Pokemon Crystal

- Dajmy może odpocząć Entei najpierw, poza tym nie ruszymy w brzydką pogodę - powiedziałam do niego i ciągnę go do moich rodziców w takim razie, po czym jak usiądzie to pakuję mu się na kolana zadowolona i siedzę tak wygodna, odprężając się choć trochę po dzisiejszych wydarzeniach. W sumie to chyba nie mówiłam jeszcze rodzicom o tym że jestem reinkarnacją i w ogóle moi rodzice z tamtego życia są gdzieś tam uwięzieni...

To racja... A teraz przynajmniej część jest przyjaciółmi... Bardziej moimi ale mniejsza z tym. Potem idziemy w takim razie pomóc nieco moim rodzicom i chyba za jakiś czas trzeba ruszać w poszukiwania, albo tu poczekamy na Darkrai licząc że zjawi się zwabiony naszymi koszmarami i pozbędziemy się chociaż jednego kłopotu... Kto wie... Wymiziałam po brzuchu Absol przy okazji, tak na odprężenie w sumie.

A no dużo... Całuję go w usta a potem wtulam się. - No dobra ale skoro nie ten teges to może ubierz gacie? - zaproponowałam mu po chwili i odsuwam się by mógł to spokojnie zrobić w takim razie, po czym znowu się w niego wtulam szczelnie i korzystam z jego bliskości, w sumie to uwielbiam jego zapach... - No jasne że to znajdziemy... Nie może się nam nie udać, prawda? - spytałam się cicho. I butem przymknęłam pewną szufladę... Muszę się tego pozbyć później.

- Ym... Nie wiem dlaczego ale to nie działa... Znaczy nie leczy się... - powiedziałam do niego i przestaje niedługo nieco skołowana. - I czuję się jakby coś zabierało mi energię - cofam dłoń i w sumie to nie wiem za bardzo co zrobić w tej sytuacji. Chyba jednak będę traciła siły i musimy dorwać to coś co jest za to odpowiedzialne, tylko kwestia co i jak? Spojrzałam na demona, pewnie teraz jest mocno rozochocony zresztą.

No tak, widać zresztą że jemu się zebrało. - Nie, po prostu zregeneruję Ci coś co tam straciłeś - powiedziałam do niego. - No więc jazda, zdejmuj gacie - powiedziałam do niego po chwili i zdrowa ręka czeka by zabrać się za robotę, chwilę mi to zajmie i poza tym podejrzewać że przyjemna regeneracyjna energia w tamtym miejscu zrobi swoje... I zasłoniłam okno w pokoju i zamknęłam drzwi dla pewności jeszcze przed tym wszystkim.

No i temat, który ja poruszyłam zupełnie poszedł w las... Po chwili pakuje demonowi do ust drugie ciasteczko i idę na zewnątrz by poczęstować każdego. Wypuszczam wszystkie swoje pokemony by też je poczęstować po kolei. - No to smacznego - powiedziałam i każdy ma po kolka ciastek, Entei dostał więcej jako że bardzo pomógł I mam nadzieję że Trevor też tu jest. Spojrzałam na demona. Po ciastkach idę mu coś zregenerować...

- Powiem tak... Zmieniłeś się na dobre, naprawdę... A poza tym.... Ciężko stwierdzić, wiesz ta umowa, przymus ślubu i w ogóle, jeszcze to że magiczne stworzenia organizowały krucjatę przeciwko Tobie... - powiedziałam do niego. - Więc po prostu... To się też za Tobą będzie ciągnąć, nawet mimo że teraz zmieniłeś swoje nastawienie to nic nie zmieni przeszłości, tak jak ja nie mogę wrócić do dawnego życia i nie zaciągnąć się w zasadzkę... - wyjaśniam. I dostał małym ładunkiem elektryczności w końcówkę ogona.

- No w szufladzie mam artykuły o Tobie, zapiski, swoje notatki też... No wiesz... Miałam ciężki rok swego czasu? - rzuciłam do niego po chwili i jak ciasteczka gotowe to wyjmuje je z piekarnika, nie wiedząc co chce zrobić z tym faktem. - Ale wiesz, lepiej nie czytaj... - rzuciłam po chwili do niego jeszcze i układam ciasteczka na sporej tacy i jeszcze ciasteczka na później do dużego słoja na ciasteczka... No nie wiem co demon zrobi z tym co mu powiedziałam, no ale skoro on wyznania zrobił...

