Pokemon Crystal

[Daisy7]

- Sorbet powiadasz? Nie wiem, czy mają tu lody o takich smakach, ale chyba niedaleko jest lodziarnia, więc zapraszam tam - powiedział, po czym wstaliście od stołu i opuściliście restaurację (tak, uprzednio zapłacił za obiad).
Po dotarciu do wspomnianej lodziarni dostałaś w wafelku dwie gałki: sorbet arbuzowy i brzoskwiniowy. Twój towarzysz wziął sobie natomiast jedną pistacjową, a drugą miętową gałkę. Liżąc smakowity deser, spacerowaliście sobie obrzeżami Eterny, gdzie z jednej strony rozciąga się las, a z drugiej domki jednorodzinne.
- Hm... Mogę liznąć twój sorbet brzoskwiniowy? Strasznie ładnie pachnie - poprosił.

[Did]

Liczyłam na inny rodzaj deseru, ale niech już będę te lody. Przynajmniej są smaczne i orzeźwiające! Do tego ta lodziarnia chyba zostanie jedną z ulubionych w regionie Sinnoh. Muszę przyznać, że miło mnie zaskoczyli i z chęcią spróbuję reszty smakołyków z ich asortymentu.
- Jeśli musisz, to liż. Tylko mało, bo są przepyszne! Po prostu się w nich zakochałam! - uśmiechnęłam się do Riana, przybliżając lody do jego ust. - Znasz może jakieś ciekawe miejsce na spacer, żeby przyjemnie zakończyć nasz obiad? - spytałam się go po chwili.

[Daisy7]

- Ociupinkę - obiecał Rian, po czym liznął twojego loda. - Hmm... Rzeczywiście bardzo dobre. Ciekawe miejsce na spacer? Chyba park będzie najlepszym rozwiązaniem - stwierdził, prowadząc cię we wspomniane miejsce.
Wśród drzew i wydeptanych ścieżek było niesamowicie ślicznie, a do tego cicho. Najpierw na spokojnie przeszliście wzdłuż jednej, prostej ścieżki zwanej lipową, gdyż po jednej stronie rośnie cały rządek tych drzew. Następnie dotarliście pod fontannę, gdzie policjant dał ci jednego dolara i kazał wrzucić go do wody, myśląc przy tym o dowolnym życzeniu.
- O czym pomyślałaś? - zapytał prawie natychmiast po tym, jak wypuściłaś monetę do fontanny.

[Did]

- Nie zdradza się życzeń przed ich spełnieniem. - uśmiechnęłam się do Riana, ukradkiem całując go w policzek. - To idealny moment, żeby zakończyć nasze spotkanie. Mam nadzieję, że nie ostatnie. W sumie to nie jest na pewno nasze ostatnie spotkanie. W końcu jesteś moim bodyguardem. - dodałam, uciekając znad wody prosto do hotelu.
Nie miałam jakiegoś specjalnego życzenia. Po prostu chcę być szczęśliwa... tylko, kiedy odnajdę ponownie Joyle, co powiem wtedy Rianowi? Chyba się w nim zakochałam, co rozdziera mą duszę na dwie części. Jedna chce być z Joyle i dziećmi, druga z nim. Muszę się czymś zająć, żeby nie myśleć o tym cały czas. Wiem! Uwolnię swoją magię i odnajdę moją różdżkę. To będzie trudne zadanie, więc nada się idealnie.

[Daisy7]

Po minie Riana poznałaś, że nie spodziewał się on takiego obrotu spraw (chodzi mi oczywiście o pocałunek), ale bez wątpienia rozanielony uśmiech, jaki wstąpił na jego twarz, świadczył o tym, że była to dla niego bardzo przyjemna niespodzianka.
- W takim razie mam nadzieję, że spełnią się jak najszybciej. Co do bycia twoim bodyguardem to racja. Pracuję od 9:00, czasem 10:00 do 17:00. Poza tym odstępem czasowym możesz mnie wykorzystywać, ile zechcesz. To znaczy... miałem na myśli proszenie o pomoc w ochronie ciebie, rzecz jasna - uśmiechnął się tajemniczo. - Do zobaczenia! Zostaw otwarte okno na noc! - krzyknął za tobą, kiedy czmychałaś już radośnie w kierunku hotelu.
Zapadł już wieczór. Miałaś skupić się na przywołaniu magicznych rzeczy, ale to nie takie proste, bo ludzie mieszkający obok chyba urządzili sobie jakąś małą imprezką. Dudnienie muzyki skutecznie uniemożliwia ci skupienie się na głębokiej medytacji. Do tego powinnaś mieć zupełną ciszę i żadnych rozpraszaczy wokół.

