Cóż, uzyskanie odpowiedniego "stanu skupienia" nie było dla ciebie zbyt skomplikowane. Umysł miałeś już nieco wyćwiczony Restem, dlatego poszło ci w miarę sprawnie. No dobra, skupienie to jedno, a tarcza to już inna sprawa. Mimo to, byłeś dobrej myśli. Przymknąłeś oczy ku lepszemu skupieniu i postępowałeś zgodnie ze wskazówkami gryzonia, starając się utworzyć wokół siebie coś w rodzaju bariery ochronnej. Właściwie jakiś efekt był, co było dość pocieszające.
- O to, to! Bardzo dobrze, tylko tym razem postaraj się utrzymać tarczę dłużej- usłyszałeś głos Cinccino.
Gryzoń wyjaśnił wam, że Protect czasem inaczej wygląda w wykonaniu różnych pokemonów i, że bardzo często tej "tarczy" towarzyszy efekt wizualny w postaci półprzezroczystej, ale widocznej bariery. Stąd też Jan doskonale widział wasze postępy. No nic, dobra jest- trzeba iść za ciosem i działać dalej! Kilka prób później Lanie także udały się pierwsze manifestacje owej tarczy, a tobie z kolei udawało się ją utrzymywać trochę dłużej niż kilka sekund.
- Całkiem nieźle wam idzie. Ćwicz dalej, moja droga, jesteś na dobrej drodze. A ty? Może chcesz sprawdzić swoją tarczę w praktyce? Wydaje mi sie, że powinna być wystarczająco mocna na pierwszą próbę, ale możesz jeszcze poćwiczyć jeśli nie czujesz się na siłach- odezwał się Cinccino.
Optymistycznie podszedłem do treningu Protecta. Dzięki nauce Resta, nie miałem problemu z uzyskaniem odpowiedniego skupienia. Potem zacząłem sobie wyobrażać tarczę. Całkiem szybko uzyskałem jakiś efekt, za co Jan mnie pochwalił, ale długo tarcza nie istniała. W ogóle dowiedzieliśmy się, że „tarczę” widać gołym okiem. No nic, ćwiczyliśmy dalej. Kilka prób później mi udawało się jakiś czas Protect utrzymać, a Lana odniosła pierwsze sukcesy, by w ogóle osiągnąć jakiś efekt. Jan uznał, że wychodzi mi już to na tyle, by spróbować tej tarczy w praktyce.
- Dawaj. Trzeba sprawdzić, jak mi idzie – odpowiadam, stając w postawie do Jana.
Czekam w skupieniu aż gryzoń przygotuje się do ataku, a kiedy przejdzie do zadania ciosu, używam Protectu, tak jak przed chwilą ćwiczyłem.
Gryzoń uśmiechnął się na twoje słowa. Widać miał ogromną ochotę zobaczyć jak ci idzie. Prawdopodobnie.
- W porządku, to na początek spróbuję z czymś niezbyt potężnym. Gotowy?
Na twój znak, Jan zabrał się do roboty. Podskoczył, wykonał coś w rodzaju półobrotu, a potem zdzielił cię swoim wyraźnie utwardzonym ogonem. Był to ni mniej, ni więcej, a zwyczajny Tail Slap. Faktycznie nie była to szczególnie mordercza technika. W każdym razie twoja tarcza się utrzymała.
- Efekt wygląda obiecująco... To teraz spróbuję z czymś nieco mocniejszym.
Tym razem Cinccino postawił na Pound. Tym razem nie poszło już tak dobrze. Atak co prawda w pierwszej chwili zatrzymał się na tarczy, ale ta zaraz pokryła się siateczką pęknięć i rozprysła niczym tafla szkła po mocnym uderzeniu. Fakt, twój obecny Protect zamortyzował nieco atak Jana, ale jednak jeszcze go nie zatrzymał. Niemniej efekt i tak był całkiem, całkiem. No, na pewno lepszy niż u Lany- twoja towarzyszka na razie dotarła do momentu manifestacji tarczy i pracowała nad tym, by ta nie znikała praktycznie od razu po pojawieniu się.
