Pokemon Crystal

[Oggie Boogie]

Imię i nazwisko: Jack Hopkins Wiek: 19 lat Profesja: Koordynator Profesja poboczna: Hodowca Opis wyglądu: Średniej długości, blond włosy, które tworzą na jego głowie coś w rodzaju artystycznego nieładu. Ma jasno błękitne oczy i bardzo jasną karnację, przez fakt, że długo i usilnie unikał światła słonecznego. Nie żadnych ozdób czy dodatków, oprócz starego, znalezionego zegarka, który przypomina mu, że żyje na pożyczonym czasie. Nosi zwykłe jeansy, wygodne sportowe buty, białą koszulkę z krótkim rękawem, do której zakłada niebieski sweter oraz krawat. Opis charakteru: Jack należał do osób, nad którymi wisi widmo zniknięcia z dnia na dzień przez co czerpał z życia jak najwięcej. Był wszystkiego ciekaw i chciał poznać każde źdźbło trawy. Często uśmiechnięty, choć czasem dopada go melancholijny nastrój. Uwielbia przebywać wśród ludzi i nie znosi samotności. Uwielbia jeść, szczególnie jeśli w skład tego czegoś wchodzi czekolada. Jest cierpliwy i rzadko się złości. Nie znosi brzydkiej pogody, która sprawia, że robi mu się ciężko na duszy, choć sam nie wie dlaczego.

Siedzę na niewygodnym fotelu w przedziale pociągu, obserwując szary, deszczowy i nieprzyjazny krajobraz rozciągający się za oknem. Rytmicznie stukam długopisem o pustą pierwszą stronę pamiętnika, który kupiłem w kiosku na dworcu. Tkwię tak już od ponad pół godziny, nie wiedząc jak zacząć. Biorę głęboki wdech i przyciskam długopis do kartki. To nie problem z ułożeniem zdania, to problem z faktem, że tyle rzeczy chce się wydostać na raz, że nie wiem od czego zacząć. Drogi Pamiętniku, Mam amnezję. Nie pamiętam swojego życia, uczuć, ludzi. Wszystko co robię jest dla mnie pierwszym razem - kosztowanie potrawy, jazda autobusem, wąchanie kwiatu. Zdawać by się mogło, że moje życie przypomina teraz scenariusz filmu, ale nic bardziej mylnego. W kinie człowiek ma wypadek, traci pamięć i potem przez całą fabułę stara się odnaleźć bliskich, przypomnieć sobie dom. U mnie jest nieco inaczej. Po prostu pewnego dnia obudziłem się nie wiedząc kim jestem ani gdzie jestem. Nie poznawałem nikogo. To uczucie dezorientacji, strach. Nikomu tego nie życzę i sam czuję chłód, kiedy sobie o tym przypominam. Rodzice natychmiast zabrali mnie do szpitala i choć zrobiono mi milion różnych badań, niczego nie znaleziono. Według medycyny byłem kompletnie zdrowy - żadnych uszkodzeń mózgu, wszystkie enzymu i hormony w normie. Byłem okazem zdrowia, a jednak nie miałem pojęcia kim jestem. Przerwałem, spoglądając na lecące za szybą stado Swann. Z jakieś przyczyny ten widok mnie przygnębił. Wyglądały dziwnie na tle tego zszarzałego nieba. Nie pasowały. Zupełnie jak ja. Wydaje mi się, że pomimo mojej amnezji to nie ja straciłem najwięcej, a moi bliscy. Dla mnie oni wszyscy byli obcymi, którzy o mnie dbają - nie żywiłem do nich żadnych uczuć, ale ja dla nich byłem ukochanym synem, przyjacielem, miłością. To oni musieli patrzeć w moje oczy i widzieć w nich fałsz, udawanie lub po prostu nie wiedzieli tam niczego. Potrafisz to sobie wyobrazić? Bo choć dotyczy to mnie, nie wiem co bym zrobił, gdyby osoba, którą kocham całym sercem nie dość, że mnie nie poznawała to jeszcze patrzyła na mnie z chłodem. Można się załamać, prawda? Oni jednak się nie poddawali, co było przyczyną mojej rosnącej frustracji. Na różne sposoby próbowali przywrócić mi pamięć, co dzień jadłem coś co powinno być moją ulubioną potrawą, oglądać swój podobno ulubiony film, oglądać zdjęcia z wakacji, urodzin. Czasem miałem wrażenie, że uważają, że im nie wierzę, że myślę, że mnie oszukują i wcale nie jestem ich synem. Nie o to chodziło. Wiedziałem, że to prawda, po prostu nie byłem już "tamtym" synem. Byłem ... jestem kimś nowym i choć "ich" syn nie lubił czekolady, ja nie wyobrażam sobie jej nie jeść. Czy aż tak mogłem się zmienić? Czy nastąpiło u mnie wykasowanie osobowości? Czy to, że żyję, zabiło innego ja? Czy on wie, że przestał istnieć? Co by teraz powiedział, doradził? Pewnie byłby na mnie zły. Ja bym był. Zamykam oczy, wkrótce będę musiał wysiąść z ciepłego przedziału i stawić czoła rzeczywistości. Kiedy kupowałem pamiętnik, nie bardzo wiedziałem, dlaczego mnie tak przyciągał. Teraz już wiem i nawet nie zajęło mi to tak wiele czasu. Chciałem po prostu mieć pewność, że jeśli "zniknę", ten drugi ja mnie pozna i będzie wiedział co mi się przytrafiło. Chciałem, by ktoś o mnie pamiętał. Postanowiłem, że chcę poznać siebie, nowego siebie i korzystać z życia, póki je mam. Nie chcę pewnego dnia skończyć jak moje poprzednie ja. Choć wiem, że moja rodzina o niczym innym nie marzy i nawet by za mną nie tęsknili. Dlatego wyjechałem. Nocą, kiedy po obejrzeniu kolejnego pokazu "chwil z mojego życia", spakowałem plecak i zostawiając na biurku krótką wiadomość, ruszyłem na dworzec. Mam nadzieję, że jego rodzice mi wybaczą i że kiedy powrócę, oddam im syna. Zamykam pamiętnik, wkładając go delikatnie do plecaka. Zbliżaliśmy się do stacji końcowej. Za parę minut zacznę przygodę życia. Chcę by trwała jak najdłużej. *** Na biurku leżała pojedyncza, wyrwana z zeszytu kartka papieru. Na niej, nieznajomym charakterem pisma przeczytała jedno zdanie - "Poszedłem szukać Waszego syna".