[Did]

Co za istoty mieszkają w tym hotelu! Nawet spokojnie nie można pomedytować, żeby połączyć się ze swoją różdżką! Naprawdę to przechodzi już ludzkie pojęcie!
- A żeby im prąd wysiadł, cholera jasna jego mać! - burknęłam, kierując się w stronę łazienki.
No nic... pozostaje mi wzięcie długiej kąpieli z bąbelkami w gorącej wodzie! Jak ja kocham moją odporność na temperatury! Mogę kąpać się z gorętszej wodzie, dzięki temu mogę dłużej w niej leżeć, zanim zrobi mi się zimno! W sumie to słyszałam, że fajnie kąpie się w ludzkiej krwi. Co prawda nie jestem człowiekiem, ale elfia krew chyba też może być. Moja samoregeneracja powinna mi pozwolić na dodanie krwi do gorącej wody! Zrobię z niej płyn do kąpieli! Jestem genialna! W blado szkarłatnej wodzie jeszcze się nie kąpałam! Normalnie czuję, jak moje sutki stają się twarde z podniecenia.
- Do dzieła May! Krwawa kąpiel czeka! - powiedziałam do siebie, przygotowując ową krwawą kąpiel.

[Daisy7]

Krwawa kąpiel była bardzo specyficzna. Wystarczyło zaledwie kilka kropel, by woda przybrała szkarłatną barwę, która wręcz wołała cię, abyś do niej weszła. Było ci tak przyjemnie, że spędziłaś w niej co najmniej dwie godziny. Dodatkowym plusem kąpieli był specyficzny zapach krwi, jaki unosił się w całej łazience. Dla niektórych mógłby być odrażający, ale ciebie wyłącznie podniecał. Kiedy w końcu nacieszyłaś się niesamowitą kąpielą, spuściłaś czerwoną wodę i przemyłaś wannę, a następnie siebie, gdyż czułaś, że lekko się lepisz. Potem wystarczyło się tylko wytrzeć, przebrać w piżamę i wskoczyć do ciepłego łóżeczka.
Obudziwszy się następnego ranka, ujrzałaś tackę ze śniadaniem. Tym razem gorące kakao przykryte spodkiem, by nie wystygło oraz kanapki na bułce z kremem czekoladowym. Do tego kartka: "Coś słodkiego na dzień dobry :) Tak w ogóle to wyglądasz uroczo, jak śpisz, ale ten syf w łazience... z pół godziny doprowadzałem ją do porządku ;-; Co ty tam robiłaś, kobieto? Zresztą nie powinienem tego sprzątać. W końcu jestem bodyguardem, a nie pokojówką! Ale znaj moje dobre serce". A więc po to było mu uchylone okno. Swoją drogą ciekawe, że nie słyszałaś, jak porządkował ci łazienkę. Musiałaś spać jak zabita.

[Did]

Wszedł tutaj przez okno? Jestem na ostatnim piętrze, więc jak on to zrobił? Nie wygląda mi na kogoś, kto posiadałby wytrenowane pokemony ani tym bardziej magiczne moce, bowiem nie wyczułam od niego żadnej aury. Pozostaje tylko możliwość, że jest elfem albo męską harpią. Chciałabym, żeby był tym drugim, bo nie wiem czemu, ale jarają mnie faceci ze skrzydłami. Nigdy w życiu żadnego nie widziałam, ale nie to nie problem, żeby nie móc się tym jarać. Będę musiała coś wykombinować w tej sprawie. Tylko, jak sprawdzić czy jest męską harpią?
- Widzę, że czeka mnie ciężki dzień. - jęknęłam, pałaszując kanapkę na bułce, którą zapijam gorącym kakao. - Wiem! - krzyknęłam sama do siebie, odstawiając talerz z jedzenie. - Miejska biblioteka na pewno będzie miała dział o fantastycznych stworzeniach! Muszę się tam udać! - dodałam, w pośpiechu ubierając szpilki i wygodne ubrania, a następnie pędzę w kierunku owego budynku, którego szukam na mapie w pokedexie.