Cóż za entuzjastyczny nauczyciel – pomyślałem na widok uśmiechu Jana, gdy zadeklarowałem gotowość do testów. Zaczął od czegoś prostego i chciał chlasnąć mnie ogonami. Stworzyłem tarczę, ale oczami wyobraźni już widziałem jak dostaję po pysku. Jednak… nic się nie stało. Tarcza powstrzymała Tail Slapa. Uśmiechnąłem się, czując dumę z sukcesu. Mina mi jednak zrzedła, gdy Cinccino zastosował silniejszy atak. Uderzył Poundem i choć jego łapa zatrzymała się na tarczy, ta wkrótce rozprysnęła się jak lodowa tafla. Jeszcze nie mogłem powiedzieć, że potrafię używać Protect, choć zaszedłem dalej niż Lana, która dopiero zaczynała stwarzać barierę wokół siebie.
- Mój Protect działa, ale jest jakiś delikatny – zwracam się do Jana po testach. – Jak można „wzmocnić” tą tarczę? – pytam się.
Jan pokiwał w zrozumieniu głową.
- Przede wszystkim ćwiczeniami. Uwierz mi, z każdą kolejną próbą będziesz nabierał większej wprawy, a i tarcza z czasem się wzmocni. Ale przede wszystkim...- gryzoń uniósł palec, na znak, że zaraz powie coś bardzo ważnego.
-... przede wszystkim musisz mieć niezachwianą PEWNOŚĆ, że twoja tarcza wytrzyma. To dosyć trudne, kiedy widzisz gdy ktoś atakuje cię czymś wyjątkowo potężnym i bolesnym. W młodości sam także miałem z tym problemy, jeśli to cię w jakiś sposób pocieszy. Może to trwać długo, ale kiedy już wyzbędziesz się tego instynktownego strachu przed nadchodzącym ciosem i przelejesz wszystkie myśli w pewność, że wiesz co robisz i wyjdziesz z tego bez szwanku- wtedy twój Protect zadziała tak jak trzeba. Mimo wszystko jesteś już bardzo blisko. Jeśli czujesz się na siłach, możemy spróbować znowu.
Przywoływanie Protectu, nawet w tej dość słabej formie było nieco męczące. Niemniej, chyba dałbyś radę jeszcze trochę poćwiczyć.
No Jan nie powiedział mi nic nadzwyczajnego. Ćwicz, by się poprawić. No i że w przypadku tego ruchu, spore znaczenie ma wiara w to, że ten zadziała. Dziwaczne. Tja, gdy przeciwnik bierze ci się do skopania tyłka, trudno wierzyć optymistycznie, że nie oberwiesz. Zaoferował, żeby kontynuować trening.
- Eh, sam przed chwilą mówiłeś Janie, że trzeba ćwiczyć, aby się poprawić. Lecimy dalej z tym koksem – odpowiadam, stając ponownie w postawie.
Powtarzam całą procedurę, czyli skupienie się, wyobrażenie sobie tarczy z tą różnicą, że tym razem staram się sobie wmówić, że tarcza wytrzyma cokolwiek Cinncino zamierza w nią uderzyć. Zobaczymy, czy coś to da.
Jak ćwiczyć to ćwiczyć, nie? Lana na razie przerwała swoje próby obserwując jak ci pójdzie tym razem. Ponownie starałeś się postępować ze wskazówkami gryzonia. W końcu, kiedy stwierdziłeś, że tym razem jesteś gotów, dałeś mu znak, by zaczynał. Jan ponownie poczęstował cię Pound, ale... tym razem nie udało mu się rozbić tarczy! O czym mowa, w tym podejściu, Jan się nawet od tego Protecta odbił. Wielka jest siła autosugestii, nie?
- Jak pragnę zdrowia, jeszcze nie miałem tak pojętnego ucznia!- stwierdził Cinccino.
Skoro poszło wam tak dobrze, uznał, że spróbuje czegoś jeszcze mocniejszego. I tak twoja tarcza powstrzymała kolejno Swift, Wake-Up Slap i Slam. Tarcza nie wytrzymała dopiero pod naciskiem Hyper Beam, ale tu poniekąd była to siła instynktownego strachu i chęci ucieczki z linii ognia. Protect popękał w drobny mak, a ty musiałeś się salwować ucieczką przed tym mocarnym promieniem energii. Niemniej... sukces! No, tylko teraz waszą kryjówkę troszkę sponiewierało, ale to chyba nic takiego. Zmęczony, przysiadłeś sobie, by złapać oddech.