[Oggie Boogie]

Lilipup "Acorn" Poziom: 7 [00%] Ewolucja: Lilipup --(Lv16)--> Herdier --(Lv32)--> Stoutland Ataki: Leer, Tackle, Odor Sleuth, Ice Fang, Fire Fang Umiejętność: Vital Spirit - Pokemon nie może zostać uśpiony. Trzyma: ---

Charakter i historia: Lilipup jest niezwykle odważnym i walecznym pokemonem, którego nie powstrzyma nic przed obroną swojego trenera. Jest niezwykle podobny do swojego opiekuna - on także żyje z zamiłowaniem do czekoladowej karmy dla pokemonów i nie znosi brzydkiej, deszczowej pogody, która niszczy mu futerko i przypomina o dniu, kiedy jego poprzedni właściciel zostawił go na progu schroniska w rozpadającym się, kartonowym pudle. Lilipup poznaje Jacka, kiedy ten wkrótce po przybyciu do Johto, odwiedza schronisko w poszukiwaniu pokemona, który sprawi, że nie będzie czuł się samotny. Gdy tylko ich oczy się spotkały, nawiązała się pomiędzy nimi niezwykła więź. Od tamtego czasu wspierają się i podróżują razem.

Heracross "Oak" Poziom: 12 [00%] Ewolucja: Heracross Ataki: Arm Thrust, Bullet Seed, Night Slash, Tackle, Leer, Horn Attack, Endure, Fury Attack, Aerial Ace Umiejętność: Guts - Kiedy Pokemon zostaje podpalony, zatruty, sparaliżowany, zamrożony albo zasypia, jego atak wzrasta. Trzyma: ---

Charakter i historia: Pochodzi ze Strefy Safari. Dobroduszny i bardzo, bardzo przyjazny pokemon. Niesamowicie życzliwy i pozytywnie nastawiony do wszystkich i wszystkiego. Bardzo ciężko jest go wyprowadzić z równowagi - cierpliwości może mu zazdrościć niejedna przedszkolanka. Generalnie nie ma zbyt bojowych zapędów, ale poproszony o udział w potyczce, weźmie w niej udział. Ogólnie dość posłuszny i chętnie wykonujący polecenia. No, zakładając że na horyzoncie nie ma jego ulubionego słodkiego syropu - będzie pędził gnał, byle tylko pochłonąć każdą jego ilość. Za odrobinkę ukochanego przysmaku zrobi dosłownie wszystko.

Misdreavus " Mistletoe" Poziom: 14 [00%] Ewolucja: Misdreavus --(Dusk Stone)--> Mismagius Ataki: Growl, Psywave, Spite, Astonish, Confuse Ray Umiejętność: Levitate - Ataki typu ziemnego oraz zdolność "Arena Trap" są powstrzymywane. Nautralizuje efekty ruchu Spikes. Trzyma: ---

Charakter i historia:Samiczka ta została wzięta pod opiekę przez Jack'a po tym, jak straciła swego wcześniejszego trenera. Jest to bardzo emocjonalny duszek. Przeżywa wszystko bardzo dotkliwie. Łatwo ją urazić. Niestety łatwo ją też przestraszyć. Mimo, że jest Pokemonem-duchem przeraźliwie boi się prawdziwych duchów zmarłych. Woli nie sprowadzać na siebie ich gniewu. Nienawidzi strasznych historii. Jednakże jest to Pokemon bardzo waleczny. Otóż pojedynek pozwala jej zapomnieć o wszelkich problemach i całkowicie skupić na walce. Zwykle słucha poleceń trenera.

[Oggie Boogie]

Itemki: Medykamenty: Pokeballe: Pokeball x5, Heavyball x3 TMy & HMy: Jagody: Kluczowe: PokeDex Inne: Rare Candy x4

• Ice Fang dla Lilipup "Acorn" [Czerwiec '16]
• Fire Fang dla Lilipup "Acorn" [Lipiec '16]

Box | Konto bankowe | Trofea

[Mhrok]