Data urodzenia (wiek): 16 października 2000 (17 za pasem)
Profesja: Trener
Profesja poboczna: Hodowca
Team: A komu to potrzebne?
Towarzysz/towarzyszka: Aetha Sophax
Opis wyglądu:
Zacznijmy może od jej budowy. Jest dosyć chuda i drobna, a w połączeniu ze swoim niskim wzrostem (ledwo 150 cm) jest wręcz prawie niezauważalna w tłumie. Niestety przez swoją budową nie może się pochwalić swymi atrybutami… Ale kto by na to zwracał uwagę~ Jak to mówią, liczy się wnętrze!
Jej skóra jest lekko blada, zmienia kolor na lekki brąz pod wpływem słońca. Lubi kąpiele słoneczne, jednak nie zażywa ich zbyt często, gdyż w jej przypadku nietrudno nabawić się oparzeń. Co gorsza zdołała się już przekonać o tym kilka razy. Na własnej skórze. Nigdy więcej.
Przechodząc wyżej widzimy jej twarzyczkę, którą otulają długie do piersi brązowe włosy. W jej dużych, zielono-niebieskich oczach zazwyczaj gości spokój. Jej mimika rzadko zdradza jakiekolwiek emocje, ale o tym później. Jeśli już jesteśmy przy oczach, warto również wspomnieć o tym, że ma naturalnie długie rzęsy, czego znajome często jej zazdrościły. No bo jak to tak, one muszą nakładać kilo tuszu a i tak ledwo je widać! Ale wracając do opisu - nos ma dosyć mały, lekko zadarty i jest obsypany delikatnymi, ledwo widocznymi piegami. Nie maluje się, ponieważ nie widzi w tym zbytnio sensu. Lubi swój wygląd i nie zamierza go zmieniać~
Jeśli zaś chodzi o jakieś znaki szczególne – na niewielką bliznę na prawej dłoni po próbie zabawy z Littenem. Bolało jak diabli, gdy się goiło. Dodatkowo ma całkiem długie paznokcie u rąk, które często maluje… No i oczywiście robi z nich użytek. Dlatego chyba lepiej jej nie drażnić.
Opis charakteru:
Zapewne pierwszą i najważniejszą cechą jej charakteru jest już wcześniej wspomniany spokój. Praktycznie nigdy nie krzyczy, nie płacze, nie złości się. Jedyne czego nie kryje( a wręcz stara się pokazywać jak najczęściej) to radość. Stara się ukrywać swoje negatywne emocje, chociaż często buzują one w środku i nie mają jak wyjść na zewnątrz. Trochę to ją męczy, ale cóż. Taka już jej natura. Jednak trzeba przyznać, że zawdzięcza mu kilka rzeczy, chociażby takich jak to, że łatwiej jest jej się skupić. Nie daje się rozproszyć praktycznie niczym. Dodatkowo jeśli znajdzie sobie jakiś cel, nie poddaje się dopóki go nie osiągnie. I trzeba przyznać, że ten upór już nieraz jej się opłacił!
Jednak mimo tego względnego spokoju, nienawidzi nudy, jak zresztą każdy. Problem w tym, że… Nudzi się bardzo szybko. Dlatego ciągle i ciągle szuka to coraz nowszych wyzwań. Żeby chociaż było to pokroju „wejść na szczyt najwyższej góry”. Nie, nie. Ona szuka adrenaliny. Ile to razy wpadła z tego powodu w kłopoty bądź otarła się o śmierć? Ciężko zliczyć. Najczęściej z tarapatów wyciąga ją jej przyjaciółka, Aetha. Po wszystkim starają się zatuszować ślady, by rodzice dziewczyny o niczym się nie dowiedzieli. Działało praktycznie za każdym razem i trzeba przyznać, że już nabrały w tym wprawy!
A największa jej wada? Łgarstwo. Nagminnie kłamie, szczególnie gdy coś przeskrobała. Co jest gorsze? Ciężko stwierdzić, kiedy to robi. Przez to praktycznie nikt jej nie zna. Nawet rodzice. Czasem zdarza się jej też okłamać Aethę… Ale z racji tego, że jej ufa najbardziej, wie że nie musi tego robić. Kilkukrotnie starała się zerwać z tym nałogiem… Ale trzeba przyznać, że to nie jest takie proste jak się wydaje.
