Pokemon Crystal

[Szluggie]

Imię/imiona:
Michał
Nazwisko:
Jëbe-Spötpazoora




Data urodzenia (wiek):
28/10/1994 (23 lata)
Profesja:
Trener
Profesja poboczna:
Ewolucjonista
-------
Towarzysz/towarzyszka:
Marek Kara-han;

~~~~~~

Opis wyglądu:

Wygląda starzej niż na swój rok. Wszystko przez to, że już od najmłodszych lat był uzależniony od wszelakich używek. Teraz cały jego organizm jest mocno osłabiony, żądny przyrząd krwionośny już nie działa w 100%. Ma kilka blizn, większość ich nie chce się zagoić ponieważ jego ciało już średnio jest do tego zdolne. Te, które zostały, są umiejscowione po całym ciele. Największa z nich znajduję się na całej prawej ręce, od ramienia po dłoń. Zrobił ją celowo podczas zakładu z kolegą o tak zwaną „skrzynie marzeń” (piwa). Ma aktualnie blond włosy, ale oryginalnie był brunetem. Ma 184 cm wzrostu, 78 kg. Może i chlejusem jest, ale ładnie ubrać się potrafi. Koszula i modna kurtka to standard. Buty wygodne, nic nie pomoże chodzić po błocie, ale wygoda to podstawa!

Opis charakteru:

Gorzała, narkotyki, klej i wszelkiego rodzaju niepotrzebne sterydy doprowadziły jego stan psychiczny i fizyczny na skraj wytrzymałości. Po wypadku, w wieku 21 lat poszedł na terapie anty narkotykową, która zmieniła wiele w jego życiu. Odstawił dragi, ale pysznego „sake” nie odmówi. No, przynajmniej nie w większości przypadków. Teraz już zna swój umiar i stara się go trzymać. Jak to każdy były ultras, ma swój honor i się go trzyma. Danego słowa też nie łamie. Jest lojalny i wierny. Nie lubi jak się mu wkręca kit, dosyć głośno i wyraźnie to pokazuje, oczywiście jak się kłóci z drugą osobą. Lubi się bić i oglądać jak inne osoby to robią. Jednakże przez jego „niemoc poprawnego chodzenia” musi się ograniczyć do walki na śnieżki.

Historia:

Historię zaczynamy od końca 2008 r. Ponieważ wtedy jego Ojciec pracujący dla wojska został wysłany na drugi koniec kraju. Przeprowadzka nie była nową rzeczą dla Michała, jednakże zawsze była ciężka, ponieważ towarzyszyła jej jedna rzecz-samotność. Iść do nowej szkoły, do nowego bloku mieszkalnego i nie znasz kompletnie nikogo, koszmar wszystkich młodych ludzi. Jednakże bardzo szybko zakolegował się ze wszystkimi, ponieważ większość osób z jego nowej klasy lubiła imprezować. I to tak grubo imprezować. Alkohol i narkotyki to chleb powszechny. Kary i grożenie wydziedziczeniem ze strony rodziców nic nie dawały. Ponieważ Michałowi podobało się takie życie, a rodzice za bardzo go kochali, żeby podejść do tego z ostrzejszej strony, więc przymykali oko na parę spraw. Nawet po zakończeniu edukacji nie wybrał żadnych studiów, tylko dalej robił co lubił, a lubił chlać. W wieku 21 lat na jego imprezie urodzinowej, a raczej pod sam koniec imprezy Michał padł na ziemie krzycząc, wpierw jego przyjaciele myśleli, że sobie żartuje i położył się dla zabawy. Osoby jeszcze w miarę trzeźwe zauważyli krew cieknącą z ucha, nosa, ust i wezwali karetkę. Na miejscu okazało się, że jego mięsień w prawym udzie powiedział dość. Okazało się, że miał zawał mięśnia. Trzeba było operować, co wiązało się z usunięciem około 60% mięśnia zostawiając charakterystycznie zszyte wcięcie w nodze. Jak Michał założy krótkie spodenki to na pierwszy rzut oka widać, że czegoś tam brakuje. Po operacji był zmuszony przejść kliniczny odwyk narkotykowy, niezwykle bolesny. Michał spędził trzy miesiące w szpitalu i w mocnej agonii, praktycznie się nie poruszając, ponieważ ból nogi był za mocny. Podczas wypisu ze szpitala dostał tymczasowe leki przeciwbólowe, które musi brać do końca swojego życia. Pielęgniarka uświadomiła go, że biorąc pod uwagę jego tymczasowe uzależnienia nie może dostać najmocniejszego leku anty bólowego, a ból był silny. Mimo codziennych odwiedzin ze strony rodziców i przyjaciela Marka, tknęły go myśli samobójcze. Przez to, co czuł przez okres spędzony w szpitalu nie można mu się dziwić. Od rana do wieczora ból, podczas snu ból, i tak przez niecałe 90 dni. Przez następny rok siedział w domu, nie spotykał się z nikim poza rodziną i Markiem bojąc się o możliwą pokusę powrotu do starego życia. Wstawanie z łóżka i zrobienie pięciu kroków do toalety też było wielkim wysiłkiem, zwłaszcza na początku. Każdy krok to była męczarnia, a w myślach zawsze pojawiał się głosik mówiący żeby wziąć coś na uspokojenie, tylko ten jeden raz, nic się nie stanie... Z czasem Michał odkrył, że ból potrafi być mniejszy, wszystko zależy od tego, co robi. Użalanie się nad sobą całe dnie w łóżku widocznie mu nie pomagało. Wziął się za gotowanie, sprzątanie domu, dosłownie robił wszystko, żeby tylko nie myśleć o bólu. Jednakże wszystko potrafiło się znudzić, „przedawnić". Majkel potrzebował czegoś mocniejszego, coś, co go bardziej pochłonie. Postanowił wykorzystać poboczną pasję Marka i spróbować czegoś nowego, czyli zostać trenerem pokemon. Oczywiście były kłótnie z rodzicami czy to dobry pomysł, bo miną dopiero rok, bo dalej chodzi z laską przy nodze, bo dalej ból się nie zmniejszył. Ale w końcu postawił na swoim, dostał od Ojca pokemona na drogę i poszedł w świat.
Rodzina:
Jarek Jëbe-Spötpazoora - Ojciec Michała pracuje dla wojska. 58 lat, nie pijący, mocny charakter-zdyscyplinowany.
Grażyna Jëbe-Spötpazoora - Matka Michała, nigdy nie pracowała, ponieważ opiekowała się domem i jedynym synem - Michałem. Była miłościwa, przymykała oko na wiele spraw. Bardzo lubi wszelkiego rodzaju alkohole, drinki, wina.
~~~~~

Pokemony:

Snover
Imię: Kasztan

Poziom: 5
Typ:
Ewolucja: Snover -> (40lvl) Abomasnow
Ataki: Powder Snow, Leer, Razor Leaf
Charakter i historia: Kasztan przez całe życie towarzyszył Jarkowi. Nigdy nie pochwalał zachowania jego syna, Michała, ani tego, jak pobłażliwi są w jego stronę rodzice. Snover po tak długim czasie spędzonym przy wojskowym przyjął po części jego charakter. Jest zdyscyplinowany, nie toleruje lenistwa i spóźialstwa. Jednak sam lubi zrobić sobie cheat day, kiedy tylko leży i je.
Umiejętność: Snow Warning
Trzyma: ---

~~~~~

Box | Konto bankowe | Trofea

~~~~~

Ekwipunek:
- pieniądze
- pokedex
- 5x pokeball

[Panda]