Żył kiedyś czarodziej, którego nieczyste serce i wygórowane ambicje sprowadziły na złą stronę. Jego niespełnioną ideą było wyeliminowanie wszystkich mugoli oraz zawładnięcie światem magicznym. Porzucił swoje dawne życie i pod nowym przydomkiem - Lord Voldemort - otoczył się grupą ludzi, którzy podzielali jego poglądy. Nazwał ich Śmierciożercami. Razem z grupą Mroczny Pan dopuścił się wielu zbrodni, poczynając od torturowania, a kończąc na używaniu zaklęć niewybaczalnych, którymi zabili wiele niewinnych istnień. Do walki z tą grupą powołano Zakon Feniksa.
Wkrótce doszło do Pierwszej Wojny Czarodziejów, konfliktu pomiędzy Śmierciożercami a czarodziejami, która oficjalnie rozpoczęła się w 1970 roku, ale nieoficjalnie trwała już od 1943 roku. Wydawało się, że wygra ją Mroczny Pan, który przez lata rozszczepił swoją duszę, tworząc horkruksy, które zapewniały mu nieśmiertelność. Pojawiła się jednak przepowiednia, która zwiastowała nadejście dziecka, które ma go pokonać. Dziecko to urodziło się w rodzinie Potterów. Gdy jego rodzice dowiedzieli się o ciążących nad nimi niebezpieczeństwie, postanowili się ukryć, wybierając na powiernika swojej tajemnicy - zdawać by się mogło - przyjaciela. Nie wiedzieli jednak, że swój sekret powierzyli zdrajcy, który wydał ich Voldemortowi. Wojna zakończyła się tego samego dnia, którego przyszedł do ich domu w celu wyeliminowania jego jedynego zagrożenia. Zabił ojca dziecka i zrobił to samo z jego matką - podczas jej śmierci miłość do dziecka ochroniła go przed zaklęciem niewybaczalnym, które odbiło się od niego, trafiając w Lorda Voldemorta. Po tym incydencie Mroczny Pan stracił ciało i był uznany za zmarłego. Prawda była jednak inna.
Po kilkunastu latach względnego spokoju pojawiły się jednak przesłanki, które przeczyłyby informacji o śmierci Sami-Wiecie-Kogo. Dawny zdrajca ponownie uciekł, aby odnaleźć i służyć swojemu Panu. Podczas uknutej intrygi uwięziono młodego Pottera, wtedy już ucznia Hogwartu i użyto jego krwi do zaklęcia, które miało przywrócić Voldemortowi ciało. Mroczny Pan powstał.
24 czerwca 1995, wraz z jego odrodzeniem zaczęła się Druga Wojna Czarodziejów. Lord Voldemort z początku wykorzystywał fakt, że Ministerstwo Magii nie wierzyło w jego powrót na własną korzyść. Z pomocą Śmierciożerców, którzy po jego zniknięciu zostali zamknięci w Azkabanie albo zabici, zaczął obmyślać plan, jak wyeliminować przeszkody stojące na jego drodze do objęcia władzy i go realizować. Zakon Feniksa miał związane ręce - Ministerstwo Magii nie było przychylne jego reaktywacji, a z drugiej strony musieli uważać na Śmierciożerców. Mieli więc niewielkie pole do popisu. Po śmierci Dumbledore’a stowarzyszenie nie przestało formalnie stnieć, jednak wskutek opanowania zarówno Ministerstwa Magii jak i Hogwartu przez popleczników Voldemorta zostało zmuszone do zawieszenia swojej działalności. Przeciwko niemu zaczęła jednak działać Gwardia Dumbledore’a stworzona przez uczniów dyrektora Hogwartu, na której czele stał Harry Potter. Dowiedział się, że jedynym sposobem na pokonanie Mrocznego Pana jest odnalezienie horkruksów i ich zniszczenie. Ostatni z nich został zniszczony podczas bitwy o Hogwart, w której Potter ostatecznie pokonał Voldemorta. Tym razem na dobre.
