Imie/imiona i nazwisko:
Oficjalnie nie istnieje, nie da się znaleźć jego dokumentu tożsamości, ani aktu urodzenia, tym bardziej numeru PESEL. Podpisuje się jako:
X
Ogólnie nie zważa na to, jak go zwą. Mian nosi tyle, ile przypisze mu otoczenie.
Data urodzenia (wiek):
Wygląda na nastolatka lub młodocianego dorosłego, formalnie 15 lat.
Profesja:
Trener
Profesja poboczna:
Uzdrowiciel
Team:
-
Towarzysz/towarzyszka:
-
Opis wygladu:
Mierzy jeden metr osiemdziesiąt dwa centymetry wzrostu, waży około czterdziestu kilogramów. Posiada ciemne, krótkie kudły, dość puszyste, jedynie widoczne spod kaptura w postaci grzywki i pojedynczych kosmyków. Jego cechą charakterystyczną są dwukolorowe oczy: prawe przypomina w kolorystyce Czarną Dziurę, a lewe - kocie o złotej tęczówce. Głębokie cienie pod powiekami podkreślają jeszcze bardziej dzikie spojrzenie. Groźny wizerunek dopełniają nienaturalne, jakby spiłowane na życzenie, ostre i szpiczaste zęby. Wyróżnia się z wyglądu nie tylko anorektyczną sylwetką, ale przede wszystkim bandażami na całym ciele, które ściśle przylegają do skóry osobnika. Nigdy nie zdejmuje ich dobrowolnie, jedynie wymienia na nowe w razie ich zniszczenia. Nikomu nie chwali się, co kryje się pod płótnami.
Resztę ciała zamaskowane przed ludźmi pokrywały łuski, sierść, kościste wyrostki. Zamiast paznokci posiadał szpony. Nawet na plecach miał miniaturowe, nie w pełni rozwinięte skrzydła przypominające skrzydła Hydreigona, a wokół jednej z dolnych kończyn wił się ogon taki jaki posiadał Houndoom - czarny, cienki, zakończony trójkątem. Małe białe wypustki we włosach to kolejna pamiątka z genów ognisto-mrocznego psa.
Żeby ukryć jak najwięcej niepotrzebnej sensacji zawsze nosi bluzę z kapturem, najczęściej ciemną lub bordową. Ponadto dobiera wygodne spodnie dresowe i czarne glany na stopach. Często odzienie jest wymiętoszone lub po prostu brudne.
Opis charakteru:
Bardzo niestabilny, wręcz chaotyczny. Wiele zależy od dnia, od okoliczności, od osoby z którą przebywa, a czasami od kaprysu. To, co jest niezmienne w jego zachowaniu to unikanie bezpośrednich rozmów na jego temat. Gdy ma ochotę się wygadać, to gada jak najęty, a gdy nie specjalnie sprzyja mu humor, jasno daje o tym znać. Rzadko kiedy można go dostrzec w tłumie, a to ze względu na swój mało reprezentacyjny wygląd. Można dodać, że jego uparty charakter nie idzie w parze z praworządnością, ponieważ łatwo daje się namówić na wszelkiego rodzaju używki, wykroczenia, przestępstwa. Żyje z dnia na dzień, bez dalekich perspektyw.
Historia:
Ludziom nigdy dość pieniędzy i sukcesów.
Przez ten pierwszy czynnik zachłanności rodzina o bliżej nieokreślonym nazwisku rodowym sprzedała własne dziecko. Jakby chociaż w dobre ręce i za godziwą kwotę, można byłoby przymknąć na to oczy. Ale żeby za 100 yen, by kupić kolejną flaszkę wódki? I to osobie, która nie miała zamiaru dać nowego, kochającego domu malcowi? Rodzice nie mieli nic przeciwko temu, więc nieznajomy nie musiał martwić się o policję, a pozyskał idealny obiekt do badań.
Przez drugi czynnik zachłanności wówczas dwumiesięczne dziecko zostało pozbawione nie tylko mleka matki, ale i godności jako człowieka. Zachłanny naukowiec pragnął sławy kosztem życia niewinnej i bezbronnej istotki. Tak jak jego świętej pamięci mentor, słynny doktor Fuji, który stworzył potężnego Pokemona Mewtwo, dążył do ożywienia istoty pracą nad genetyką. Tylko tutaj posłużył się ciałem dziecka jako swoisty fundament oszałamiającego przedsięwzięcia. Podwładni naukowca przez lata zbierali materiał genetyczny ze wszystkich Pokemonów (wszystkich, łącznie z odmianami z regionu Alola), a niektórym udało się za sowite pieniądze zyskać geny legendarnych stworzeń. Wszystko po to, aby wpleść obce cząsteczki w nić ludzką. Ponieważ tych cząstek było ponad 800, rozbudowany łańcuch DNA stawał się często niestabilny, przez co wielokrotnie bezimienny chłopiec był bliski śmierci. Może byłaby dla niego zbawieniem, lecz profesorowie w fartuchach nie mogli dopuścić do porażki, gdy zainwestowano wiele milionów yen we swoje dzieło.
