Pokemon Crystal

[Mole]

Imię: Chloe Nazwisko: Nie pamięta Data urodzenia: Nie pamięta Wiek: 11 lat Profesja: Trener Profesja poboczna: Hodowca Team: ~~~ Towarzysz/towarzyszka: ~~~

~ Opis wyglądu ~
Chloe nie wyróżnia się zbytnio spośród innych osób w jej wieku. Nie jest wysoka, gdyż mierzy zaledwie 149 cm wzrostu, lecz zapewne w przyszłości jeszcze trochę podrośnie. Łatwo można zauważyć, że zalicza się do chudych i drobnych osób, być może nawet za bardzo, lecz nie widać żeby jej to przeszkadzało. Głowę dziewczyny porastają niezbyt długie, rude, proste włosy, które sięgają jej odrobinę za ramiona. Zazwyczaj są rozpuszczone, lecz czasem zdarza się, że Chloe je upina czy związuje. Długą grzywkę zazwyczaj zaczesuje na bok żeby nie wpadała do jej dużych, blado-fioletowych oczu zdobiących jej bladą buźkę. Owszem, dziewczyna ma bardzo jasną cerę, co zapewne wiążę się też z tym, że "unikała" kontaktu ze słońcem. Niżej można zauważyć pulchne, lekko zarumienione policzki, delikatnie zadarty nosek i niewielkie, malinowe usta. Nie ma co się rozpisywać na temat budowy jej ciała. Ręce i nogi dziewczyny nie są zbyt długie, lecz chude i drobne. Rudowłosa zazwyczaj ubiera się w wygodne, ale też niebrzydkie ubrania - zazwyczaj jest to jakiś podkoszulek z ciekawym nadrukiem, a na niego zarzucona bluza z kapturem, a do tego dodane zwyczajny jeansy i kolorowe trampki. Nie przepada na noszeniem sukienek czy spódnicy, lecz zakłada je na ważniejsze okazje.


~ Opis charakteru ~
Wiele osób mogłoby uznać Chloe za osobę dziwną, specyficzną. Różni się od innych dzieciaków w jej wieku, zazwyczaj jest cicha, spokojna, może i odrobinę nieśmiała. Żyje w własnym świecie, można powiedzieć, że buja głową w chmurach i... odpowiada jej to. Częściowo odcina się od prawdziwego świata, chodzi zamyślona, ale jednocześnie jest też radosną i wesołą osobą, choć rzadko to okazuje. Z tego względu ciężko jej jej zawierać nowe znajomości, jednak nie przeszkadza jej samotność jak i jej brak. Dobrze się czuje sama jak i w towarzystwie, lecz w tym drugim przypadku nie przepada za tłumami, a odpowiada jej jedynie obecność kilku, bliskich osób.
Jeśli chodzi o kontakty z innymi - jest miła, być może dlatego, że nawet nie potrafi zachowywać się inaczej. Jest dla niej niezrozumiałe jak można być wrednym dla innych, odnosić się do nich bez szacunku. Choć nie potrafi zbyt wiele to w miarę możliwości stara się pomagać innym, lecz warto wiedzieć, że jednocześnie jest osobą dość... tchórzliwą. Dlatego jest marna szansa, że zrobi dla kogoś coś ryzykownego, chyba, że jest to dla niej ktoś bardzo bliski. Dobrze by było wspomnieć, że łatwo jest jej zaufać innym, być może, że jeszcze nie poznała jeszcze żadnych konsekwencji. Jest też szczera i nie lubi kłamać, choć rozumie, że prawda momentami też jest bolesna. Mimo to, stara się nie kłamać, a przekazać prawdę, nawet tą najgorszą.
Z Pokemonami nie miała zbyt wiele styczności - zna je jedynie z opowieści, czy czasem zdarzyło jej się jakiegoś zobaczyć. Mimo to, zapałała sympatią do kieszonkowych stworków i chce traktować je jak przyjaciół, choć jednocześnie niezbyt dobrze się na nich zna, co może doprowadzić do wielu problemów. W przyszłości chce dowiedzieć się o nich czegoś więcej jak i zebrać ich pokaźną gromadkę.