Lata mijały, wydawać by się mogło, że najgorsze czasy czarodzieje mieli za sobą. Pojawiła się jednak tajemnicza postać, która wydawała się uczyć na błędach swojego poprzednika i wyciągać z nich konsekwencje. Dotychczas żyjąc w cieniu nie rzucał się w oczy, obserwując poczynania Voldemorta i dostrzegając jego błędy. Powołał nowy legion Śmierciożerców składający się ze starych niedobitków i nowych, pełnych chorej pasji czarnoksiężników. Razem z nimi, oddanymi mu stworzeniami nocy i Pokemonami, które przekonał swoją wizją świata wypowiedział wojnę światu magicznemu, kierując się podobnymi ambicjami, co jego poprzednik. Przeciwko nim jeszcze raz został powołany Zakon Feniksa.
Rozpoczęła się Trzecia Wojna Czarodziejów. Żniwa były niezwykle krwawe. Wskutek wojny zginęło 1/3 mugolaków i niezliczonych w liczbach czarodziejów półkrwi. Ostateczna bitwa rozegrała się ponownie w murach Hogwartu. Wydawać by się mogło, że wygrana leży po stronie stronie dobra - najpotężniejsi magowie tamtych czasów skupili różdżki na swoim tajemniczym przeciwniku. Jego ciało zostało zniszczone, ale unosząca się z niego wiązka zwiastowała, że wcale nie umarł. Energia ta trafiła w ciężarną wtedy kobietę, która brała udział w bitwie. Czarodzieje nie znali swojego przeciwnika, więc nie wiedzieli, że chroni się horkruksami. A niepoczęte jeszcze dziecko było zwiastunem jego rychłego powstania.
Po zakończonej walce liczono straty i lizano rany. Większość Śmierciożerców trafiła na nowo do Azkabanu, choć część z nich straciła życie, broniąc się przed aurorami a jeszcze innym udało się od wszystkiego obmyć ręce. Postanowiono nie dopuścić do tego, aby następca Mrocznego Pana powstał ponownie. Aby tego uniknąć, ukryto młodą parę najpotężniejszymi zaklęciami ochronnymi, aby po narodzinach dziecka ich nie namierzono i nie wykorzystano. Rodzina musiała się jednak wtopić w tłum i wieść na pozór normalne życie, całkowicie bez magii. Ucięli kontakt i powiązania ze wszystkimi, których znali z przeszłości. Znaleźli normalne prace i czekali na narodziny swojego syna.
Rodzice starali się chłopcu zapewnić szczęśliwe dzieciństwo. Problemy pojawiły się jednak stosunkowo wcześnie - już w wieku czterech lat zaczął wykazywać zdolności magiczne. Musieli jak najszybciej je stłumić, aby nikt nie zdążył ich namierzyć. Z racji, że sami nie mogli używać różdżek ani zaklęć, wręczyli mu zaczarowany naszyjnik, który dostali od samego dyrektora Hogwartu przed ich ucieczką. Talizman spełnił swoją rolę, skutecznie stłumił wszelkie objawy magiczne oraz zamaskował takie zdolności u chłopca dla całego otoczenia. Odtąd słyszał o magii jedynie podczas dobranocek, kiedy to rodzice do snu opowiadali mu o czarodziejach, którzy podczas swoich jedenastych urodzin dostawali zaczarowane listy zapraszające ich do podjęcia nauki w magicznej szkole. Przedstawiali mu także własne historie, chociaż chłopiec traktował je oczywiście jako bajki.
Lata płynęły, a chłopiec dorastał w towarzystwie rodziców, przyjaciół i Pokemonów. W dniu jedenastych urodzin nie przyszedł do niego żaden list z Hogwartu. Rodzice chcieli jednak kontynuować tradycję i w ten szczególny dzień dla każdego młodego czarodzieja wręczyli mu Pokeballa z własnym Pokemonem. Kolejne lata nie były już spokojne dla jego rodziców. Gdzieś z tyłu głowy coraz natrętniej zaczęła pojawiać się myśl, że zaklęcia ochronne nie będą trwać wiecznie. Wiedzieli, że z każdymi kolejnymi urodzinami syna zbliżają się do tego momentu, w którym będą całkowicie wystawieni i odkryci.
Czas ten nie nadszedł tak szybko, jak mogli się tego spodziewać. Pięć lat później, kilka miesięcy po urodzinach chłopaka wszelkie chroniące ich czary wygasły, co było tylko kwestią czasu dla kryjących się w cieniu Śmierciożerców, którzy zaczęli namierzać rodzinę Potterów.