- Powiem ci, chłopcze, że dość mocno mi zaimponowałeś. Już na tym etapie poradziłbyś sobie z większością ataków przeciwnika. Myślę, że tu moja robota jest już skończona- nieco praktyki i doszlifujesz tę technikę do perfekcji- oznajmił z wyraźną wesołością w głosie.
Nieźle. W porównaniu z tobą Lana była jeszcze w lesie z opanowaniem tej techniki, ale pomalutku zaczynała coś łapać. Bardzo pomalutku. Na razie wróciła do prób przywoływania swojej tarczy. Pytanie czy poprzestajecie na dalszej nauce i ruszacie dalej, by potem szkolić się we własnym gronie, czy wolicie jeszcze trochę "wykorzystać" tego gryzonia w tej kwestii?
Wróciliśmy do ćwiczeń. Potwórzyłem wszystkie kroki, tym razem starając się myśleć optymistycznie i… mój Protect wytrzymał Pound Cinccino, a gryzoń mnie pochwalił nazywając bardzo pojętnym. Nie powiem zrobiło mi się miło.
- Dzięki Janie – odrzekłem, szczerząc się w uśmiechu.
No ale to nie był jeszcze koniec. Jan próbował na mojej tarczy co raz potężniejsze ataki. Wszystko moja tarcza teraz strzymała. Z jednym wyjątkiem. Jan strzelił do mnie cholernym Hyper Beam! Nie było cholera możliwości, bym się nie wystraszył. To cholerstwo jest potężne! I moja tarcza pękła, a ja uciekałem przed promieniem energii normalnym sposobem. Spojrzałem potem zdumiony to na Jana, to na okolicę. No tym sposobem gryzoń trochu zdemolował nam kryjówkę. Teraz sobie przysiadłem odetchnąć, bo mnie zmęczyły te wszystkie ćwiczenia. Wtedy Cinccino podszedł do mnie, zaczął chwalić i oznajmił, że w sumie już umiem Protect, a reszta to kwestia praktyki. Miło. Poczułem się dumny, że opanowałem to tak szybko w przeciwieństwo do nieszczęsnego Heat Wave, ale lepiej nie wracać myślą do tamtych wspomnień. Tymczasem Lana dalej walczyła z nauką. Szło jej dużo wolniej. Jako że czułem się zmęczony po własnym treningu, postanowiłem im nie przerywać. Niech lisica też zdobędzie swoją część nagrody za wyciągnięcie Jana i nas z opresji. Zasłużyła za tą swoją charakteryzację.
- Lano, idzie ci co raz lepiej. Dasz radę. Tylko myśl pozytywnie – wołam do niej tonem zachęty.
Może trochę motywacji ode mnie jej pomoże?
Z zadowoleniem stwierdziłeś, że podoba ci się taka "szybka nauka". Kolejny dowód, że znanie niektórych technik popłaca. Ucząc się Rest nie tylko zapewniłeś sobie darmowe leczenie, ale też wytrenowałeś w sobie odpowiedni sposób koncentracji. Dzięki temu obecnie osiąganie "odpowiedniego stanu skupienia" przychodziło ci właściwie ot tak. Lana, choć już zaczynała łapać działanie Rest potrzebowała znacznie więcej czasu, by w ogóle ta technika dała jakiś rezultat.
Tymczasem twoje słowa musiały na nią podziałać wyjątkowo motywująco. Z cieniem rumieńca, pełgającym po jej pysku w końcu udało jej się przywołać tarczę, która na oko dawała już jakąś ochronę, ale bardziej przed "cosiem" słabiutkim, w stylu Tail Slap.
- No, to już jakiś punkt odniesienia. Teraz musisz tylko robić to co twój przyjaciel- ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć. W każdym razie podstawy i rdzeń tego ruchu już znasz, teraz to już tylko kwestia dopracowania i wzmocnienia.
No, nie ma to jak solidna i odpowiednia motywacja, nie? Tymczasem trochę sobie spocząłeś, można więc powoli dumać co dalej.