[Daisy7]

chciałabym zobaczyć pędzącą May w szpilkach ;-;
-------------------
Okazało się, że w Eternie znajdują się aż dwie biblioteki, a raczej filie, bo główna biblioteka całego regionu mieści się w innym mieście. Tak czy siak postanowiłaś odwiedzić obydwie. Pech chciał, że najpierw udałaś się do tej "złej" to znaczy z bardzo ubogą kolekcją książek fantasy. Znajdują się tu głównie lektury szkolne, powieści faktu, całe mnóstwo encyklopedii i stosy starych czasopism. Nie zwlekając zbyt długo, poszłaś do tej drugiej. No i tu jest w czym szukać! Wielkie regały poświęcone fantastyce! Dostrzegłaś półkę obładowaną książkami o elfach i chociaż pisarze różnie wyobrażają sobie ten gatunek, żaden z nich nie opisał prawdziwych elfów, które istnieją naprawdę, ale w innym świecie. Albo istniały, no bo ta wojna... Ale nie, moment, póki ty żyjesz, wasz ród nie wymarł. A co jeśli Rian jest ostatnim facetem elfem a ty kobietą i waszym obowiązkiem jest rozmnażanie się, by elfy rzeczywiście nie stały się gatunkiem wymarłym? O matko, to brzmi tak poważnie niczym honorowa misja. Twoje rozmyślenia przerwało nadejście nowej wiadomości od przystojnego policjanta: "Cześć! Wstałaś już? Nudzę się na tym posterunku jak mops :C Żadnego wezwania, jakiejś akcji, jedynie papierkowa robota. Ratuj mnie T.T".

[Did]

dodam jej skill "Bieganie w szpilkach"
________________________
Czasami się zastanawiam, co do cholery odpierdziela mój mózg przywołując takie myśli! Gdyby był prawdziwy, jak ja, to wolałabym go nigdy w życiu nie spotkać, bo skończyłoby się to na pewno źle. Mniejsza z tymi filozoficznymi rzeczami o przedłużaniu gatunku elfów! Rian nudzi się w pracy, więc pora na wzbudzenie w nim zazdrości. W drodze do komisariatu wstąpię do jakiejś cukierni i kupię pudełko mięciutkich pączusiów oraz dwa kubki kawy na wynos! Niech wie, że też umiem dbać o kogoś. Tak, to jest to! Jeszcze wpadnę na komisariat w majestatycznej poświacie słońca, robiąc na wszystkich mega wrażenia! Już to widzę oczyma wyobraźni!

[Daisy7]

usunął mi się odpis, bo lapek się wyłączyła, dlatego ten jest kijowy, bez ładu i składu T.T // i co zazdrość Riana ma do przynoszenia mu pączków?
-----------------------
A więc postanowiłaś na razie przerwać buszowanie po książkach fantastycznych i zająć się uszczęśliwieniem Riana. W jaki sposób? Kupisz mu pączki i przyniesiesz na komisariat! Toż to plan genialny. Sam Einstain nie wpadłby na coś tak mądrego, nie sądzisz? Zadowolona z siebie popudrowałaś do najbliższej cukierni, gdzie za 28$ kupiłaś łącznie pudełko z tuzinem pysznych pączusiów z różnym nadzieniem, a także dwa kubki gorącej kawy na wynos. Z całym tym prowiantem udałaś się na posterunek. Niestety życie jak zwykle rzuca ci kłodę pod nogi i na korytarzu zaczepia cię Oficer Jenny, która pyta, kim jesteś i w jakim celu przyszłaś na policję.

