Pokemon Crystal

[Gwen Brown]

- Mówisz masz- odparł Sky.
Fiona tylko pokiwała głową i zniżyła lot. nie była to jednak żadna karkołomna akrobacja, jak na Braviarym w czasie wczorajszej ucieczki. Pidgeot leciutko poszybowała w dół ku znajdującej się pod wami górskiej łączce, zataczając szerokie koła. W końcu wylądowaliście i mogłeś zeskoczyć na trawę. Nieopodal znajdował się jakiś niewielki, płytki stawik co pewnie przesądziło o wyborze tego konkretnego miejsca. Gdzie nie gdzie rosły sobie też jakieś krzaczki oraz kosodrzewina. Ogólnie miejsce sprawiało wrażenie dość sympatycznego i bezpiecznego.
- Daj znać, gdybyś chciał się zbierać. Będziemy tutaj- powiedział orzeł, a po chwili oba ptaki odeszły sobie kawałek zajęte rozmową.

[Galliusz]

Lądowanie było bardzo łagodne, nie to co w trakcie ucieczki przed Charizardem. Ptaki wybrały łąkę w pobliżu stawu. Miejsce wyglądało bardzo w porządku na odpoczynek. Ja zlazłem, a ptaki poszły ze sobą pomówić na stronie. Co robić? Idę się napić ze stawu, a potem zjadam sobie udko z własnych zapasów. Nie mam teraz ochoty na polowanie, albo szukanie innej żywności. A potem kładę się przy jakimś krzaczku, by dać trochę ciału odpocząć. Jak będę już żywszy to idę do ptaków, byśmy lecieli dalej.

[Gwen Brown]

Jak postanowiłeś, tak też uczyniłeś. Na początek potuptałeś do stawu, aby się napić. Woda była bardzo zimna, ale doskonale gasiła pragnienie. Potem przyszła pora na posiłek. Udko choć dość smaczne i pożywne, pozostawiło po sobie swego rodzaju suchość. Potuptałeś więc znowu nad staw by zaczerpnąć łyczek wody. Wtedy też coś ci błysnęło po ślepiach. Przechyliłeś głowę wpatrując się w toń przy brzegu. Wypatrzyłeś jakiś dziwny, okrągły kształt. Nie, zaraz- dwa. Drugi przedmiot zarósł nieco glonami i zauważyłeś go nieco później. Spod cienkiej warstewki osadu błyskały jakieś kolorowe symbole. Nie rozumiałeś czemu, ale te tajemnicze płytki jakoś cię przyciągały. Nie leżały głęboko- właściwie tylko kilka kroczków od brzegu. Sprawdzisz co to?

A to ci płytki z TM'ami wprowadzę z bidy i nierozumu xD

[Galliusz]

Mam wrażenie, że twoja Noibat przeżyła coś podobnego xD
-----------------

Napiłem się wody ze stawu, zjadłem i… znowu napiłem, bowiem zrobiło mi sucho w gardle po tym udku. Jednakże za drugim razem, zauważyłem coś w wodzie. Jakiś błysk przyciągnął mój wzrok i ujrzałem jakieś dziwny, okrągły przedmiot. W sumie to nawet dwa, bo drugi zakryły glony. To były jakieś płytki i miały na sobie nieznane mi symbole, ale poza tym nie było w nich nic niecodziennego. Jakoś tak bardzo mnie zainteresowały, nie wiedziałem w sumie czemu. Nie mogłem się temu oprzeć. Postanowiłem zamoczyć nieco łapy i wyciągnąć te płytki ze stawu.

[Gwen Brown]

Że jaskinia z Frilish? ;P

Jak pomyślałeś tak też zrobiłeś. Woda była zimna, więc brodzenie w niej przyjemne nie było. Aczkolwiek zauważyłeś plusy idące z ewolucji. Otóż, dzięki dłuższym łapom, zamiast skąpać się cały zamoczyłeś tylko "stópki"... i pół łydek. Tak czy siak chwila moment i obie płytki zostały wytaszczone na brzeg.
Postanowiłeś się im dokładniej przyjrzeć, więc zacząłeś ścierać z nich warstwę brudu. I wtedy zadziała się rzecz dziwna. Obie płytki błysnęły, w głowie ci się zakręciło i zaliczyłeś glebę. Nieco zdezorientowany zacząłeś powoli podnosić się z ziemi. W uszach ci trochę szumiało, ale nie to wprawiło cię w największy szok. Ni z tego ni z owego, jakoś tak podświadomie wiedziałeś jak wykonać dwie nowe techniki! Jedną z nich był Attract, pozwalający w walce wykorzystać atuty swego ciała przeciw samiczkom. Drugim Incinerate- atak ognisty, który dodatkowo mógł sfajczyć "podręczny" dobytek rywala.
Dziwne, dziwne... A i płytki teraz przestały się świecić i zmatowiały... Co tu się właśnie wydarzyło?