~ Historia ~
Niewielka, rudowłosa dziewczynka w białej, lekkiej sukience powoli się podniosła, otrzepując się z ziemi i rozglądnęła się dookoła. Polana, niewielka, pokryta trawą i pięknymi kwiatami, nad nią bezchmurne niebo, a wokół nieznany las. Krajobraz jak z bajki, wręcz niespotykany, szczególnie dla niej. Nieco zdezorientowana rozglądnęła się dookoła, mrużąc oczy. Nie znała tego miejsca, nie mogła go znać. Powolnym krokiem ruszyła przed siebie, stawiając ostrożne kroki i starając się nie stracić równowagi. Ból powoli mijał, ale mimo to poruszanie się było dla niej niezwykle ciężkie, w końcu co się dziwić, po takim czasie leżenia, nie mogąc nawet się ruszyć z łóżka...
Minęła bezbarwne kwiaty, wkraczając do lasu przyozdobionego odcieniami szarości. Szła wydeptaną ścieżką, trzymając się za obolałe ramię - nie pamiętała upadku, ale najwyraźniej coś takiego musiało się wydarzyć. Blade, fioletowe oczy próbowały wypatrzeć czegoś ciekawego, ale jedyne co spotykało to zwyczajne drzewa, co i tak dla małej było czymś... "nowym". Nie zauważyły niewielkiego korzenia wystającego z ziemi. Dziewczyna gwałtownie machnęła rękoma, starając się utrzymać równowagę i otworzyła usta, lecz nie wydobył się z nich żaden dźwięk. Upadła na ziemię.

Z głębokiego snu wyrwał ją nagły atak kaszlu. Usiadła na łóżku, nieco zdezorientowana, oddychała ciężko. Była w swoim pokoju, tak jak zawsze. Zwykłym, szarym, nudnym. Nie znajdowało się tu nic a nic ciekawego, za to jedyną interesującą rzeczą był widok zza okna, przy którym na szczęście znajdowało się łóżko. W dzień tyle ciekawych osób i Pokemonów przechodziło obok, a Chloe z zaciekawieniem obserwowała ich wszystkich, chciała także przeżyć coś więcej. Drgnęła, gdy poczuła jak coś dotknęło jej dłoni i natychmiast odwróciła się w przeciwną stronę. Mama, nikt inny. Nie pamiętała kiedy ktokolwiek inny odwiedził ją w tym miejscu, zawsze jedynie ona. Nie była jej prawdziwą matką, ba, nawet nie znała jej imienia... a może po prostu go zapomniała? Sama nie wiedziała. Ale wszędzie rozpoznałaby te długie, pofalowane, czarne włosy i niewiele jaśniejsze oczy, które patrzyły się na nią z ciepłem. Przez wiele godzin mówiła Chloe o najróżniejszych rzeczach, opowiadała różne historie i uczyła różnych rzeczy. Ciekawe jak się czuła, wiedząc, że nigdy nie dostanie ani słowa w odpowiedzi? Ta myśl bolała rudowłosą, więc starała się ją ignorować, gdy krzywo pisała w niewielkim, nieco podartym zeszycie...

Obudziły ją jasne promienie słońca, padające prosto na szary las. Znów to miejsce, dokładnie to samo gdzie wcześniej. Podniosła się, tym razem ignorując wybrudzone piaskiem nogi jak i sukienkę, po czym ruszyła przed siebie. Szybciej niż wcześniej, ciekawa co to za miejsce, chcąc poznać o co w tym wszystkim chodzi. Stawiała szybkie, ale i bolesne kroki, tym razem uważając żeby ponownie nie natknąć się na podobną niespodziankę, aż w końcu dotarła do pewnego miejsca. Wydeptana ścieżki doprowadziła ją do nieznanej jaskini. Wielka, ciemna grota nie wyglądała na zbyt przyjazne miejsce, a mimo to Chloe nie czuła strachu. Bez wzruszenia wkroczyła do środka, idąc coraz dalej. Wydawało się, że to miejsce ciągnie się bez końca, nie dotrze nigdzie... a na samym końcu tunelu błysnęło świało. Rudowłosa odruchowo zamknęła oczy.