Chyba podziałało. Choć trochę spaliła buraka, Lana wzięła się w garść i w reszcie postawiła tarczę, która póki co znosi tylko słabiznę, ale dziewczyna ma przynajmniej już punkt zaczepienia, jak to powiedział sam Jan. No i miał do niej tą samą radę na przyszłość co dla mnie. No w każdym razie, trening się zakończył i można było podjąć się kolejnego kroku. Pytanie, co z gryzoniem.
- No, Janie, odwdzięczyłeś się odpowiednio za naszą nieocenioną pomoc w wybyciu od nieznośnego, stukniętego szefa i jego gromadki adoratorów. Pytanie, co zamierzasz teraz? Czy chcesz się jeszcze nas jakiś czas trzymać? My z Laną zmierzamy w kierunku morza. Nie wiem, czy ci to po drodze? – zwracam się do Cinccino.
Niekoniecznie zależy mi na większym towarzystwie, ale mimo całej mojej złośliwości głupio powiedzieć nauczycielowi „spieprzaj dziadu”.
Lana przysiadła sobie, aby trochę spocząć. Mimo wszystko trochę się jednak zmachała. Ty w tym czasie mogłeś się rozmówić z Janem. Cinccino machnął łapką.
- Ja z wami? Och, nie ma takiej potrzeby- stwierdził.
- Szczerze powiedziawszy nie mam najmilszych wspomnień z nadmorskich okolic. Wiąże się z tym dość smutna historia, ale wątpię by was szczególnie zainteresowała. Poza tym po co wam towarzystwo takiego staruszka, jak ja? Tylko bym przeszkadzał.
No proszę, czyli problem tak jakby rozwiązał się sam. Przez kilka minut siedzieliście wszyscy zbierając siły. W końcu, Jan pierwszy zebrał się do dalszej drogi- pożegnał się z wami, a potem skierował w sobie tylko znanym kierunku. Takim sposobem znowu zostaliście we dwoje.
- Właściwie do morza nie jest już tak straszliwie daleko, jak myślisz, co zastaniemy na miejscu?- zagadnęła Lana.
Hm... Dobre pytanie. Jak tak się zastanowić to raczej nie myślałeś o tym ani jak wygląda strażnik, o którym niemal wieki temu wspominał ci kruk, ani czy w ogóle kogoś zastaniesz. A jak nie będzie tam nikogo? Albo nikt nie zechce ci pomóc? Nosz choroba, byłoby strasznie słabo tłuc się taki kawał drogi... w sumie po nic.
No i się okazało, że nie będę musiał narzekać na większe towarzystwo, bo Jan sam stwierdził, że nie ma ochoty iść nad morze i pójdzie swoją drogą. Jakiś czas jeszcze siedzieliśmy w trójkę, ale potem Jan odszedł sobie dokądś, a ja zostałem z Laną. Ta mnie zapytała, co spodziewam się znaleźć u celu. To było… dobre pytanie. Miałem znaleźć tam kogoś, kto może wiedzieć więcej o tym, gdzie jest ten cały Strażnik. Tylko jak ten mogący coś wiedzieć ktoś wygląda? Może tu się przyda ten gadżet od matki? – pomyślałem, dotykając przedmiotu widzącego na mojej szyi.
- Jeśli wszystko co o morzu słyszałem jest prawdą, to zastaniemy piasek i bardzo dużo słonej wody – odpowiedziałem ze złośliwym uśmieszkiem. – Ale domyślam się, że nie o to pytałaś. Cóż w sumie to będę liczył na to, że spotkam kogoś kto rozpozna tą modną biżuterię, którą noszę. Ewentualnie sam będę szukał pokemona, który coś takiego nosi – wyjaśniam.
Bo skoro Strażnik lubił dawać swoim pokemonom, takim jak moja matka, prezenty to tak na chłopski rozum inni też powinni je nosić.
Lana zachichotała, słysząc twoją odpowiedź.
- Faktycznie, nie do końca to miałam na myśli. Ale właściwie, kiedy o tym wspominasz, chyba fajnie byłoby w końcu zobaczyć morze.
O widzisz, nie ty jeden po raz pierwszy w życiu zobaczysz na oczy ten sławny wielki błękit. Tymczasem zastanowiłeś się po czym mógłbyś poznać tego innego strażnika, do którego zmierzałeś. Wydedukowałeś, że może będą posiadać coś w rodzaju "obroży" twojej matki. Czy to trop słuszny, czy też niekoniecznie zapewne okaże się dopiero na miejscu.