[Galliusz]

Raczej o ucieczkę przed Fearowem xD
-----------------

Wzdrygnąłem się po wejściu do wody. Była zimna! Ale dzięki ewolucji nie zmoczyłem się cały, a tylko łapy. Niemniej działałem dość szybko, by nie siedzieć za długo w stawie. Wyciągnąłem płytki, ale były strasznie brudne w mule, glonach i innym tałatajstwie. By je dokładniej zbadać, musiałem płytki wyczyścić. W trakcie tej czynności stało się coś dziwnego. Przedmioty zaświeciły, a mi się w głowie tak zakręciło, że upadłem na ziemię. Zaczęło mi szumieć w uszach i ze zdziwieniem odkryłem, że w mojej głowie znalazła się wiedza, by wykonać dwie, nieznane mi wcześniej techniki! Skąd? – zacząłem się gorączkowo zastanawiać. – Czyżby to przez te płytki? Było to możliwe, jak na mój gust. Płytki przestały teraz świecić i stały matowe, jakby to co w nich było przeszło na mnie. Może ptaki coś więcej o tym wiedzą. Dlatego wstaję i podchodzę do Skya i Fiony wraz z przedmiotami.
- Hej! Słuchajcie! Znalazłem takie coś i nagle wiem jak używać wcześniej nieznanych mi ataków – mówię do nich, pokazując im płytki.

[Gwen Brown]

Ty, faktycznie xD

Zaintrygowany niecodziennym następstwem odnalezienia płytek, postanowiłeś zasięgnąć rady u ptaków. Niewiele się zastanawiając, ruszyłeś w ich stronę, dzierżąc w łapie zmatowiałe już płytki. Fiona i Sky zerknęli to na ciebie to na siebie. Orzeł wydawał się podchodzić do całej sprawy lekceważąco.
- E tam, jakieś ludzkie śmieci- mruknął tylko.
- Sam jesteś śmieć, stary leniu!- fuknęła Fiona.
Po chwili Pidgeot zwróciła się w twoją stronę, już dużo sympatyczniejszym tonem.
- Fakt, to rzecz stworzona przez ludzi i jak już zauważyłeś pozwala się nauczyć niektórych ataków bez potrzeby długiego i żmudnego treningu. Jest kilka rodzajów. Te które znalazłeś są jednorazowego użytku, ale są też wielorazowe. Przydatna rzecz, ale stosunkowo ciężko je znaleźć. Ludzie raczej starają się trzymać je przy sobie i nie gubić. Pokemony nazywają je przeważnie Płytkami, Płytkami Wiedzy, Dyskami Wiedzy... Rozmaicie.
- O proszę, a ty, to niby skąd tyle wiesz, co?- rzucił kąśliwie Sky.
- Wiem, bo wiem. Potraktuj to jako moje osobiste sekrety z przeszłości, co cię guzik powinny obchodzić
No, ale przynajmniej wiesz w czym rzecz. Swoją drogą Fiona jakaś taka dziwnie wrażliwa odnoście tej wiedzy o ludziach. Sekret z przeszłości? Hm, interesujące, nieprawdaż?

[Galliusz]

No to żem pokazał znalezisko ptakom, od razu dowiadując się, że to dziełka ludzi. Sky się tymi płytkami nie przejął, ale co innego Fiona. Zdziwiła mnie jej wiedza oraz sympatyczniejszy niż zwykle ton. Wyjaśniła, że to przyrządy pozwalające pokemonom uczyć się ruchów bez wcześniejszego treningu. Kurczę! Nie wiedziałem, że coś takiego można zrobić! Tylko skąd Pidgeot to wie? Jej odpowiedź na zaczepkę Skya była co najmniej zastanawiająca.
- Ale jak ci ludzie zamykają wiedzę o atakach w takich płytkach? Jak to możliwe? I dlaczego dotyk sprawił, że ta wiedza przeszła na mnie? – pytam się dalej. – I właśnie, skąd to wiesz Fiono? Czyżbyś miała wcześniej jakieś kontakty z ludźmi? – zwracam się do Pidgeot.

