Pokemon Crystal

/W sumie, to na to wychodzi. Powiedzmy, że wlazły do Ball'i, albo mogą tam wejść bez bycia złapanym x'3

Próbowałaś dotknąć czoła Andyego, ale ten chwycił mocno twoją rękę, zatrzymując cię w ostatniej chwili.
-Nie dotykaj mnie. - Rzucił ostro, jednakże co jak co, ale nie miałaś zamiaru tak łatwo się poddać i udało ci się z zaskoczenia przyłożyć do jego czoła drugą rękę. Miałaś chwilę, nim tego też nie odrzucił, jednakże faktycznie był rozpalony. Szczerze, to zaczął nawet trochę kaszleć. -Jak śmiesz..... - Ale nie skończył, ponieważ zaskoczyłaś go wypowiedzianym zdaniem. -Arceus? Nie przypominam sobie, abym miał audiencję z kimkolwiek o takim imieniu. - Stwierdził słabo, puszczając twoją rękę. Nie wydawało się, jakby był w stanie kłamać w takim stanie... w takim razie z kim rozmawiał wtedy w lesie?

Dziewczynka pokiwała wesoło głową, słysząc że zostajesz jeszcze chwilę.
-Do zobaczenia. - Pomachała ci na pożegnanie, gdy ty zostawiałaś ją w sklepie, wraz z jej rodzicami.
Gdy dotarłaś do Pokemon Center było już ciemno. Zapytałaś się swoich podopiecznych gdzież chcą spać. Faktycznie chwilę trwało, aby wszyscy się zastanowili, jednakże ci którzy już wcześniej spali na farmie postanowili tam wrócić, tak samo większość nowo złapanych stworków, które chciały na razie trzymać się razem (A może po prostu były ciekawe?). W końcu zostałaś ze swoją drużyną, dołączył się również Grovyle i Machoke. Po otwarciu i zostawieniu stworków w Boxie zapukałaś jeszcze do Pokoju w którym podobno znajdował się Andy, lekko uchylając po chwili drzwi.
-Kto ci pozwolił tutaj wchodzić, plebejuszu? - Warknął Andy, który teraz siedział sobie na łóżku i wyglądał... cóż, niezbyt dobrze.

Dziewczynka wyglądała na lekko zdenerwowaną.
-Przecież wam mówiłam.... Przyszłam tutaj po południu... - Rzuciła z wyrzutem.
-Oh, rzeczywiście. - Matka wyglądała, jakby nagle ją oświeciło. Po chwili skinęła lekko głową w twoją stronę. -Jestem pani wdzięczna, że zajęła się pani moją córką. Oh, ależ to żaden kłopot. Ona musi naprawdę panią lubić, skoro postanowiła pomóc. - Machnęła ręką lekceważąco, jakby faktycznie nie było żadnego problemu. Wydawała się miła, ale brzmiała niezwykle... sztucznie. -Zaprosiłabym cię na herbatę... ale niestety muszę na razie pilnować sklepu. Może innym razem.
Ojciec za to wciąż rozkładał towary i wydawał się na tym bardziej skupiony, niż na reszcie teraźniejszych wydarzeń.
-Jak długo tutaj zostajesz? - Sera spojrzała na ciebie wyczekująco.

/Tak tylko mówię, że strategie do walk powinny zawierać więcej, niż tylko nazwy ruchów .-.