Pojawili się w nocy. Mogłoby się wydawać, że rodzice chłopaka nie będą się mogli bronić - w końcu nie mieli swoich różdżek, a nie byli aż tak doświadczonymi czarodziejami, aby używać magii bez nich. Mieli jednak do ochrony Pokemony, które trenowali przez lata właśnie na tę chwilę. Mężczyzna został na dole, starając się jak najdłużej stawiać opór i dać żonie czas na to, aby obudziła i odprawiła ich syna. Kobieta weszła na górę. Mimo, że starała się zachować kamienny wyraz twarzy i nie okazywać strachu, można było to poznać po jej niepewnych gestach. Zamknęła za sobą drzwi na klucz i podeszła do łóżka, aby obudzić śpiącego chłopaka. Ten wydawał się mocno zdezorientowany zaistniałą sytuacją. Nie dość, że matka budziła go w środku nocy, to jeszcze usłyszał niepokojące odgłosy z dołu, które na pewno nie wydobywały się z niewyłączonego przez ojca telewizora.
- Mamo, co się dzieje? Dlaczego nie jesteście w swoich łóżkach? - zapytał zaspanym głosem, ale matka gestem ręki kazała mu zachowywać się ciszej. Zaniepokojony wyczekiwał na jej odpowiedź. Dopiero teraz zdążył zauważyć, że przyniosła ze sobą plecak, który ewidentnie nie był pusty.
- Nie ma czasu na tłumaczenie... Źli ludzie nas zaatakowali i musisz uciekać z domu. Wszystko postaraliśmy się opisać w liście. Posłuchaj mnie uważnie… Nie zwalniaj, dopóki nie będziesz dostatecznie daleko od domu. Nie wolno ci ściągać peleryny. Jest w rodzinie twojego ojca od pokoleń. To on powinien ci ją przekazać, ale musimy się śpieszyć. Nie wolno ci jej ściągać, dzięki niej będziesz bezpieczny - Oliver z początku myślał, że kobieta żartuje i zaraz wybuchnie śmiechem, jednak na nic takiego się nie zapowiadało. Matka nadal miała ściągniętą twarz, starając się nie okazywać przed synem strachu. Kiedy podniósł się z łóżka i na szybko przebrał, spojrzał ponownie na kobietę. Odgłosy z dołu nie cichły, a kiedy podszedł do drzwi, nagle zaczął się do nich ktoś dobijać. Chłopak odskoczył od nich jak poparzony, a jego miejsce zastąpił Blastoise mamy, starając się zablokować wejście do pokoju. Kobieta narzuciła mu na ramiona starą szatę, która zakryła ciało chłopaka i pozwoliła mu wtopić się w tło. Spojrzała na syna, a ten w końcu ujrzał w jej oczach coś, czego wolałby w tej chwili nie widzieć - strach.
- Nie ma czasu, uciekaj, Oliver! Nie zatrzymuj się ani nie ufaj obcym. Nie możesz wiedzieć, kim są, każdego traktuj jako potencjalnego wroga - nakazała chłopakowi wyjść przez okno na dach i z niego bezpiecznie zejść na ziemię. Kiedy był już za oknem, spojrzał ostatni raz na swoją mamę, która miała łzy w oczach.
- Dlaczego nie możemy iść razem? - zapytał błagalnym tonem, a z jego oczu zaczęły płynąć pojedyncze łzy. Kobieta ujęła jego twarz w swe łagodne dłonie i otarła krople.
- Musimy tutaj zostać, abyś mógł uciec. Peleryna niewidka nie ukryje nas wszystkich. Bez względu na to, co się stanie, pamiętaj, że cię kochamy - pożegnała się z synem, z bólem serca naciągając na jego głowę kaptur peleryny. Zniknął jej z oczu, a drzwi do pokoju w końcu zostały zniszczone. Chłopak słyszał już tylko niewyraźny głos matki, która z oddali wydawała polecenia swoim Pokemonom.
We are all a bunch of liars. Tell me, baby, who do you wanna be?