Historia:
Jej właściwa historia zaczyna się od kiedy skończyła dwa latka. Wtedy to właśnie jej matka stwierdziła, że mała jest już dość duża, by zostawać tylko z tatą, a sama postanowiła wrócić do swojej starej pasji, którą przerwała, gdy poznała swojego męża – mianowicie było nią kolekcjonowanie pokemonów. Miała już na swoim koncie kilka naprawdę rzadkich okazów. Jednak nigdy w życiu żadnego nie skrzywdziła. W końcu jest uczciwą kobietą i doskonale wie, że każde stworzenie zasługuje na życie! Dlatego też każdy pokemon złapany przez nią był najpierw osłabiany w walce, a dopiero później łapany – czyli wszystko zgodnie z zasadami!
Jednak ojciec Aki nie podzielał pasji swojej żony. Wręcz można powiedzieć, że był jej przeciwny. W końcu teraz to na niego spadały wszystkie obowiązki! Jeszcze tolerował to, gdy znikała może raz, czy dwa na tydzień. Jednak w końcu stała się ona gościem we własnym domu. Tak naprawdę przychodziła do domu raz na miesiąc, by zostawić swoje zdobycze, posiedziała tydzień i znów gdzieś wyruszała. W końcu dom okazał się być za mały na tak dużą ilość pokemonów, dlatego też gdy Aki miała 5 lat, przeprowadzili się do Sinnoh, a konkretniej Twinleaf Town. Tam też poznała swoją obecną przyjaciółkę. Początki co prawda były dość trudne… Ale w końcu udało im się dogadać!
Przez kilka lat sytuacja się nie zmieniała. Matka znikała na długi czas, wracała na kilka dni i znów wyruszała na poszukiwania. Dodatkowo zaczęły się kłótnie między jej rodzicami. Nie mogąc tego znieść, po prostu wychodziła z domu i uciekała do spokojniejszego miejsca, gdzie mogła ochłonąć. Robiła tak za każdym razem, gdy tylko słyszała ich krzyki.
Nie miała nic za złe ani matce, ani pokemonom. Czuła się jedynie nieco odtrącona, ale trzeba przyznać, że szybko jej przechodziło. Jednak razem z tym… Nachodziła ją coraz większa ochota na ucieczkę z domu. Już wyobrażała sobie, jakby wyglądało jej nowe życie. Tyle rzeczy do odkrycia, nowych miejsc do zwiedzenia… No i niebezpieczeństw to przeżycia! Jednak nie chciała iść sama. O nie. Mimo wszystko zawsze jest warto otworzyć do kogoś gębę!
Aż któregoś dnia… Odwiedziła ją Aetha. Wyglądała na wyjątkowo podekscytowaną. Z początku Aki nie zrozumiała nic z tego, co jej powiedziała, ale gdy tylko to do niej dotarło… No masz, zaczęła cieszyć się razem z nią! A jednocześnie żałować, że jej tam nie było, haha. Widok nowego pokemona wyjątkowo ją zaciekawił. Nigdy wcześniej nie widziała takiego stworzenia, a już wiele przewinęło się przez ich dom. Naszła ją wyjątkowa chęć pogłaskania go… Ale to chyba raczej był zły pomysł.