-Gym? Oh, oczywiście. Nie wiem jednak w jakim jest stanie.... - Odpowiedziała na twoje pytanie, zanim nie zaatakował was konik. Staryuu z początku był lekko niechętny, jednakże faktyczne niebezpieczeństwo skłoniło go do czegoś innego.
Choć to konik zdołał uderzyć pierwszy, za pomocą Ember, jednakże było to mało efektywne... Wręcz przeciwnie działał Water Gun, który nawet przygasił troszkę ogniczek na głowie Ponyty. Przeciwnik wydawał się jednak nie być w stanie logicznie myśleć, dlatego zaatakował tym samym po raz drugi, szarżując na rozgwiazdę. Staryuu został odrzucony do tyłu, chociaż wstał ponownie, nie poddając się... Tackle jednak nie trafiło, bo bydle podskoczyło i praktycznie przygniotło rozgwiazdę swoim kopytem. Stomp może nie było specjalnie efektywne, ale działało. Troszkę mu zajęło oswobodzenie z tej sytuacji, tak że konik przywalił mu kopytem raz jeszcze, na szczęście jednak w końcu gwiazdka uderzyła Rapid Spin

75 %

65 %

Jin tylko zerknął na twoją reakcję, po czym pociągnął konwersację dalej.
-Bandyci?... - Powtórzył powoli.
-Właśnie, właśnie. - Kontynuował mężczyzna, gdy już spakował wszelkie swoje rzeczy i zarzucił tobołek na plecy. -Przywłaszczyli sobie te ziemie i prawdopodobnie schwytają każdego, kto śmie wejść do tego miasta. Dlatego powinniście się trzymać z daleka. Ich szef to naprawdę okrutny typ. Cóż, ja wyruszam już w dalszą drogę. Życzę wam powodzenia przyjaciele. - Skinął głową i nawet pomachał przyjaźnie na pożegnanie, nim ruszył w zupełnie przeciwnym kierunku. Po nim zostało tylko wygasające ognisko.
-Interesujące. - Skomentował niespodziewanie Jin. -Bandyci byliby wspaniałym nabytkiem, nie uważasz? - Zwrócił się do ciebie. Czy on pragnął... ich zwerbować? Zwariował?

Bardo dobrze się składało, albowiem korytarze nie były zbyt skomplikowane. Może da radę po jakimś czasie połapać się w ułożeniu tego miejsca? Kto wie... W każdym razie, było tyle ciekawych pokojów, które spróbować można było otworzyć, jednakże jedne drzwi wyróżniały się na tle innych. Może to też był jakiś rodzaj celi? W takim razie... czy coś może tam być? Nie no, raczej nie... Cóż, nie żeby to miało jakieś znaczenie. Jeśli wyskoczy stamtąd coś niebezpiecznego, to tym lepiej dla Angelo. Z bolącą więc ręką spróbował uchylić interesujące drzwiczki.

-Dobrze, dobrze. - Młodzian westchnął cicho. Zaraz jednak myśli przerwało mu warczenie ogromnej ilości bestyjek. Chyba lepiej nie umierać dzisiaj, więc na tym Angel zaprzestał swoją przygodę z Pokemonami. Powinien zaopatrzyć się w jakieś opatrunki, gdy następnym razem będzie się tutaj wybierał, ponieważ prawdopodobnie nie skończy się to lepiej.
Wybrał się więc w poszukiwanie czegokolwiek, czym mógłby zetrzeć ten cały bałagan. W końcu jeszcze ludzie pomyślą, że ktoś tam umarł, bo bestyjki rozszarpały go na strzępy, a tego chyba nikt by nie chciał. Przydałoby się też coś do obwiązania rany... w najgorszym wypadku po prostu użyje swojego ubrania, czy coś.

Cóż, szczęście w pośpiechu. Młodzieniec zdezorientowany patrzył się na małą bestyjkę, która była zadziwiająco waleczna. Nie minęło przecież parę sekund, a już mu zdołał rozedrzeć jedną z nogawek. Czemu inne stworki tak reagowały...? Czy to coś było aż tak niebezpieczne? Cóż, mniejsza z tym.
-Ale uroczy jesteś.... urocza może, sam nie wiem. - Zaśmiał się cicho Angel, przykucając, aby zerknąć z bliska na Snubbulla. Dziwne stworzonko, ale przecież to nie jego wina, że ma taki, różowy kolor. Jednakże urocza w nim była ta jego agresywność. -Dasz się pogłaskać? - Wystawił ostrożnie rękę w jego stronę.

