Nie doceniłam skubańca. Trudno, znowu podlatuję wyżej i tym razem puszczam w jej stronę mocniejszy wicherek w postaci Gust. Przypalone miejsca trochę mnie bolały, ale starałam się nie wisieć ciągle w jednym miejscu. Na wszelki wypadek ponownie wspomagam się Agility. Jak będę szybsza, ciężej jej będzie wycelować. Próbuje jeszcze raz myku z Supersonic, może tym razem uda mi się ją nieco omamić. Na koniec stosuję Aerial Ace i ulatuję wyżej. Sytuacja może nie była najlepsza, ale jeszcze nie była najgorsza. Staram się robić uniki i uważnie obserwuję poczynania Charmander. Gdyby znowu schowała się za dymem, próbuję go rozgonić swymi skrzydłami. Dwa razy się na tę samą sztuczkę nie nadzieję. Skupienie i dokładność... Może tym razem pójdzie mi lepiej.
Pora na drugą rundę. Uzyskana dzięki Agility szybkość pozwoliła ci wznieść się i zaatakować wichrem przed Charmander, która aż przewróciła się w wyniku ataku. Zirytowana tym odpowiedziała podmuchem niebieskiego ognia. Dostałaś i zabolało. To musiał być Dragon Rage, atak zadający stałe obrażenia. Jednak już po chwili jeszcze bardziej się przyspieszyłaś, a z taką prędkością bez problemu ominęłaś kolejny Ember. Niestety przeciwniczka uniknęła Supersonic, a samemu dmuchnęła w ciebie smoliście czarnym dymem, ale zdołałaś w pięknym stylu pozbyć się go za pomocą skrzydeł. Ewidentnie rozpieszczana przez rodziców jaszczurka znowu warknęła ze złości, ale przestała, gdy oberwała od ciebie celnym Aerial Acem. Swój gniew przelała w Growl, który osłabił twoje ciosy fizyczne. No i oczywiście tlące się futro znowu dało ci się we znaki. Cóż, przeciwniczka nadal miała przewagę, ale tylko tycieńką.
Ty 73% +40% do szybkości - 10% do ataku fizycznego Lekkie podpalenie
No, o wiele bardziej lepiej! Sytuacja daleka była od ideału, ale przewaga Charmander znacznie osłabła. Poparzenia dalej dawały mi się we znaki, ale nie było jeszcze najgorzej. Dobra, kontynuujmy to com zaczęła. A zaczynam od Aerial Ace. Atak niezawodny, niepudłujący. A potem zażywam Agility. Jeszcze raz- a co! Zwiększona szybkość już uratowała mi skórę parę razy w tym starciu- zaszkodzić na pewno nie zaszkodzi. Potem wicherek w postaci Gust i na koniec następny Aerial Ace. Tak jak już wypraktykowałam- na wypadek zasłony dymnej rozpędzam ją skrzydłami. Staram się obserwować małą, atakować w najbardziej sposobnym momencie i w równie sposobnym robić uniki. Niechaj ten morderczy maraton Norfiego nie idzie na marne!
Początek to twój niezawodny Aerial Ace, którym Charmander oczywiście dostała. Brak możliwości ucieczki przed tym atakiem mocno ją złościł. Jaszczurka odpowiedziała zaraz celnym Emberem. Nie zrażona tym użyłaś kolejnego Agility, zwiększając swoją szybkość do maksymalnych zdolności twego ciałka. Szybciej już nie polecisz. Przeciwniczka dalej pluła Emberem i znowu trafiła. Wyglądało na to, że ma zamiar czym prędzej cię spalić tym jednym prostym atakiem. Ty przywaliłaś jej zaraz potem z Gust. Ona strzelała oczywiście ponownie z Embera, ale nie trafiła cię tym razem. Potem nastąpiła wymiana Aerial Ace z twojej strony, Ember ze strony Charmander. Dostałaś znowu, a twoje futerko zaczęło palić się nieco mocniej. Obrażenia jakich ci pożar własnego grzbietu dostarczył pozwoliły jaszczurce odzyskać przewagę.
