, Thunder Shock, Confuse Ray, Uproar, Double Team, Shock Wave.
Charakter i historia:
Niepoznane.
Umiejętność:
Levitate Lewitacja - Ataki typu ziemnego oraz zdolność "Arena Trap" są powstrzymywane. Nautralizuje efekty ruchu Spikes.

Księciu · Wysłany: 2016-07-01, 21:40

Bonusy

01.10 - Gengar +1 poziom + EM Ice Punch
01.11 - Gengar +1 poziom + EM Fire Punch
01.12 - Gengar +1 poziom + EM Thunder Punch
01.01 - Gengar +1 poziom + EM Psywave
01.02 - Gengar +1 poziom + EM Foul Play
01.03 - Gengar +1 poziom + EM Astonish
01.04 - Gengar +1 poziom + MT Drain Punch
01.05 - Gengar +1 poziom + EM Haze
01.06 - Gengar +1 poziom + EM Perish Song
01.07 - Gengar +1 poziom + EM Scary Face
01.08 - Gengar +1 poziom + EM Smog
01.09 - Spiky-Eared Pikachu +1 poziom + EM Wish
01.10 - Spiky-Eared Pikachu +1 poziom + EM Thunder Punch

Panda · Wiek: 27 Dołączyła: 23 Kwi 2016 Posty: 2359