-Ależ jest pan w błędzie. - mruknął młodzian, gdy tylko usłyszał komentarz. Jeszcze nie miał zamiaru ginąć... -Blizzard, co? Nawet imię ma lodowe. - Mruknął, przypominając sobie, jak mrożącą krew w żyłach aurę emitował srebrnowłosy mężczyzna.
Angel poczekał więc aż goryl sobie pójdzie, po czym zerknął na stworki w klakach. Musiały nie mieć aż tak dużo siły, skoro nie wydostały się z tak zbudowanych więzień.
-Spokojnie, spokojnie. Przychodzę w pokoju. - Uśmiechnął się, jednakże zdawał sobie sprawę, że te bestyjki ani myślą się uspokoić. Troszkę ciekawiło go, co zrobią, gdy którąś wypuści z klatki. Zresztą, i tak musiał to zrobić. Zerknął na przykuwającego uwagę, różowego pieska. Z jakiegoś powodu był dziwnie spokojny. -Co jest? Poddałeś się już? - Zapytał lekko zaciekawiony młodzian, choć nie oczekiwał żadnej odpowiedzi. I to właśnie zamek tej klatki otworzył jako pierwszy.

-Widzę... - Młodzieniec starał się brzmieć poważnie, jednakże nie potrafił ukryć faktu, że ucieszyły go twoje słowa. Cóż, udało mu się pozyskać w końcu przydatnego sojusznika... jeśli nie pierwszego na jego drodze. -Dobrze. Poproszę cię w takim razie, byś użyczyła mi swojej siły. - Rzekł bardzo oficjalnie, uśmiechając się lekko. Miałaś wrażenie, że ta ciężka atmosfera opadła trochę. -Cóż, na razie nie mamy praktycznie żadnej mocy... - Stwierdził trochę dobitnie, dodając jednak zaraz dużo bardziej optymistycznym tonem. -Dlatego właśnie musimy zebrać ludzi! - Zaczął powoli przemierzać las, przemieszczając się w kierunku najbliższego miasta. - Z twoją pomocą będzie to zdecydowanie łatwiejsze zadanie. Póki co musimy jednak zachować ostrożność. Zależy nam na tym, aby wykryli nas jak najpóźniej... - Zaczął wywód, zanim zorientował się, że mógł zagalopować się troszkę za daleko i zamiast tego zmienił temat. -Nie dzielisz tych samych poglądów, co twój ojciec?

Młodzian szedł szybkim krokiem za olbrzymem, szczerze zaskoczony odpowiedzią na jego pytanie. Miał wrażenie, że mężczyzna będzie milczał.
-No, niech będzie... - Nie miał ochoty naciskać, bo bardziej interesowały go bestyjki, niż faktyczne miejsce pobytu. Uśmiechnął się mimowolnie, widząc jak wielkolud uderza się o belkę. Pech jest zaraźliwy. Szybko jednak zdołał odwrócić swoją uwagę, albowiem dotarli do celu.
Angel nie miał zupełnie doświadczenia ze zwierzętami. Te jednak wyglądały bardzo ciekawie. Zwłaszcza niepasujący do tłumu, różowy piesek.
-Witam. - Powiedział pogodnie, patrząc na najróżniejsze zwierzątka. Nie był pewien, jak Pokemony zareagują, ale lepszej strategii nie miał. -Będę się od dzisiaj wami zajmował... czy coś. Miło mi was poznać. - Przybliżył się do jednej z klatek. -Mogę to otworzyć, prawda? - Zwrócił się do olbrzyma.

