Pokemon Crystal

[Tatsuya]

Eeee. No dobra. Czyli Tatsuya znalazł się w końcu w dupie. Rozmyślał przez chwilę, czy Gyardos nie jadł ostatnio kebsa z ostrym na cieńkim, ale szybko się otrząsnął. Wyjście było zablokowane. Niestety po tych traumatycznych przeżyciach Charmander będzie musiał coś zrobić. Dlatego też wypuścił swojego przyjaciela. Pogłaskał go po głowie. - Postaraj się o tym zapomnieć ! Musimy się stąd wydostać. Kiedy tylko to się stanie to zapraszam na pokeburgera w najbliższym mieście. - powiedział. W sumie to przeczuwał, że nawet jeśli wyjdą z dupy znów znajdą się w dupie, tym razem jednak metaforycznie. Ciężko będzie wpław przepłynąć do Fuchsia City. No, ale dobra. Najpierw trzeba się wydostać. - Charmander ! Podrap go jak najmocniej się da za pomocą Scratch ! Niech chociaż częściowo zapłaci za to co nam zrobił ! - no i gdy już otwór się otworzy Tatsuya przywołuje jak najszybciej Charmandera do pokeball'a aby nie miał żadnego kontaktu z wodą.

[Panda]

Wątpię, żeby byle jakie jedzenie pozwoliło twemu Charmanderowi zapomnieć o tych traumatycznych przeżyciach. Psycholog mu potrzebny, a nie pokeburger. Jaszczurka mimo szoku podjęła się zadania podrapania odbytu Mega Gyaradosa. Z sukcesem. Wielki podmuch czegoś tam wyrzucił was przez dziurę na zewnątrz. Ba. Tak was wzięło, że przelecieliście całe morze i wylądowaliście na plaży. Z łbami w piasku. Lądowanie było dość bolesne. Straciłeś przytomność na skutek uderzenia głową o twarde podłoże. Ocknąłeś się, gdy na dworze nastała już ciemność. Gdzie byłeś? W jakim mieście? Nie wiadomo. Raczej w tym samym regionie co wcześniej. W oddali mogłeś dostrzec migoczące światełka. Może tam ogarniesz gdzie dokładnie was wyrzuciło. Twój Charmander leżał obok dalej nieprzytomny. Potrzebna mu pomoc Siostry Joy.

[Tatsuya]

I nagle bum ! Polecieli w siną dal. No i tak sobie spadli, przytomność stracona. Budzi się Tatsuya i widzi, że jest ciemno, jakaś latarnia. W sumie trochę lipa. Patrzy a tam Charmander nieprzytomny. Podbiegł tak jak tylko mógł, ocenił jego stan i wrócił go do pokeballa. - Co za przygoda. - westchnął zrezygnowany. Nawet nie miał pojęcia gdzie jest. Jednak widział latarnię. Może będą tam jacyś ludzie i wskażą drogę do centrum pokemon. Przydało by się również coś zjeść. No, ale zdrowie Charmandera jest najważniejsze. Ruszył w stronę latarni by zadać parę pytań.

[Panda]

Dobiegając do źródła światła ujrzałeś samotną, jedyną na środku polany lampę. Aha. Kto ją tu postawił i po co? Byłeś na jakiejś randomowej ścieżce. Dopiero tabliczka przy reflektorze uświadomiła cię, iż znajdujesz się na Route 1. Niedaleko będzie zatem Viridian City, a w przeciwną stronę Pallet Town. Z tym, że jak chcesz dojść do tego szybciej wymienionego miasta, to musisz przejść przez Viridian Forest. Nie wiadomo co wtedy napotkasz na swej drodze, aczkolwiek Centrum Pokemon znajduje się właśnie w Viridian City. Pallet Town czegoś takiego nie posiada. To bardzo biedna mieścina. Czyli.. masz tylko jedno wyjście. Iść przed siebie w ten jakże niebezpieczny las z nieprzytomnym Charmanderem. Najwyżej zginiesz po drodze.

[Tatsuya]

Tatsuya podszedł bliżej a tam lampa nie latarnia. Zdał sobie sprawę, że jest po prostu głupi. - No ok... Chyba biorę, nikt się raczej nie pogniewa. - i zawinął światełko i po cichaczu oddalił się z miejsca kradzieży. Było ciemno. Charmander potrzebował opieki. Nie było innej opcji jak tylko ruszyć przez ten nieszczęsny las. W głębi ducha modlił się, by nie spotkać tam żadnych robaków. Chociaż teoretycznie powinny być łatwe do złapania. Pomyślał, że mogłoby się udać bez Charmandera a lepsza jakakolwiek obrona niż żadna.