Charakter
Jako mały chłopiec, Oliver był zawsze ciekawym wszystkiego, co go otacza. Wszędzie musiał przysłowiowo: "wkładać nosa". I do dzisiaj coś mu z tego zostało, jednak teraz wie, kiedy może sobie na to pozwolić, a kiedy też niekoniecznie. Olivera należy zaliczyć do grupy nastolatków, którzy cieszą się życiem. Jasne, jak każdemu zdarzają mu się gorsze dni, jednak zawsze wychodzi z założenia, że "później będzie lepiej". Ma całkiem dobre poczucie humoru. Lubi się śmiać i jest typem żartownisia, którego cieszy wiele rzeczy. Potrafi być jednak poważny, jeżeli sytuacja tego wymaga. Ma dystans do siebie i innych rzeczy, dlatego potrafi żartować nawet z samego siebie. Co za tym idzie, nie łatwo go obrazić, zdenerwować bądź sprowokować. Nie szuka zaczepek i nie jest typem osoby, która prowokowałaby kłótnie bądź bójki.
Nie lubi toksyczności w różnych znaczeniach tego słowa. Unika zarówno takiego towarzystwa, jak i jedzenia. Stara się odżywiać zdrowo i nie przepada za fast foodami. Łatwo zdobywa sympatię innych dzięki swojemu stylowi bycia. Działa to jednak również w drugą stronę, przez co łatwo mu przysporzyć jakiegoś wroga. Nie jest wstydliwą osobą i z każdym potrafi bez problemu wymienić chociażby parę zdań. Zważa jednak na słowa swojej matki i jest wobec innych podejrzliwy, przynajmniej z początku. Ciężko mu się dostosować do jej słów, bowiem nigdy nie oceniał ludzi powierzchownie i każdemu dawał szansę.
Nie za dobrze radzi sobie ze stresem. Kiedy jest pod jego wpływem, podejmuje pochopne decyzje i nie myśli racjonalnie. Oczywiście stara się z tym walczyć, jednak na razie średnio mu to wychodzi. Czasami zdarza mu się użyć niecenzuralnego słowa, jednak to tylko w wypadkach koniecznych.
Stara się być opiekuńczy wobec swoich podopiecznych. Traktuje ich jak przyjaciół i nie lubi patrzeć na to, jak ktoś je wyłącznie wykorzystuje. Wie, że może polegać na tych stworzeniach i na odwrót. Zawsze dba o to, aby niczego im nie brakowało.
Rodzice nauczyli go praktycznie wszystkiego. Jest im za to niezmiernie wdzięczny, dlatego też nie spocznie, dopóki ich nie odnajdzie. Rozumie jednak, że z pewnych przyczyn nie może tego zrobić sam. Dla swoich bliskich jest gotów do wielu wyrzeczeń i wcale nie byłoby przesadą użycie stwierdzenia, że wskoczyłby za nimi w ogień.
Aparycja
Na pierwszy rzut oka Oliver wydaje się całkiem ciepłym i przyjemnym gościem. Może to przez uśmiech nieskazitelnie wręcz białych zębów, albo te niebieskie refleksy w oczach, które nadają mu hipnotyzujące spojrzenie? Albo przez nie ordynarną urodę, która zawsze przyciągała wzrok dziewczyn? Oliver jest wysokim (188cm) szesnastolatkiem o szczupłej, aczkolwiek atletycznej sylwetce. Posiada burzę ciemnych, kruczoczarnych włosów. Zawsze stara się je regularnie podcinać, dzięki czemu nie musi specjalnie przejmować się ich ułożeniem - są na tyle miękkie, że same układają się w preferowanej przez chłopaka fryzurze. Niebieskie, wyraziste tęczówki i biały uśmiech są jego największą wizytówką. Ma czystą cerę, dzięki której nie musiał się nigdy zmagać z młodzieńczym trądzikiem - zmorą większości nastolatków. Nie lubi się często golić, więc nierzadko jego twarz dopełnia kilkudniowy, krótki zarost.
Do ubrań również nie przywiązuje dużej uwagi. Oczywiście zawsze chodzi czysty, ale poza tym jego ubrania nie muszą spełniać innych kryteriów. Jego strój zależy głownie od humoru - gdy ma cięższe dni, chodzi zazwyczaj w ciemnych ciuchach, a gdy nie ma na głowie żadnych zmartwień, nosi na sobie różne kolory. Nieodzownym elementem jego garderoby jest jednak czarna skórzana kurtka z naszywką na plecach.
The sun will rise and we will try again.
zdolności magiczne
Od dziecka przejawiał zdolności magiczne, jednak zostały w nim zamaskowane dla własnego dobra; nic więcej jak na razie w sobie nie odkrył ani nie rozwinął.
zdolności niemagiczne
Bardzo dobrze biega na długie dystanse. Potrafi szkicować oraz wykonywać dokładniejsze rysunki. Przejawia zdolności przywódcze. Jest dobry w zagadkach logicznych.