-Raczej ci się nie wydaje... - Rzucił młodzian, zanim przywołany został ponownie ten goryl. To właśnie przez niego Angel miał być zaprowadzony do klatek.
Mimo iż mężczyzna wyglądał na niebezpiecznego, słuchał się każdego słowa swojego szefa. Może ten srebrnowłosy był silniejszy, niż na to wygląda? Kto wie....Oczywiście goryl ponownie nie miał zamiaru czekać i młodzian musiał szybko pobiec za nim, aby dorównać mu kroku.
-Oh, tak w ogóle, to gdzie jestem? - Zapytał nagle, jakby dopiero teraz przyszło mu to do głowy. Nie był pewien jednak, czy przewodnik mu odpowie. Nie wyglądał na taki typ.

Młodzian potrzebował chwili, aby zrozumieć to, co właśnie zostało do niego powiedziane. Niebezpieczne bestyjki? Toż to dużo lepsze, niż publiczna egzekucja. W końcu szczery uśmiech zagościł na jego twarzy. Takie Pokemony zdecydowanie mogły zadać jakieś poważne rany, z czego możliwość zgonu była niższa. Co za szansa. Aż dziw, że ludzie nie chcą się takimi zajmować.
-Widzę, widzę~ - Rzucił melodyjnie. To dopiero humor mu się poprawił. -Chętnie pomogę. Agresywne bestyjki, co? Gdzie jest znajdę? - Zapytał z błyskiem w oczach, wyraźnie chętny do tej roboty.

Młodzian zadrżał lekko. Już miał przez chwilę wrażenie, jakby jego słowa zostały wzięte na poważnie. Fakt ten z jednej strony napawał go szczerym strachem, a z drugiej strony lekką euforią. Jednakże egzekucje mają to do siebie, że kończą wszystko i trudno jest się cieszyć czymś, czego nie możesz już odczuć... zatem liczy się tylko to uczucie przed śmiercią. Może dlatego są nudniejsze od zwykłych tortur.
-Z drugiej strony, publiczne egzekucje są zdecydowanie za szybkie... - Wyraził swoje myśli na głos. Zginięcie teraz troszkę pokrzyżowałoby mu jednak plany... dobrze, że dano mu jakąkolwiek szansę. -Przydam? - Zapytał nagle zdziwiony. -Ja? A cóż miałbym robić? - Był wyraźnie ciekawy odpowiedzi. Na razie postanowił jednak poczekać troszkę z narażeniem się na egzekucję.

Młodzianowi nawet przez myśl nie przeszło, aby uciekać. W końcu tylko idiota opuściłby tak interesująco rozwijającą się sytuację. Z drugiej strony, tylko idiota cieszyłby się taką sytuacją... więc chyba jest równo.
Mają w pamięci pomieszczenie, którego doświadczył wcześniej, największym zaskoczeniem dla niego był pokój, do którego został przyprowadzony. Przystrojony jak iście królewska sala. Zaraz jego oczom ukazał się również... piękny mężczyzna (chyba). Jednakże młodzian nie odnajdywał w nim ani krzty ciepła, przez co słuchanie jego monologu było naprawdę nieprzyjemnym doświadczeniem. Miał wrażenie, że jedno złe słowo mogło spowodować całkowicie zamrożenie jego duszy.
-C-czyżby? - Zapytał (nie za bardzo zaskoczony taką informacją) Angel. Nie za bardzo był pewien czego się spodziewać. -Przykro mi z tego powodu... - Zabrzmiało to niezbyt poważnie. Sytuacja brzmiała absurdalnie, i najwyraźniej bawiła nawet lodowego szefa. Bardziej chyba dziwił w tym momencie chłopca fakt, że wciąż żyje, zważając już na kompletny brak zastosowania dla jego osoby. -Więc? Czyżbyś potrzebował czegoś od kogoś tak bezużytecznego, jak ja? Czy może bawi cię publiczna egzekucja. - Młodzieniec brzmiał zdecydowanie za wesoło, mówiąc te słowa. Może to dlatego, że druga opcja brzmiała dość interesująco.