Ty 46% +50% do szybkości (więcej nie wzrośnie) - 10% do ataku fizycznego Podpalenie
O skubaniuchna. To tak? Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że mała usiłuje mnie spopielić. I co najgorsze nawet nieźle jej to idzie. Stwierdziłam, że postawię sprawę na jedną kartę. Jeszcze jedno podejście- ostatnie. Charmander była zwyczajnie lepsza, co przyznaję z goryczą. No, ale przynajmniej nie będę sobie zarzucać, że nie próbowałam walczyć. Pociągnijmy jakoś godnie ten ostatni raz.
Atakuję Aerial Ace- trzykrotnie. Fakt, że nie da się go uniknąć może bardzo pomóc. Generalnie stawiam na zwykłe uniki, zasłony dymne rozdmuchuje skrzydłami... Ale tym razem chcę spróbować jeszcze jednej sztuczki. Naumiałam się Stalowego Skrzydła, tak? Dzięki niemu moje skrzydła były wzmocnione. Może tym razem wystarczająco, aby odbijać te ataki, których nie dam rady wyminąć? No i na tyle razy co już urządzałam medytacje, powinnam dać radę dość sprawnie go użyć- a przynajmniej taką miałam nadzieję. Tak więc stosuję jeszcze Steel Wing w ramach odbijania lub osłaniania się przed tym, czego nie dam rady ominąć.
Postanowiłaś wszystko postawić na jedną kartkę i przejść do ostrego atakowania jak twa przeciwnika. No, z tym wyjątkiem, że postanowiłaś bronić się Steel Wingiem. Tak dużo ćwiczyłaś, że aktywacja zdolności nie sprawiała ci żadnej trudności. Pierwszy Aerial Ace skończył się tym, że trafiłaś przeciwniczkę wyjątkowo celnie oraz mocnie, aż jaszczurka odleciała na pewną odległość (cios krytyczny). Kiedy się podniosła, odpowiedziała Emberem, niestety celnym mimo twojej prędkości i Steel Winga, ale o normalnej sile. Zaatakowałyście siebie ponownie, jednak tym razem Charmander nie trafiła. Płomyki nawet nie przeleciały blisko ciebie. Cóż za pudło. I kolejne starcie. Prawie oberwałaś następnym Emberem, ale dzięki błyskawicznej reakcji odbiłaś je swoim skrzydłem. Znowu poczułaś jak się jara twoje futro, ale ciągle byłaś w stanie machać skrzydełkami. Niemniej dzięki ciosowi krytycznemu zdołałaś osiągnąć przewagę. No, następna runda może być decydująca w tym pojedynku.
Ty 34% +50% do szybkości (więcej nie wzrośnie) - 10% do ataku fizycznego Podpalenie
No proszę. Wygląda na to, że w przypływie desperacji można zdziałać niesamowite cuda. Wyglądało na to, że chyba odrobiłam nieco strat. Miałam jednak jakieś takie przeczucie, że zaraz może się to zmienić. Szczególnie niepokoiło mnie dalej palące się futro. Już teraz bolało, a co będzie potem? Trzeba by coś z tym zrobić... Wiem!
Postanowiłam wystrzelić w górę, daleko, daleko poza zasięg Charmander i jej płomieni. W swoim dobytku miałam pewne specjalne jagody. Tylko cztery sztuki i chomikowałam je na najrozmaitsze przypadki. Chodziło o jagody Lum. Pamiętam dzień, kiedy Nestor mi je pokazywał. Ponoć momentalnie leczyły wszelkie efekty uboczne rożnych ataków. A więc na podpalenie będą idealne. Postanowiłam wygrzebać sobie jedną z nich i skorzystać z jej właściwości. Zwyczajnie bałam się, że tlące się futro narobi mi większego ambarasu.