Drzewo genealogiczne
Rodzina Potter to stara, zamożna rodzina czarodziejów półkrwi. Początkowo rodzina była czystej krwi, jednakże ze względu na małżeństwo Jamesa Pottera z czarownicą mugolskiego pochodzenia - Lily Evans, rodzina stała się rodziną półkrwi. Członkowie rodziny trafiali w zdecydowanej większości do Gryffindoru.
James Syriusz Potter - ojciec Olivera, czarodziej półkrwi. Z synem łączyły go bardzo dobre relacje. Po zaprzestaniu sztuk magicznych ze względu na bezpieczeństwo rodziny zajął się hodowlą Pokemonów, które razem z żoną trenował specjalnie na pojawienie się Śmierciożerców w ich domu. Nie wiadomo, co się z nim stało po ucieczce Olivera.
Rose Susan Potter - zd. Skamander, matka Ollivera, czarownica półkrwi. Bardzo kochała swoją rodzinę, nie mogła sobie wybaczyć tego, że skazała swojego syna na taki los, chociaż nie to nie była jej wina. Podobnie jak mąż, nie mogła korzystać z magii po ukryciu się przed Śmierciożercami, więc razem z mężem zajęła się hodowlą Pokemonów. Nie wiadomo, co stało się z nią po ucieczce Olivera z domu.
It's your turn, so take a seat - we're settling the final score.
Ciekawostki
» nie wie nic o swoim dziedzictwie
» nigdy nie rozstaje się ze swoim naszyjnikiem, chociaż tak naprawdę nie wie, że ten blokuje jego magiczne zdolności
» drugie imię nosi po swoim dziadku, tak jak jego ojciec James po swoim
» jego ulubionym kolorem jest czarny
» nigdy nie był typem mola książkowego i stronił od siedzenia z nosem w książkach
» rodzice mówili do niego przeważnie pieszczotliwie - Ollie
» kiedy nad czymś intensywnie myśli, zaciska usta i marszczy czoło
» ma bliznę na brzuchu po wycięciu wyrostka robaczkowego
» z profesji trener i florysta
But now I’m insecure and I care what people think.
Profity
-Luty-1 poziom dla Bagona oraz EMDragon Rush z powodu profesji trenerskiej.
1,5 poziomu dla Bagona z powodu walki z dzikim pokemonem w przygodzie.
3 poziomy dla Bagona z powodu walki z Axew Josepha w przygodzie.
0,5 poziomu dla Bagona z powodu znalezionej Enigmy w przygodzie.
0,5 poziomu dla Bagona z powodu mini-eventu.
3 poziomy dla Bagona z powodu walki z Venomothem napotkanej kobiety.
-Marzec-2,5 poziomu dla Bagona z powodu walki z Herdierem napotkanej dziewczyny.
1 poziom dla Zigzagoon z powodu profesji trenerskiej.
EMHydro Pump dla Bagona z powodu profesji trenerskiej.
2,5 poziomu dla Noibata z powodu walki z dzikim pokemonem w przygodzie.
0,5 poziomu dla Bagona z powodu znalezionej Enigma Berry.
-Kwiecień-1 poziom dla Bagona i Noibata z powodu treningu w przygodzie.
TMProtect dla Zigzagoon, MTSky Attack dla Noibata i EMDragon Dance dla Bagona z powodu treningu w przygodzie.
3 poziomy dla Noibata z powodu walki z Vullaby Quiong.
5 poziomów dla Zigzagoon z powodu walki z Vullaby, Flabébé i Nidoriną Quiong.
3,5 poziomu dla Bagona z powodu walki z Nidoriną Quiong.
3,5 poziomu dla Noibata z powodu walki z Rhyhornami treserki Imiry.
1 poziom dla Zigzagoon oraz MTIron Tail z powodu profesji trenerskiej.
-Maj-1 poziom dla Noibata z powodu walki z dzikim pokemonem w przygodzie.
1 poziom dla Bagona oraz EMDragon Dance z powodu profesji trenerskiej.
0,5 poziomu dla Zigzagoon z powodu mini-eventu.
-Czerwiec-1,5 poziomu dla Zigzagoon z powodu walki z Dwebblem w przygodzie.