[Gwen Brown]

Fiona wykonała coś zbliżonego do wzruszenia ramionami.
- A kto to wie? Ludzie mają swoje sposoby, po prostu. Ale nie z każdymi Płytkami tak ci się uda. Niektóre zwyczajnie nie działają na określonych pokemonach. Na przykład taki Flamethrower. Nie ma takiej siły na tym świecie abym była w stanie poznać ten atak, więc nawet mając odpowiednią Płytkę, byłaby dla mnie tyle samo warta co zeszłoroczny śnieg. Aczkolwiek jak trafisz na odpowiedniego pokemona, możesz próbować się wymieniać tymi, które na ciebie nie podziałały.
Hm, w sumie brzmi względnie sensownie. Tak czy siak wiele się nie dowiedziałeś, ale jednak coś tam wartego uwagi usłyszałeś. Tymczasem Pidgeot na pytanie o ludziach wyraźnie zmieniła ton. Zrobiła się taka jakaś bardziej zamyślona, jakby zastanawiała się co powinna odpowiedzieć. W końcu tylko machnęła niedbale skrzydłem.
- Stare dzieje. Nie lubię do tego wracać- odparła tylko.
Sky'a chyba nie do końca zadowalała taka odpowiedź. Otwierał już dziób by coś powiedzieć, ale Pidgeot posłała mu zaraz jedno ze swych morderczych spojrzeń. Orzeł z głośnym trzaskiem przymknął jadaczkę, tym samym nie drążąc już tematu. Przez chwilę zrobiło się dość... niezręcznie.
- To jak, gotowy do dalszej drogi?- rzucił Braviary, aby troszkę zmienić atmosferę.

[Galliusz]

Fiona jeszcze co nieco wyjaśniła mi na temat działania tych płytek. Jak myślę o ludziach czuję nienawiść za to co zrobili Sanktuarium i mojej rodzinie, ale niemniej te ich rzeczy można by obrócić przeciw nim. Skoro mogę stać się silniejszy dzięki płytkom, będę z nich korzystał, jak znajdę kolejne.
Tylko dalej nie dowiedziałem się co łączy Pidgeot i ludzi. Nabrała wody w dziób i wygląda na to, że nic więcej z niej nie wyciągnę. Skyowi jej odpowiedź również nie starczyła, ale po takim spojrzeniu jakie Fiona mu rzuciła raczej nikt nie próbował by drążyć tematu. Ja sam poczułem dreszcze i przełknąłem nerwowo ślinę. Orzeł z braku laku spytał, czy możemy lecieć dalej. Chyba nie było sensu tutaj zostawać i tkwić w takiej atmosferze.
- Myślę, że tak – odpowiadam Skyowi i zwracam się jeszcze do Fiony, pokazując zużyte płytki. – Więc te cosie po zużyciu już do niczego mi się nie przydadzą? – pytam się.
Jak potwierdzi, wyrzucam ten szmelc, by go nie targać ze sobą.

[Gwen Brown]

- Tak, możesz je wyrzucić- odparła Pidgeot, podrywając się do lotu.
Wyrzuciłeś więc i tak bezużyteczne płytki i wlazłeś na grzbiet Sky'a. Orzeł poderwał się do lotu, ale z jakiegoś powodu trzymał się nieco za Fioną. Czyżby jednak wiedział coś, czym nie chciała się podzielić z tobą jego znajoma?
- Nie przejmuj się, ona zawsze się tak wścieka o ludzi- rzucił konspiracyjnym szeptem.
- Kiedyś, jak była niepozornym Pidgeotem miała trenera. Nie wiem do końca o co mogło między nimi pójść. Czy ją porzucił, czy sama z jakiegoś powodu dała nogę - po tylu latach znajomości nawet mi nie chciała opowiedzieć nic więcej. W każdym razie jak tylko poruszyć temat ludzi to robi się taka... nostalgiczno-poirytowana, jeśli wiesz co mam na myśli
Z przodu usłyszałeś głośne prychnięcie, zwiastujące, że główna zainteresowana domyśla się o czym rozmawiacie. Braviary nie przejął się tym jednak zbytnio.
- Co by to jednak nie było, nie przeszkadza mi to. Jest silna, sporo umie, a więc już dawno stwierdziłem, że nie ma co drążyć tematu jeśli tego nie chce.
Czyli zagadka rozwiązana. Tymczasem lecieliście dalej, mijając pod sobą coraz niższe i coraz mniej skaliste górki. Około południa mijaliście już pod sobą trawiaste pagórki. Właśnie na jednym z takich pagórków wylądował Braviary. Sądząc po kierunku w jakim lecieliście, na twojej mapce było to gdzieś mniej więcej tutaj (czerwony X)
- No, lisiasty. Tutaj się rozstaniemy. Masz jeszcze jakieś pytania zanim odlecimy spowrotem?