Teraz... Teraz mogę ryzykować podjęcie dalszej walki. Ostatnia taktyka okazała się genialna w swej prostocie, a zatem atakuję Aerial Ace. Dwa razy, trzy razy, może uda się cztery. Tyle ile będzie konieczne. Chyba nie ma sensu dalej ciągnąc tej potyczki, więc skorzystam z tego, co jak na razie przynosiło największy skutek.
Oczywiście staram się pamiętać o unikach. Może tym razem aż tak się nie zbłaźnię...
Jak pomyślałaś, tak zrobiłaś i śmignęłaś w kierunki nieba. Charmander rycząc ze złości posłała za tobą swoje płomyki, ale te zdołały cię ledwie liznąć. Będąc w bezpiecznej odległości, wyciągnęłaś jagodę Lum i szybko ją zjadłaś. Już po chwili poczułaś, jak z twojego brzuszka rozchodzi się przyjemne uczucie, a palące się futro zwyczajnie zgasło, chociaż przypalone włosy pozostały. Teraz mogłaś wrócić do akcji i zgnieść jaszczurkę! Spadłaś na nią z góry niczym pocisk, trafiając Charmander w pełnej szybkości. Teraz gdy się nie paliłaś, miałaś też większą siłę. Jaszczurka jednak jeszcze zebrała się w sobie. Wstała i pluła Emberem. Trafiła cię, ale ty odwdzięczyłaś się kolejnym Aerial Acem. Przeciwniczka ciężko dysząc upadła na kolano, ale wcale nie chciała się poddać. Spróbowała jeszcze jednego Emberu, ale zrobiłaś unik, a potem dokonałaś natychmiastowej kontry. Charmander po twym ciosie przetoczyła się po ziemi i… przestała się ruszać. Chociaż potwornie zmęczona i ze zwęglonym futrem, wygrałaś walkę! No, to teraz możesz przycupnąć gdzieś i czekać na powrót Norfiego.
Dostajesz + 1,5 lvla za zwycięstwo w pojedynku.
Jednak pomysł z jagodą nie był taki durny. Dzięki temu odzyskałam nieco werwy i z impetem przywaliłam w tę Charmander. Nasza wymiana ciosów trwała jeszcze chwilę, ale ostatecznie to ja odniosłam zwycięstwo. Nie powiem, było mi cholernie przyjemnie z tego powodu.
Cóż, nie było powodu czekać tutaj, nad tą jaszczurką na Norfiego. Poza tym byłam zmęczona i nie chciałam zostawać na widoku. Uznałam, że przycupnę sobie w pobliżu i poczekam na sokoła. Ale będę tez zerkać na Charmander dopóki się nie dobudzi z chwilowego omdlenia. Zdążyłam się przekonać, że po górach kręcą się różne stworzenia, i choć mała chciała mnie spalić żywcem, to jednak nie jestem aż takim potworem by zostawiać ją na łaskę gór. W międzyczasie spróbuję się nieco oczyścić z tej sadzy i innego brudu. Trudno powiedzieć ile będę musiała czekać na powrót Talonflame'a jednak jedno wiedziałam na pewno- nie będzie to czas odpowiedni na jakieś dłuższe polegiwanie czy lenistwo.
Najbliższą możliwą kryjówką była jaskinia, w której przycupnęłaś z Norfim na odpoczynek, więc skryłaś się w jej wejściu. Tam czekałaś na powrót swojego przewodnika, przy okazji zerkając na obitą Charmander. Czas mijał, sokoła ciągle nie była, a gadzina ciągle leżała nieruchawo. Nic jednak póki co nie próbowało nią zakąsić. Próbowałaś zabić czas czyszczeniem swego ciałka. Jako tako sadzy się pozbyłaś, ale futerko na plecach wciąż było sczerniałe i będziesz musiała poczekać aż odrośnie. W każdym razie faktycznie czułaś zbyt duże napięcie, by móc się odprężyć.