[Panda]

Niestety, nie udało ci się zawinąć światełka. Dlaczego? Otóż wielka, wysoka lampa była przybita czymś cholernie mocnym do podłoża. Musiałeś się obejść bez dodatkowego źródła światła. Peszek. Ruszyłeś w las. Byłeś bezbronny, głodny i zmęczony całym tym uprzednim zajściem. Akcja z Mega Gyaradosem wykończyła cię fizycznie. Marzyło ci się jedynie wygrzane łóżko, gorąca kąpiel i porządny posiłek. Aczkolwiek, najpierw trzeba jeszcze trochę się pomęczyć by móc spocząć w spokoju. Zaraz po wejściu w pierwsze krzaki natknąłeś się na owada.



Motylek przyglądał się twej osobie z zainteresowaniem. Nie wyglądał na takiego agresywnego dzikusa, jak te wcześniej napotkane stworzenia. Może uda ci się go schwytać za pomocą zwykłej rozmowy?

[Tatsuya]

Zmęczony, głodny, wkur***. Szedł Tatsuya przez ten las. Jedyną motywacją by nie paść teraz na ziemi i po prostu nie zasnąć był fakt, że Charmander potrzebował pomocy. To trzymało go na drodze do miasta, do centrum pokemon. Nagle na drodze stanął pewien gość. Szybko wyciągnął swój pokedex. Chociaż na początku trochę się przestraszył, to szybko okazało się, że nie jest wrogo nastawiony. Może były to tylko pozory. Pokedex powiedział, że jest to Butterfly. W sumie można było się tego spodziewać. Bał się robaków a ten okaz tutaj mógł potwierdzić, że może być ich tutaj sporo. Ten jednak nie był ohydny. Wręcz przeciwnie, wyglądał przyjaźnie. - Co jest kolego ? Jestem Tatsuya a Ty ? - powiedział i wyciągnął przed siebie rękę w nadziei, że motyl na niej usiądzie i zacznie coś nawijać po pokemonowemu.

[Panda]

Motylek spojrzał na ciebie pytająco, gdy do niego przemówiłeś, aczkolwiek nie odleciał hen przed siebie ani nic. Po prostu stał w miejscu i w dalszym ciągu obserwował twoje poczynania. Musisz się bardziej postarać. On od tak do ciebie nie podleci. Pokemony nie są aż tak ufne w stosunku do ludzi. Widać, że ten Butterfree woli pozostać ostrożnym i za bardzo nie wchodzić z tobą w kontakt. Nie wiadomo jakie masz zamiary. Broń boże porwałbyś go oraz sprzedał szemranym ludziom na czarnym targu. Wykaż się bardziej w tym zaprzyjaźnianiu się. Samo przedstawienie się tutaj nie wystarczy. Może poke-pokarmem, jeśli coś takiego posiadasz, przekonasz go do siebie. Ewentualnie jagódkami z pobliskich krzaków.

[Tatsuya]

Tatsuya tak popatrzył na pokemona. Stwierdził, że będzie się musiał bardziej wysilić. W takim wypadku trzeba będzie działać. Zauważył, że rosną tutaj jakieś jagódki. Podszedł tam by trochę zebrać. W tym czasie zaczął mówić. - Jak już mówiłem jestem Tatsuya. Zajmuję się trenowaniem pokemonów. Jest ze mną mój przyjaciel Charmander. Mieliśmy całkiem ciekawą przygodę i tak też znaleźliśmy się tutaj. Bardzo lubię pokemony. Każdy pokemon może być dobrym przyjacielem, jestem tego pewny. - jak już nazbierał jagódek ostrożnie podszedł do Butterfly. - Masz może ochotę ? - i wyciągnął rękę by motyl mógł zacząć jeść.

[Panda]

O. Patrz. Butterfree najwyraźniej urzeczony twą jakże wyczerpującą gadaniną ośmielił się zbliżyć do twej ręki i ostrożnie wessać do pyszczka jagódki. Musiały mu zasmakować, gdyż jakoby mrucząc oraz machając energicznie skrzydełkami, a zarazem wszystkim innym dał ci do zrozumienia, iż chce więcej. Brawo. Przełamaliście w ten sposób pierwsze lody. Co teraz zrobisz? Macasz go już delikatnie pokeballem czy jeszcze bardziej chcesz się z nim zaznajamiać? Nie wiem. Rzuć jakieś propozycje pójścia z tobą czy zapewnij go, że będzie mu dobrze z twoją osobą czy coś. Pokemon musi wiedzieć, iż nie jesteś typem spod ciemnej gwiazdy.