Tymczasem zdołaliście odzyskać siły i mogliście ruszać dalej. Szybki zerk na mapkę i tuptaliście ku temu całemu Coumarine, czy jak tam ludzie ochrzcili swoje miasto. Przemykając się poprzez las, całkiem skutecznie unikaliście kłopotów i ewentualnych upierdliwców stających na waszej drodze. Około godziny 16, waszym oczom ukazała się polana, a na niej... jeziorko. Ot, takie nie za wielkie, prawie idealnie okrągłe. Ale nie było to chyba działo ludzi. Widać też było, że drzewa nieopodal polany coraz bardziej się przerzedzają, zwiastując, że niebawem las się skończy. No i jeszcze...
- Ej, co tak szumi?- Lana zastrzygła uchem.
Wsłuchałeś się. Hm, faktycznie szumi. Dźwięk był cichutki, ledwie słyszalny, ale jednak był. Na twoje oko (albo raczej ucho) dobiegał gdzieś z okolic na zachód od was. Czyżby kolejne działo ludzi? Ale skoro szum jest taki cichy, może nie są zbyt blisko.
Okazało się, że dla Lany to także będzie pierwsza wizyta nad tym sławnym morzem. Zatem szkoda było dnia. Gdy odpoczęliśmy, a ja sprawdziłem dalszą drogę na mapie, ruszyliśmy w dalszą drogę. Zmierzaliśmy się w kierunku ludzkiego miasta Coumarine. Ciągle otaczał nas las, więc nie było większych problemów z omijaniem kłopotów. W godzinach popołudniowych wyszliśmy na polanę, na której znajdowało się dziwnie okrągłe jezioro. Po drugiej stronie las zaczynał się przerzedzać, co oznaczało, że niedługo wyjdziemy spod jego osłony. Był też… ten szum. Cichy, ale nieustający, a przy tym nie denerwujący.
- Nie mam pojęcia Lano – odpowiadam lisicy, wsłuchując się w szum.
Źródło zdawało się nie takie odległe, gdzieś na zachodzie. Postanowiłem, że trzeba to sprawdzić. Oczywiście z należytą ostrożnością. Nie można wykluczać, że to ludzie mogą ten hałas powodować.
- Chodź, zobaczymy co tak szumi – zwróciłem się do towarzyski, wskazując byśmy szli dalej.
Zafrasowani dziwnymi szumami postanowiliście jakoś dyskretnie sprawdzić co takiego jest na rzeczy. Zachowując więc czujność oraz duże pokłady ostrożności, ruszyliście w kierunku źródła tych dźwięków. Wymagało to opuszczenia lasu, a przynajmniej wyjścia spomiędzy drzew, bo już z daleka widzieliście potencjalne źródło szumów.
- Co to jest? Następne ludzkie diabelstwo?- Lana przechyliła głowę, przypatrując się kształtom w oddali.
Na praktycznie jałowej połaci terenu, porośniętej tylko pożółkniętą trawą, wyrastały smukłe, wysokie maszty wiatraków. Były ich całe dziesiątki, porozrzucanych tu i tam, powolnie kręcąc swoimi "śmigłami". Jeszcze dalej widać było zarysy innych budynków, bliżej nieokreślonego przeznaczenia. Szczęśliwie jak na razie nie dało się tam dostrzec obecności ludzi, a przynajmniej nie z tej odległości.
- Zobacz, tak coś wymodzili, że nawet trawa nie bardzo chce rosnąć. Aż boję się pomyśleć jak daleko sięga ta dziwaczna pustynia.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
Design by Did, Panda & Daisy7.Only for Pokemon Crystal
Copyright 2016 by Daisy7.
Zabrania się kopiowania tekstów i obrazków autorstwa naszych użytkowników bez ich zgody na użytek innych stron!
Grafika pochodzi ze źródeł internetowych. Nie przywłaszczamy sobie do niej żadnych praw. Jeśli jesteś autorem obrazka wykorzystanego na forum i nie życzysz sobie, by się tu znajdował, napisz do administracji Pokemon Crystal, a zostanie on usunięty.
Pokemon Crystal nie czerpie żadnych korzyści materialnych z prowadzenia tej strony poświęconej serii "Pokemon" - własności Nintendo.
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
35451075
Yukiyorin