Miejsce w którym się znajdowała było nudne. Niby było jej "domem", ale tego nie odczuwała. Było w nim wiele ludzi, których nie znała, czy widziała na oczy tylko raz. Nikt nie przychodził do jej pokoju poza mamą. Chloe nie pamiętała swojego dawnego domu. Nie pamiętała prawdziwej rodziny... może nigdy jej nie było? Czuła się jakby już od zawsze znajdowała się w tym samym pokoju, leżąc w niezbyt wygodnym łóżku, czekając tylko na kolejną, ciekawą opowieść... czy to wszystko jest w ogóle prawdą? Czy kiedyś będzie w stanie wyruszyć gdzieś sama? Zawsze zadawała sobie te pytania, ale nie użalała się nad sobą. Wyobrażała sobie wiele rzeczy, rozmyślała nad tym wszystkim spoglądając na ludzi za oknem. Wyglądała tak samo, ale była inna. Nie rozumiała tego.

Z trudem złapała oddech, starając się utrzymać na nogach. Zdawało się jakby błyszczące światło wyrwało z niej resztki jakichkolwiek sił. Po jej policzkach spłynęły łzy, a ból stał się jeszcze bardziej dotkliwy... i mimo to patrzyła przed siebie z nadzieją, że to wszystko kończy się lepiej. Była w tym miejscu kolejny raz, a wciąż to wszystko wyglądało jak rzeczywistość, nie sen... Pojawiło się przed nią dziwne stworzenie. Oczywiście szare, biło od niego oślepiające światło... Pokemon? Zapewnie. Słyszała o nich opowieści, oglądała zdjęcia, lecz nigdy nie widziała takiego samego jak ten. Nie potrafiła go w żaden sposób opisać, a gdy zniknął, wydawało się jakby wymazał się też z jej pamięci. Jednak nim to zrobił powoli zbliżył się do dziewczyny. Niewielka łapka dotknęła jej dłoni... ból zniknął.

Mama jej nie obudziła, nie przyszła. Zza drzwi nie dobiegały żadne dźwięki świadczące o obecności innych osób. Całe ciało bolało... ale nie tak jak zawsze, a kroplówka nie była podłączona do chudej, białej ręki. Zdezorientowana patrzyła się przed siebie, nie rozumiejąc co tak właściwie się wydarzyło. Tylko spała... a cała reszta się w tym czasie zmieniła. To miejsce nie wydawało jej się już takie samo jak wcześniej. Nigdy nie uważała go za dom, ale teraz było... straszne, przerażające. Chciała się stąd wydostać.
Powoli się podniosła i wstała z łóżka. Przeszła się po pokoju, zbierając przy okazji potrzebne rzeczy. Nogi, które od dłuższego czasu nie miały okazji stanąć na własnych siłach od czasu do czasu odmawiały posłuszeństwa, sprawiając, że mało brakowało żeby dziewczyna skończyła na podłodze. Teraz miała szansę, musiała z niej skorzystać.
Dopiero po jakimś czasie udało jej się zrobić co trzeba. Wyszła z pokoju ubrana w jasnozieloną bluzę z kapturem, której nie miała okazji założyć od długiego czasu, a przez ramię miała zawieszoną niewielką, czarną torbę w której znajdował się jedynie zeszyt i ołówek, a także maskotka. Niewielki pluszak, przedstawiający Teddiurse, prezent od mamy, który kiedyś otrzymała na urodziny... kiedy ona je w ogóle miała? Sama już zapomniała o tym wszystkim.
Powoli przechodziła przez opuszczone korytarze, mijając puste, szare sale i kierując się do wyjścia. Otworzyła wielkie drzwi... i wyszła na zewnątrz. Coś o czym marzyła od zawsze właśnie się spełniło... ale czy to na pewno tak dobrze?

~ Rodzina ~
Nie pamięta swojej rodziny. Posiadała jedną, bliską osobę, którą nazywała mamą, lecz nie pamięta nawet jej imienia. Była to czarnowłosa, miła kobieta, która nauczyła Chloe wiele rzeczy o otaczającym ją świecie i spędzała z nią większość czasu. Zniknęła bez śladu w dniu w którym rudowłosa rozpoczęła podróż.


© Mhrok S.A

[Mole]

~ Pokemony ~
Snorunt
Imię: Arime

[Panda]