[Did]

nie wiem ;v
_____________________________
Jak ja nie cierpię tej oficer Jenny. W każdym mieście są jej pieprzone klony i zatruwają ci dupę tym swoim piskliwym w cholerę głosikiem. Czemu nie może być więcej komisarzy, oficerów czy kij wie tam kogo... w stylu Riana? Od razu przyjemniej chodziłoby się na policję oraz miałoby się o niej lepsze zdanie! Zapewne nie tylko ja tak uważam.
- Dzień dobry. - jęknęłam z bólu wiążącym się z rozmową z Jenny. - Przyszłam tutaj w odwiedzinach do znajomego komisarza. Pomyślałam, że zrobię mu niespodziankę i kupiłam dla niego oraz reszty policjantów pączki! Może skusi się pani na jednego? Pani linia jest tak smukła, że odrobinę słodkości niczemu nie zaszkodzi. - dodałam, otwierając pudełko z pączkami.

[Daisy7]

- Ach, no dobrze - odrzekła oficerka, chociaż dopiero po chwili zastanowienia, jakby przedtem próbowała na próżno znaleźć w głowie zasadę mówiącą o zakazie przynoszenia pączków pracownikom policji. - Ja? Nie, dziękuję. Każdy tak mówi, że niby jeden pączek, ale wiesz ile to ma kalorii? Musze utrzymywać dobrą formę, bo inaczej miasto będzie zagrożone - oznajmiła poważnym tonem, po czym wskazała ci jeszcze drogę do odpowiedniego pomieszczenia, a następnie odeszła.
Kiedy weszłaś do biura zajmowane przez Riana i czwórkę jego kolegów, wszyscy spojrzeli w twoim kierunku widocznie zaskoczeni. Jeden koleś zagwizdał nawet z podziwem, natomiast "twój" policjant uśmiechnął się dumnie, jakby chciał zaszpanować przed kolegami.
- Cześć piękna - zawołał, zapraszając cię gestem do swojego biurka (każdy ma oddzielne, które są ustawione w takim ala półkolu).

[Did]

Wiedziałam, że będzie zazdrosny! Wystarczyło tutaj przyjść i od razu włączył mu się tryb "moja własność, nie ruszać jej". Z jednej strony to zabawne, ale z drugiej nawet urocze. Może zacznę częściej go odwiedzać? Kto wie!
- Cześć mniej piękny. - przywitałam się z Rianem. - Kupiłam po drodze pączki, bo to takie bardzo stereotypowe, więc czemu nie. Jest ich dużo, więc możesz poczęstować swoich kolegów, ale niestety kawę mam tylko dla ciebie i siebie. - dodałam, stawiając na jego biurku pudełko z pączkami. - To, co tam porabiasz? - pytam się go, gryząc w namiętny sposób pączka, by jeszcze bardziej wzbudzić jego zazdrość.

[Daisy7]

chcę zobaczyć, jak wygląda namiętne gryzienie pączka w wykonaniu May ;-;
------------------
- To bardzo miłe z twojej strony. Myślałem, że raczej wyśmiejesz mojego esa i napiszesz coś w stylu „dobrze ci tak, ja się za to świetnie bawię”. A tu proszę, jakaś wspaniałomyślna część ciebie chyba się odezwała, co? – zaśmiał się, uśmiechając uwodzicielsko.
Sposób jedzenia pączka podziałał na Riana niczym przynęta na ryby. Chociaż potrafił się powstrzymywać, w jego oczach widziałaś ogromną rządzę. Wręcz rozbierał cię wzrokiem i gdyby nie obecność kolegów, niewykluczone, że położyłby cię na swoim biurku i zaczął uwodzić w bardzo śmiały sposób. Zapewne ci jego znajomi mają równie sprośne myśli, ale no niestety to nie oni wpadli ci w oko.
- Dzięki za pączki! Możesz tu wpadać, kiedy zechcesz. Najlepiej w krótkich miniówkach – zawołał ten odważny policjant, który przedtem skomentował twoje wejście gwizdnięciem podziwu.
- Nie zwracaj na niego uwagi. Niewychowany palant – zażartował Rian, zapraszając cię, byś usiadła na jego kolanach.