1 poziom dla Bagona z powodu profesji trenerskiej.
MTSuper Fang dla Zigzagoon z powodu profesji trenerskiej.
0,5 poziomu dla Bagona z powodu walki z Drampą w przygodzie.
-Lipiec-1 poziom dla xxx z powodu profesji trenerskiej.
MT dla xxx z powodu profesji trenerskiej.
1,5 poziomu dla Zigzagoon i Noibata z powodu treningu w przygodzie.
[f] - przedmioty zdobyte na forum; niewprowadzone w przygodzie.
• 10 miesięcy - jednorazowa zniżka 50% przy zakupach w sklepie
• 12 miesięcy - dowolny Pokemon (prócz legend, mega, unique, form alolańskich, ultra beasts, za to dozwolona jest wersja shiny) lub Fakemon (za zgodą MG) na poziomie średniej poziomów sześciu najsilniejszych stworków tego MG, któremu przysługuje owa nagroda
Rock Head Pokémon Typ: Płeć: ||
Poziom: 24 [oo%] Ewolucja:Bagon (30lvl) -> Shelgon (50lvl) -> Salamence <-(Mega Stone)->
Ataki: Rage, Ember, Dragon Rush (B), Leer, Bite, Dragon Breath, Hydro Pump (B), Headbutt, Focus Energy, Dragon Dance (B), ->(25lvl) TM: MT: HM: Umiejętność:Sheer Force - Ataki, które mają dodatkowy efekt, tracą go, ale ich moc zwiększa się o 33%. Umiejętność neutralizuje negatywne działanie Life Orb, kiedy używane są ataki mające drugi efekt (z wyjątkiem Flare Blitz). Trzyma: ---
Charakter i historia:Oliver dostał go od rodziców jako prezent na jedenaste urodziny z ich własnej hodowli. Pokemon na początku był porywczy, jednak przez te wszystkie lata Oliver zdążył już nad nim "zapanować". Lata spędzone ze swoim trenerem nauczyły go cierpliwości oraz pozwoliły mu się wyciszyć, dzięki czemu wyzbył się dziecinnych zapędów. Dostrzega to, jak chłopak się stara, dbając o niego i wynagradza mu się tym samym. Obiecał Jamesowi i Rose strzec ich syna podczas jego podróży i zamierza słowa dotrzymać - za wszelką cenę. Z racji tego, że Oliver przyzwyczaił go do dobrego i sytego jedzenia, jest dość łakomy, aczkolwiek wybredny. Jest łachy na wszelkie słodkości. Uwielbia używać swojej głowy do wszystkiego, co by to nie było - trening, walka, czy też zabawa.
Ataki: Tackle, Growl, Tail Whip, Sand Attack, Headbutt, Baby-Doll Eyes, Odor Sleuth, Mud Sport, Pin Missle, Play Rough, Switcheroo, Rototiller, ->(24lvl) TM: Protect MT: Iron Tail (B), Super Fang (B) HM: Umiejętność:Quick Feet - Kiedy Pokemon zostaje dotknięty przez zmianę statusu, jego szybkość wzrasta o 50%. Neutalizuje spadek szybkości spowodowany paraliżem. Dodatkowo, jeśli Pokemon jest na pierwszym miejscu w drużynie, częstotliwość napotykania dzikich Pokemonów spada. Trzyma: ---
Charakter i historia:Oliver spotkał Zigzagoon na drodze nr 28 w Veneris. Tam też po krótkiej potyczce samiczki z Drogonem, nastolatek schwytał ją do pokeballa. Arya na pierwszy rzut oka wydaje się urokliwą maskotką do przytulania, jednak w jej żyłach płynie waleczna krew. Mała totalnie nie interesuje się pokazami, za to nigdy nie stroni od walk. Niestraszną są jej siniaki, zadrapania czy pot. W pojedynkach zawsze daje z siebie 100%. Chociaż z początku czuła się upokorzona, że dała się złapać, prędko odkryła dobre strony posiadania trenera. Dzięki pomocy Olivera oraz jego pozostałych podopiecznych ma szansę na znacznie szybsze podszkolenie swoich umiejętności, niż gdyby miała trenować je sama. Ewoluowała po treningu przeprowadzonym w Clauditis City. Jej charakter nie uległ żadnej zmianie, oprócz tego, że nie uważa już bycia czyimś Pokemonem za hańbę czy wstyd, a raczej wręcz odwrotnie - traktuje to jako powód do dumy.