[Galliusz]

No żeśmy znowu się poderwali do lotu, a ja znowu poczułem się nieprzyjemnie. Ku mojemu zdziwieniu Sky został nieco w tyle za Fioną. Wcześniej tak nie robili. Wkrótce okazało się, że orzeł wie coś z tego, czego Pidgeot nie chciała mi powiedzieć. Więc moje przypuszczenia były prawdziwe, miała wcześniej do czynienia z ludźmi, ba, była ich niewolnikiem, ale jakoś się wymknęła od tego losu.
- No to teraz rozumiem, czemu nie chce o tym mówić – odpowiadam szeptem. – Ich rozstanie musiało nie przebiegać w miłej atmosferze – dodaję.
Trochę się wzdrygnąłem, gdy Fiona dała znak, że domyśla się o czym mówimy, ale Braviary to olał i przyznał, że uznał, iż nie ma co drążyć tematu. A że Pidgeot jest silna to sam widziałem. Gdybym to z nią musiał walczyć, by załapać się na transport, wgniotłaby mnie zapewne w ziemie przy pierwszym podejściu. W każdym razie góry zostały za nami, zastąpiły je zielone wzgórza, na których wylądowaliśmy. Wyglądało na to, że czas się z ptakami rozstać.
- Pewnie nie wiecie, czy da się na skróty dostać nad morze? – pytam się, bo nie uśmiecha mi się cisnąć taki kawał na własnych łapach. – O, i może macie jakieś rady, jak to unikać ludzi? Tutaj w końcu to ich teren i zapewne mieszka ich tutaj dużo.

[Gwen Brown]

Sky pokręcił przecząco głową.
- Przykro mi, lisiasty. W tych stronach mam niewielu znajomych. Wygląda na to, że będziesz musiał ratować się jakoś sam- oznajmił po chwili.
Trudno, przynajmniej byłeś już bliżej niż dalej od swego celu podróży. Tymczasem postanowiłeś zapytać o kwestię ludzi. Tym razem odezwała się Fiona.
- Na twoim miejscu trzymałabym się raczej północy. Po drodze przez dość długi czas nie powinieneś trafić na jakieś większe ludzkie miasta, a co najwyżej jakieś niewielkie wioski, które łatwiej obejść. Możesz też próbować przejść kawałek na zachód, ale nie polecam tej trasy. W tamtym rejonie, o ile dobrze pamiętam, biegnie droga, która podróżuje mnóstwo ludzi. Jest też więcej miast do omijania. Tak jak mówił Sky, chyba najprościej będzie, jeśli poratuje cię ktoś bardziej tutejszy, znający lepiej okolice.
No, czyli ponownie sam jesteś sobie sterem, żeglarzem i łódką. Przynajmniej dopóki ktoś się nie napatoczy. Tymczasem w oparciu o informacje od ptaków i swoją mapkę, w którą stronę planujesz iść?

[Galliusz]

W sumie mogłem się tego spodziewać, że ptaki nie wiele mi poradzą co do łatwiejszego dostania się nad morze. Za to dostałem parę rad jak unikać na razie ludzi. Poradzono mi iść na północ, bo mieszka tam ich mniej, niż na zachodzie, gdzie przebiega też jakaś duża droga. Jeśli dobrze pamiętam, bliżej by było, gdybym pomaszerował na północny-zachód, ale może lepiej będzie faktycznie nadłożyć drogi, by nie napatoczyć się na zbyt wielu trenerów, którzy by chcieli złapać moją kitę w te ich kulki.
- No dobra, będę szedł. Dzięki wam za pomoc, nie zapomnę tego. A teraz cóż, żegnam – mówię rzeczowym tonem.
Ani my przyjaciele, ani dobrzy znajomi, ani my czymś związani poza moim długiem wdzięczności za transport. Pożegnawszy się z ptakami ruszam na północ, zamierzając obejść te duże ludzkie osiedla i drogi.

[Gwen Brown]

- Bywaj, lisiasty- rzucił Braviary.
Fiona skłoniła ci się tylko, a po chwili oba ptaki były już w powietrzu, powolutku niknąc w oddali.
Tymczasem ruszyłeś przed siebie. Zorientowawszy się gdzie jest północ, tuptałeś sobie w tym kierunku. Droga była... W sumie nawet przyjemna. Ani stromo, ani kamienie nie uwierały w łapy. Tyle tylko, że teren był falisty i co raz a to wspinałeś się pod górę, a to schodziłeś na dół. Jak dotąd nikt też nie napatoczył się po drodze. Widziałeś czasem jakiegoś poke- ptaka, lecącego sobie hen wysoko. Po drodze poza jakimiś krzakami, czy niedużymi skupiskami drzew, chyba najwięcej omijałeś kęp trawy, gęsto porastającej wzgórza. Jak na razie nie widziałeś ludzi czy też ich wiosek, ale to akurat nawet ci odpowiadało.
I tak oto złapało cię południe, kiedy to znajdowałeś się przy jednym z takich zagajniczków. Wtedy to usłyszałeś dźwięk co najmniej zastanawiający, a mianowicie soczystą wiązankę przekleństw i złorzeczeń, dobiegającą właśnie z tegoż lasku. Sprawdzisz kto tak "błogosławi" cały świat?