- Jak się z nim dogadasz to czemu nie.... - rzuciłam po chwili namysłu, patrząc na demona. - I wiem że byłeś skurwysynem, mam sporą kolekcję artykułów i opisów w szufl... No nie ważne - powiedziałam po chwili. Miałam tam też swoje prywatne notatki z najgorszego roku mojego życia. I też było pozapisywane ile krzywd porobił innym i w ogóle... Podrapałam się po policzku i spojrzałam ponownie na te ciasteczka w piekarniku.

- Nie, nie wiem co ona "Cię" - powiedziałam do niego po chwili. A niech mówi mi wszystko ładnie i słucham go w takim razie dalej. - Ah... No dobra i co z tym synem w takim razie? - spytałam się go zainteresowana. Adoptowany demon kogoś adoptował.... Nieźle w sumie. I zerkam co chwila jak tam nasze ciasteczka, nie mogę się doczekać jak spróbujemy w sumie. I dlaczego w sumie mnie to zmartwiło? Nie chcę by mój związek od tak kiedyś wygasł.... Na pewno wszystko robimy dobrze?

- No cóż jestem przekonana, że swoje na pewno pokocham - powiedziałam do demona po chwili namysłu i potem słucham jego dalszych słów z uwagą. - Aaah... To... Sporo w sumie wyjaśnia - pokiwałam głową po chwili. - No a ogólnie... Jesteś dość leciwy... Bez urazy ale swoje lata masz, chyba nawet więcej niż ja w poprzednim życiu... To więc ten... Miałeś wcześniej kogoś? I jakieś dzieci? - spytałam się go.

Wyszukuję w pokedexie informacje gdzie można to znaleźć w takim razie. I ciastek będzie na tyle by wystarczyło dla każdego, a demon mimo że nie miał do czynienia za bardzo z kuchnią wcześniej to przynajmniej mogłam go kontrolować i mówić dokładnie co i jak... - No to niestety racja, sen jest mi potrzebny - wzdycham cicho i spojrzałam na swoją rękę bardzo niezadowolona. - A poza tym... W kwestii dzieci... No co o tym myślisz? - rzuciłam do niego po chwili. - I jak to w ogóle u demonów? - dopytuję się Tresha.

- Będziemy robić jedzonko... Ja z jedną ręką sama nie dam sobie rady, więc razem zrobimy ciastka - powiedziałam do demona i ładnie myjemy łapki najpierw, a potem mówię mu co i jak i robimy razem... I oczywiście Absol dostaje do oblizania potem naczynia i sztućce używane przy tym wszystkim... Znam ją za dobrze w tej kwestii. - I mój pokedex pokazał informacje o takim pokemonie jak Darkrai.... Wywołuje koszmary jak i te go wabią - powiedziałam do demona. - Skuteczna ochrona przed jego koszmarami to Lunar Wing od Cresselii - robimy dalej ciastka.

- No dobra... - powiedziałam szybko i zgarniam jakiś kij lub cokolwiek co ma kij i nie jest za ciężkie... Ruszam od razu i jako że kij to moja ulubiona broń do walki wręcz to powinnam sobie szybko dać radę... Od razu ruszam do ataku i atakuje te wilki... psy... coś tam tak by porządnie dostały po zadkach i łbach. Muszę pomóc chłopaczkowi, jestem mu w końcu coś winna. Trzymam mocno kij i nogi mam dość szeroko ustawione tak by dobrze trzymać równowagę. Może to chłopakowi wydać się podejrzane, że mam taką wprawę ale można będzie spróbować jakoś pokombinować w rozmowie z nim, nie wygląda na zbyt podejrzliwego gościa... Ale teraz mniejsza. Te mniejsze drapieżniki powinny być łatwiejsze do pokonania i mam nadzieję też że nie są tak szybkie jak dorosłe, ale skoro to ich szczeniaki to muszę uważać... Dorosłe mogą ruszyć na pomoc słysząc piski młodych, ale to będzie dla mnie w takim razie większa okazja do bardziej wymagającej walki, którą w końcu tak bardzo lubię... No i nie dam nikomu zjeść koni należących do mojego nowego znajomego.

Pokiwałam głową na to i wzdycham cicho. - Co by mogło aż tak koszmary wywołać? - po chwili namysłu w sumie przeglądam pokedex czy są informacje o pokemonie zdolnym do tego. - Ja sobie z tego wszystkiego niestety rękę połamałam - wzdycham cicho i idę do domu po chwili poszukać ciastek, zawsze w domciu były jakieś dobre ciasteczka.... A jak nie to wołam demona i robimy razem w takim razie, zobaczymy jak mu pójdzie