Wtedy sama zapragnęła mieć swoje „zwierzątko”. Tylko… Jakie by tu wybrać? No cóż, chyba trzeba było zrobić losowanie! Wzięła kilka pokeballi z kolekcji mamy i wypuszczała po kolei stworki. Na pierwszy OGIEŃ (i to dosłownie) poszedł… Litten! Spodobał jej się od razu, w końcu to taki mały, uroczy kociak! Zaraz wyciągnęła do niego dłoń chcąc go pogłaskać, ale… Szybko tego pożałowała. CZEMU ON MA TAKIE GORĄCE PAZURY. No nic, w każdym razie wrócił po chwili na swoje miejsce. Drugi był… Spearow! Świetnie! Już wyobrażała sobie, że będzie zwiedzać z nim przestworza… Ale no cóż. Ten dziób też zabolał. Odpada. Został jej jeszcze trzeci. Nieco niepewna po poprzednich razach wypuściła ze środka… Zoruę! Która widocznie spała. Od razu, gdy tylko na nią spojrzała, poczuła że to jest to. W końcu maluch ziewnął i otworzył swoje błękitne oczka. Nieco się najeżył widząc nieznajomą mu istotę… Ale nie uciekał, ani nie atakował. Aki postanowiła spróbować. Wyciągnęła do niego dłoń starając się go pogłaskać. O dziwo udało jej się! No cóż… Wyglądało na to, że zdobyła kolejnego przyjaciela~
Rodzina:
Nemi Downroar – Matka. Niezbyt wysoka, szczupła brunetka. Ma 42 lata, jednak wygląda na starszą niż w rzeczywistości jest. Z pasji jest kolekcjonerką pokemonów, nie pracuje w żadnym zawodzie. Rzadko bywa w domu, ważniejsze jest dla niej hobby niż rodzina, jednak nie przyznaje się do tego nikomu.
Charall Downroar – Ojciec. Dość wysoki szatyn (po kim ona jest taka niska?). Ma 43 lata. Jest wyjątkowo opiekuńczy względem swojej córki, jednak przez swoją pracę często nie ma dla niej czasu. Stara się zapewnić jej wszystko czego chce i potrzebuje. Jest przeciwny pasji swojej żony ze względu na to, że boi się o nią i najzwyczajniej w świecie za nią tęskni. Jednak jego duma nie pozwala mu się do tego przyznać.
Charakter i Historia:
Jej historia nie jest zbyt długa. Została złapana przez matkę Aki podczas jednego ze spacerów. Obecnie boi się ludzi, bo kojarzą jej się z niewolą. Nie lubi przesiadywać w pokeballach, źle się tam czuje. Poza tym jest wyjątkowo energicznym pokemonem. Wszędzie jej pełno. Na dodatek jest wyjątkowo głośna i kocha zwracać na siebie uwagę. Wszędzie wściubia swój nos, szczególnie tam, gdzie nie powinna.
Nie jest przyzwyczajona do przebywania wśród innych pokemonów. Jest o nie wyjątkowo zazdrosna. Wiecznie chodzi dumna z podniesionym ogonem i jakby nie patrzeć, uważa się za lepszą od innych. Dlatego też chętnie przyjmuje wszelkie wyzwania i sama pcha się do walki, chyba że sama widzi, że nie ma szans.
Jeśli zaś chodzi o Aki, póki co nie jest pewna co o niej myśleć. W pewnym sensie jej nie ufa… Ale mimo wszystko czuje do niej coś, czego sama nie jest w stanie wyjaśnić. W każdym razie wie, że przy niej będzie bezpieczna. I kto wie, może nawet zdoła ją polubić?
Umiejętność: Illusion - Sprawia, że Pokemon przyjmuje wygląd ostatniego Pokemona w drużynie. Umiejętność przestaje działać po przyjęciu ciosu od przeciwnika Ataki: Scratch
Leer
Pursuit
Extrasensory [EM]
Fake Tears
Fury Swipes
Dark Pulse [EM]
Jedzenie: 5 kg karmy dla pokemonów mrocznych
5 kg karmy dla pokemonów normalnych
5 kanapek z serem
5 kanapek z szynką
5 litrów wody
2 czekolady
2 konserwy
1 paczka sucharków
3 zupki błyskawiczne
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
Design by Did, Panda & Daisy7.Only for Pokemon Crystal
Copyright 2016 by Daisy7.
Zabrania się kopiowania tekstów i obrazków autorstwa naszych użytkowników bez ich zgody na użytek innych stron!
Grafika pochodzi ze źródeł internetowych. Nie przywłaszczamy sobie do niej żadnych praw. Jeśli jesteś autorem obrazka wykorzystanego na forum i nie życzysz sobie, by się tu znajdował, napisz do administracji Pokemon Crystal, a zostanie on usunięty.
Pokemon Crystal nie czerpie żadnych korzyści materialnych z prowadzenia tej strony poświęconej serii "Pokemon" - własności Nintendo.
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
35451075
Yukiyorin