W końcu jednak zobaczyłaś jakiś kształt na horyzoncie i okazał się nim… Norfi we własnej, pierzastej osobie. No cóż, piór to nie miał w najlepszym stanie, ale po jego zadowolonej minie mogłaś sądzić, że Charizardy nie dały mu rady. Po chwili pojawiły się i one, ledwie lecąc, całe posiniaczone. Ojciec na widok nieprzytomnej córki, natychmiast do niej poszybował, rycząc wściekle. Potem szukał wzrokiem ciebie, ale że schowałaś się, to rzucił tylko nienawistne spojrzenie Talonflame’owi i odleciał wraz ze swymi towarzyszami.
- Brawo – pochwalił cię, gdy zniknęli. Najwidoczniej wyczaił, gdzie jesteś. – Ładnie urządziłaś tą małą gadzinkę. To co, lecimy dalej? Odpoczywać to raczej nie będziemy. Lepiej nie ryzykować, że te Charizardy wrócą w jeszcze większej grupie.
Odczekałam nieco w jaskini, gdzie nie tak dawno odpoczywaliśmy z Norfim. Zerkałam od czasu do czasu na Charmander, ale jaszczurka jak na razie się nie podnosiła. Z drugiej strony siekiery z nieba nie leciały, więc i ja nie pchałam się do jakichś bliższych oględzin jej osoby. Co innego mojej osoby. Ognista ładnie mnie przypaliła, na plecach tu i tam sczerniało na amen i musiałam poczekać aż odrośnie. Ale przynajmniej honor obroniony i dobytek cały.
Tymczasem powrócił Norfi. Wyleciałam do niego kiedy już Charizardy się zmyły. Pochwalił mnie za poradzenie sobie z Charmander na co uśmiechnęłam się w odpowiedzi.
- Tak, tak. Lećmy- odparłam tylko.
I tak odpoczęłam wystarczająco, kiedy na niego czekałam po walce. Poza tym i dalej się stąd zabierzemy tym lepiej. Nie wspominając, że aż mnie roznosiło przed spotkaniem z Manimarco.
Jak zdecydowałaś tak zrobiliście. Wzbiliście się w przestworza, zostawiając to miejsce za sobą. Wkrótce wróciliście na poprzednią trasę. Teraz lecieliście wyraźnie wolniej. Cóż, nawet taki twardziel jak Norfi musiał odczuć na ciele walkę z 3 Charizardami. W końcu słońce zaczęło zachodzić i robić się ciemno. Już było jasne, że dziś do Manimarco nie dolecicie.
- Będziemy musieli się zatrzymać na noc i tym razem będziemy spali na zewnątrz. W pobliżu nie ma za bardzo jaskiń. Nie powiem, spodziewałem się, że nie dolecimy dziś, bo nie masz tyle sił co ja, ale nadal mamy dość daleko. Ta walka sporo nas opóźniła – odezwał się w trakcie lotu Norfi. – Eh, sam muszę trochę się przespać.
Wkrótce też wypatrzył chyba dobre miejsce na nocleg, bo skierował się w gęstwinę porastającą szczyt jednej z gór. Z braku laku śmigłaś za nim. Iglaste krzewy nieźle was tam maskowały, ale trudno o wodę, czy jedzenie inne niż małe szyszki.
- Rozgość się i nie martw gośćmi. Trudno mnie zaskoczyć, nawet gdy śpię – rzekł na uspokojenie sokół.