Ataki: Snatch (EM), Screech, Supersonic, Tackle, Absorb, Gust, Bite ->(16lvl) TM: MT: Sky Attack HM: Umiejętność:Infiltrator - Podczas ataku ignoruje "bariery" powstałe w wyniku ruchów Reflect, Light Screen, Safeguard i Substitute. Trzyma: ---
Charakter i historia:Kiedy Noibat był jeszcze wewnątrz jaja, został ofiarowany Oliverowi w ramach zapłaty za pracę chłopaka w "Pokelandii". Dzień po tym, jak trafił w ręce młodego czarodzieja, wykluł się z jaja. Viserion jest bardzo żywiołową istotą, ale potrafi też ucinać sobie długie i częste drzemki, z których niełatwo go obudzić. Miewa dosyć zmienną naturę - czasem nie sprawia problemów, a nawet wyciąga do innych pomocne skrzydło, a innym razem zachowuje się, jakby miał muchy w nosie i wszystko wokół go irytuje. Uwielbia, kiedy ktoś zachwyca się jego odmiennym wyglądem.
NAMELESS
Pokémon Transformujący Typ: Płeć: - ||
Poziom: 16 [5o%] Ewolucja:Ditto
Ataki: Transform TM: MT: HM: Umiejętność:Limber - Pokemon nie może zostać sparaliżowany. Trzyma: ---
Charakter i historia:Ditto uwielbia smoki, dlatego zamieszkiwał Smoczą Jaskinię położoną na Głównej Wyspie regionu Veneris, gdzie mógł do woli przemieniać się w swoich idoli. Został schwytany pod postacią Drampy przez Olivera, w związku z czym chłopak był mocno zdezorientowany, kiedy na jego pokedexie pojawił się skan różowego glutka zamiast potężnego smoka. Ditto nie przepada za swoim prawdziwym wyglądem. Czuje się wówczas słaby i bezsilny, co owocuje osowieniem. Zupełnie inaczej zachowuje się, kiedy przybierze postać innego gatunku, najlepiej jakiegoś potężnego Pokemona. Z cichej i nieśmiałej myszki staje się wówczas pewną siebie, czasem wręcz zadufaną i niejednokrotnie agresywną bestią.
Ataki: Iron Defense (EM), Bide, Withdraw, Water Gun, ->(5lvl) TM: MT: HM: Umiejętność:Sturdy - Ataki pokonujące jednym ciosem (One-Hit KO) nie działają na tego Pokemona. Dodatkowo, gdyby miał on zostać pokonany przy pełnym zdrowiu jednym atakiem, pozostaje mu 1HP. Trzyma: ---
Charakter i historia:Oliver znalazł Cover Fossil w Jaskini Książęcej. Z początku nie wiedział, że trafił na skamielinę, jednak przedmiot wyglądał według niego zbyt dziwnie jak na zwykły kamień, więc zabrał go ze sobą, a następnie zaniósł do Centrum Badawczego, gdzie doprowadzono do ożywienia "ukrywającego" się w skamielinie Pokemona. Podczas tego procesu naukowiec przypadkiem zalał Cover Fossil płynem na bazie shiny proszku, dlatego Tirtouga posiada inny kolor niż większość przedstawicieli jego gatunku. Charakter żółwia najprościej opisać jednym słowem - waleczny. Byłby świetnym rycerzem czy też żołnierzem, który jest gotów kroczyć prosto w ramiona śmierci, pod warunkiem, że robi to dla jakiejś ważnej idei. Gardzi igraniem sobie z życia dla zabawy.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
Design by Did, Panda & Daisy7.Only for Pokemon Crystal
Copyright 2016 by Daisy7.
Zabrania się kopiowania tekstów i obrazków autorstwa naszych użytkowników bez ich zgody na użytek innych stron!
Grafika pochodzi ze źródeł internetowych. Nie przywłaszczamy sobie do niej żadnych praw. Jeśli jesteś autorem obrazka wykorzystanego na forum i nie życzysz sobie, by się tu znajdował, napisz do administracji Pokemon Crystal, a zostanie on usunięty.
Pokemon Crystal nie czerpie żadnych korzyści materialnych z prowadzenia tej strony poświęconej serii "Pokemon" - własności Nintendo.
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
||
||
35451075
Yukiyorin