[Tatsuya]

Tatsuya był wyraźnie zadowolony, że trochę udało mu się przekonać do siebie motyla. Wyglądało na to, że jagódki mu smakują. - Przyniosę Ci więcej. - powiedział spokojnie i znów poszedł zbierać. W międzyczasie jeszcze dalej mówił. - Wiesz. Zajmuję się pokemonami od dziecka. Chociaż pierwszego swojego otrzymałem nie dawno. Myślę, że dobrze nam się podróżuje razem z Charmanderem. - powiedział i gdy nazbierał trochę jagód podszedł znów dokarmić Butterfly. - A Ty nie chciał byś się z nami zaprzyjaźnić ? Niestety w tym momencie nie możesz poznać Charmandera, gdyż jest ciężko ranny. Może chcesz ruszyć z nami w podróż ? Bardzo przydałaby mi się Twoja pomoc w wyjściu z tego lasu. Sam nie wiem jak stąd wyjść. A Ty pewnie mieszkasz już tutaj jakiś czas, więc mógłbyś być przewodnikiem. Co Ty na to kolego ? -

[Panda]

Motylek z uwagą wsłuchał się w twoje słowa, a gdy skończyłeś zaczął się bardzo intensywnie zastanawiać nad wypowiedzianą propozycją. Iść z nim czy nie... Oto jest pytanie. Co mu szkodzi? I tak żyje sam w tym lesie. Nie ma za bardzo gdzie się podziać. Będąc własnością trenera mógłby się wykazać czy coś. Naucz się nowych rzeczy i przede wszystkim poznać świat... Tak. To go przekonało. Podróż życia była wręcz marzeniem, które należy spełnić. Butterfree pokiwał główką przybliżając się bardziej do ciebie. Powiedział coś w swoim języku po czym wskazał, byś go dotknął pokeballem. W ten sposób stanie się członkiem twej drużyny. Zaraz go oczywiście wypuścisz, bo maluch ma wam pomóc przedostać się do miasta. Tak czy siak, piłeczka w ruch trenerze!

[Tatsuya]

Tatsuya uśmiechnął się od ucha do ucha. - Charmander się ucieszy, jestem pewny, że szybko się zaprzyjaźnicie. Witaj więc w naszej paczce przyjacielu. - powiedział z uśmiechem i dotknął Butterfly'a pokeballem. Jeśli udało się go złapać, po chwili go wypuszcza. - No, to mały prowadź. Tylko starajmy się iść ostrożnie, żeby unikać agresywnych pokemonów. Chociaż przypuszczam, że większość to Twoi przyjaciele. - powiedział i szedł za motylem. Rozglądał się uważnie. Nie chciał narażać siebie i Butterfly na walkę. "Powód tego jest prosty". Nie znali się jeszcze jeśli chodzi o kwestię toczenia walk, więc mogłoby być ciężko.

[Panda]

Wszystko pięknie i ładnie, aczkolwiek jak już masz tego stworka w drużynie oraz ma cię on bezpiecznie eskortować przez ten jakże niebezpieczny, dziki las, to przydałoby się wyciągnąć tak zwany pokedex i zeskanować nasz nowy nabytek. Lepiej znać ruchy, jakimi może się posługiwać motylek. Może któreś z nich szczególnie się dzisiaj przyda. Możecie nie przepadać za walkami czy też ich nie ogarniać, ale jeśli jakiś potwór was zaatakuje z zaskoczenia, to trzeba się bronić. No. Chyba, że wolicie zostać pożarci żywcem przez pierwszą, lepszą krwiożerczą istotę. Buttefree poleciał przed siebie, ale masz jeszcze okazje go szybko sprawdzić maszynką. W chodzie możesz pozyskać informacje. Ciekawe czego się dowiesz o motylku.

[Tatsuya]

Tatsuya wyciągnął swój pokedex. Był kretynem, więc nie za bardzo ogarniał jakie informacje może pozyskać, ale spróbował jednak go przeskanować. Jakoś musiał się czegoś dowiedzieć. Chłopak szedł spokojnie. Chociaż rozglądał się dookoła, jakby się czegoś obawiał. Po za tym był strasznie zmęczony. Na szczęście motyl nie leciał za szybko, a nawet gdyby to nie powiedziałby mu aby zwolnił, tylko próbował go dogonić. Cieszył się, że zdobył nowego przyjaciela i nie mógł się doczekać aż poznają się z Charmanderem. Okazuje się jednak, że dobrym pomysłem było wyruszenie w tą przygodę. Mimo, jej złego początku i ciągłych trudności Shiba wreszcie poczuł, że żyje.