To polecieliśmy. Aczkolwiek wyraźnie wolniejszym tempem niż wcześniej. Ale nie było w tym nic dziwnego, w końcu Norfi był dopiero co po walce, a i mnie jeszcze nieco ćmiły miejsca po płomieniach. Tak czy siak było pewne, że dolecieć nie dolecimy i trzeba będzie zatrzymać się gdzieś po drodze. Owym "gdzieś" były gęste krzaczory porastające jedno ze zboczy. Przytaknęłam tylko słowom sokoła i postanowiłam poszukać sobie jakiegoś kątka do spania. Nie stawiałam jednak na zbytnie wygody- bardziej na jakąś dziurę gdzie potencjalny "ktoś" miałby spory problem, aby się do mnie dobrać, ale z drugiej strony nie ma co aż za bardzo przesadzać. Tak czy siak biorę łyczek wody ze swego zapasu, zagryzam jagódką Tamato i staram się zasnąć. Mam nadzieję, że uda mi się wyspać- w końcu jutro prawdopodobnie dotrzemy na miejsce.
Bez problemu znalazłaś sobie dołek pomiędzy korzeniami jednego z krzaków. Dość ciasny, ale nikt cię nie tam nie wypatrzy pierwszym rzutem oka, ani nie capnie jednym ruchem. Ze względu na brak miejsca zjadłaś i napiłaś się przed wejściem do środka. Z pełnym brzuszkiem poszłaś spać, a sokół stanął w pobliżu i wyglądało na to, że tak zamierza spełnić noc. Wkrótce odleciałaś i śniłaś o gorących krainach pełnych lawy i ognistych gadów podpalających ci sierść. Nie były to przyjemne sny, więc obudziłaś się wcześnie, czując dreszcze na ciele.
Był wczesny ranek, a niebo dopiero szarzało przed wschodzącym słońcem, które kryło się jeszcze za górami. Norfi stał tak jak stał zanim usnęłaś. Pewnie nie miałabyś problemu, aby go obudzić, gdybyś chciała lecieć już teraz. Zawsze możesz też próbować jeszcze usnąć, albo rozprostować kości, czekając aż sokół sam się ocknie.
Dość szybko znalazłam sobie odpowiednią kryjówkę na noc. Trochę ciasną, więc posiliłam się przed wpełznięciem do niej. Z pełniejszym brzuszkiem, od razu przyjemniej patrzyło się na świat... no chyba żeby jednak nie. Albowiem śniły mi się rzeczy co najmniej niepokojące. Jakieś larwy, jakieś jaszczury. Tu mnie ogniem żywym paliły, zaraz w jakiej pajęczynie inne obtaczały. No jakiś koszmar! Obudziłam się zlana potem. Ojoj...
Rozejrzałam się. Wygląda na to, że jest dosyć wcześnie. Wszystko wskazuje też na to, że Norfi jeszcze spał. Nie chciałam go budzić. Jeszcze nie. Postanowiłam po cichutku wyjść ze swej kryjówki i nieco się porozciągać na ziemi. spanie w takiej ciasnej norce nie było zbyt wygodne. Z drugiej strony nie chciałam wyrywać się na jakiś oblot. Wiadomo co się kryje za tymi krzakami? Jeszcze sprowadziłabym na nas jakieś kłopoty z samego świtu... Nie, odrobinka gimnastyki, kolejna jagódka Tamato na śniadanko i za jakieś parę minut mogę próbować budzić Norfiego. Chyba, żeby sam wstał.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
Design by Did, Panda & Daisy7.Only for Pokemon Crystal
Copyright 2016 by Daisy7.
Zabrania się kopiowania tekstów i obrazków autorstwa naszych użytkowników bez ich zgody na użytek innych stron!
Grafika pochodzi ze źródeł internetowych. Nie przywłaszczamy sobie do niej żadnych praw. Jeśli jesteś autorem obrazka wykorzystanego na forum i nie życzysz sobie, by się tu znajdował, napisz do administracji Pokemon Crystal, a zostanie on usunięty.
Pokemon Crystal nie czerpie żadnych korzyści materialnych z prowadzenia tej strony poświęconej serii "Pokemon" - własności Nintendo.
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
35451075
Yukiyorin