Eksperyment trwał piętnaście lat. Wpompowywano ogromne środki w zamkniętego w wielkim słoju młodzieńca. Ściśnięty w pozie embrionalnej mało przypominał człowieka. Może i miał humanoidalną sylwetkę i ludzkie włosy na głowie, lecz resztę ciała pokrywały łuski, sierść, kościste wyrostki, zamiast paznokci miał szpony. Nawet na plecach miał miniaturowe, nie w pełni rozwinięte skrzydła przypominające skrzydła Hydreigona, a wokół jednej z dolnych kończyn wił się ogon taki jaki posiadał Houndoom - czarny, cienki, zakończony trójkątem. Małe białe wypustki we włosach to kolejna pamiątka z genów mrocznego psa. Kto wie, ile jeszcze anomalii skrywało ciało młodzieńca, który nigdy nie był wybudzany ze stanu hibernacji. Kontrolowano jego reakcje na kolejne modyfikacje w kodzie genetycznym w stanie nieprzytomności, bowiem ciągle uważano, że czegoś brakowało.
Nielegalne laboratorium zostało odkryte w bardzo późnym etapie. Właściwie pod koniec jego istnienia, gdy jeden z naukowców nie zachował szczególnych środków ostrożności i spowodował potężną eksplozję. Prawie wszyscy zginęli, włącznie z eksperymentem. Ocalał jedynie Vulpix -
pupil jednego z naukowców. Arceus wydał surowy wyrok, lecz odwołał się od niego legendarny ptak Ho-oh. Bowiem w ostatnim tchnieniu mutant przyłożył szponiastą łapę na brzuchu Vulpixa. Dzięki temu zwierzę nie wykrwawiło się na śmierć podczas nieprzytomności, a po ocknięciu się - wylizał rany i bezskutecznie chciał ocucić martwego wybawcę. To jego wołanie ściągnęło uwagę Ho-oha, który wysłuchał błagania ocalonego liska. Ognisty ptak wzruszył się na akt dobroci, ujął się więc za nieludzką i niePokemonową kreaturą, i pragnął ją wskrzesić. Pochwycił we szpony ciało biedaka i pofrunął z nim aż do Najwyższego, żeby prosić u niego życie dla śmiertelnika. Arceus gniewał się strasznie za to, że jego osąd został podważony, ale przychylił się do prośby Strażnika Niebios, ostatecznie zwróciwszy życie stworowi. Rzecz jasna tych wydarzeń ze wskrzeszeniem hybrydy nikt nie potwierdzi oprócz trzech wspomnianych Pokemonów.
Przed pojawieniem się ludzi na miejscu zdarzenia, to jest przy płonących zgliszczach po laboratorium, kreatura odzyskała siły i uciekła jak najdalej od zgiełku. Nieprzyzwyczajona do hałasu, do odbierania bodźców ze świata zewnętrznego, pierwsze dni wolności spędziła na błąkaniu się po okolicznych lasach i na przetrwaniu. Za dnia z pomocą przybyły Pokemony typu Trucizna, a z nocą - typu Duch i Mrok. Najmądrzejszy Pokemon, Alakazam, nakazał młodzieńcowi zakrycie pstrokatego ciała w szczelne bandaże i dbanie o to, aby nikt nie dostrzegł, co kryło się pod nim. Bohater tej opowieści trzymał się tej rady do dziś.
Rodzina:
Nie zna jej.
Pozostałe informacje:
- Uwielbia Pokemony typu Duch, Mrok i Trucizna.
- Potrafi grać na harmonijce ustnej, umila nią sobie samotne chwile zadumy.
- Mieszka gdzie popadnie.
- Nie potrzebuje często snu, średnio zasypia raz na miesiąc.
- Biega, skacze, pływa, przy tym jest giętki i zwinny jak prawdziwy akrobata. Czy jak kto woli - parkour'owiec.
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
35451075
Yukiyorin
